กลางดึก...“......” ฉันรู้สึกตัว ตื่นเพราะมันหายใจไม่ออก พอพลิกตัวตะแคงไปอีกข้างเท่านั้นแหละ“อีกแล้วเหรอ?” แล้วต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน“พอดีนอนตรงโซฟามันปวดหลัง แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”คุณปืนเขารีบยกท่อนแขนที่พาดเอวฉันอยู่ออก“แค่นอนกอดเฉย ๆ อย่าใจร้ายกับป๋านักเลยน่านะ”แล้วอะไรคือมาพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน แทนตัวเองว่าป๋า เชอะ! ทีเมื่อก่อนดุด่าฉันอย่างกับอะไรดี“จะลุกไปดี ๆ หรือจะให้หนูถีบ!”ฉันพูดจริงจังพร้อมตะแคงข้างหันหลังให้เขาแล้วนอนกอดลูกต่อ“แนนหนูอย่าใจร้ายกับป๋านักเลย!” คุณเขายังไม่ยอมไปแล้วยังเอามือมาลูบแขนฉันอีก“หนูไม่มีพ่อชื่อปรเมศวร์!!” ฉันหันไปจ้องดุเขา“แต่ฉันเป็นผัวเธอนะ!” คุณเขาตอบกลับอย่างไม่คิด“หนูไม่มีผัว!” ยิ่งเห็นหน้าเขามันยิ่งหงุดหงิด!“ถ้าไม่ไปหนูจะไปเอง” ฉันลุกขึ้นทันที“อะ อะ นอน ๆ ป๋าไปเอง” เขารีบลุกออกจากเตียงยกมือขึ้นสองข้างเชิงบอกยอมแพ้“ไปสิ!” ฉันพูดไล่เขาเมื่อเขาเอาแต่มองหน้าฉันตาละห้อย“อย่าให้ถึงทีป๋าแล้วกัน!” เขามองฉันอย่างคาดโทษแล้วเดินหน้างอออกไป คนบ้าอะไรบทจะงอแงก็งอแงเป็นเด็ก ไม่อายเด็กบ้างหรือไงฉันได้แต่ส่ายหัวแล้วทิ้งตัวลงนอน ในหัวฉันตอนนี้มีแ
Last Updated : 2025-03-24 Read more