47. น้ำผึ้งพระจันทร์(1)

47

- น้ำผึ้งพระจันทร์(1) -

กว่างานจะจบก็ทำเอาเดินขาลาก เขาพาฉันเดินไปทั่วงานแบบไม่ได้พัก ตอนนี้ฉันรู้สึกปวดส้นเท้าสุดๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่ใส่ส้นสูงนานขนาดนี้ ปกติแล้วเวลาเข้าสังคมฉันจะอยู่แค่แป๊บเดียวแล้วให้ไอ้กรณ์รับหน้าต่อเอง แต่รอบนี้ฉันเลี่ยงพี่เขาไม่ได้เลย

เราเดินออกจากงาน ดูเหมือนกลุ่มของคุณเจเดน คุณมาติน แล้ว หมอแพรวจะยังไปต่อกันที่คลับของโรงแรม แต่ฉันไม่ไหวแล้ว จึงหันไปพูดกับพี่เอ็ดเวิร์ดโดยตรง

“พี่คะ ฟ้าขอตัวกลับห้องก่อนได้มั้ยคะ ฟ้าปวดข้อเท้ามาก ๆ เลย” ฉันหันไปมองเขาด้วยสีหน้าละห้อย

“งั้นพี่กลับกับฟ้าเลยดีกว่าครับ”

“อย่าเลยค่ะวันนี้วันเปิดตัวโรงแรมทั้งที เจ้าของจะกลับก่อนคงไม่ดีมั้ง ฟ้ากลับขึ้นห้องเองได้ค่ะไม่ต้องห่วงฟ้านะคะ”

ฉันถอดรองเท้าส้นสูงออก พลางก้มลงหยิบมันขึ้นมา ก่อนจะหันหลังเพื่อเดินไปขึ้นลิฟท์กลับห้อง แต่จู่ ๆ ร่างกายฉันก็ถูกช้อนขึ้นให้อยู่บนอ้อมอกแกร่งของพี่เขา

“พี่.......” ฉันอุทานออกมาเพราะตกใจ

“ถ้าวันนี้คือวันดี ๆ ของพี่ แน่นอนว่าการได้อยู่กับฟ้าในวันนี้ก็จะยิ่งทำให้มันเป็นวันที่ดียิ่งขึ้นไงครับ เรากลับห้องด้วยกันเถอะ” เขาจูบลงหน้าผากของฉันอย่างแผ