All Chapters of คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Chapter 241 - Chapter 250

หรงฉือ “อืม”พอเล่าจบก็ดูเหมือนเฟิงจิ่งซินนึกขึ้นมาได้ว่าหรงฉืออาจจะไม่รู้จักตานตาน เธอเลยพูดขึ้นอีกครั้ง “ตานตานเป็นเพื่อนหนูเอง เธอเรียกคุณอาเฮ่อว่าคุณลุง”“อื้ม” หรงฉือขานรับ พอเห็นว่าเธอคึกคักอยากแบ่งปันขนาดนี้ เลยพูดออกไป “แล้วพวกหนูไปเล่นอะไรกันมาล่ะ?”“พวกหนูไปเล่นเกมเขาวงกตมา”“อืม”หรงฉือนั่งฟังอยู่ข้าง ๆ ไม่แสดงสีหน้าท่าทีอะไร คุณยายหรงกลับมีใบหน้ามืดครึ้มก่อนหน้านี้ที่เฟิงถิงเซินอยากพาเฟิงจิ่งซินกลับไป เธอคิดว่าเฟิงถิงเซินต้องการดูแลลูกด้วยตัวเองเสียอีกตอนนี้เพิ่งได้รู้ว่าเขาไม่ได้ดูแลลูกด้วยตัวเอง สนใจแต่นัดกับหลินอู๋ก็แล้วไปเถอะ แต่นี่ถึงกับยอมให้คนอื่นช่วยดูแลลูกให้เขาแทน ไม่ยอมให้หรงฉือดูแลสีหน้าของเธอดูไม่ได้เอาเสียเลยเฟิงจิ่งซินไม่รู้ความนึกคิดในใจของคุณยายหรงเธอถึงตรงนี้ แล้วก็เล่าว่า “คุณอาเฮ่ออยากให้หนูอยู่กินข้าวเย็นด้วย แต่หนูอยากกลับมากินข้าวที่บ้าน เลยโทรมาหาแม่”หรงฉือ “อื้อ”เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “แล้วได้พูดขอบคุณคุณอาเฮ่อของหนูไหม?”“พูดแล้ว” เฟิงจิ่งซินว่าอย่างมีความสุขหรงฉือเองก็ไม่ได้ถามอะไรอีกเฟิงจิ่งซินทำการบ้านเสร็จแล้ว ข้

ทว่าทุกคนกลับคิดว่าเธอกำลังถ่อมตัวหลังคนในทีมประจำโครงการเฮฮากันได้สักพัก ก็กลับไปทำงานอย่างเอาจริงเอาจังเช้าวันนี้มีการจัดแถลงข่าวของฉางโม่ หลินอู๋ทราบแล้วเช่นกันเพียงแต่ วันนี้งานของเธอค่อนข้างยุ่งเกินไป เลยไม่มีเวลาได้เปิดอินเทอร์เน็ตดูหลินอู๋หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดค้นหาเรื่องงานแถลงข่าวเมื่อเช้านี้ของฉางโม่อยู่สักพัก เธอเลยถามเหรินจี่เฟิงว่า “งานแถลงข่าวของฉางโม่เมื่อเช้านี้ ประธานเหรินก็ไปร่วมงานมาด้วยเหรอคะ?”เหรินจี่เฟิง “ใช่”เห็นเธอดูวิดีโองานแถลงข่าวของฉางโม่ด้วยสีหน้าจริงจัง แถมในวิดีโอก็เป็นช่วงที่หรงฉือแนะนำผลิตภัณฑ์กับเทคโนโลยีของฉางโม่พอดีเขามองสีหน้าหลินอู๋เล็กน้อย เห็นว่าเธอมีสีหน้าสงบนิ่ง ไม่แสดงความไม่ชอบพอหรือความรังเกียจต่อหรงฉือออกมาเลยสักนิดนึกไปถึงวันคริสต์มาสครั้งนั้น หรงฉือมีท่าทีเห็นหลินอู๋เป็นศัตรู แล้วพอมองหลินอู๋ในยามนี้ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าความคิดความอ่านของหรงฉือเทียบหลินอู๋ไม่ได้เลยสักนิดพอนึกถึงเรื่องนี้ ขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรออกไป ประธานจางก็เข้ามาพูดด้วย “ผมเองก็ดูงานแถลงข่าวของฉางโม่มาบ้างแล้ว ต้องบอกเลยว่าเทคโนโลยีของฉางโม่เยี่ยมมากจร

“เข้าใจแล้ว”พอหรงฉือพูดจบ ก็พูดขึ้นมาอีกว่า “อีกเดี๋ยวแม่ต้องไปทำงานแล้ว วางสายก่อนนะ”“ค่ะ บ๊ายบายค่ะแม่”หรงฉือวางสายเธอกินข้าวเช้าเสร็จ ก็ออกไปบริษัทเมื่อวานยุ่งมาตลอดทั้งวัน วันนี้กลับมาบริษัทก็ยังคงยุ่งมากเหมือนเคยแต่ช่วงบ่ายวันนี้ เธอกลับได้เลิกงานเร็ว เลยเดินทางกลับไปบ้านตระกูลหรง และจะได้กินข้าวพร้อมกับคุณยายทว่าเมื่อเธอกลับถึงบ้านตระกูลหรง กลับพบว่าคุณยายหรงอารมณ์ไม่ค่อยดีนักหรงฉือมองเข้าไป เห็นว่าในห้องโถงไม่มีเงาของเฟิงจิ่งซินอยู่เฟิงจิ่งซินคงจะไปกินข้าวกับพวกเฟิงถิงเซินอีกแล้วหรงฉือไม่สนใจแต่คุณยายหรงกลับรู้สึกว่าเฟิงจิ่งซินติดเฟิงถิงเซินมากจริง ๆเธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อัดแน่นไปด้วยความจริงใจ “เสี่ยวฉือ ไว้เสร็จงานในตอนนี้แล้ว เธอต้องใช้เวลากับซินซินให้มากหน่อนะ ไม่งั้น...”หรงฉือพยักหน้าอย่างขอไปที พลางว่า “หนูเข้าใจแล้ว หนูจะแบ่งเวลามา พวกเรากินข้าวกันก่อนเถอะ”คุณยายหรงก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกหลังจากทานข้าวเย็นเรียบร้อย หรงฉืออยู่คุยเล่นเป็นเพื่อนคุณยาย แล้วจึงขึ้นชั้นบนไปพักผ่อนช่วงสามทุ่มกว่า ๆ ตอนที่เธอลงมาชั้นล่าง ทางป้อมยามด้านนอกก็แจ้ง

เธอยังไม่ได้หย่าขาดอย่างเป็นทางการแต่จากความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้ ถ้าเขาพูดออกไปแบบนั้น มันก็จะเกินขอบเขตไปสักหน่อยหลังส่งเฮ่อฉางปั่วลงไปชั้นล่างแล้ว หรงฉือก็รีบสับฝีเท้าขึ้นไปชั้นบนทันทีหลังจากเฮ่อฉางปั่วมองตามเงาหลังเธออยู่นาน แล้วถึงได้เก็บสายตากลับมา พูดกับหลิวฉางผู้เป็นนักพัฒนาซอฟต์แวร์คนสำคัญในบริษัทเขา “ผมอยากให้คุณช่วยอะไรผมสักเรื่อง”หลิวฉาง “เชิญว่ามาได้เลยครับ”“ผมมีเพื่อนอยากเรียนเพิ่มพูนความรู้เรื่องเทคนิคการประมวลผลภาษาธรรมชาติ[1]เชิงลึกอยู่คนหนึ่ง ตอนนี้กำลังขาดอาจารย์ชั้นยอด...”เมื่อหลิวฉางฟังเขาพูดจบ จากความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาแล้ว แน่นอนว่าไม่มีทางไม่ตกปากรับคำแต่ว่า...เขาชะงักไปเล็กน้อย “ถึงผมจะค่อนข้างเชี่ยวชาญในเรื่องนี้ แต่ให้พูดตามตรงเลยนะครับ ผมคิดว่าผมสู้ประธานอวี้ของฉางโม่กับคุณหรงที่พวกเรามาคุยเรื่องความร่วมมือด้วยอยู่หลายครั้งคนนี้ไม่ได้ ในเมื่อประธานเฮ่ออยากช่วยเพื่อน ไปขอให้คุณหรงหรือไม่ก็ประธานอวี้ช่วยเหลือ ผลลัพธ์น่าจะออกมาดีกว่านะครับ”ได้ฟังหลิวฉางพูดแบบนี้ เฮ่อฉางปั่วถึงกับตกใจไม่น้อยสาขาที่เขาเรียนตอนมหาวิทยาลัยคือสาขาการเงิน

วันต่อมาเมื่อใกล้ถึงตอนเที่ยง หรงฉือจึงออกจากบ้านเธอกับตานตานไม่ได้เจอหน้ากันมาสักพักใหญ่แล้ว ตานตานคิดถึงเธอมาจริง ๆเธอเข้าไปในร้านอาหาร และเดินไปถึงห้องส่วนตัว ตานตานเพิ่งเห็นเธอก็รีบวิ่งมาหาทันที “น้าหรง!”หรงฉือยิ้ม พลางยื่นมือออกไปอุ้มเธอ “ตานตาน ไม่เจอกันนานเลยนะ”หรงฉือมาที่ร้านอาหารนี้เป็นครั้งแรกตอนกินข้าว เธอรู้สึกว่าอาหารทุกจานของร้านนี้รสชาติไม่เลวเลยทีเดียว เป็นรสชาติที่ถูกปากเธอทั้งนั้นเฮ่อฉางปั่วจองตั๋วหนังตอนบ่ายโมงกว่า ๆ ไว้ พอกินข้าวเสร็จ พวกเขาจึงเข้าไปรับตั๋วหนังที่โรงหนังก่อนตรวจตั๋วเข้าไปในโรงหนัง ตานตานอยากกินพ็อปคอร์น ก่อนที่เฮ่อฉางปั่วจะไปซื้อให้เธอก็เอ่ยถาม “อยากได้ถังใหญ่หรือถังเล็ก?”“ถังใหญ่ค่ะ! หนูกับอาแล้วก็น้าหรงกินด้วยกันค่ะ!”เฮ่อฉางปั่วยิ้ม “ได้”เมื่อเข้ามาในโรงหนัง ตานตานได้นั่งอยู่ตรงกลางเพิ่งนั่งลง เธอก็กอดถังพ็อปคอร์นไว้บนตัก พอตัวเองกินหนึ่งชิ้น จากนั้นก็เร่งให้หรงฉือกินด้วยหรงฉือยื่นมือออกไปหยิบมาหนึ่งชิ้น แล้วกินเข้าไปเร่งทางหรงฉือเสร็จ ตานตานก็หันไปเร่งเฮ่อฉางปั่วเพื่อเอาใจรสนิยมของตานตาน เฮ่อฉางปั่วได้เลือกหนังการ์ตู