All Chapters of เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!: Chapter 21 - Chapter 30

          “สะ เสี้ยนจู่หรือ!” ใครบ้างจะไม่รู้จักสตรีร้ายกาจที่ทำร้ายคนในตลาดแต่ฮ่องเต้ยังเพิกเฉยไร้การลงโทษใด ๆ ทางการก็ไม่กล้ายื่นมือเข้ามายุ่งเกี่ยว            “ใช่เจ้าค่ะ พอดีข้าหาแส้อันใหม่ยังไม่ได้ จึงไม่ได้เอามาให้ท่านทำความรู้จัก”            “ขะ ขออภัยข้าน้อยผิดไปแล้วขอรับ เสี้ยนจู่ท่านอย่าถือโทษโกรธคนมีตาแต่ไร้แววเช่นข้าเลยนะขอรับ” ซุนเจี้ยนหลี่กล่าวถือเป็นโชคดีของเขาจริง ๆ ที่นางไม่พกแส้มาด้วย            “เพราะเห็นใจสตรีด้วยกัน ข้าจึงจะรับอดีตคู่หมั้นของท่านเป็นสหาย ข้าหวังว่าต่อจากนี้ท่านจะหายหน้าไม่โผล่มาให้นางเห็น มิเช่นนั้นคงเป็นตระกูลของท่านที่จะได้หายไปจากเมืองหลวงแทน”            “ขอรับ ๆ ข้าไม่ยุ่งเกี่ยวกับนางแล้ว” ตนเป็นเพียงบุตรชายตระกูลพ่อค้า จะบังอาจไปขัดใจบุตรสาวของท่านอ๋องได้อย่าง

6 ความร้ายกาจของแม่สามี หลังจากพาผู้คุ้มกันทั้งสองไปส่งที่จวนนอกเมืองแล้วนางก็รีบปีนกลับเข้าจวนตระกูลหลวนตามเดิมก่อนจะรีบตรงไปที่เรือนของตน “เจ้าไม่ควรกลับเกินยามเซิน (15.00-16.59)” สิ้นเสียงของเขา สตรีตรงหน้าก็เผลอกลอกตาไปมาพลางทอดถอนหายใจคล้ายเบื่อหน่าย “ขออภัยเจ้าค่ะ” นางตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะเดินเข้าหลังฉากกั้น วันนี้วิ่งวุ่นไปหลายที่ นางเหน็ดเหนื่อยยิ่งจึงไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขา อยากแช่น้ำให้ผ่อนคลายสักเล็กน้อย “...” หลวนจิ้นฝานก็นั่งนิ่งอย่างว่าง่าย ไม่ได้เอ่ยวาจาใดอีก คล้อยหลังนางไม่นาน สาวใช้คนสนิทของมารดาก็มาเยือนเพื่อแจ้งถึงความประสงค์ของหลวนฟูเหริน “ซื่อจื่อเจ้าคะ ฟูเหรินส่งบ่าวมาเชิญท่านไปรับสำรับด้วยกันที่เรือนเจ้าค่ะ” “แจ้งท่านแม่ว่าข้าต้องรับสำรับกับฮูหยิน เอาไว้ครั้งหน้าข้าค่อยไปรับสำรับกับท่านแม่” “ฟูเหรินกล่าวว่า ท่านสามารถพาฮูหย

                   “ข้ายังยืนยันคำเดิมนะขอรับ หากท่านคิดจะรับหลานสาวของท่านเข้าจวนก็มอบนางให้เป็นอนุฯ ของท่านพ่อเถิด อย่าได้รบกวนข้าและฮูหยินของข้าเลย หลี่เฉิงส่งแขก” เขาหันไปตะโกนหาลูกน้องคนสนิทในประโยคท้าย            “ขอรับคุณชาย” สิ้นเสียงสั่งการ บุรุษชุดดำที่เร้นกายเฝ้าระวังความปลอดภัยให้คุณชายของตนก็ปรากฏตัว                     “เป็นเจ้าใช่ไหมที่ยุยงให้ลูกข้าใจร้ายกับมารดาเช่นนี้”            “ท่านแม่ บุตรชายของท่านหาใช่บุรุษโง่เขลาที่ข้าจะสั่งให้เขาทำสิ่งใดได้ตามใจ” เหลียงจิ่วเม่ยยังคงซบอกแกร่งของผู้เป็นสามีพลางจ้องมองกลุ่มผู้บุกรุกตรงหน้าด้วยแววตาท้าทาย            “จิ้นฝาน! เจ้าเห็นหรือไม่นางกำลังท้า

                                                                                        7                                                                         เสือหมอบมังกรซ่อน             รุ่ยเย่กลับมาอีกครั้งหลังจากตรวจสอบจนทั่วจวนแล้วพร้อมกับซิวเหยาที่ยกป้านชามาพอดี เมื่อพร้อมแล้วนางจึงเปิดปากเล่าสิ่งที่อยู่ในความทรงจำของนาง แต่ไม่ได้บอกถึงเรื่องที่เห็นมารดาถูกบิดาฆ่าตายต่อหน้าต่อตา         &nbs

           “ไม่คิดเลยว่าคนที่ฮูหยินของข้าซื้อมาจากตลาดทาสจะมีแต่เสือหมอบมังกรซ่อน[1]”            “ท่านเข้ามาได้อย่างไร” บุรุษรูปงามเอ่ยถามด้วยสีหน้าตกใจ เพราะคนของเขาไม่น่าปล่อยให้คนผู้นี้เล็ดลอดเข้ามาได้            “เป็นข้าที่สั่งเปิดทางให้เขาเอง ข้าก็อยากทราบเช่นกันว่าโหวซื่อจื่อที่ลอบตามติดจิ่วเม่ยแท้จริงมีจุดประสงค์ใด” รุ่ยเย่ หรือองค์ชายสามจงเจียซวนเอ่ยขึ้น            “เขาคงไม่ได้ลอบฟังกระหม่อมสนทนากับพระองค์ตั้งแต่ต้น”            “ย่อมใช่ เขาลอบติดตามข้ามาตั้งแต่แรก”            “พระองค์ก็ไม่น่าจะเปิดเผยตัวตนของเราต่อบุรุษไม่น่าไว้ใจผู้นี้” จางรุ่ยเต๋อเอ่ยถามเพราะการที่องค์ชายต่างแคว้นและราชเลขาธิการของฮ่องเต้แคว้นซีหนานแฝงตัวอยู่