Semua Bab Ninong Senator's Contract Marriage : Bab 31 - Bab 40

“I have a new deal. I will pay for about half a million for what happened last night, and for hugging you in the clinic last week. Not only that, I will give you what you want. Just to let things go, dahil ang lahat ng iyon ay pawang pagkakamali lamang. Huwag mong isiping may kahulugan ang lahat ng iyon.” Mas maliwanag pa sa sikat ng araw ang kaniyang narinig mula sa senador. Isang malakas na sampal iyon sa kaniyang mukha. Mas masakit pa ang salitang iyon kesa sa pisikal na harassment. Gusto niyang manampal para magising si Sen. Javier sa mga pinagsasabi nito at maintindihan ang ibig nitong sabihin. Ngunit hindi niya magawa. Pinipigilan niya ang sariling magalit, dahil ayaw niyang manakit. Tanging luha na lamang na kanina niya pang pinipigilan ang malayang dumaloy sa kaniyang pisngi. Nasasaktan ang puso niya. Gusto niyang manumbat, gusto niyang makipagtalo ngunit nag-aalangan siya. “Sa tingin mo, ganoon lang ako kababaw? Kung tatanggapin ko ang alok mo, para na rin akong naging b

“Masyado kang mapanukso. That's what you deserved,” bulong ni Sen. Javier na nagpatindig sa kaniyang mga balahibo. Naroon pa rin sila nang mga oras na iyon sa shower room. Napakagat labi siya nang maramdaman ang muling marahang paglapat ng mga labi nito sa kaniyang leeg paakyat sa tenga. May kung anong nakapangingilabot na kiliti ang gumapang sa buo niyang katawan. Naroon ito sa kaniyang likuran at patuloy na hinahaplos ang kaniyang hita habang nakahawak pa rin ang isa nitong kamay sa kaniyang bewang. Gusto pa yata ng senador ng isang round at tila hindi pa kontento sa ginawang pag-angkin sa kaniya kanina. Ramdam niya ang matinding kiliti sa ginagawa ng senador habang ikinikiskis ang pagkalalaki nito sa kaniyang hips. Nakakapang-akit. Napapapikit siya. Mabilis nitong hinatak ang hips niya at ipinasok muli ang pagkalalaki nito sa kaniyang pagkababae matapos manigas ulit. Isa na namang paglabas-masok ang ginawa ng senador na nagpaungol sa kaniyang lalo. Ramdam na ramdam niya sa lo

Sunud-sunod ang kabog sa dibdib ni Francesca habang papasok sa loob ng kanilang mansion. Eksaktong alas siyete pa lamang nang umaga ay nakarating na siya. Maaga siyang nagpaalam kay Sen. Javier. Pinayagan naman siya nito ngunit sinabi nitong kailangan niyang makabalik agad bago maghating gabi na siya namang ipinangako niya rito. Subalit hindi siya sigurado kung makakabalik siya kaagad kapag nagkita na sila ng kaniyang ama. Kagabi pa lang ay pinaghandaan na niya ang kaniyang mga sasabihin sa ama. Ang lahat ng maaaring idahilan at isagot. Sa mga ganoon kasing sitwasyon ay lumalabas ang pagiging mapang-usisa nitong ama. Napabuntong-hininga siya. Tahimik sa loob, walang ingay na maririnig. Ganoon ang loob ng mansion kapag naroon ang kaniyang ama. Ayaw nito ng maingay, gusto lagi ng tahimik. Naalala niya noong maliit pa siya na napalayas ang isang katulong dahil lamang sa hindi sinasadyang pagbagsak nito ng isang bagay sa sahig. Magmula noon ay kilalang nakakatakot na boss ang kaniyang

Bumalik ng mansion si Sen. Javier na hindi siya kasama. Nanatili siya sa sariling bahay upang makapag-isip ng maayos. Nasa kama si Francesca nang mga oras na iyon habang laman pa rin ng isipan ang lahat ng kaniyang natuklasan. Kung totoo nga ang sinasabi ng senador, ano naman kaya ang mga paraan meron ito na siya nitong ipinahihiwatig? Napagpasyahan niyang bukas na bukas rin ay kailangan niyang makabalik kaagad ng mansion. Hangga't nasa Ilocos at busy pa ang kaniyang ama, susulitin muna niya ang mga araw na wala ito. Dahil kapag nakabalik na ito ng Maynila sigurado siyang mangyayari ang kaniyang pinangangambahan.‘I have my ways, Francesca. And if you're curious about it then I'll tell you soon..’ Naalala niyang binanggit ni Sen. Javier kanina. ‘Kailangan kong malaman ang sinasabi niya..’ Hindi niya namalayan na nakatulugan na niya ang pag-iisip. Alas otso nang umaga ay bumyahe na si Francesca patungong mansion. Ang alam niya kapag araw ng miyerkules ay hindi ito maagang umaalis

Nagpatuloy si Francesca sa pagmamaneho. Naisipan niyang sa kanilang rest house na lamang siya magpalipas nang gabi. Dapit-hapon na kasi nang marating niya ang siyudad ng Baguio. Matatanaw ang magandang lights and views ng lugar. Dinaraanan nila iyon sa tuwing pinupuntahan nila ang kanilang properties na makikita sa Benguet. Nang mapadaan siya sa isang pamilyar na lugar sa Baguio ay napansin niyang marami-rami na rin ang nabago. Patuloy na nade-develop ang ilang simple at tahimik lamang noon na mga bayan. Marami ng shop at ilang mga istrakturang naitayo. May malalaki na ring establisyemento. Nakikipagsabayan na ito sa paglago sa ilang karatig na mga lungsod ng probinsya. Kailan ba siya huling dumaan roon? Halos magdedekada na pala. Naalala niya, madalas silang dumaan doon ng mommy niya noong high school pa lamang siya sa tuwing bakasyon. Nililibot nila ang kabuuan ng Baguio at ilang mga lungsod at lugar na kapitbahay nito. Napangiti siya nang mapait nang muling maalala ang kaniyan