All Chapters of The Whispering Love of a Lily: Chapter 21 - Chapter 29

"Naintindihan ko po, Madam Ameliana," magalang na sagot ni Sereia na nakatungo.Napabuntonghininga si Ameliana. "Talaga bang hindi na magbabago ang desisyon mo, Sereia?" paniniguro niya pa rito."Ma..." sambit ni Adriel."You shut up, Adriel," Ameliana hissed. "I don't need your opinion. Wala ka na talagang ginagawa na matino. Hindi pa ako tapos sa'yo kaya manahimik ka."Napatiimbagang si Adriel. Dahan-dahan na tumango si Sereia. "Opo." Matapang niya tinitigan sa mata ang kagalang-galang na Ginang. "Buo na po ang desisyon ko.""Bueno..." Pinagsalikop ni Ameliana ang kanyang kamay sa ibabaw ng mesa. "I'll respect your decision. Kaya lang, ikaw ang inaalala ko. Paano kung malalaman ito ng Mama mo?"Gusto ni Ameliana na pag-isipan ni Sereia nang mabuti ang desisyon nito. Ayaw niya rin na basta na lang ito bibitaw sa kasunduan nila. Sereia is far more useful compare to that young woman who was making a scene earlier. Ngayon pa lang ay ayaw na niya ang ugali nito. Paniguradong may tinago-

Binagalan ni Adriel sa pagtakbo ang kanyang sports car. Dinukot niya mula sa bulsa na white americana ang kanyang selpon. He pressed the speed dial number 2.Saka niya iyon nilagay sa phone holder na nasa dashboard."Helios..." sambit ni Adriel sa pangalan ng kaibigan."Bud?" takang tanong pa ni Helios sa kabilang linya. "Napatawag ka? How's your—""Call them. Let's have a party," Adriel ordered while his eyes are on the road."Huh?" Helios uttered. "Wait, wait, why? Akala ko ba ay hinatid mo pauwi si Margarette? Kagagaling ni'yo lang sa event ninyo ah? May lakas ka pa para mag- party?"Nagsalubong ang kilay ni Adriel. "Susundin mo ba ang utos ko o hindi? Kung ayaw mo, kalimutan mo na lang."Nawala ang ngiti ni Helios na nasa kabilang linya. "Oo na, tatawagan ko na sila." Pinutol na ni Adriel ang tawag. Saka niya pinasibat ang kanyang kotse.Napadpad si Adriel sa paborito nila na tagpuan. Alam na ni Helios ang tambayan nila kaya ito na mismo ang nag-book ng vip room. Pagpasok niya ro

Nang marinig iyon ni Adriel ay napatiimbagang siya. Naikuyom niya ang kanyang kamay at binato ng hindi makapaniwalang tingin ang kanyang Mama.Napaismid siya. Manghang umiling-iling siya. Nahagip ng paningin niya ang mamahaling vase na nasa gilid ng kanyang kinatatayuan. Mabilis niya itong nilapitan.Ubod lakas na sinipa ni Adriel ang malaking antigo na vase dahilan upang mabasag ito. Kumalat sa sahig ang mga bubog nito. Ang iba pang piraso niyon ay sumalpok pa sa sofa dahil sa malakas ng pagkakasipa niya."Adriel!" Sigaw ni Anastasia.Ngumisi lang siya. Imbes na tumigil ay dinurog niya pa ang malalaking piraso ng vase. Inikot-ikot niya pa iyon habang tinapakan nang hindi pinutol ang pagtitigan nila ng kanyang Mama."Wala ka na talagang alam kung hindi mandaran at hawakan ang buhay ko. Ano? Hindi ka ba mapakali kung hindi mo napapaikot ang bawat sitwasyon sa buhay ko?" inis na saad ni Adriel."Watch your words, Adriel. I'm your—""Mom?" Si Adriel na ang nagdugtong sa sasabihin nito. U

‎"Sereia? Hey, ako 'to, si Dismund. Natatandaan mo naman siguro ako ano? Mahirap kalimutan ang kagwapuhan ko eh."‎‎Pinaikot ni Sereia ang kanyang mata. "Ilang taon tayo hindi nagkita, mayabang ka pa rin? Baka gusto mo magbago?"‎‎Napatawa si Dismund sa kabilang linya. "Hindi ko kailangan magbago dahil inborn na 'to. May maipagmayabang naman ako kaya okay lang. Gwapo naman talaga ako."‎‎Napabuntonghininga si Sereia sa narinig. "Mahangin, Dismund. Ano ba kasing gusto mo?"‎‎"Teka lang, ito naman oh. Galit na kaagad," nagtatampo pang saad ni Dismund.‎‎"Siraulo ka talaga. Ibababa ko na 'to," inis na wika ni Sereia.‎‎Akmang pipindutin na niya sana ang end button nang humabol sa pagsasalita si Dismund.‎‎"Teka lang kasi. Hindi ko pa nga nasabi kung anong sadya ko."‎‎Napabuga ng marahas na hangin si Sereia. "Ano ba kasi iyon?"‎‎"Ahm, nakauwi ka na ba?"Nalukot ang mukha ni Sereia sa narinig. "Bakit mo naman tinatanong?"‎‎"Hey, stop it. Seryoso na nga ako," ani pa ni Dismund.

Hindi na nagpaliguy-ligoy si Sereia. Binigay niya ang hand bag na may laman na damit. Nilapag niya ito sa mesa at binigay kay Dismund."Ito na po iyong damit mo. Maraming salamat sa pagtulong mo sa akin kagabi," sinserong sabi ni Sereia.Pahapyaw na sinulyapan ni Dismund si Linux na nasa kanyang tabi. Nang makita niyang malamig pa rin ito kung tumitig ay napangiwi siya. "What are you thanking for? It's my duty as a brother to help you." Then he fakely chuckled.Pagkatapos niyon ay tumayo siya. "Maiwan ko muna kayo. I need to go to the comfort room."Biglang tumayo si Sereia. "Kung ganoon ay aalis na rin ako. Naibigay ko na ang suit. Iyan lang naman talaga ang sadya ko rito."Umiling si Dismund. "No, no, I mean." He fakely chuckled. "You guys talk," he said then quickly got out of the VIP room.Napatiimbagang si Sereia. Umupo siya na nasa mesa lang nakatingin. Pagkatapos ay kinalikot niya ang hawakan ng bag na may laman na suit ni Dismund. Doon niya ibinuhos ang kanyang sama ng loob.