All Chapters of น่านฟ้าคว้าเกียร์: Chapter 11 - Chapter 20

“ เเยกย้ายกันขึ้นรถของตัวเองได้เลยครับ ” กระเป๋าทั้งหมดถูกนำขึ้นรถเป็นที่เรียบร้อยหลังจากเช็คชื่อเสร็จว่ามาครบกันหมดเเล้ว ถึงเวลาเเยกย้ายขึ้นรถตามชื่อ ซึ่งโชคดีที่ได้นั่งคันเดียวกันกับพรีม ส่วนรุ่นพี่ที่จะได้มาด้วยเเต่ล่ะคันนั้นไม่รู้เลยว่ามีใครบ้างเพราะไม่ได้สนใจ เธอได้นั่งรถบัสคันที่สาม ซึ่งมีทั้งหมดสี่คัน พวกเราสองคนนั่งเเถวเกือบท้ายสุดเพราะพรีมชวนนั่งซึ่งพรีมขอนั่งข้างหน้าต่างเธอก็ไม่ได้ขัดอะไร เธอนั่งไหนก็ได้ทั้งนั้นขอเเค่เดินทางปลอดภัยก็พอ ซึ่งคณะนี้ผู้ชายเรียนถึงเเปดสิบเปอร์เซ็นต์ บนรถเลยมีเเต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่ เเต่ที่น่าเเปลกใจคือรุ่นพี่ที่ได้นั่งรถมาด้วยดันเป็นเขา ซึ่งนั่งอยู่ข้างหลังเธอ จะบังเอิญไปไหมเธอได้เเต่สงสัยในใจ รุ่นพี่จะเเบ่งกันนั่งคลุมหน้ารถกับท้ายรถเพื่อดูเเลน้องๆ สองชั่วโมงต่อมารถบัสยังไม่ถึงปลายทางเพราะจอดพักรถเเละจอดให้พวกเราเข้าปั๊มกันก่อนสิบห้านาที ซึ่งก็ดีเธอจะได้หาขนมกับน้ำลองท้องด้วย เพราะที่ค่ายเขาจะเตรียมมื้อเที่ยงให้ทีเดียวถือว่านานพอสมควร “ ถึงว่าไม่โตหาเเต่ขนมกิน ” ในขณะที่เธอกำลังเลือกขนมอยู่ในร้านสะดวกซื้อกับเพื่อนก็ต้องหันหลังมองยังต้นเสียง

วันต่อมากิจกรรมสุดท้ายของวันคือวิ่งเปรี้ยวเก็บธงเกียร์กัน ทีมใครเเพ้ต้องโดนทำโทษ เเต่บทลงโทษยังไม่ได้คิด กิจกรรมวันนี้เเต่ล่ะกิจกรรมเป็นไปด้วยความสนุกสนานจนมีเเต่เสียงหัวเราะ ซึ่งพวกเรารุ่นพี่อยากให้เป็นอย่างนั้นอยู่เเล้วอยากให้น้องๆมีความทรงจำดีๆกับรุ่นพี่เเละกิจกรรมมการเข้าค่าย จะได้นำไปพัฒนาต่อยอดเเละนำไปใช้กับรุ่นต่อๆไปอย่างสร้างสรรค์เเละมีประสิทธิภาพ จะได้ลบภาพจำกับการรับน้องเเบบโหดๆสักที...“ ไอ้คุณ...ทีมเด็กมึงเเพ้อ่ะ สั่งลงโทษยังไงดี ” ซันเดินมากระซิบถามเสียงเบา “ ขอคิดก่อน ” “ เดี๋ยวกูจัดการเองจะจัดให้หนักเลย ” “ xวยเถอะครับ ” เขายกนิ้วกลางชูให้มันอย่างไม่เกรงกลัวใครว่าใครจะเห็นบ้าง เเละก็หันไปมองยังกลุ่มคนเเพ้ห้ากลุ่ม “ หึ...ยิ่งปกป้อง กูยิ่งอยากเเกล้งว่ะเพื่อน ” “ อ้อนxีนกูจังนะมึงเนี่ย ” เขาหันไปมองคาดโทษมันอีกครั้ง “ ทีมชนะกลับไปพักผ่อนได้ครับพรุ่งนี้เราจะทานข้าวเช้ากันที่นี่ก่อนกลับเเละออกเดินทางตอนเเปดโมงเช้า เเละจะพาเเวะเที่ยวอีกสองสามที่ก่อนกลับเข้าใจตรงกันนะครับ ใครสายหาทางกลับบ้านเอาเองนะครับเพราะพวกเราจะไม่รอคุณ ” “ เข้าใจครับ / เข้าใจค่ะ ” เสียงน้องๆเเต่

วันต่อมา“ คุณน้ามีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ ” เขาตั้งนาฬิกาปลุกตั้งเเต่ตีสี่สี่สิบห้า จะได้รีบตื่นลงมาทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย เเต่ก็เห็นเเม่เธอยืนเตรียมทำกับข้าวใส่บาตรอยู่ก่อนเเล้ว ...ไหนเธอบอกว่าเเม่ตื่นตีห้าทุกวัน“ เรียกน้าเฉยๆก็พอลูก ไม่ต้องมีคุณอะไรหรอก ”“ ผมชินเเล้วครับ ให้ผมเรียกเเบบนี้เถอะนะ ” ใจจริงอยากเรียกว่าเเม่เหมือนเธอมากเเต่ไม่กล้า“ งั้นเปลี่ยนใหม่ เรียกเเม่ว่าเเม่เหมือนน่านฟ้า ” ชายหนุ่มชะงักไปเมื่อบอกให้พูดเเบบนั้น ทำไมณรินจะไม่รู้ว่าเด็กหนุ่มคิดยังไงกับลูกสาวของตน เพราะตนก็เคยเป็นสาวมีความรักมาก่อน เเต่เรื่องอย่างนี้เธอปล่อยให้เป็นเรื่องของคนสองคนเเละเธอก็มั่นใจในตัวของลูกสาวของตัวเองเเละเคารพการตัดสินใจของลูกเสมอ เพราะลูกสาวไม่เคยเกเรออกนอกลู่นอกทางเลย ถ้าวันข้างหน้าทั้งสองขยับความสัมพันธ์ขึ้นมาเป็นคนรักเธอก็ดีใจที่ลูกสาวได้เจอคนดีๆ เพราะตนก็รับรู้ได้เเต่เเรกว่าเด็กหนุ่มนั้นดีเเละมีความจริงใจให้เเต่เเรก ไม่งั้นไม่พยายามเข้าหาคนเป็นเเม่อย่างเธอหรอก “ ได้เหรอครับ ”“ ได้สิจ้ะ ” “ ครับเเม่ ” ณคุณดีใจจนยิ้มเเก้มเเทบปริ ไม่คิดว่าจะได้ใช้คำนี้จริงๆในเร็ววันนี้ เเส

1 เดือนต่อมา“ เรากลับก่อนนะ…พรุ่งนี้เจอกัน “ พรีมเอ่ยบอกก่อนที่จะเเยกย้ายกันกลับบ้านหลังเลิกเรียน วันนี้เลิกเรียนตอนสี่โมงครึ่งยังถือว่าไม่เย็นมากนักเพราะมีคณะอื่นเลิกเรียนเย็นกว่า “ พรุ่งนี้เจอกันจ้า ” เธอโบกมือลาเพื่อนสาวก่อนที่จะหันหลังกลับมามองเพื่อนเเฝดที่มองเธออยู่ก่อนเเล้ว พวกเราทั้งสี่คนเริ่มสนิทกันตั้งเเต่กลับมาจากรับน้องเเล้วล่ะ “ วันนี้กลับยังไง ” ปอนด์เอ่ยถามเพื่อนสาว“ ไม่น่าถาม…เขามีรถซุปเปอร์คาร์หรูมารับมาส่งเกือบทุกวันเขาก็ต้องกลับกับคนของใจที่เป็นเจ้าของรถสิจริงไหม ” ยูโรเอ่ยเเซวเพื่อนสาว เพราะเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยครั้งเเต่ก็ไม่อยากจะละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของเพื่อน ถึงเเม้เพื่อนจะบอกไม่มีอะไรก็ตามนอกจากรุ่นพี่รุ่นน้อง เเต่ตัวยูโรนั้นไม่เชื่อเเน่นอน เพราะผู้ชายชัดเจนขนาดนั้นเขาเป็นผู้ชายมองปราดเดียวก็รู้เเล้ว“ บ้า…พูดอะไรเนี่ย ” เธอถึงกับเขินอายทำอะไรไม่ถูกเมื่อถูกเพื่อนเอ่ยเเซว “ พูดเรื่องจริงครับ ”“ เรากับพี่เขาไม่ได้คบกันอย่างที่พวกนายคิดนะ ” เธอพยายามบอกกับใครหลายต่อหลายครั้งเเต่ก็ไม่มีใครเชื่อว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน “ ถ้าไม่ได้คบกันเเล้วทำไมไปไหนต่อไหนด้

❌มีฉากความรุนเเรงโปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม ❌ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น เธอเลิกเรียนก่อนพี่เขาสิบห้านาที พี่เขามีงานที่ต้องรายงานเลยช้านิดหน่อยเเต่เธอรอได้ ส่วนใหญ่พี่เขาจะจอดรับตรงที่ไม่ค่อยมีคนเพื่อให้ไม่เป็นที่สนใจหรือสงสัย เธอไม่อยากเป็นข่าวกับคนฮอตของมหาลัย เเต่ก็ไม่รู้จะรอดไปได้สักกี่น้ำถ้าขืนเธอกับพี่เขายังเป็นเเบบนี้คงไม่วายโดนพลาดหัวข้อข่าวซุบซิบของมอ…เเต่เธอก็ทำใจไว้เเล้วเเหล่ะว่าสักวันคงจะต้องโดนเธอเลือกจะเดินมาเข้าห้องน้ำหลังคณะก่อนเพราะห้องน้ำข้างคณะปิดปรับปรุง ในระหว่างที่รอพี่เขาเลิกเรียน จรงจุดนี้ไม่ค่อยมีผู้คนเท่าไหร่เพราะเริ่มจะเย็นเเล้วเเละส่วนใหญ่นักศึกษาก็กลับบ้านกันจนจะหมด“ ล็อคประตู ” ในขณะล้างมือก็ได้ยินเสียงสั่งให้ล็อคประตูเเละมีผู้หญิงสามคนเดินเข้ามาหาเเถมใส่เเมสปิดปากเอาไว้พลางใบหน้า ซึ่งเธอไม่รู้สึกคุ้น เเต่ท่าทางที่เดินเข้ามาหานั้นบางบอกว่ามาหาเรื่องเธอเเน่ๆ “ มีอะไรคะ ”“ เธอใช่ไหมที่ชื่อน่านฟ้าปีหนึ่ง ”“ ใช่ค่ะ มีธุระกับน่านเหรอ ”“ มีสิ…ฉันจะมาเตือนเธอให้เลิกยุ่งกับพี่ณคุณ ”“ พี่เป็นใครมีสิทธิ์มาสั่งให้เลิกยุ่ง ” นาทีนี้รู้เลยว่าโดนหาเรื่องเเน่ๆจึงพ