All Chapters of เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!: Chapter 51 - Chapter 60

         “ไม่ยอมดื่มสุราคารวะ ชอบสุราลงทัณฑ์[1] ข้าให้คนมาเชิญเจ้าไปสนทนาดี ๆ ไม่ยอมไป อยากให้ข้าสั่งลงโทษหรืออย่างไร” ท่าทีร้ายกาจไร้ความสำนึกผิดของคนตรงหน้าทำให้นางนึกเสียใจที่ช่วยเกลี้ยกล่อมบุตรชายของอีกฝ่ายไป            ‘เปลืองน้ำลายเสียจริง’ คิดว่าพอได้ยินบุตรชายจะย้ายออกจากจวนแล้วจะมีท่าทีอ่อนลงเสียอีก เฮอะ! หากเป็นเช่นนี้ก็สมควร            “พบคนรู้ใจ ดื่มพันจอกยังว่าน้อย สนทนาไม่ถูกคอแค่ครึ่งคำยังว่ามากเกินไป ดูแล้วท่านกับข้าควรอยู่ในที่ของตนเองจึงจะเหมาะสม”            “เจ้ามันชั่วช้า ต้องเป็นเจ้าแน่ ๆ ที่ยุยงให้บุตรชายข้าย้ายออกจากจวน”            “หลวนฟูเหรินข้าไม่ทราบนะเจ้าคะ ว่าเหตุใดท่านจึงได้จงเกลียดจงชังข้ามากเช่นนี้ แต่ท่านจงเชื่อมั่นในบุตรชายที่ตนคลอดมา ว่าเขาหาได้โง่เขลา ดังนั้นสตรีเช่น

12 รู้สึกผิดหวัง ด้านผู้ตรวจการหลวนที่พาลูกน้องคนสนิทไปตรวจสอบเรื่องบางอย่างนอกเมืองหลวงรีบควบม้ากลับตระกูลหลวนหลังบิดาส่งคนมาตาม “จิ่วเม่ย!” หลวนจิ้นฝานเปิดประตูห้องหอของตนอย่างรีบร้อนพร้อมกับเรียกหาฮูหยินของตน ว่างเปล่า! ภายในห้องไร้เงาของนางมีเพียงข้าวของกระจัดกระจายบ่งบอกถึงร่องรอยของการต่อสู้เพราะมีหลายสิ่งแตกหัก “จิ่วเม่ย เจ้าอยู่ที่ใด” ความรู้สึกห่วงใยถาโถมเข้าในจิตใจ ทั้งยังนึกโทษตนเองที่คิดว่าช่วงนี้เหลียงอ๋องไม่ได้มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เนื่องจากกองกำลังลับใกล้เมืองไห่หยางเพิ่งถูกทลายไปจึงดึงหลี่ช่านไปตรวจสอบเรื่องงานกับตน โดยไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องกับนางทั้งที่อยู่ในจวนของตนเอง ตั้งแต่สามารถกำจัดฉู่เหลียนฮวาออกไปจากจวนได้ มารดาของเขาก็นิ่งเฉยคล้ายยอมรับเรื่องที่เขาจะย้ายออกจากจวน ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายมารดาของเขาจะลงมือกับนางเช่นนั้น “...” เงียบไร้เสียงตอบรับค

            “ที่แท้ท่านเป็นคนของท่านน้าหรือเจ้าคะรุ่ยถง”            “คารวะเสี้ยนจู่ ผู้น้อยแซ่จาง นามรุ่ยเต๋อ ขออภัยที่ต้องปิดบังท่าน” แท้จริงเพียงอยากใช้ฉากหน้าของทาสที่ถูกคุณหนูตระกูลใหญ่ซื้อมาไว้บังหน้าเพื่อลอบสืบหาตัวบุตรสาวเพียงคนเดียวขององค์หญิงจงเจียอิง ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายคนที่ตามหาจะอยู่ใกล้ตัวเช่นนี้            “ยามนี้เราเปรียบดั่งสหายร่วมรบ อย่าได้ยึดติดกับยศถาบรรดาศักดิ์เลย แล้วท่านเล่าเจ้าคะ แท้จริงเป็นใคร” นางกล่าวกับบุรุษรูปงามแล้วหันไปเอ่ยถามจอมยุทธ์หนุ่ม            “หนึ่งในคนที่มีสายเลือดเดียวกับเจ้าครึ่งหนึ่งอย่างไรเล่าถางเม่ยตัวน้อย”            “ท่านคงเป็นองค์ชายสามใช่หรือไม่ ถวายพระพร...” พี่ชายที่นางเคยเจอในวัยเด็กยามไปเยือนวังหลวงแคว้นซีหนานมีเพียงพี่ชายใหญ่เป็นรัชทายาทและพี่ช

                                                                                  13                                                                       ขอโอกาสสักครั้ง              ร้านน้ำชาที่เหลียงจิ่วเม่ยเลือกอยู่ถัดจากร้านขนมมี่ฟางเพียงตรอกกั้น เพราะร้านนี้เป็นเพียงร้านเล็ก ๆ ที่มีทั้งน้ำชาและขนมขายในราคาไม่กี่อีแปะจึงมีชาวบ้านเข้ามานั่งจิบชาพลางสนทนากันมากมาย            “เจ้ารู้จักฮูหยินของคุณชายรองเจีย

             “จิ่วเม่ย ขอข้าสนทนากับเจ้าได้หรือไม่” เป็นผู้ตรวจการหลวนที่ยืนมองฮูหยินของตนอยู่นานเอ่ยถาม            “หากเจ้าไม่อยากสนทนากับเขา ก็บอกข้าได้ ข้าจะให้สามีข้าจัดการเขาให้” เป็นเหอซือซือแสร้งยกมือป้องปากเอ่ยถามนาง            “ขอบคุณ แต่เจ้ากำลังท้องกำลังไส้อย่าได้สร้างบาปเลย ข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง” เหลียงจิ่วเม่ยป้องปากตอบสหาย            “ผู้ตรวจการหลวน ท่านอย่าได้คิดทำให้สหายข้าลำบากใจนะเจ้าคะ จิ่วเม่ยข้ากลับก่อนเอาไว้นัดเจอกันใหม่”            “ได้ กลับจวนดี ๆ นะ” นางกล่าวก่อนจะมองสหายถูกสามีโอบประคองออกไป            ดีใจยิ่งนักที่มีโอกาสได้เห็นสหายได้รับความรักจากบุรุษผู้หนึ่งมากถึงเพียงนี้   &