All Chapters of Desired by my Ex-fiance's Rich Uncle: Chapter 161 - Chapter 170

Matapos ng usapan ni Leon at ng madre ay nagpaalam na rin si Leon para umalis. Nabigyang linaw na ang mga katanungan niya ngunit mabigat pa rin ang nararamdaman niya. Napatingin siya sa dashboard ng kotse kung saan naroon ang cell phone niya. Inabot niya iyon at tinawagan si Lia. Ilang saglit pa ay sumagot na ito.“Hello, Leon? Kumusta na ang pakiramdam mo? Ininom mo ba ang gamot na binigay ko sa‘yo kanina? Naglunch ka na ba?” sunod-sunod na tanong ni Lia sa kabilang linya. Napatawa si Leon. “Calm down, wifey. Ayos na ako ngayon. Sa katunayan ay papunta na ako ngayon sa opisina–”“What? Hindi ba ang sabi ko sa'yo e magpahinga ka muna? Masyado talagang matigas ‘yang bungo mo! Kahit pa maayos na ang pakiramdam mo ay kailangan mo pa ring magpahinga. Kahit ngayong araw lang–” “Well, wala ka nang magagawa pa. I am on my way to fetch you,” pagsisinungaling ni Leon. Ang totoo, hindi pa niya nabubuhay ang sasakyan niya dahil kailangan pa niyang kausapin si Chiri. "Let’s have lunch, wifey. N

Manghang-mangha si Leona nang makita niya ang naglalakihang mga gusali. Hindi siya mapakali sa kaniyang upuan. Ngayon lang kasi siya nakakita ng mga magaganda at nagtataasang gusali. “Ito ba ang unang beses mong nakapunta sa mismong town proper ng Riverdale?” tanong ni Kira habang nagmamaneho. “Opo,” tugon ni Leona. “Nakikita ko lang po sa telebisyon ang mga ganito. Ibang-iba po pala talaga sa personal. Puro po kasi puno ang nakapalibot sa bahay ampunan.”“‘Wag kang mag-alala kapag ‘di ako busy sa work ko, ipapasyal kita. At of course, mag-aaral ka sa isang daycare center. Kasi ang isang bata, kailangang mag-aral at matuto.”“Wow!” Kumislap ang mga mata ni Leona sa tuwa. “Bibilhan niyo po ako ng maraming crayons?” “Oo naman. Marunong ka na ba mag-identify ng mga colors?” “Opo! Saka marunong na rin po akong magbilang hanggang 100!” pagbibida ni Leona.Natawa namn si Kira. “Aba’t, baka sa college na kita i-enroll niyan?” biro niya.“College? Ano po ‘yon?” inosenteng tanong ni Leona.

Dire-diretso si Kira sa may pintuan at binuksan iyon. Nagulat siya nang bumungad sa kaniya ang mukha ng lalaking pinakamamahal niya. Si Austin. Mukhang kinakabahan ito.“A-Austin? Anong ginagawa mo rito?” Naalala na naman bigla ni Kira ang failed confession niya kay Austin at nakaramdam na naman siya ng hiya at sakit. Malamig niya itong tinapunan ng tingin. “Bakit ka nandito?” pagtatanong niyang muli nang hindi nito sinagot ang tanong niya kanina.“Kira… Bakit hindi ka pumasok? Sobrang nag-aalala ako sa iyo. Ni hindi mo nga ako nirereplyan o sinasagot man lang ang mga tawag ko. I was so worried about you.”“May ginawa lang ako. Isa pa, hinahanap ko rin ang cell phone ko kasi kung saan ko yata nailagay. Hindi ko na maalala,” kalmadong wika ni Kira. Umatras si Austin kaya lumabas na rin si Kira at medyo sinara ang pinto ng unit niya. “Baka sa makalawa pa ako makapasok. May kailangan muna akong asikasuihin.” “Hindi ba dahil iniiwasan mo ako?” Umiling si Kira. “Bakit naman kita iiwasa

Wala sa sariling binuksan ni Austin ang pinto at naglakad papasok sa unit ni Kira. Natigilan siya saglit nang makita niya ang batang nakaupo sa mahabang sofa. Nagtama ang mga mata nila ni Leona at sa isa pang pagkakataon ay nasilayan niya ang buong mukha nito. Kahit saang anggulo ay wala siyang makitang pagkakahawig ng bata kay Owen. May pagkakahawig ang bata kay Lia pero sa paningin niya ay mas may pagkakahawig ito sa bagong chairman ng Ashton group. ‘Si Owen ba talaga ang ama ng anak ni Lia? O baka ibang bata itong nasa harapan namin? Pero hindi, eh. Kahawig siya ni Lia ng kaunti pero mas kahawig nito ang chairman. Para siyang girl version ni Mr. Ashton. Ni isang parte ng mukha ni Owen ay walang nakuha ang bata. Kaya paano magiging anak ito ni Owen?’ sambit ni Austin sa kaniyang isipan.Mas lumapit pa si Austin kay Leona at mas pinagmasdan pa ito.“Austin, don't say anything. Tayong dalawa ang mag-usap—”Hinila ni Austin papalayo si Kira para hindi marinig ng bata ang pag-uusapan n

Tumungga si Austin ng alak bago sumagot kay Kira. “Hindi ko alam. Siguro magagalit siya sa‘yo pero sa huli ay baka maintindihan ka rin niya. Mahal ka ni Lia, Kira. Ikaw ang kapatid na hiniling niya ngunit iba ang binigay sa kaniya ng tadhana. Kahit ano pa sigurong pagkakamali mo, papatawarin ka pa rin niya. Gano’n ka niya kamahal at gano'n siya kabuti.” Mapaklang ngumiti si Kira. “Pero wala, eh. Wala na si Lia. At habang-buhay kong dadalhin ang sikretong ito. Balak ko na ring ilibing sa limot dahil alam kong hindi magiging mabuting ama si Owen kay Leona. Baka masaktan lang ng kupàl na ‘yon ang bata sa huli. Sobrang sakit na ang dinulot ko kay Lia noong inilayo namin si Leona sa kaniya at pinalabas na patay na ang anak niya. Tandang-tanda ko pa kung paano siya humagulgol ng iyak. Hindi pa siya makapaniwala na ang batang hinintay niya ng siyam na buwan ay wala na. Kamuntikan pa nga akong bumigay at sabihin na lang sa kaniya ang katotohanan pero pinigilan ako ni tita. Pinangakuan niya a