All Chapters of I Was Forced To Marry My Enemy: Chapter 141 - Chapter 150

Vera Totoo ngang umalis na si Sean sa lugar namin. Hindi ko alam kung may balita ang bunso kong kapatid sa kaniya, pero minsan kasi naririnig ko rin may sinabi ito kay mama. Tumatawag daw si Sean sa kaniya para kumustahin sila. Maigi na nga rin ang ganito dahil naging okay na kami ni Noel. Hindi na rin kami nag-aaway tungkol kay Sean, kasi sinabi ko umalis na sa lugar namin. Hindi na raw nga niya nakikita kaya wala na raw siyang karibal na tinatawanan ko lang dahil siya naman ang mahal ko paanong may karibal siya. Dalawang buwan na rin ang nakaraan simula ng mangyaring pagdukot kay Noel. Wala na itong nabaanggit kung anong nangyari sa kaso. Naging masigasig din itong manligaw sa akin. Nakatutuwa nga dahil madalas din itong pumunta sa boutique. May dalang bouquet. Minsan ay pagkain din. Kagaya ngayon pauwi na dapat ako. Sinundo niya ako. “Hi, himala ha? Marami ka ng time pumunta rito.” “Para sagutin mo na ako,” tugon niya. Napangiti ako. Iniisip ko kung sasagutin ko na ba si Noel.

Vera Palabas na sana ako nang bigla naman buhos ang ulan. Kaya muli akong bumalik sa loob ng boutique at nag-antay na lamang na tumila ang ulan. Kung ambon lang sana maari na akong lumabas kasi hindi naman ako maglalakad. Ngunit malakas ang buhos kahit naman sumakay pa ako ng tricycle. Tiyak mababasa pa rin ako. Bawal akong magbasa dahil nanahi ako pasma aabutin ko. Pagod pa naman ako ngayon nag-iingat lang wala akong kasama rito sa boutique paano na ang client nag-aantay ng pinagawa nila para bukas. Kaya maganda na antayin ko munang tumila ang ulan. Mamaya na lang wala pa naman ala-sais ng gabi. Kere pa ang oras kahit na gusto ko ng humilata ngayon. Dahil pagod sa trabaho. Nang nakaupo na ako nilabas ko ang phone ko Kasi mag-te-text ako sa mama ko, late ako ng uwi baka magtaka iyon na wala pa ako hanggang ngayon. Pero baka rin maisip ni mama umuulan kaya hindi pa ako dumarating. Mama ko: Magi-ingat ka anak. Kapag ayaw pa rin tumila hanggang alas-otso. Tumawag ka ha? Ipasusundo

Vera “Salamat, Sean,” “Bababa na rin ako mahal, bakit ka ba nagmamadali?” saad pa nito sabay kami lumabas ng kotse niya. Mabuti na lang nakita siya ng mga tropa niya sa labasan kaya natakasan ko. Dahil nakipag kumustahan pa sila kay Sean, dinaig pa mayor. Ang dami niyang kilala rito sa ‘min. “Akala namin hindi ka na babalik dito,” narinig ko pa sabi sa kaniya. Sabi naman ng isa. “Babalik at babalik ‘yan si boss, Sean. Narito kasi ang palalab niya hindi ‘yan makatiis uuwi at uuwi iyan dito,” “Mahal!” tinawag ako ni Sean kaso malayo na ako. Kinantiyawan siya ng mga tropa hindi ko kasi nilingon nagmamadali pa nga ako upang makarating agad sa bahay para maiwasan ito. Naabutan ko sina mama at papa sa sala nanood ng TV. Lumapit ako para magmano sa kanila. “Buti na lang hindi na umulan,” saad ko. “Anak hindi natuloy ang kasal ni Sean,” balita pa ni mama na kinangiti ng papa ko. Masyado talaga sila bilib kay Sean. Kapag si Noel, nagpupunta rito hindi sila ganito kasaya. Ewan a

Vera "Victor! Pakisabi kay Mama, pumasok na ako ha? Bye, tanghali na ako," siya kasi mag-isa lang sa sala. Naghatsing ako tinitigan ako ng bunso kong kapatid. Pagkatapos kong maligo sinipon ako. Malinaw pa naman sipon ko. Doon na ako sa boutique ko iinom ng gamot. Alam ko mayroon pa akong stock roon. "Ate Vera, dapat uminom ka muna ng gamot," wika pa ng kapatid ko kaya natuwa akong nilapitan siya at ginulo ko ang buhok niya sinamaan niya ako ng tingin bumungisngis lang ako. "Salamat pogi kong kapatid. Ganito dapat hindi kung ano lang pang-aasar mo sa 'kin para very good ka lagi sa ate mo. Pero ayaw ko na bumalik sa k'warto para kumuha ng gamot. Doon na lang sa boutique. Bye pogi," saad ko sa kaniya tuluyan ng nagtungo sa pinto. "Bahala ka ate, sasabihin ko kay kuya Sean, at kina mama, na may sakit ka," saad pa nito hindi ko lang pinansin. Kasasabi ko lang ayan naman mapang-asar kong kapatid. Darating ngayong hapon si Tita Claire and Jean. Maaga kong itinigil ang aking gina

Vera Katatapos ko lang mag-ayos may dumating na customer. Napangiti na lang ako ayaw ko sanang kausapin, kaya lang ayaw ko naman masabihan na snob. Pinapasok ko na lang malapit lang naman bahay nila Jean makapag aantay naman ang bruha na iyon. May ipapagawa pala sa akin na gown para sa dadaluhan n'yang kasal. Ninang ito sa kasal. Hindi naman rush may three months pa, kaya kinuha ko na. Sinukatan ko pa siya. Iyon ang naabutan ni Jean. Akala ko ba pupunta ako sa kanila hindi na pala matutuloy dahil pumunta na siya. Ang babaeng ito talaga hindi makali. Malakas na itong tumili. “Vera…!!” sigaw niya. May dala siyang paper bag. Tinuro ko ang sofa maupo siya hindi naman umupo. Ako naman ni-roll ko kasi ang tape measure na ginamit ko sa customer ko. Nagpaalam na rin pagkatapos ko sukatan “Bestfriend ko!” sabay yumakap sa akin. “Nabigla ako roon ha aatakahin ako sa puso sa sigaw mo,” wika ko sa kaniya. Bumungisngis lang si Jean. Ilang buwan din kaming hindi ulit nagkita pero may co