Lahat ng Kabanata ng Loving Dr. Cherry: Chain to Love: Kabanata 11 - Kabanata 20

CHERRY "Salamat, Reynan," sabi ko paghinto ng kotse, at agad na akong bumaba. Narinig ko pa ang pagtawag niya sa akin, pero hindi ko na siya pinansin. Gusto ko munang mapag-isa ngayon. Gusto ko munang kulmalma. Gusto ko munang mawala sa isip ko ang eksenang nangyari kanina. Ang pagiging epokrito ni George. "Hayop ka, George! Minahal kita ng buong puso," gigil kong sabi. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa galit. Hindi ko maintindihan kung bakit ko deserve na pahirapan niya. Binuhos ko sa kanya lahat. Minahal ko siya ng buong puso, at walang tinira para sa sarili ko, ito lang pala ang mapapala ko. Nanghihina akong humiga sa kama. Isinubsob ang aking mukha sa unan. Hindi ako nagpigil, iniyak ko ng buong lakas ang sama ng loob at galit ko hanggang sa kusang tumigil ang hikbi ko, pero patuloy paring pumapatak ang luha ko. Wala kasi si Anna, mamayang gabi pa ang uwi niya, kaya malaya akong ilabas ang mga naipong hinanakit dito sa loob ko na hindi nah

REYNAN Kung anong inis ko nang makita si Cherry na lasing ay gano’n din ang saya ko nang sabihin niyang pumapayag na siya sa kasal. Heto na nga, hawak ko na ang draft ng agreement na kailangan pa ng approval ni Cherry. Nilapag ko ang agreement, at dinampot ang maliit na pulang box sa coffee table at binuksan iyon. “Maganda ba?” tanong ko sa assistant ko. Na tumango-tango naman at ngumiti. “Reynan…” Kaya lang sabay napalis ang aming ngiti nang marinig ang boses ni Cherry at makita ang kanyang ekspresyon. “Doktora Cherry,” tumayo ako, at lumapit sa kanya. Hahawakan ko sana ang kamay niya pero inilayo niya. “Nagbago ba ang isip mo?” “Hindi ba dapat?” Tumingin siya sa likuran ko, kaya napalingon din ako. “Ayaw kong manira ng relasyon, Reynan. Kahit sabihin pang contract marriage lang ang papasukin natin, hindi pa rin tama…ayokong manakit ng kapwa babae.” “Ano bang inagsasabi mo?” Napasulyap ako sa likuran ko, doon kasi siya nakatingin. “Teka nga…nagseselos ka ba?” ngiti ko

“Gusto mo ako?” Nauutal niyang tanong, pero halata namang curious sa isasagot ko. Hindi na kasi ako tinantanan ng tingin.Nginitian ko siya. “Syempre…gusto kita bilang mabuting tao. Bilang doktor na maalaga, bilang magandang babae, at bilang tanga…”“Okay na sana ‘e. Touch na ako. Damang-dama ko na, sinama mo pa ang tanga!” Sinamaan niya ako ng tingin na ikinangiti ko naman. “ ‘Wag mong small-in ang pagiging tanga mo. Dahil d’yan sa katangahan mo, nakapag-asawa ka ng caregiver na may assistant!” “Loko mo…” Inismiran niya ako, pero napapangiti naman.“Ako ba, dok, gusto mo?” tanong ko. Taas ang kumpyansa na pareho din ang sagot niya sa akin.Kaya lang, bumagsak ang kumpyansa ko. Napasulyap din ako sa kanya. Hindi kasi sumagot. Humalukipkip siya at seryoso akong tinitigan. Nakamot ko tuloy ang batok ko. Nag-init ‘e. Pahiya ako. Tinawa ko na lang ang hiya ko. “Ang linaw ng sagot mo…”“Reynan…”“ ‘Wag na, dok. Saka ka na lang sumagot kapag gusto mo na ako.”“Gusto naman talaga kita…”“An

"Oh, Cherry..." Umawang ang aking labi nang dumampi ang mainit niyang balat sa akin. Lalo pang nabuhay ang aking pagnanasa at parang hindi ko na kayang magpigil pa. Naakit ako sa titig niya, sa mga haplos niya sa aking dibdib, at pagdampi ng gitna niya sa akin. Inangat niya ang aking t-shirt, habang kaga-kagat ang kanyang labi. Tinulungan ko siya, nagmamadali ang aming mga kilos na parang inu-orasan kami. "Reynan..." Namamaos ang boses niya, mahina, at pinahangin na parang inaakit lalo ako. Hindi ako makasagot, tumitig lang ako sa kanya, at hinapit ang batok niya. Siniil ko siya ng halik, na tinutugunan naman niya abot ng kanyang makakaya.Saglit kong inilayo ang aking labi, tinitigan ko siya. Hindi na siya nagsasalita, pero ang mga mata niya ay namumungay na tumititig rin sa akin. Muli kong hinapit ang batok niya, at inangkin ang labi niya. Sa puntong ‘to hindi na ako nagpipigil. Nilasap ko ang kanyang labi, madiin, at mapusok na pilit pa rin niyang tinutugon. Gumala na rin ang ka

Nang bumukas ang elevator, agad niya akong hinila palabas, at hindi na sinagot ang aking tanong. Ang higpit rin ng hawak niya sa aking kamay at panay ang lingon na parang takot na mahabol na naman kami ni George. “Reynan…” Binawi ko ang aking kamay. Napalingon naman siya at nahinto sa paglalakad. “Cherry, sa bahay na lang tayo mag-usap, pwede ba?”Umiling-iling ako. “Hindi ako uuwi kasama mo. Hindi ako tiitira sa bahay ng lalaking may tinatago sa akin.”Bumagsak ang balikat niya. Nahagod niya rin ang kanyang buhok, pero lumapit naman sa akin. “Cherry…”Mahina ko siyang itinulak. “Ano ba talaga ang motibo mo sa paglapit sa akin, Reynan? Bakit mo alam ang nangyari sa hotel?“Cherry, wala akong motibo…maniwala ka naman, oh.”Napatitig ako sa kanya. Hindi ko na rin halos mapigil ang mga luha ko. Nadidismaya ako. Nagsisimula na akong magtiwala sa kanya, tapos malalaman kong alam pala niya ang isa sa mga nakakahiyang pangyayari ng aking buhay. “Kung totoong wala kang motibo, magpaliwanag