All Chapters of คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Chapter 81 - Chapter 90

หลังจากที่ว่าวถูกปล่อยขึ้นฟ้าสำเร็จ หรงฉือและตานตานก็หัวเราะออกมาด้วยความดีใจเมื่อเห็นรอยยิ้มของหรงฉือ แววตาของเฮ่อฉางปั่วก็ลึกซึ้งขึ้นหรงฉือสังเกตเห็นแววตาที่เขาจ้องมองมาจึงถามด้วยความแปลกใจว่า “มีอะไรเหรอ?”“ไม่มีอะไร”หรงฉือจึงไม่ได้ถามอะไรอีก เธอพาตานตานเดินห่างไปไกลอีกหน่อย ส่วนเฮ่อฉางปั่วก็มองดูอยู่ไม่ไกล โดยไม่ได้เข้ามาร่วมจริง ๆพอเล่นว่าวจนเบื่อแล้ว หรงฉือก็พาตานตานไปนั่งตกปลาริมทะเลสาบ หรือไม่ก็นั่งยอง ๆ ศึกษาปลาตัวเล็ก ๆ ที่ว่ายไปมาในบ่อน้ำเล็ก ๆ ของพ่อค้าแม่ค้า จากนั้นใช้สวิงเล็ก ๆ ตักขึ้นมาไม่นานก็ถึงตอนเที่ยงเดิมทีเฮ่อฉางปั่วแค่อยากพาตานตานออกมาเดินเล่นเท่านั้น จึงไม่ได้เตรียมอาหารมาเหมือนคนอื่น ๆ พอถึงเวลาอาหารกลางวัน เมื่อเห็นว่าตานตานเริ่มหิว เฮ่อฉางปั่วจึงเสนอว่าจะไปกินข้าวที่ร้านเล็ก ๆ แถวนี้หรงฉือได้พักผ่อนหนึ่งถึงสองชั่วโมงแล้ว จึงอารมณ์ดีขึ้นมาก ก็เลยไม่ปฏิเสธข้อเสนอของเฮ่อฉางปั่วระหว่างทานข้าว หรงฉือจะพูดคุยกับตานตานเป็นส่วนใหญ่เฮ่อฉางปั่วเห็นว่าทั้งสองเข้ากันได้ดี จึงไม่ได้พยายามเข้าไปแทรกกลาง เพียงแต่คอยเลื่อนจานอาหารที่พวกเธอชอบไปไว้ตรงหน้าให้

เฮ่อฉางปั่วไม่พูดอะไร ฉีอวี้หมิงจึงคิดว่าเขาคงมองว่าเรื่องนี้ยังไม่มีวี่แววจะเกิดขึ้น ก็เลยไม่อยากพูดออกมาฉีอวี้หมิงรู้ว่าถามเขาก็ไม่ได้คำตอบ จึงหัวเราะ แล้วนั่งยอง ๆ ลงไปถามตานตานว่า “ตานตาน คุณน้าที่ไปทานข้าวเที่ยงกับหนู หนูเคยเจอเธอกี่ครั้งแล้ว? รู้ไหมว่าเธอชื่ออะไร?”เฮ่อฉางปั่วกำแก้วในมือแน่นขึ้นทันที “อวี้หมิง!”ตานตานไม่เข้าใจความคิดของผู้ใหญ่ และเธอไม่คุ้นกับฉีอวี้หมิง แต่พอได้ยินเขาถามถึงหรงฉือ ตานตานก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตอบอย่างไม่มีปิดบังว่า “สามครั้งแล้วค่ะ!”“แล้วคุณน้าชื่ออะไรเหรอ...”วันนี้ตอนเฮ่อฉางปั่วบังเอิญเจอหรงฉือ เขาไม่แม้แต่จะเรียก “คุณหรง” เลยด้วยซ้ำ ตานตานจึงนึกชื่อหรงฉือไม่ออกจริง ๆ ตานตานหันไปมองเฮ่อฉางปั่วด้วยแววตาขอความช่วยเหลือ “คุณลุงคะ คุณน้าชื่ออะไรเหรอคะ?”เฮ่อฉางปั่วก้มลงมอง “ครั้งหน้าถ้าเจออีก หนูก็ถามเองนะ”ตานตานพยักหน้าอย่างดีใจ “ค่ะ”ฉีอวี้หมิงเอ่ยว่า “...ขี้งก”เฮ่อฉางปั่วไม่สนใจเขาเมื่อตานตานเห็นว่าเฟิงจิ่งซินชอบพวงกุญแจคริสตัลในมือเธอมาก ถึงแม้จะเสียดายเล็กน้อย แต่เธอก็แบ่งให้เฟิงจิ่งซินอันหนึ่งเฟิงจิ่งซินชอบมาก “ขอบคุณนะตานต

“ค่ะ!”จากนั้นเฟิงจิ่งซินก็วิ่งขึ้นบันไดอย่างดีใจหรงฉือเพิ่งปิดคอมพิวเตอร์ และเก็บของของตัวเองเสร็จ ขณะเดินออกจากห้องนอนใหญ่ เฟิงจิ่งซินก็พุ่งเข้ามากอดเธอและพูดว่า “คุณแม่!”“อืม” หรงฉือแค่ลูบผมของเธอเบา ๆ แต่ไม่กอดเธอเฟิงจิ่งซินไม่สังเกตเห็น แต่พูดคุยกับหรงฉืออย่างดีใจ ในตอนนั้นเอง เฟิงถิงเซินก็ขึ้นบันไดมาเช่นกัน หรงฉือได้ยินเสียงฝีเท้าจึงหันไปมอง จากนั้นทั้งสองคนสบตากันพอดีเฟิงถิงเซินมีสีหน้านิ่งเฉยส่วน ส่วนหรงฉือก็มีสีหน้าค่อนข้างใจเย็น เธอพูดกับเฟิงจิ่งซินที่กำลังคุยกับเธอว่า “ให้ป้าหลิวช่วยอาบน้ำให้หนูนะ แม่มีเรื่องอยากคุยกับพ่อหน่อย”เฟิงถิงเซินฟังแล้วก็หยุดเดินทันทีเฟิงจิ่งซินออกไปเที่ยวเล่นสองวันแล้ว จึงอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษ เมื่อได้ยินหรงฉือพูดเช่นนั้น ถึงแม้จะไม่ค่อยพอใจ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แล้วกลับไปที่ห้อง และให้ป้าหลิวสระผมและอาบน้ำให้หรงฉือมองเฟิงถิงเซินที่กำลังยืนพิงผนังพลางถือโทรศัพท์มือถืออยู่ ไม่รู้ว่าเขากำลังยุ่งอะไร แล้วพูดว่า “เราเข้าไปคุยกันในห้อง?”“อืม”หรงฉือเดินเข้ามาในห้องก่อน พอเฟิงถิงเซินเดินเข้าประตูมาแล้ว เธอก็พูดว่า “ปิดประตูด้วย”เ

แม้ปากจะพูดอย่างนั้น แต่สายตากลับจ้องหลานชายตัวเองหลานชายของท่านกลับไม่สะทกสะเทือน แต่เริ่มตักอาหารให้หรงฉือก่อน โดยไม่ต้องให้คุณหญิงย่าเตือนอีกหรงฉือเอ่ยว่า “ขอบคุณ”คุณหญิงย่ายังบอกอีกว่าท่านนำอาหารเสริมมาให้พวกเขาจำนวนมาก เดี๋ยวพอทานข้าวเสร็จ ท่านจะให้คนเลือกบางอย่างมาให้เธอกับเฟิงถิงเซินบำรุงร่างกายหรงฉือไม่กล้าปฏิเสธ จึงทำได้เพียงพยักหน้าหงึก ๆตอนสมัยสาว ๆ คุณหญิงย่าก็เคยไปทำมาหากินที่เมือง Y เหมือนกัน ท่านตุ๋นซุปกว๋างฝู่เก่งมาก หลังจากทานข้าวเสร็จ ท่านก็ต้องการที่จะสอนให้คนตุ๋นอาหารบำรุงให้เธอและเฟิงถิงเซินด้วยตัวเอง หรงฉืออยากเข้าไปช่วย แต่กลับถูกท่านกันออกจากห้องครัวหรงฉือจึงทำได้เพียงนั่งลงบนโซฟาเฟิงจิ่งซินและเฟิงถิงเซินก็อยู่ด้วยพวกเขาคนหนึ่งถือโทรศัพท์จัดการธุระ ส่วนอีกคนเล่นตัวล็อคหลู่ปานของเธออยู่ทั้งคู่ต่างเงียบ ไม่พูดคุยอะไรกันในขณะนั้นเอง อวี้มั่วซวินก็มีเรื่องจะคุยกับเธอพอดี เธออ่านเนื้อหาที่เขาส่งมา แล้วตอบกลับเขาในทันทีเธอกำลังยุ่งจนเพลิน ถึงขนาดไม่ทันสังเกตว่าคุณหญิงย่าออกจากห้องครัวมาแล้วแต่เป็นเฟิงถิงเซินวางโทรศัพท์ลงก่อนหรงฉือจึงรีบวางโท

แถมยังเป็นยาประเภทนั้นด้วยแต่เฟิงถิงเซินรู้ฤทธิ์ของยา เขาจับได้แล้ว และดูเหมือนเมื่อคืนเขาจะไม่ได้ทานซุปนั้นเลยหรงฉือไม่คิดเลยว่าคุณหญิงย่าจะทําแบบนี้เธอขมวดคิ้ว แต่ยังไม่ทันพูดอะไร คุณหญิงย่าก็ถอนหายใจอย่างไม่พอใจ แล้วพูดว่า “บางครั้ง หลานชายรู้มากเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดีเลย เฮ้อ ฉันยังอยากได้หลานชายอีกคนอยู่นะ เสี่ยวฉือ ถ้าเธอมีเวลา ก็ช่วยพยายามกับถิงเซินให้มากหน่อยนะ รู้ไหม?”หรงฉือ “...”เธอไม่รู้ถึงแม้เมื่อคืนเฟิงถิงเซินจะตกลงว่าจะช่วยเธอแล้ว แต่เธอก็รู้ว่าระหว่างเธอกับเฟิงถิงเซินไม่มีความเป็นไปได้ที่จะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกแล้วถ้าเมื่อคืนเธอมีอะไรกับเฟิงถิงเซินจริง ๆ นั่นถึงจะแย่จริง ๆส่วนเรื่องมีลูกอีกคน ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลยในขณะที่เธอกำลังคิดถึงตรงนี้ เฟิงจิ่งซินก็ลงมาชั้นล่างแล้วพอเห็นเธอ หรงฉือก็นึกถึงความชื่นชมและความชอบที่เธอมีต่อหลินอู๋ สีหน้าของเธอก็ดูจางลงเล็กน้อยระหว่างทานอาหารเช้า เฟิงถิงเซินยังคงนั่งลงข้างเธออย่างรู้ความแต่พวกเขาไม่ได้เริ่มพูดคุยกันเลยเมื่อวานหรงฉือเป็นคนไปส่งเฟิงจิ่งซินที่โรงเรียน วันนี้เฟิงจิ่งซินกลับเอ่ยปากขอให้เฟิงถิงเซินไ