หญิงสาวผลักแผงอกชายหนุ่มเบาเป็นสัญญาณสื่อให้เขาพาเธอเดินเข้าไปในห้อง แต่ชายหนุ่มกลับยังคงยืนนิ่งมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างหมดอาลัยตายอยาก จนเธอเริ่มหงุดหงิดใจและสับสนกับสีหน้าของคนที่เคยสนุกด้วยกันปกติแล้วเขาจะรีบดึงเธอเข้าไปเสียด้วยซ้ำ
เพียงไม่นานหญิงสาวที่พักอยู่ห้องรอบๆ เขาก็เปิดประตูพร้อมกันในชุดที่แทบจะไม่เหลืออะไรเลยออกมาจนเฟร์สถึงกับหัวเราะในลำคอจากการกระทำของผู้หญิงพวกนี้ จะยกเว้นก็แต่หญิงสาวห้องสุดท้ายที่อยู่ไกลเขาที่สุดเธอไม่ได้ออกมายั่วเขาเหมือนคนอื่นๆ แต่มันกลับดึงดูดให้เขาอยากจะเดินเข้าไปหาเสียเองเขาได้แต่มองหน้าผู้หญิงทั้งสี่อย่างเอือมระอา ก่อนที่จะเดินผ่านสายตาอิจฉาของพวกเธอมาหยุดยังหน้าประตูห้องสุดท้าย “พี่เฟร์สจะทำอะไรคะ” นูน่าหญิงสาวที่เคยเป็นคู่ดูตัวของเขาพูดขัดขึ้นก่อนที่หญิงสาวทั้งสี่จะเดินมารวมกันเป็นแถวเหอะ...ชายหนุ่มหัวเราะในใจเพราะภาพตรงหน้าเขาตอนนี้อย่างกับกำลังดูรูปแก๊งเสือสาวปลุกใจอยู่ยังไงยังงั้นมันช่างตลกเหลือทน “ว่าไงละคะ พี่จะมาห้องยัยริลทำไม” โมอาทักท้วงอีกแรง “จะมานอนกับเมีย” ชายหนุ่มตอบอย่างเซ็งๆ “พวกเราก็เป็นหนึ่งในเมียๆ ของพี่นี่คะ” ทูน่าพูดพร้อมเดินเข้ามาประชิดตัวเขาแต่ชายหนุ่มกลับไม่มีท่ามีสนใจแล้วหยิบกุญแจสำรองที่ถือติดมือมาไขประตูห้องของริล กึกๆ ว่าแล้วเชียว...เขาคิดในใจอยู่แล้วว่าหญิงสาวจะต้องล็อกห้องไม่ให้เขาเข้าไปแน่ แต่ยังดีที่เขาได้ไปขอกุญแจสำรองจากแม่บ้านมาไว้ก่อน ....คิดจะหลบเสือแค่นี้มันน้อยไปนะริล ชายหนุ่มเดินเข้าห้องมาอย่างเงียบๆ ทิ้งบรรดาเสือสาวให้ยืนหน้าหงอยอยู่นอกประตู หูได้ยินเสียงน้ำจะฝักบัวกำลังรินไหลก่อนที่จะเงียบไป ผ่านชั่วครู่เมื่อหญิงสาวออกมาจากห้องน้ำในสภาพมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเธอไม่ทันได้สังเกตสิ่งผิดปกติในห้องเพราะมัวแต่มองสำรวจเรือนร่างของตัวเอง ได้ทีชายหนุ่มไม่รอช้าคว้าหมับเข้าที่เอวสาวเจ้า แล้วใช้ความชำนาญปลดสิ่งพันธะออกจากตัวเธออย่างง่ายดาย เผยให้เห็นร่างเนียนขาวที่กำลังชุ่มน้ำหมาดๆ ของสาววัยแรกรุ่นหญิงสาวตกใจจนพูดไม่ออกที่อยู่ๆ เขาก็โผล่เข้ามาอยู่ภายในห้องเธอได้ทั้งที่เธอล็อกประตูไว้แล้วหนำซ้ำยังมาแอบแกล้งเธอให้อายแบบนี้อีก ลมแรงจากแอร์เย็นแทนที่จะทำให้ร่างกายเปลือยเปล่ารู้สึกหนาวแต่สัมผัสจากชายหนุ่มตรงหน้ากลับทำเธอรู้สึกร้อนไปหมด “ปล่อยนะ คุณเข้ามาได้ยังไงแล้วยังดึงผ้าขนหนูฉันออกอีก เอามาเลยนะ” หญิงสาวโวยวายมือพลางแกะแขนคนตัวสูงให้ปล่อยเธอเป็นอิสระ แต่คนตัวสูงกับยิ่งกอดรัดเธอมากขึ้นไปเสียอีกสายตาหวานเยิ้มของเขาบ่งบอกได้ชัดว่าเขากำลังจะทำอะไรไม่ดีกับเธอแน่นอน สายตาคมมองสำรวจไล่เนื้อเนียนทั้งส่วนไหลสวยเนินอกโตลงไปถึงสะดือเล็กด้วยความหื่นกระหายจนต้องกลืนน้ำลายลงคือดัง อึก ...สวยไปหมดเลยวะ... ร่างกายไวกว่าความคิดพริบตาชายหนุ่มทาบริมฝีปากบางลงบนยอดดอกไม้ชมพูแล้วดูดดื่มรสชาติหวานอย่างเร่าร้อนโดยไม่แม้แต่จะคิดขออนุญาตเจ้าของเรือนร่าง ทำให้หญิงสาวอดส่งเสียงครางเล็กๆ ออกมาไม่ได้ ....เสียวเหลือเกิน หญิงสาวได้เพียงคิดในใจพลางพยายามแกะมือหนาออกแต่ไม่เป็นผล ร่างกายเธออ่อนไปตามอารมณ์ที่เขามอบให้เสียอย่างขัดไม่ได้ ความรู้สึกเสียวพุงพล่านมากขึ้นเมื่อชายหนุ่มลากมือไปมาบริเวณเนินสาวก่อนจะส่งนิ้วเรียวเข้าไปสำรวจภายใน “อ๊า~ เสียว” เสียงเล็กครางดังขึ้นยิ่งทำให้ชายหนุ่มรีบร้อนถอดพันธนาการของตัวเองออกแล้วอุ้มสาวเจ้าขึ้นเตียง เตรียมเผด็จศึกร่างเล็กที่ตอนนี้ได้บิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่าน ไม่ไหวแล้ว...ชายหนุ่มคิดก่อนจะส่งลูกรักเข้าไปลิ้มรสน้ำรักอย่างทันที อ่า~ เสียวดีจริง ตัวเขาสั่นสะทานไปหมดเมื่อร่างเล็กตอบรับสัมผัสหวานด้วยสัญชาตญาณสองร่างสอดประสานกันยาวนานอย่างรุนแรงเสียงครางแห่งรักสลับผลัดกันดังสนั่นแบบไม่กลัวใครได้ยิน เมื่อยิ่งมองไล่สายตาไปทั่วเนื้อเนียนอมชมพูอารมณ์อยากของเฟร์สก็ยิ่งพลุ่งพล่านจนแถมจะหยุดไม่อยู่ ยอดอกตูมสั่นส่ายไปตามแรงกระแทกเย้ายวนให้ชายหนุ่มก้มลงไปดูดดื่มยอดรักส่งกลิ่นหอมอ่อนของสบู่มันช่างดึงดูดให้ลิ้นเรียวร้อนลากตวัดไปมาบนยอดตูม เสียงครางสั่นสะท้ายของเจ้าของร่างยิ่งเร่งให้เขาเพิ่มความเร็วให้เพลงรักมากขึ้นไปอีก “อ่า~ อือ~ เสียว” “อ่า! ดีจัง อ่า~” ทั้งสองครางลั่นพร้อมเพรียงกันเมื่อใกล้ประตูสวรรค์ ก่อนที่ร่างเล็กจะสั่นระริกนำขึ้นสวรรค์ไปก่อนตามด้วยร่างสูงที่ขึ้นไปตามกันติดๆ “อ่า~” “อืมม~” "คะ คุณ" "ร้องอีก ครางอีก" "อ่าคุณ อ่า อ่า" "อืมมมม โอว" ชายหนุ่มล้มตัวนอนทับร่างบางด้วยความหมดแรงสมองโล่งไปหมด เขามอบจูบเบาให้เป็นของขวัญของคนเก่งที่วันนี้เริ่มมีพัฒนาการเดินหน้าในการรับมือกับเขาก่อนจะแอบนวดคลึงหน้าอกตูมไปอีกหนึ่งยก “คนนิสัยไม่ดี” “นิสัยไม่ดีอะไรกัน..อยากเอาอีกรอบเหรอ?” “อะ! เปล่าสะหน่อย” หญิงสาวหน้าแดงด้วยความเขินอายยิ่งดูน่ารักในสายตาเขาไปสะหมด “วันนี้นอนกอดเมียคนนี้ทั้งคืนดีไหมนะหรือจะต่อทั้งคืนดี” “ต่ออะไรกัน...คุณกลับห้องไปได้แล้ว” “ทำไมต้องกลับ ฉันให้เลือกแค่สองทาง จะให้นอนกอดหรือจะให้นอนเอา?” “อ่า! ใจร้าย” “เลือกมาสิ” “นะ นอนกอด” หญิงสาวหน้าแดงเสตามองไปทางอื่น ชั่งน่าเอ็นดูสำหรับชายหนุ่มสะจริง เขาดึงหญิงสาวให้เข้ามานอนในอ้อมอกโดยไม่แม้แต่จะให้เธอไปล้างเนื้อล้างตัว เพราะคืนนี้หลังจากพักสะหน่อยเขาก็มีแผนจะเผด็จศึกจนเช้าไงละ ตกกลางคืนหลังจากชายหนุ่มตาสว่างจากความอ่อนเพลียก็จัดการเผด็จศึกเมียสาวจนแทบไม่ได้นอนยันเช้าของวันรุ่งขึ้นเป็นการลงโทษที่บังอาจให้ผู้ชายคนอื่นเข้ามาจีบ จนหญิงสาวอ่อนเพลียไปหมดได้แต่นอนหลับตาพริ้มด้วยความคึกของชายหนุ่มทำให้เธอไม่มีแม้แต่ช่วงเวลาได้หลับลึก ตัวเขาแปลกใจยิ่งนักที่ตัวเองเป็นเหมือนคนอดอยากเรื่องนี้เมื่ออยู่ใกล้หญิงสาวเขาไม่เคยจะอดใจรังแกเธอได้เลยยิ่งเห็นเนื้อหนังของเธอยิ่งอยากจะฟัดมันให้จมเขี้ยวคม ผ่านไปหลายวันหญิงสาวยังคงทำหน้าที่ต่ออย่างปกติทั้งหน้าที่ผู้ช่วยการและหน้าที่บนเตียง ตลอดเวลามานี้ชายหนุ่มแอบเข้าหาเธอทุกวันจนหญิงสาวหมดแรงจะหนีเรียกได้ว่าเขานอนทั้งกอดทั้งปล้ำเธอทุกวันก็ว่าได้ ส่วนผู้หญิงพวกนั้นก็ยังคงจิกกัดหญิงสาวด้วยความอิจฉาเป็นปกติ....แต่ด้วยความกลัวและเกรงใจที่มีต่อชายหนุ่มเธอเลยเบาใจว่าจะไม่มีใครเข้ามาตบตีเธออีก วันนี้ริลกับเฟร์สมีธุระต้องคุยงานกับบริษัทส่งออกที่พ่อของมูลี่เป็นเจ้าของแต่แปลกตรงที่เธอไม่ยอมไปพร้อมกับทั้งสองคน แต่บอกให้คนขับรถที่บ้านเธอมารับแทน ริลแอบคิดสงสัยคงเป็นเพราะไม่อยากร่วมทางไปกับผู้หญิงอย่างเธอกะมั้ง "ยืนทำอะไรอยู่รีบเข้ามาสิ" ชายหนุ่มดึงสติหญิงสาวให้เข้าไปนั่งร่วมโต๊ะในร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง ภายในเป็นห้องทานอาหารส่วนตัวที่ให้บรรยากาศและกลิ่นอายในแบบญี่ปุ่นแท้ๆ ตกแต่งด้วยต้นไผ่เขียวเป็นกำแพงกลางห้องเป็นโต๊ะญี่ปุ่นแบบนั่งกับพื้นสำหรับสี่ถึงหกคนมุมห้องมีน้ำตกแอ่งเล็กพอให้ได้ยินเสียงน้ำไหลทำให้รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก เฟร์สเดินนำหน้าริลเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะโดยไหว้ชายสูงวัยท่าทางเป็นมิตรที่นั่งบริเวณหัวโต๊ะและดูเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ในงานนี้ ซึ่งถ้าให้เดาเขาคงเป็นญาติของมูลี่ และยังมีผู้ชายท่าทางใจดีวัยรุ่นอีกคนซึ่ง ....หน้าตาคล้ายคลึงกับมูลี่ไม่น้อย ถัดมาเป็นมูลี่ที่ตอนนี้อยู่ในชุดเดรสสั้นสีม่วงลายลูกไม้อ่อนหวานเธอนั่งตรงข้ามกับหญิงสาวและก็ยังคงไม่วายมองหญิงสาวด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยามเช่นเคย “เปลี่ยนเลขาใหม่เหรอเฟร์สคนนี้ท่าทางดูดีเชียว” ชายหนุ่มอีกคนพูดก่อนที่จะส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้หญิงสาวอย่างเป็นนัยต์ ริลหันไปขอความช่วยเหลือจากคนข้างกายหวังให้เขาแนะนำเธอว่าอยู่ในสถานะอะไร แต่ก็ต้องรู้สึกผิดหวังเมื่อคนตัวสูงไม่มีท่าทีทุกข์ร้อนอะไรแม้แต่น้อยเขาเพียงแค่มองหน้าชายหนุ่มคนนั้นนิ่งเท่านั้นเอง ...จนหญิงสาวต้องเป็นฝ่ายพูดอธิบายออกมาเสียเอง “ฉันเป็นแค่คนที่เข้ามาช่วยงานชั่วคราวเท่านั้นค่ะ ^_^” “แต่เธอดูหัวดีใช่ย่อยเลยนะ เห็นด้วยไหมครับคุณอา” ชายหนุ่มยิ้มกว้างแล้วหันไปถามความเห็นจากชายวัยกลางคน ก่อนที่ท่านจะหัวเราะออกมาพร้อมพยักหน้าอย่างชอบใจ “ฉันไม่ได้หัวดีอะไรหรอกค่ะ” ริลพูดถ่อมตัว “ฉันชื่อเมทนะเป็นรองบริหารของบริษัทอินเดียริส” ชายหนุ่มยิ้ม “ฉันชื่อริลค่ะ” ริลยิ้มตอบ “...เอาละครับเสียเวลากันมามากแล้ว เรื่องที่คุณอาอยากจะคุยกับผมคือเรื่องอะไรครับ” เฟร์สที่เห็นเมทเริ่มชักนำออกนอกประเด็นพูดขึ้น เขารู้สึกว่านี่เป็นการคุยเรื่องธุรกิจไม่ควรเอาเรื่องไร้สาระมาพูดให้เสียเวลาเปล่า “อ่อ! นั่งฟังเด็กๆ คุยกันจนลืมเชียว...พอดีงานเป็นตัวเพชรที่แคนาดา เขาเชิญมาทางบริษัทอานี่ก็ตั้งใจไว้ว่าจะส่งเจ้าเมทกับมูลี่ไปดูงานแทน พอดีกับช่วงที่พ่อของสองคนนี้มางานนี้ด้วย....เลยคิดว่างานนี้คงมีประโยชน์กับทางบริษัทของเฟร์สด้วยเลยอยากจะชวนไปพร้อมกัน ถือสะว่าเป็นไมตรีต่อกัน” ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็นึกในใจ....คิดไว้อยู่แล้วว่าจะต้องวางแผนตั้งใจให้เขาไปไหนสักทีกับมูลี่เพื่อลดตัวหารทั้งสี่ลงและแผนนี้ก็คงเป็นมูลี่ที่คิดขึ้นมาแน่นอน ถึงอย่างไรเฟร์สก็ไม่คิดจะไปที่นั่นแค่คนเดียวอยู่แล้วเขาคิดจะให้ริลไปกับเขาด้วย อย่างน้อยอยู่กับริลยังรู้สึกดีกว่าอยู่กับผู้หญิงที่อยากได้ผู้ชายจนออกนอกหน้าแบบมูลี่ “ได้ครับ ผมจะไป” ชายหนุ่มหันมามองหน้าหญิงสาวข้างกายที่กำลังส่งยิ้มโปรยเสน่ห์ให้กับเมทอย่างอดทน ในใจร้อนรุ่มไปด้วยไฟหึงหวงเต็มทีคนอะไรไม่รู้จักเข็ด....ขยันอ่อยไปทั่วขนาดนี้เขาคงต้องสั่งสอนสะบ้าง เฟร์สค่อยๆ สอดมือเข้าไปในเสื้อทำงานของหญิงสาวจนเธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนส่งสายตาห้ามปรามมายังเขา แต่ตอนนี้เขากับไม่สนอะไรแล้วเพราะความรู้สึกหวงที่มีมันมากกว่าและมันสั่งให้แขนเรียวอ้อมไปโอบเอวหญิงสาวไว้ก่อนจะดึงตัวเธอให้ขยับมานั่งใกล้เขาเข้าไปอีกจนตัวติดกัน “เป็นอะไรไปเหรอริล?”เมทถามริลด้วยความเป็นห่วง แต่เมื่อเธอกำลังจะเอ่ยปากอธิบายมือเรียวก็แกล้งลูบเอวเธอขึ้นลงอย่างหยอกล้อจนเธอได้แต่ยิ้มส่งแทนคำตอบก่อนที่จะทำเนียนเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตลอดเวลาคุยงานชายหนุ่มแกล้งเธอจนไม่เป็นอันได้คุยงาน เดี๋ยวกอดเดี๋ยวลูบจนเธอต้องคอยห้ามเตือนทางสายตาแต่ยังพอเข้าใจสิ่งที่คนเป็นพ่อของมูลี่แจ้งอีกสองวันเฟร์สจะต้องไปต่างประเทศกับมูลี่และเมท หญิงสาวแอบโล่งใจว่าเธอคงจะได้พักผ่อนร่างกายสักหน่อยแต่แล้วความฝันก็แตกสลายเมื่อชายหนุ่มยืนกร้านว่าเธอต้องไปกับเขาซึ่งถ้าเธอปฏิเสธบทลงโทษคือเธอจะไม่ได้นอนทั้งคืน!“ไหนว่าจะกลับบ้านไงแล้วนี่คุณพาฉันมาที่ไหน…”“นี่บริษัทลิบิน”“หะ? ละ แล้วมาทำไม หรือว่าอันดาเขา…”“มันบอกหมดแล้ว เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะปล่อยให้ไอ้เพื่อนบ้านี่ใช้ชีวิตสบายๆ ทั้งที่หลอกฉันขนาดนี้น่ะเหรอ?”พูดแล้วเฟร์สก็โกรธจนลมออกหู ให้ตายเหอะ! ไม่คิดว่าเพื่อนรักจะทำกับเขาได้ขนาดนี้“กลับเถอะ เราก็ดีกันแล้วนิ นะๆ” ริลทำหน้าอ้อนเพราะไม่อยากให้ลิบินต้องโดนอะไรจากเฟร์ส แต่มันสายไปแล้วเมื่อร่างที่คุ้นเคยเปิดประตูเข้ามา ลิบินที่เห็นเฟร์สอยู่กับริลก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอทันที“อะ อ้าว ดีกันแล้วเหรอ ดีๆ เพื่อนรักมีความสุขก็ดี”ลิบินเดินเข้ามากอดเฟร์สอย่างพยายามเก็บอาการ ใจหวังว่าเจ้าเพื่อนรักจะไม่รู้ว่าตัวเองมีส่วนกับเรื่องนี้“หึๆ เพื่อนรักแกก็รู้ดีว่าฉันรักแกมาก มีอะไรก็ช่วยตลอดตอนที่ทะเลาะกับคะน้าก็ฉันนี่แหละที่ช่วยให้คืนดีกัน….เพราะฉะนั้น…”“พะ เพราะฉะนั้น? ....”“ฉันเห็นแกเหนื่อยมากที่ต้องฟังคำบ่นของคะน้าบ่อยๆ เลยส่งคะน้า....ไปพักผ่อนเมาดีฟกับนายแบบชั้นนำซักสามสี่วันน่ะนะ”“ห๊า! แก....อย่ามาหลอกฉันวันนี้ตอนเช้าคะน้าเพิ่งมาส่งฉัน”“ใช่ไง ไม่สงสัยเหรอว่าทำไมอยู่ๆ คะน้าถึงอาสามาส่งแกที่ทำงาน
“วันนี้คุณไม่ต้องไปส่งผมนะ เดี๋ยวผมจะแวะไปที่ที่หนึ่งก่อน”“ได้ค่ะ ของที่ท่านประธานสั่งดิฉันไว้ถูกส่งไปตามที่บอกเรียบร้อยแล้วค่ะ”“โอเค พอดีเลยวันนี้ผมจะเข้าไปเช็กดูถ้าขาดเหลืออะไร ขอรบกวนคุณอีกรอบแล้วกันนะ”“ได้ค่ะ”“ขอบใจมาก”อันดาขับรถออกจากบริษัทมุ่งหน้าไปคอนโดลับที่แม่ของเฟร์สซ่อนริลไว้ แต่พอขับมาได้ครึ่งทางเขากลับรู้สึกว่ารถรอบๆ ตัวเขาตอนนี้มีลักษณะการขับที่แปลกๆ เหมือนรถทั้งสามคันที่ประกบทั้ง ซ้าย ขวา หน้า หลัง นี่พยายามขับไปทางเดียวกับเขาตลอด“ใช่แน่ๆ ต้องเป็นเฟร์สแน่”เมื่อสังเกตจนมั่นใจว่าคนในรถต้องมีเจตนาตามเขาก็ไม่แปลกเลยที่เขาจะรู้ได้ทันทีว่าใครเป็นคนบงการ ไหนคุณหญิงบอกว่าเฟร์สยอมถอยห่างจากริลโดนดี ทำไมอยู่ถึงมาส่งคนตามเขาแบบนี้ปึก!ก้อนกระดาษกลมๆ ถูกปาเข้าที่กระจกฝั่งคนขับ เมื่ออันดาหันไปตามเสียงก็เจอว่าเฟร์สกำลังกอดอกยิ้มให้เขาอยู่ ขนเขาลุกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเพราะความกลัว สมองก็รับรู้ได้ทันทีว่าเฟร์สกำลังคิดจะทำอะไม่ดีกับเขาแน่“จอดรถ เดี๋ยว นี้!”กระบอกปืนสีดำถูกเล็งมาทางเขา นาทีนั้นวิญญาณอันดาจะออกจากร่างให้ได้“แย่แล้วอันดา จะเอาถึงตายเลยเหรอ งืออออ”อันดาใจสั่น ค
สามวันที่เฟร์สขังตัวเองไว้ในห้องมืดๆ เขาไม่ยอมกินไม่นอนเอาแต่นั่งร้องไห้ด้วยความช็อกกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา ใจเขาเจ็บปวด มันเจ็บจนไม่รู้จะผ่านเวลาแบบนี้ไปได้ยังไง ด้านนอกประตูมีคุณหญิงที่ในใจก็แอบห่วงลูกชายเฝ้าอยู่ไม่ห่างเธอกลัวว่าคนที่ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้อย่างเฟร์สจะคิดทำร้ายตัวเองขึ้นมา“คุณหญิงคะ? คุณเฟร์ส”“ฉันรู้น่า บางครั้ง….การที่เรานั่งสั่งสอนก็ไม่เท่ากับให้เขาได้เจอประสบการณ์จริง สิ่งที่ฉันทำมันอาจจะทำให้ลูกเจ็บนะ...เธออย่าลืมว่าคนเป็นแม่เจ็บกว่าลูก แต่นี่ เป็นสิ่งที่เขาควรได้รับเขาจะได้รู้ว่าการเห็นแก่ตัวมันส่งผลแย่แค่ไหน”คุณหญิงพูดให้ป้าแม่บ้านฟังเป็นการระบายความทุกข์ใจ เธอรู้สึกสงสารลูกมากแต่...เธอก็ต้องทำการใช้แผนนี้มันเสี่ยงมากที่จะทำให้เฟร์สเสียริลไปตลอดการที่ริลได้อยู่คนเดียวถ้าเธอไม่ได้รักเฟร์สจริง โอกาสที่เธอจะใช้เวลานี้ทำใจก็ลืมเรื่องทั้งหมดก็มีมาก“คุณหญิงจะใช้เวลานานขนาดไหนคะ? ถ้าคุณเฟร์สคิดมากจน….”“ฉันก็ไม่รู้หรอก แต่ยังไงก็ช่วยดูเขาตลอดแล้วกัน”“ได้ค่ะ”ระหว่างที่คุณหญิงกำลังจะเดินออกมาเธอก็พบเข้ากับโชนที่แอบยืนฟังอยู่นานแล้ว โชนที่กำลังสับสนกับสิ่งที่ได้ยิ
…………………“ฉันมีสิ่งที่อยากจะพูดค่ะ….”"ว่ามาสิ”“ฉันช่วยคุณในการดัดนิสัยลูกชายได้ จริงอยู่ที่ฉันเองก็รู้สึกดีกับเขาในบางครั้งแต่ฉันไม่สามารถอยู่กับคนที่เห็นฉันเป็นแค่ที่ระบายความใคร่ได้หรอกค่ะ….ถึงแม้วันหนึ่งเขาจะเปลี่ยนเป็นคนที่ดีขึ้น....แต่สิ่งที่เขาทำกับฉัน....ฉันไม่เคยลืมและไม่สามารถยอมรับได้จริงๆ”คุณหญิงถอนหายใจยาว ตามที่คิดไว้อยู่แล้วว่าตัวหญิงสาวคงไม่ให้อภัยลูกนิสัยไม่ดีของเธอ แต่ถึงคุณหญิงจะถูกใจตัวริลมากเท่าไหร่แต่ถ้าเจ้าตัวมีอคติต่อกันมากกว่าความรัก เธอก็ต้องยอมรับในการตัดสินใจของผู้หญิงคนนี้“...ฉันรู้ว่าเธอเจ็บ”“ค่ะ เพราะฉันเป็นมนุษย์คนหนึ่งมีความคิดความรู้สึก อย่างน้อยถ้าเขาเจ็บปวดเพราะฉันมันจะทำให้เขาได้รับรู้บ้างว่าสิ่งที่เขาทำเวรกรรมมันจะสนองยังไง เขาจะได้รู้จักกับคำว่าทรมานสะบ้าง ฉันไม่ได้แค้นอะไรมากหรอกนะคะ….แต่ฉันเองก็อยากให้บทเรียนเขาเหมือนกัน”“ถ้าเธอไม่คิดที่จะอยู่กับเขา….ฉันก็ทำอะไรไม่ได้”ฉันอยู่ในร้านอาหารเดิมแต่คู่สนทนาเปลี่ยนไป ต่อหน้าฉันตอนนี้ไม่ใช่คุณหญิงแต่เป็นลิบินและอันดาเจ้านายของฉัน ลิบินจะเป็นคนเชื่อมแผนทุกอย่างโดยเข้าไปขอร้องให้อันดามาช่วยเรื่องนี้
ริลถูกพาตัวมายังสถานที่ที่คุ้นเคยบ้านของเฟร์สนั้นเอง เขาลากเธอผ่านหน้าบรรดาแม่บ้านที่มองมายังเธออย่างแปลกใจคงไม่มีใครคิดว่าเธอจะกลับมาที่นี่อีก ริลทั้งดิ้นทั้งพยายามดึงแขนตัวเองออกให้ได้จนมันแดงไปหมดแต่มันก็เสียแรงเปล่า เพราะตอนนี้ริลถูกพามาถึงห้องนอนของเฟร์สเรียบร้อยเขาจัดการปิดประตูขังเธอไว้ด้านในแล้วล็อกประตูปัง! ปัง!“เปิดนะ จะขังฉันไว้แบบนี้ไม่ได้ คนมีงานมีการทำนะ!”“ตะโกนไปก็เท่านั้น อยู่ในนั้นจนกว่าจะคิดได้ว่าไม่ควรมาเก่งกับคนอย่างฉัน”ปัง ปัง“ปล่อยฉันออกไปนะ!”ริลพยายามเคาะประตูเรียกร้องความสนใจจากคนด้านนอกแต่เขากลับเงียบไปเหมือนกับว่าเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว ริลทรุดตัวลงด้วยความเหนื่อย มือที่เคาะประตูอย่างแรงนี้กำลังแดงขึ้นและบวมร้อนจากอาการเจ็บจนทำให้เธอต้องหยุด“อยากร้องไห้จริงๆ …”เธอบ่นกับตัวเองแต่ถึงจะอยากร้องมากแค่ไหนเธอก็ต้องกลืนมันลงไป เธอสัญญาแล้วว่าจะไม่อ่อนแออีก ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอจะไม่ใช้น้ำตาแก้ปัญหาอีกแล้ว ตอนนี้เธอกำลังคิดหาทางออกทางหนึ่งที่เธอคิดได้คือปืนหน้าต่างหนีแต่มันกลับไม่เป็นอย่างหวัง.....เมื่อเธอวิ่งไปมองที่หน้าต่างมองไปเห็นผู้ชายสองสามคนย
“สวัสดีริล” “สวัสดีค่ะคุณอันดา” “มีของมาส่งน่ะ ที่โต๊ะ” “ขอบคุณค่ะ” เช้าวันนี้ริลตื่นมาพบว่าซาตานเมื่อคืนได้หายตัวไปอีกแล้ว แต่มันก็ไม่แปลกสำหรับเธอหรอก เพราะสิ่งที่เขาต้องการจากก็แค่ระบายความใคร่เท่านั้น ไม่น่าเจอกันเลยจริงๆ ถือว่าให้หมามันกินแล้วกัน! “ใครส่งมานะ” ริลสะบัดความคิดแย่ๆ แล้วมาสนใจกล่องพัสดุเล็กๆ ที่ไม่มีชื่อผู้ส่ง เปิดดูข้างในกลับพบว่ามีซองสีชมพูห่อกระดาษอะไรสักอย่างไว้ภายใน O__O!!!! นะ นี่มัน รูป หญิงสาวหน้าชาแล้วรีบถือของสิ่งนั้นเดินเข้าห้องน้ำทันที ก่อนจะหันดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามเธอมาแล้วจริงๆ ….นี่มันอะไรกัน…. ในซองเต็มไปด้วยรูปเปลือยของเธอและเฟร์สเต็มไปหมดภาพมีทั้งมองเห็นใบหน้าและมีถึงขั้นมองเห็นหน้าอกของเธอชัดเจน นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน เขาทำแบบนี้ทำไม! ตืด… ระหว่างที่กำลังโมโหจนน้ำตาไหล โทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อก็สั่นขึ้นเมื่อเธอหยิบมันขึ้นมาดูก็พบว่าชื่อที่แสดงเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก ริลกลืนความโมโหทั้งหมดลงคอไปเพื่อทำตัวให้ปกติที่สุดก่อนจะรับสายนั้น “ฮะ ฮัลโหลค่ะ” (ไง ทำไมไม่แบ่งคนอื่นดูบ้างละ หุ่นสวยๆ ของเธอกับหุ่นล่ำๆ ของฉันน่ะ) “คุณเฟร์ส!!” (ยังจ