Semua Bab เล่ห์รักคุณอาหมอ: Bab 31 - Bab 40

“โอ๊ย จะบ้าตายพูดอะไรออกไปเนี่ย ถ้าอามาจริง ๆ แล้วจะทำยังไง ปากนะปาก” ฉันตี ๆ ๆ ๆ ปากตัวเองที่มันพูดอะไรออกไปไม่คิด แล้วอาไรเฟิลนะอย่างที่รู้ ๆ เอาเขายิ่งจ้องจะเขมือบฉันอยู่ เห้อ...“จะเย็นแล้วทำไมพี่ลูก้ายังไม่พาสองแสบกลับบ้านนะ” นี่ก็อีกคนอยู่ ๆ วันนี้จะพาน้องไปอาบน้ำทั้ง ๆ ที่เป็นวันหยุดตัวเองแท้ ๆแต่ตลอดเวลาที่อาไม่อยู่ ก็ได้พี่ลูก้านี่แหละที่คอยดูแล ดูแลดีมาก ๆ ขนาดใครจะเข้ามาจีบคือพี่เขาไม่รู้มาจากไหน เดินตรงเข้าไปหาเรื่องพวกหนุ่ม ๆ แล้วทุกคนก็คือไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ฉันอีกชีวิตนักศึกษามหาวิทยาลัยเลยค่อนข้างที่จะไม่มีอะไร นอกจากทำกิจกรรมและตั้งใจเรียน เรียนจนได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งให้พ่อกับแม่ได้ภูมิใจ เพราะแบบนี้เลยอยากจะให้อามา มาร่วมยินดีวันที่สำคัญอีกวันของฉัน ไม่ใช่แค่บินมาหาแค่วันเกิดและที่สำคัญ อยากมีโมเมนต์แฟนมอบช่อดอกไม้ ถ่ายภาพวันรับปริญญาบัตร เหมือนคู่อื่น ๆ คิดแล้วก็เขินตัวเองที่พูดแบบนั้นออกไปแค่เพราะอยากให้อามาหาตัวเล็กเดินกลับไปกลับมา เพราะนึกถึงแต่คำพูดอาไรเฟิล งั้นอาจะกลับวันนี้ “ถ้าอากลับวันนี้ พรุ่งนี้เราก็...” แค่นอนกอด...ยังเขินขนาดนั้น ถ้ามีอะไรกันจะกล

“ยิ้มอะไร หยุดยิ้มได้แล้ว” ก็เอาแต่มองหน้าแล้วยิ้มกริ่ม จะลุกออกไปก็ไม่ลุกสักที เอาแต่มองอยู่แบบนี้“มองเมีย” เขาพูดยิ้ม ๆ มือหนาลูบที่หัวอย่างอ่อนโยน สายตาคู่นั้นที่มองมาชวนให้เขินจนต้องหันหน้าไปมองทางอื่น“อายอะไร หนูเป็นเมียอาแล้วนะ” ปลายนิ้วเรียวจับปลายคางให้มองหน้าสบตาเขา“รู้แล้ว พูดอยู่ได้ ออกไปได้แล้วค่ะ หนูหนัก” สองมือดันคนตัวโตออกจากตัว แต่เขากลับไม่ขยับเลยสักนิด“อาคะ” ฉันพูดเสียงอ้อน“อาอยากอยู่แบบนี้นาน ๆ ” เขาพูดเสียงกระซิบ ปลายจมูกโด่งคลอเคลียสูดดมตามซอกคอ อย่างหลงใหล“หนูอยากเข้าห้องน้ำ” แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะเดินไหวมั้ย มันปวดร้าวตรงนั้นเอามาก ๆ“เดินไหว?”“...ไม่รู้”“ฮึ...เดี๋ยวอา พาไปหรือ...” สายตาเจ้าเล่ห์มองมาที่หน้าอกมันเปล่งประกายขึ้นอีกครั้ง“...ไม่นะพอแล้วเจ็บ” ฉันรีบปฏิเสธทันทีเมื่อรู้ว่าคนเจ้าเล่ห์กำลังคิดอะไรอยู่“ทำเป็นตกใจไปได้ อาไม่ได้จะทำอะไรเราอีกสักหน่อย...แต่ตอนดึก ๆ ไม่แน่” อาไรเฟิลพูดและยิ้มอย่างมีเลศนัยพรึบ!!คนตัวโตพลิกตัวออกจาก พร้อมสายตาคู่นั้นที่มองตรงนั้นไม่วางตา จนฉันต้องรีบดึงผ้ามาปิด“อาโรคจิต” ฉันทำหน้ามุ่ย“ก็อามองเมีย ไม่เห็นจะเป็นอะไร ห

"พอดีคริสเตียนมีเรื่องจะคุยกับบอสครับ" อาชะงัก และชักสีหน้าไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะ"กูไม่ว่าง!!" อาตอบเสียงดุ พร้อมขยับเอวเป็นจังหวะช้า ๆ เน้น ๆ มันทั้งจุกยิ่งทั้งเสียวเข้าไปใหญ่ แต่ก็ได้แต่เม้มปากแน่น ปิดปากให้สนิทกลัวพี่ลูก้าจะได้ยิน ว่าเรากำลังทำอะไรกัน แค่นี้ก็อายจนหน้าแดงแล้วปึก! ปึก!"อ๊ะ…อะ...อา..หนูจะ..จุก" เสียงหวานเผลอครางออกไปเมื่อคนตัวโตแกล้งกระแทกเอวแรง ๆ สองสามที"ครับบอส อย่าหักโหมนะเดี๋ยวเอวเคล็ด" พี่ลูก้าตอบรับเสียงดัง ก่อนเขาจะเงียบไป...ตอนนี้ทั้งอายและตกใจปึก ปัก พับ"อ๊ะ!! อ๊ะ! อ๊าส์ อ๊ะ~" สั่นกระเพื่อมไปทั้งตัว เมื่อเขาถาโถมกระแทกท่อนเอ็นใส่อย่างไม่ถนอม มือหนาก็บีบขย้ำสองเต้า จนผิวขาวแดงช้ำไปหมด แล้วเขาก็กระแทกอยู่แบบนั้น...พรึบ!!ตัวเล็กถูกพลิกตัวลุกขึ้นนั่งหันหลังให้เขา ทำให้ตรงจุดนั้นมันหลุดการเชื่อมต่อ...ก่อนอา จะนั่งซ้อนด้านหลัง แผงอกกว้างติดกับแผ่นหลังเล็ก สองมือจับสะโพกยกตัวฉันขึ้นเล็กน้อยแล้วสอดใส่ท่อนเอ็นลำใหญ่ที่มันวาวไปด้วยน้ำหล่อลื่นใส่เข้ามาในตัวอีกครั้ง"อ่าส์~ภูพิงค์ แน่นเหลือเกินคนดี " อาไรเฟิลครางกระเส่า สองมือบีบเคล้นหน้าอกทั้งสองข้างอย่างแรงเข

“อาคะ แซนดี้น่ารักมั้ย” คนตัวเล็กอุ้มหมาเดินเข้ามาใกล้ พูดจาออดอ้อนหวานหู“อาคะ อุ้มน้องหน่อย เห็นมั้ยน้องมองอาตาแป๋วเลย”“.......” ผมได้แต่เงียบ มองคนตัวเล็กกับลูกหมาสองตัวอย่างหมั่นไส้ อะไรจะขนาดนั้นทั้งกอดทั้งหอม ทีกับผมถ้าไม่เข้าหาเองไม่มีทางที่ภูพิงค์จะได้กอดหอม“เอามันไปเก็บแล้วไปกินข้าว!” ผมสั่งเสียงดุ“ขอเล่นกับน้องก่อน ไม่เจอกันตั้งหนึ่งวันคิดถึงจะตายอยู่แล้ว” ว่าแล้วเธอก็ไม่สนใจ เอาแต่พูดยิ้มหัวเราะกับลูกหมาสองตัวอย่างมีความสุข“จะไปดี ๆ หรือให้อายิงมันทิ้ง” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างเหลืออด เมื่อเมียไม่สนใจ“อา!!” ภูพิงค์จ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง“ถ้าอาทำอะไรลูกหนู เราเลิกกัน!” สีหน้าท่าทางเธอจริงจัง ดวงตาคู่นั้นมองผมอย่างแค้นเคียง“ไม่อยากให้ฆ่าก็ไปกินข้าว เคยสนใจอาบ้างมั้ย?” ผมพูดอย่างน้อยใจ“ห๊ะ อย่าบอกนะว่าอาหึงแม้กระทั่งหมา?” คนตัวเล็กพูดอย่างตกใจ“.......”“555555 อาคะ อาเป็นอะไร นี่บัดดี้ แซนดี้ลูกหนูนะ และลูกหนูก็เท่ากับ...” คนตัวเล็กวางลูกหมาลงกับพื้น ผมได้แต่ปรายตามองพวกมันสองตัวที่วิ่งเข้ามาเกาะขา มันน่าเตะให้กระเด็นจริง ๆ“อาอย่ามองลูกเราแบบนั้นสิคะ...น้องออกจะน่ารัก ถ

“อาคะ...” ฉันทำหน้าอ้อน“เป็นเด็กดี ต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่”“แต่หนู” ฉันทำหน้างอ มองหน้าอาที่เอาแต่จ้องอย่างกับจะฆ่า“ไม่มีแต่!” เขาพูดจริงจัง“ฮึ...หนูจะไม่รักอาแล้ว!”“กล้า?” คนตัวโตยื่นหน้าเข้ามาใกล้“......” แล้วฉันก็ได้แต่ส่ายหัว“งั้นก็ทำ จะได้นอน” อาไรเฟิลพูดจริงจัง มือหนาลูบที่หัวอย่างอ่อนโยน สายตาหวานเยิ้มมันยิ่งชวนให้ขนลุก ยิ่งไอ้ท่อนแข็ง ๆ ที่นั่งทับอยู่ตอนนี้มันเต้นตุ๊บ ๆ มันยิ่งรู้สึกขนลุกไปกันใหญ่“จะทำเองหรือให้อาทำ แต่ถ้าอาทำเองหนูไม่ได้นอนนะ! อาเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าอากินดุ!” คนตัวโตพูดหนักแน่น สีหน้าท่าทางเขาดูจริงจังมาก“ฮื่อ...หนูทำเองก็ได้ แต่ต้องทำยังไง หนูทำไม่เป็น” ก็ได้แต่ถอนหายใจ แล้วมองคนตรงหน้าอย่างแค้นเคือง กินดุ กินทั้งคืน ถ้าเป็นแบบนั้นไม่ต้องไปไหนกันแล้ว แต่จะทำยังไงก็ปกติอาเขาเป็นคนทำเองแล้วมาวันนี้ ตาแก่บ้า แล้วดูทำหน้าเข้า พอได้ยินฉันตอบแบบนั้น ยิ้มเยาะออกมาอย่างพอใจ คอยดูภูพิงค์จะฟ้องแม่ อารังแกภูพิงค์ ฮื่อ!!!!“ว่าไงคะ หนูต้องทำยังไง” ฉันทำเสียงอ้อนทำหน้าให้น่าสงสารที่สุด เผื่ออาจะเปลี่ยนใจ“ไม่ต้องมาทำตัวน่าสงสาร ยิ่งทำหน้าแบบนี้หนูยิ่งจะโดนหนัก!”หมับ