All Chapters of HEART EYES ดวงตาสื่อรัก: Chapter 41 - Chapter 50

42- คู่หมั้นเก่า??? ที่แสนเลว –ฉันเบิกตาโตอ้าปากค้าง เมื่อได้รับฟังสิ่งที่ สส.เรืองฤทธิ์พูดออกมา ความจำอันแสนเลือนรางนั้นค่อย ๆ ทำให้ฉันนึกมันออกฉันจำได้ในช่วงห้าปีก่อนที่ฉันยังเรียนมหาลัย และในวันหนึ่งขณะที่ครอบครัวฉันรวมตัวกันทานอาหารเย็นด้วยกันอย่างเคย พ่อกับแม่ก็เอ่ยบางสิ่งให้ฉันรับรู้ถึงการมีตัวตนของคู่หมั้น (ที่ฉันไม่เคยรู้จักเลย)พ่อเคยบอกว่าเพราะธุรกิจกำลังเติบโตได้ดี จึงมีแผนที่จะขยับขยายท่าเรือในการรับส่งสินค้าได้มากขึ้น จึงได้คิดจะทำสัญญาร่วมกับบุคคลหนึ่ง ตอนแรกนั้นดูเหมือนจะเป็นการร่วมธุรกิจทั่วไป ฉันน่าจะเคยเจอพวกเขาสักครั้งเนี่ยแหละมั้งก่อนวันที่พ่อจะมาพูดเรื่องหมั้นแต่จำหน้าเขาไม่ได้หรอก ไม่คิดเลยว่าคน ๆ นั้นคือเขาที่อายุดูจะมากกว่าฉันตั้งเกือบ 10 ปีด้วยซ้ำฉันไม่ยอมรับหรอกคู่หมั้นก็แค่ลมปาก แล้วฉันนั้นก็เถียงพ่อกับแม่หัวชนฝาด้วยว่าไม่มงไม่หมั้นเด็ดขาด ดังนั้นฉันไม่นับว่าเขาเป็นคู่หมั้นของฉัน“ฉันไม่เคยมีคู่หมั้น...” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ฉายแววตาเด็ดเดี่ยวที่จะตอบออกไป ใครจะไปสนใจคำว่าคู่หมั้นลมปากกัน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่เป็นเหมือนฉัน เขาจับคางฉันแรงแน่นมากจนรู้

44- ฉันรักคุณ –“ฟ้า มึงจะออกไปไหน”“กูจะไปหาพี่เขา”“แต่มึงยังไม่หายดีเลยนะเว้ย”“ช่างกู แต่เขาต้องหายดี”ฉันปัดมือไอ้กรณ์ที่พยายามจะขัดขวาง มือหนึ่งจับเสาเหล็กของถุงน้ำเกลือเดินออกจากห้องผู้ป่วยวีไอพีของตัวเอง แม้จะหนักหัวแค่ไหนฉันก็จะเดินไปให้ได้ ไอ้กรณ์เองก็คงห้ามไม่อยู่จึงเลือกที่จะเดินตามมาด้วย และเป็นคนพาฉันมาที่ห้องของพี่เขา“กูรอมึงข้างนอกแล้วกัน มีอะไรก็เรียกกู” ไอ้กรณ์พูดพลางนั่งลงที่เก้าอี้หน้าห้องวีไอพีของพี่เอ็ดเวิร์ด ฉันหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะเคาะประตูห้องสองสามทีและเดินเข้าไปในห้องนั้น พบว่าคุณมาตินและคุณเจเดนนั่งอยู่ตรงโซฟาในห้อง ส่วนคนที่ฉันคิดถึงนั้น นอนแน่นิ่งพร้อมกับสายระโยงระยาง ภาพที่เห็นทำเอาใจฉันเจ็บปวดเจียนตาย ‘ฉันควรเป็นคนนอนอยู่ตรงนั้นมากกว่าเขา เขาไม่ควรมาเจ็บตัวอะไรแบบนี้เพราะช่วยฉัน’“คุณฟ้าฟื้นแล้วเหรอครับ”“ค่ะ ฟ้าเพิ่งได้สติเมื่อเช้านี้เอง”“แล้วนี่คุณมาได้ยังไงหายดีแล้วเหรอครับ” เสียงของคุณมาตินเอ่ยทักทายฉัน ส่วนคุณเจเดนรอบนี้ไม่พูดแดกดัน แถมสีหน้าก็ดูเป็นมิตรกว่าคราวก่อนมาก สงสัยเพราะเห็นฉันป่วยล่ะมั้ง“ฟ้าไม่เป็นไรแล้วค่ะ แล้วพี่...เอ่อ คุณเอ็ดเ

46- โรงแรมเปิดอย่างเป็นทางการ –3 เดือนผ่านไปหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลมา ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ พวกเราก็จัดการกับผู้ไม่ประสงค์ดีอย่างกลุ่มอิทธิพลของ สส.เรืองฤทธิ์ และ พรรคพวกได้สำเร็จทุกอย่างกลับเข้าสู่ลูปเดิม ใช้เวลาทุ่มเท กับงานร่วมโครงการโรงแรมหมื่นล้านของพี่เขา เมื่อทุกอย่างของโรงแรม GP. ดำเนินการมาจน 100% วันนี้ก็ได้ฤกษ์งามยามดีในการเปิดตัวอย่างเป็นทางการผู้คนมากมายข้ามฟากเพื่อมาโรงแรมนี้ ไม่ว่าจะเป็นเหล่าพนักงานจากบริษัทพาร์ทเนอร์ กลุ่มผู้ลงทุน ผู้มีอิทธิพลที่ถูกเชื้อเชิญ รวมไปถึงกลุ่มคนสังคมที่ต้องการมาพักผ่อนหย่อนใจ และเพิ่มความรู้สึกตื่นเต้นเพราะหวังจะรวยทางลัด แต่ไม่ต้องห่วงว่าทางโรงแรมนี้จะทำอะไรที่น่ากลัวอย่างเช่นปล่อยกู้หรือปล่อยให้เล่นจนหมดตัว เพราะ ทางสามหนุ่มได้ยื่นจดทะเบียนให้คาสิโน่ในโรงแรมแห่งนี้ถูกกฎหมายตรวจสอบได้ อยู่ภายใต้การควบคุมของภาครัฐฉันที่ยืนอยู่มุมหนึ่งในห้องรับรอง ร่วมกับเมย์และกรีน แต่เมื่อเห็นไอ้กรณ์เดินเข้ามาก็ปลีกตัวจากสองสาวไปหามันทันที“ว่าไงครับเพื่อน เหนื่อยหน่อยนะครับ ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมาที่ทำให้บริษัทเราเติบโตขึ้น 50% ในเวลาอันสั

48- น้ำผึ้งพระจันทร์(2) –“มามงมาเมียอะไรคะ ไม่ได้แต่งงะ.........อึ่กพี่.........อ่าห์” ฉันยังพูดไม่ทันจบก็ถูกเขาจับตัวพลิกคว่ำยกสะโพกขึ้นให้กางขาเล็กน้อย แต่ที่ทำให้ฉันต้องร้องครางออกมาเพราะรู้สึกได้ว่าลิ้นสากของเขากำลังบด เม้ม กึ่งกลางกายฉันอย่างบ้าคลั่งชนิดที่เสียงดังไปทั่วห้อง “แจ๊บ..แจ๊บ” แค่ฟังเสียงก็ขนลุกพองแล้ว และฉันเป็นคนที่โดนสัมผัสด้วยยิ่งทำให้น้ำรักของฉันพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย อะ...อายชะมัดเลย“อ่ะ...พี่เบา ๆ หน่อย” ฉันรู้สึกได้ว่ามีสิ่งแปลกปลอมอันแข็งขืนกำลังเข้ามา ฉันกัดริมฝีปากกำผ้าปูแน่น แต่ดูเหมือนคนด้านหลังจะไม่ได้ทำตามที่ฉันเอื้อนเอ่ยออกไปเลย ราวกับเขากำลังโดนกามราคะเข้าครอบงำเข้าแล้วจริง ๆ“พั่บ...พั่บ...พั่บ....” เสียงกระแทกดังสนั่นจากความชื้นแฉะจากน้ำรักของฉันที่มากมายนัก เพราะตอนนี้อารมณ์ของฉันก็พลุ่งพล่านมากไม่ต่างจากเขาแล้ว จากความปวดหนึบกลายเป็นความหฤหรรษ์ที่เต็มใจ และต้องการขั้นสุด เสียงร้องของฉันและเขาประสานก้องกังวาลไปทั่วห้องแข่งกับเสียงกระแทกนั้น มันทั้งจุก ทั้งเสียวซ่าน และสัมผัสคราวนี้มันดิบเถื่อนยิ่งกว่าครั้งก่อนมากนัก มากเสียจนว่าตรงนั้นมันสัมผัสแ

50- คนสำคัญ –(Fah Talk)หลังจากที่ฉันวิ่งแจ้นออกจากห้องทำงานของเขามาได้ ฉันก็ตรงดิ่งไปยังท่าเรือทันที เพราะตอนนี้ใกล้เวลาประชุมใหญ่ ฉันก็เป็นถึงผู้บริหารร่วมจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีไม่ได้ จะทำให้คนรอในห้องประชุมได้ไงจริงมั้ยล่ะฉันนั่งอยู่ในเรือด้วยใจเลื่อนลอย วันนี้ภารกิจฉันมีเยอะจริง ๆ แม้จะเสียดายที่วันนี้ พี่เอ็ดเวิร์ดติดลูกค้าคนสำคัญ ทำให้ฉันพาเขาไปด้วยไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรปีหน้าค่อยพาเขามาใหม่แล้วกัน ฉันจะมางี่เง่าบังคับเขาทำโน้นทำนี่ทั้งที่ยังเป็นแค่แฟน ก็คงไม่ดีล่ะนะฉันมาถึงบริษัทตรงเวลา และได้รับความเคารพจากพนักงานอย่างดีเช่นเคย แถมพวกเขายังอวยฉันมากกว่าเดิมไปมาก เพราะตั้งแต่ฉันทำโครงการร่วมกับโรงแรมคุณเอ็ดเวิร์ดสำเร็จ ก็ทำให้บริษัทเติบโตแบบก้าวกระโดดโบนัสฉ่ำ ๆ ไงล่ะการประชุมวันนี้ ก็เป็นการประชุมของผู้ถือหุ้น โดยคุณพ่อคุณแม่ของไอ้กรณ์ตัดสินใจยกหุ้นที่เหลือของเขาให้ฉัน แต่ยังไงเริ่มแรกเดิมทีบริษัทนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่ ครอบครัวของไอ้กรณ์ และตัวไอ้กรณ์มันเอง ฉันจึงรับน้ำใจแค่บางส่วนแล้วกลายเป็นผู้ถือหุ้นลำดับสอง (ไม่เอาหรอก NO.1 ใครจะอยากออกงานสังคมกัน) ส่วนหุ้นบางต