Lahat ng Kabanata ng Ninong Senator's Contract Marriage : Kabanata 11 - Kabanata 20

“Si Francesca, gising na ba?”“Maaga po siyang lumabas senator,” sagot ng katulong habang nagliligpit. Agad na napakunot ang kaniyang noo. “Saan daw pumunta?”“Wala pong sinabi senator..”Napabuntong-hininga siya.‘Ang tigas talaga ng ulo ng babaeng ‘yon.’ Kung alam lang niya nang mas maaga ay hindi sana siya mapapasabak sa pakikitungo sa ganyang klase ng babae. Mukhang sasakit ang ulo niya sa inaanak niyang iyon. Napailing na lamang siya habang patuloy sa paglalagay ng palaman sa tinapay. Aalis na lamang siya ay hindi pa rin bumabalik si Francesca.‘Saan ba siya pumunta?’“Sige Manang, pakisabi na lang sa kaniya na–”“Good morning, senator..” Papasok na siya ng kotse nang bumungad sa kaniya ang nakangiting si Francesca. Mukhang kararating lang nito mula sa pagjo-jogging dahil sa suot nito. Sa inis ay mabilis niya itong nahila dahilan para mapasandal ito sa pintuan ng sasakyan niya. Nanlaki ang mata nito sa kaniyang ginawa.“Inisip mo rin ba na may taong nag-aalala sa ‘yo?” tiim-

Malalaki ang pawis ni Francesca habang tumatakbong sampa ng treadmill at habul-habol ang hininga. Pakiramdam niya ay hinahabol siya ng isang malaking aso sa lagay niyang iyon. Pakiramdam niya ay masyado nang mabigat ang kaniyang timbang dahil bihira na lamang siyang mag-exercise sa loob nang isang taon. ‘Woohh, this would be a hard thing.. I hate doing this but keep going Francesca, ‘coz one day you’ll be rewarded..’ Noong teenager kasi siya ay maganda naman ang hugis ng kaniyang katawan. Hindi na lingid sa iba na marami rin ang nahulog sa kaniyang alindog noon. Sadyang nagbabago lang talaga ang katawan ng tao kasabay ng takbo ng panahon. Minsan rin siyang naging conscious sa sarili noon, subalit dumating ang panahon na napabayaan niya ito. Hindi na niya nai-maintain pa ang pagkakaroon ng seksing katawan. Lalo pa nung mawala ang kaniyang ina at nakababatang kapatid. Naku, mas lalong napabayaan niya ang sarili. Sa mga panahong iyon, pagkain ang naging stress reliever niya at ang t

Wala sa isip na idinikit ni Francesca ang kaniyang tainga sa pintuan ng opisina ni Sen. Javier. Nilinaw niya ang kaniyang pandinig. Napasimangot siya nang wala man lang ni isang salita ang kaniyang narinig. Napabuntong hininga siya. Napangiti siya nang mapatingin sa katulong na nakatayo at nakatingin sa kaniya. Bitbit nito ang tray na may lamang dalawang juice at toasted sandwich. She cleared her throat sabay ng pagtayo nang maayos. “Huwag kang maingay,” bulong niya rito bago ito makapasok. Hinawakan niya ang doorknob nang lumabas muli ang katulong upang hindi nito tuluyang maisara ang pinto. May kaunting siwang na sakto lang para masilip ng isang mata ang looban nang hindi nahahalata sa loob. Saka lamang niya narinig nang malinaw ang boses ng mga ito. “Senator, alam mo naman ang masa ngayon ‘di ba? Mainit sa kanila ang mga pangalan ng tatakbong kandidato sa susunod na halalan.” Naalarma siya sa boses ng babae sa loob. ‘Kaanu-ano niya ba ang babaeng ito? In fairness ha, may

“A-Ano bang pinagsasabi mo? Akala ko ba anytime akong makakauwi sa bahay namin hangga't gusto ko? Bakit tila nagbago ang ihip ng hangin?” Seryoso at kunut-noong tanong ni Francesca. “Noon ‘yon, nung hindi ko pa alam na mag-isa ka lang sa inyo.” Pilit nitong kinalma ang sarili saka muling sumagot. “May mga kasama ako sa bahay. Nandoon sina Manang Lena.” “Iba pa rin kung nasa poder kita,” agad naman niyang saad. “‘Di ba nga kasal lang tayo sa papel at hindi–” “Kahit na, asawa mo pa rin ako. Dala-dala mo ang apelyido ko hindi ba? Kaya't may karapatan pa rin ako sa ‘yo, hindi iyon nakabase sa kontrata lang,” putol niya sa sasabihin nito. Natigilan si Francesca. “S-Sige na, kung iyan ang gusto mo. Maiwan na kita at may gagawin pa ako,” usal nito nang magtangka itong tumalikod. Mabilis niya itong hinawakan sa braso dahilan para mapahinto si Francesca. Tumingin ito sa kaniyang kamay. Hanggang sa magtama ang kanilang paningin. “A-Ayoko lang masira ang imahe nating dalawa bila

“Mama..” Hinalikan niya ito sa pisngi.“Magandang hapon, Javier hijo,” wika nito nang hindi man lang ngumingiti. May kaunting kaba sa kaniyang dibdib sa biglaang presensya ng ina. Hindi naman nito ugaling hindi magsabi sa tuwing umuuwi ng bansa. Ngayon lamang nito ginawa ang bagay na iyon.“Hindi ka man lang nagpasabi na ngayon ang uwi mo, nakapag-prepare sana ako ng isang maliit na handaan,” pasimple niyang wika.“I made it a surprise, hijo. I knew it already, dahil kapag sinabi kong darating ako, I'm pretty sure na iyan ang gagawin mo. You know what son, there's an important thing that matters most right now. And, I just missed my place, everything in here..” Pinasadahan nito ng tingin ang loob ng mansion. Ganoon naman ang parati nitong ginagawa sa tuwing umuuwi galing States. Ang i-check ang mansion kung may pagbabago bang naganap. Tumigil ang paningin nito sa guest room. Ipinahihiwatig nito si Francesca. Alam niyang may tagapagsabi rito patungkol sa mga nangyayari sa loob ng m