Semua Bab Bilyonaryong Kapitan (SPG): Bab 31 - Bab 39

Kinuha niya ang kamay ko at nagpatangay sa kanya kung saan man niya ako balak dalhin, kung sa kamalig ba o saang lupalop ng hacienda. Nakangiti lang ako the whole time na nakasunod ako ng tingin sa kanya. It was nice to be with him, exploring his family’s hacienda and feeling the peacefulness of nature. Nilagay ko ang ilang takas ng aking buhok sa likod ng tenga habang tahimik na binabagtas ang daan. Dinaanan namin ang ekta-ektaryang lupain mula palayan, maisan, tuboan, at marami pang iba. Ngayon lang ako nakapunta rito kaya hindi ko maiwasang malula sa lawak. Maaliwalas ang paligid, napakatahimik na kapaligiran na tanging huni ng mga ibon ang naririnig, preskong hangin na gugustuhin mo na lang na dito tumira. Kung siguro mapupunta ako sa syudad, dito pa rin ako uuwi sa probinsya. Masyadong magulo ang pamumuhay sa Maynila. Dito kahit wala kang pera, pwede kang mamitas ng mga gulay-gulay. May makakain ka kahit walang-wala ka na. “What are you thinking?” biglang tanong ni Raze

Keano’s POV “What’s with the long face, Raze?” tanong ko nang makalapit sa kinatatayuan ni Kapitan na halos patayîn na sa tingin ang kapatid niyang si Razen kasama si Lylia. “Hindi ka ba masaya na tinutulungan ka ng asawa at kapatid mo?” asar ko at napadaing nang apakan niya ang paa ko. “Ba’t ba? Nagtatanong lang ‘yong tao, eh.” Napangisi ako. Sa ekspresyon pa lang, alam kong mamamatáy na ‘to sa selos. Nandito kami ngayon sa barangay hall. Kaka-deliver lang ng mga tarp at dahil walang tao at gabi na rin, kami na lang ang nag-volunteer na mag-ayos no’n sa opisina niya. Kahapon pa sana dapat na-deliver kaso na-delayed dahil sa mga kandidatong nangangampanya sa syudad. “Asim ng mukha mo, Raze. Ikalma mo. Ano ba kasing nangyari? Nag-away ba kayo ni Lylia? Bakit halos hindi ka na pansinin? Kung hindi ko lang kilala si Razen, aakalain ko talagang siya ang asawa at hindi ikaw.” Pangre-realtalk ko sa kanya. As a dakilang chismoso na kaibigan niya, syempre nakaka-intriga ang nangyaya

“Are you okay? Are you sure you can walk?” nahimigan ko ang pag-alala sa boses niya habang nauunang maglakad papasok sa kanyang kwarto dito sa opisina niya. “I told you bubuhati—” “Hindi na. Kaya ko namang maglakad. Nanginginig lang ng konti ang mga hita ko,” dahilan ko at hilaw na ngumiti sabay kapit sa frame ng pintuan. “Mauna ka na—Raze!” singhap ko nang bigla niya akong buhatin. “S-Sabing hindi na.” Tinitigan niya ako ng mariin. “I can’t watch you wobble, Lyl.” His jaw clenched. “Ba’t kasi nagpumilit kung paika-ika naman.” Nag-iwas ako ng tingin at nakagat ang ibabang labi. “K-Kaya ko naman talaga. Nanginginig lang.” "Then you should have let me carry you," matigas niyang sabi. “Tss. Pinapainit na naman ang ulo ko.” “Eh ‘di pasensya. Ibaba mo na lang ako.” Ka-bwisit na kapitan! Kung mainit ang ulo niya, pwes ako kumukulo na ang dugô ko sa kanya! Tinangka kong bumaba ngunit hinigpitan nito ang pagkakahapit sa aking hita. “Kulit.” Rinig kong usal niya kaya mas lalo a

“R-Raze baka may p-pumasok—ahh ahh ahh!” nagdedeliryong ungôl ko nang bumilis ang pagfi-finger niya sa akin. “F-Faster ugh shiit a-ang sarap!” “W-Walang magbabalak pumasok, baby. Trust me.” Hinihingal niyang saad habang maiging inilalabas-masok ang daliri sa bukana ng pagkababáe ko. “Part your legs, Lyl. Let's make this quick.” Awang ang bibig kong napapikit ng mariin at nilasap ang mabilis niyang pagdadaliri sa aking pvke na tila nagmamadali sa susunod na gagawin. “M-Malapit na ako—ah ahh R-Raze!” Napatakip ako ng bibig nang gawin niyang dalawang daliri ang naglalabas-masok sa akin. “K-Kapitan!” Kusang bumuka ang mga hita ko at napasandal sa counter nang bumilis lalo ang paggalaw niya sa pagitan ko habang agresibong pinipisi at nilalamàs ang aking susó. Namilipit ako sa sarap at napaliyad nang sumirit ang mainit at malapot kong tamôd. Hindi ko na siya nagawang pigilan nang isubo niya ang dalawang daliri na nanggaling sa aking pagkababàe. He loves to slurp my sweet juice.