All Chapters of Bilyonaryong Kapitan (SPG): Chapter 181 - Chapter 190

Third Person POV Hindi nagpadala si Love sa sinabi ni Razen at dali-daling lumabas ng likod ng bahay. Dumiretso siya, walang lingon, parang takot na baka bumigay. Pagkatapos maghilamos at ayusin ang sarili, bumalik siya sa loob. Pero wala na ro’n ang mga tray na may lamang kape at tinapay. Kumunot ang noo niya. “Ang bilis naman,” mahina niyang bulong. Naglakad siya palabas kung saan nagkakasalu-salo ang lahat, dala ang iniisip na baka na-ihain na ni Razen sa mga bisita ang kape at tinapay. At doon nga, sa mismong harap ng bahay, nakita niya si Razen. Nakaupo sa bangkong gawa sa kahoy, bahagyang nakasandal, at katabi ang dalawang babae, sabay na tumatawa, tila tuwang-tuwa sa mga sinasabi nito. Naka-angat pa ang isang kamay nito habang nagsasalita, animo'y nagku-kwento ng kung anong kalokohan, sabay himas sa batok, umiiling, ‘yong tipikal na kilos ng lalaking alam niyang gwapo siya at ginagamit ‘yon. Napahinto si Love sa may gilid ng pintuan, hindi inaasahan ang nakita. Si

Maaga pa lang, gising na si Love, nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang maliit na notebook kung saan nakasulat ang listahan ng mga bibilhin para sa karinderya. Tahimik ang buong bahay maliban sa mahinang ugong ng bentilador at ilang kuliglig sa labas. Hindi pa man sumisikat ang araw kaya nanatili muna siyang naka-upo ro'n. Si Lira, mahimbing pa ang tulog kaya mamaya na niya ito gigisingin. Pinagmasdan niya ang sinulat roon, gulay, karne, pampalasa, bigas, at kung anu-ano pa. Hindi biro ang pag-aasikaso ng karinderya, lalo na’t ngayong araw ay hindi niya kasama si Lira para tumulong dahil may gagawin ito sa mansyon para asikasuhin ang mga bisita ng pamilya ni Raze, at siya, ang kailangang bumyahe sa palengke at magtinda. Tumayo siya at nag-inat bago lumabas ng kwarto. Dumiretso siya sa kusina at nagsimulang magligpit ng mga ginamit kagabi. Pinunasan ang lamesa, tinabi ang mga pinggan, at inayos ang mga gamit para hindi magmukhang magulo. Kahit hindi pa masyadong maganda ang p

Love's POV "Labas lang ako, ah?" Paalaam sa akin ni Razen nang matapos niyang ubusin ang first batch ng turon. Hindi ko inaasahan na mauubos niya 'yon kasi marami 'yon eh, sinamahan pa ng mountain dew. Ganun ba kasarap ang turon para maubos niya? O baka gutom lang? Habang hinihintay kong maluto ang ginataang gulay, sinundan ko siya ng tingin hanggang makalabas ng karinderya. "Uy, napaaga yata ang punta mo rito, kagawad!" Napataas ang kilay ko sa tatlong lalaking sumalubong sa kanya. "Sinong kasama mong pumunta rito—ah, si Love pala." Tumango lang ako ng mahina nang dumako ang tingin nila sa akin. "Magandang umaga, mga kagawad." Nginitian naman nila ako at binalik din ang tingin kay Razen na hindi ko napansing nakatingin pala sa akin. "B-Bakit? Tingi-tingin mo? Gusto mo pa?" Tukoy ko sa turon pero pinakatigigan lang ako ng ilang segundo at saka namulsang humarap sa tatlo. Bastós! Hindi man lang ako sinagot. "Anong atin?" kaswal na tanong ni Razen sa kanila. "Balita

"Hindi po!" mariing tanggi ko. "Hindi ko po siya asawa. Magkakilala lang po kami." Tila natahimik saglit ang paligid bago sumabog ang tawanan ng ilan sa mga nakarinig. Yung iba, literal na napahawak pa sa tiyan habang pumapadyak sa upuan. Pati si Mang Joseph, halos mabilaukan sa kakatawa. Napailing na lang ako, pero ramdam ko ‘yong init ng pisngi ko. Naiirita na nga ako sa tanong, pero heto’t ginagawan pa ng biro. Si Razen naman, walang pakialam. Busy pa rin sa paglilista ng mga order sa gilid ng karinderya, parang walang narinig. Kung tutuusin, mas gusto ko na rin ‘yon kaysa makisali pa siya sa pang-aasar ng iba. Nang makapaglista, naging abala na rin siya sa paghahanda ng mga order, parang sanay na sanay sa ganitong gawain kahit iba ang nakagisnang gawain sa Maynila. Lumipas ang ilang oras sa paulit-ulit na pag-abot ng mga pinggan, pagtanggap ng bayad, at pag-aasikaso sa mga kargador, mangingisda, at kung sinu-sino pa. Sa dami ng tao at init ng panahon, halos sumuko na ri

Nanigas ako nang maramdaman kong dumaosods pababa ang kamay ni Razen, mula sa pagkaka-akbay sa akin hanggang sa beywang ko. Napalunok ako, pinilit panatilihin ang postura at baka mahalata nila na nagpapanggap lang kami. Sa loob-loob ko, halos magwala na ang puso ko sa halo-halong emosyon. Bakit ba ako napunta sa ganitong sitwasyon? "Nito lang siya nagpropose sa akin," kalmadong sagot ko at naramdaman ang pagdiin ng hawak ni Razen. "Gusto niya ako, gusto ko rin siya. Tama naman siguro na um-oo ako sa proposal niya?" Tinitigan ako ng malalim ni Nicole na para bang sinusukat kung nagsisinungaling lang ba ako o ano. Kahit sa gilid ng mata ko, nakikita kong inoobserbahan din ako ni Cassy. Pero mukhang kumagat sila sa acting-an ko. "Then congratulations! When ang kasal?" Napalunok ako. Kasal agad? Hindi pa nga kinakasal sina Raze at Lylia, kami pa kaya na peke lang? "Next month." Napatingin ako kay Razen sa isinagot niya saka siya nagbaba ng tingin sa akin. "I mean, we're still pre