Semua Bab คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Bab 191 - Bab 200

หรงฉือหอบหิ้วคอมพิวเตอร์ของตัวเอง และเดินทางไปกินข้าวที่บ้านหนานจื้อจือพร้อมกันกับอวี้มั่วซวินเมื่อกินข้าวเสร็จ หนานจื้อจือก็ช่วยดูวิทยานิพนธ์ที่เธอเขียนตกดึก ขณะที่เธอกำลังขึ้นรถเตรียมตัวกลับบ้าน เหอหมิงเสว่ผู้เป็นป้าสะใภ้ของเธอโทรศัพท์เข้ามาหาหลัก ๆ คือเดิมทีป้าสะใภ้จองตั๋วเรือวันพรุ่งนี้ไว้ กะจะพาลูก ๆ ทั้งสองคนไปเที่ยวทะเลสักหนึ่งวันทว่าตอนนี้ทางบ้านแม่ของป้าสะใภ้มีธุระ เธอเลยต้องกลับไป จึงไม่มีเวลาดูแลทางเด็ก ๆหรงฉือฟังแล้วพูดว่า “เข้าใจแล้วค่ะ พรุ่งนี้หนูว่างพอดี เดี๋ยวพาพวกเขาไปเองค่ะ”เธอเพิ่งวางโทรศัพท์ไปไม่นาน โทรศัพท์ก็แผดร้องเสียงดังอีกครั้งคราวนี้เป็นสายจากเฮ่อฉางปั่วหรงฉือรับสาย และเอ่ยปากออกไปก่อนว่า “ขอโทษนะคะ ถ้าเป็นเรื่องของตานตาน พอดีว่าวันพรุ่งนี้ฉันมีธุระ ไม่มีเวลาเลยค่ะ”เฮ่อฉางปั่วไม่ได้วางสาย แต่ถามกลับว่า “พอจะสะดวกบอกไหมครับว่าธุระอะไร?” เขาว่า “พรุ่งนี้ตานตานอยากเจอคุณมาก ๆ”ธุระของทางเธอนั้นใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่บอกไม่ได้ หรงฉือเลยบอกออกไปเฮ่อฉางปั่วได้ฟังก็บอกว่า “ถ้าไปเที่ยวทะเลหนึ่งวันละก็ ตานตานชอบมากเลยล่ะครับ คุณสะดวกใจให้มีคนเพิ่มอีก

หรงฉือ “เจอกันคราวหน้าค่ะ”พูดจบ เธอก็ขับรถออกไปโดยไม่มีความอาลัยอาวรณ์เลยสักนิดหลังกลับถึงบ้านตระกูลหรงและหรงฉือขึ้นชั้นบนไปแล้ว หรงอวิ๋นเฮ่อเลยคุยเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้กับคุณยายหรงได้รู้ว่าคนที่นัดกับหรงฉือไว้คือเฮ่อฉางปั่ว คุณยายหรงเลยประหลาดใจไม่น้อยถึงอย่างไรเฮ่อฉางปั่วกับเฟิงถิงเซินก็เป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกัน และก่อนหน้าหนี้หรงฉือไม่ได้สนิทอะไรกับเขา ทำไมอยู่ ๆ ถึง...หรงฉ่างเซิ่งกลับพูดว่า “ผมก็ว่าทำไมก่อนหน้านี้อยู่ ๆ ตระกูลเฮ่อถึงได้เป็นฝ่ายมาขอร่วมงานกับผม แถมช่วงนี้เวลาเฮ่อฉางปั่วเห็นผม ท่าทีก็ดีมาก ๆ พอพูดแบบนี้แล้ว...”เหอหมิงเสว่ “พอมาพูดแบบนี้ ก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงนะ?”คุณยายหรงยังคงเป็นคนที่เข้าใจหรงฉือ เธอกล่าวว่า “เสี่ยวฉือยังไม่ได้หย่ากันเป็นทางการเลย แม่ว่าเสี่ยวฉืออาจจะไม่ได้มีความคิดแบบนี้นะ ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า พวกเราอย่าเข้าไปยุ่งมากเลย”“เข้าใจแล้ว”วันต่อมา หรงฉือตื่นนอนและเพิ่งกินมื้อเช้าที่บ้านตระกูลหรงไป โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นสายของเฟิงถิงเซินหรงฉือเห็นแล้ว ทว่าไม่รับต่อจากนั้น เฟิงถิงเซินจึงส่งข้อความมา ‘พรุ่งนี้ที่โรงเรียน

เฟิงจิ่งซินวิ่งเข้ามาแปะมือกับหรงฉือด้วยท่าทางดีใจ “แม่คะ พวกเราชนะแล้ว!”หรงฉือแปะมือกับเธอ “อื้ม”เฟิงถิงเซินเองก็เดินมาหาเธอด้วย “ถ่ายไว้แล้วเหรอ?”“อืม” หรงฉือตอบ พลางส่งวิดีโอไปให้เขาหลังเล่นเกมเก้าอี้ดนตรีจบ ต่อไปก็คือเกมวงล้อเพลิงไร้เทียมทานกฎกติกาของเกม ‘ครอบครัวสี่ครอบครัวจะต้องจบกลุ่มกันเป็นหนึ่งทีม สมาชิกในทีมทุกคนทางหนึ่งจะต้องคอยหมุนแถบวงกลม อีกทางหนึ่งจะต้องคอยเหยียบแถบวงกลมให้เคลื่อนตัวไปด้านหน้า ทีมที่ถึงเส้นชัยก่อนจะเป็นฝ่ายชนะ’เฟิงถิงเซินมองหรงฉือ “รอบนี้คุณเล่น?”เฟิงจิ่งซินเองก็พยักหน้าเช่นกัน “รอบนี้แม่มาเล่นกับหนูนะคะ”หรงฉือไม่มีความเห็นอื่น “ได้จ้ะ”เมื่อเกมกำลังจะเริ่ม หรงฉือก็มองกระเป๋าของตัวเองแล้วชะงักไป ตอนนี้เอง เฟิงถิงเซินได้ยื่นมือมาหาเธอ “เอามาให้ผมเถอะ”“...ขอบคุณ”หรงฉือยื่นกระเป๋าของตัวเองให้เขาสามีภรรยาคู่อื่น ถ้าสามีช่วยภรรยาถือกระเป๋านั้นบอกได้เลยว่าเป็นเรื่องธรรมดาทว่าระหว่างพวกเขาแล้ว นี่กลับเป็นครั้งแรกที่เฟิงถิงเซินช่วยเธอถือกระเป๋าหรงฉือไม่รู้ว่าเฟิงถิงเซินเคยถือกระเป๋าให้หลินอู๋มาก่อนไหมวันนี้เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าทางการอ

ลูกสนิทสนมกับเขา ก็นับว่าเป็นเรื่องปกตินอกจากนี้แล้ว เธอเองก็เห็นว่ายามที่พ่อแม่ผู้ปกครองบ้านอื่นคอยดูสามีหรือภรรยาของตัวเองเล่นเกมกับลูกนั้น พอสนุกมักจะหัวเราะไม่ก็ปรบมือร้องบอกว่าดีไปด้วย ยามที่เล่นได้ไม่ค่อยดีก็จะคอยร้อนรนอยู่ข้าง ๆ คนอื่นจึงรู้สึกได้ว่าพวกเขากลมเกลียวกันพอมาถึงหรงฉือแม้ว่าหรงฉือจะมีรอยยิ้มประดับบนหน้ายามที่ได้เล่นเกมกับลูก ทว่าคนอื่นกลับรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่เหมือนกันเหมือนว่าเธอจะแปลกแยกจากสามีและลูกของเธออย่างไรอย่างนั้นแต่เมื่อนึกถึงคราวที่ประชุมผู้ปกครองครั้งก่อน เห็นได้ชัดว่าลูกสาวของหรงฉือก็สนิทสนมกับผู้หญิงคนนั้นดี อันที่จริงที่ตอนนี้หรงฉือแทรกความรู้สึกเข้าไประหว่างสามีของเธอกับลูกสาวไม่ได้ก็นับว่าเป็นเรื่องปกติลูกของตัวเองสนิทกับมือที่สามในความสัมพันธ์ของตัวเองแบบนั้น หากเป็นคนอื่นจะมีใครบ้างที่ไม่รู้สึกแย่?พอนึกถึงตรงนี้ เธอคิดว่าในใจของหรงฉือเองคงจะขมขื่นไม่น้อยเธอมองหรงฉือ ทว่ากลัวไม่รู้ว่าควรจะพูดปลอบใจออกไปอย่างไรดีหรงฉือเห็นความสงสารและความลังเลในแววตาของเธอแล้วหรงฉือรู้ว่าคุณแม่เถียนเถียนน่าจะเดาออกว่าเกิดเรื่องอะไรบางอย่างกับเ

“ความเห็นเหรอ จะมากหรือน้อยก็มีอยู่บ้างแหละ แต่ไม่เป็นปัญหาใหญ่โตอะไร” ประธานหยางว่า “บริษัทมีโครงการดี ๆ ผู้ถือหุ้นคนอื่นย่อมอยากส่งคนของตัวเองไปทำ แต่ปกติแล้วประธานเฟิงจะจัดแจงด้วยตัวเองน้อยครั้งมาก คนอื่น ๆ คงไม่มีความเห็นอะไรทั้ง ๆ ที่ประธานเฟิงเพิ่งจัดให้คนของตัวเองเข้ามารับหน้าที่ในบางส่วนหรอก? ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งตระกูลหลินกับตระกูลซุนเองก็มีศักยภาพไม่เลว และเคารพกฎกติกามาก รวม ๆ แล้วไม่ถือเป็นปัญหาใหญ่โต”อวี้มั่วซวิน “...”เขาทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว เลยกล่าวออกไปว่า “โอเค งั้นไม่รบกวนคุณกับครอบครัวแล้ว คราวหน้าถ้ามีเวลาค่อยกินข้าวด้วยกันนะครับ”ประธานหยาง “ครับ ๆ ๆ ”หลังประธานหยางปลีกตัวออกไป อวี้มั่วซวินก็บอกหรงฉือว่า “พวกเราก็เข้าไปกันเถอะ”หรงฉือ “อืม”เมื่อทานข้าวเสร็จ และกลับถึงบริษัทได้ไม่นาน ก็ได้รับรายงานว่าเหรินจี่เฟิงมาแล้วหรงฉือกับอวี้มั่วซวินยังคงไม่คิดจะพบหน้าเขาอีกเช่นเคยเหรินจี่เฟิงไม่ได้กลับไป กระทั่งถึงตอนเย็นที่หรงฉือเลิกงาน ขณะที่เดินไปลานจอดรถ เขาก็เรียกหรงฉือเอาไว้เสียก่อน “คุณหรง”หรงฉือหมุนตัวกลับไป กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ประธานเหริน มีอะไรเหรอ