All Chapters of I Was Forced To Marry My Enemy: Chapter 151 - Chapter 160

Vera Nang hindi ko na makita tricycle ni Noel. Lumakad na akong papasok sa eksinita patungo sa bahay namin. Hindi ko rin pansansin sina Sean at Victor. “Ate Vera, tatakas ka, huh? Sabay-sabay na tayong umuwi,” tinawag ako ni Victor kaya napilitan akong huminto ng lakad. Humarap ako upang makita ko sila ngunit hindi na ako lumakad. Nanatili ako kung saan ako tumigil. Nasa gilid naman ako ng kalsada hindi ako makaabala sa dumaraan sa kalsada. Humalukipkip ako habang inaantay na makarating sila ni Sean sa kinatatayuan ko kasi si Victor, ang bagal maglakad. Gusto pa pala makipag-usap kay Sean bakit pa umuwi kung ganun lang pala. Tumingin ako kay Sean. Nagsalubong ang kilay ko dahil madlim ang mukha nito. Dati malayo pa nakangiti na ngayon ay walang emosyon sa mata nito. Hmmm, kanina lang nakita kong masaya sila nag-uusap ni Victor. Pero ngayon makulimlim na mukha ni Sean. “Anong ginagawa n'yo rito sa labas?” nagtanong ako kay Victor ng nasa harapan ko na. “Susunduin ka sana n

Vera Marami nga talaga pagkain sa dining table ang bumungad sa aking mata, pagdating ko sa kitchen. Nasa gilid ang binili ni Sean, na prutas at donut. Hindi ba nila ginalaw? Mukhang walang bawas. Pupuntahan ko sana para silipin. Kasi bakit hindi ilagay sa gitna gaya sa pizza at sa ibang mga pagkain na nakain. Para bang bawal iyon galawin kaya nakalagay sa gilid. “Anak, hindi namin ‘yan binawasan kasi fav mo ‘yang donut. ‘yung prutas naman hindi mahilig kapatid at papa mo, kaya walang bawas. H'wag kang mag-alala. Mauubos nating dalawa ‘yan sa sunod na mga araw," wika ni mama sa akin pala siya nakatingin kaya siguro nahulaan niya iniisip ko. “O-okay po mama,” wika ko. “Nand'yan na si Victor maupo na kayo ni Sean para kumain na tayo. Hijo, salamat pala rito sa mga pagkain na in-order mo ang dami," “Wala po anuman tita,” tugon ni Sean pagkatapos pinaghila niya ako ng upuan una niya akong pinaupo bago umupo sa tabi ko. Ngunit same pa rin ang cold niya sa akin. “Ang gentleman tal

Vera “V-Vera?” nataranta siya hindi alam ang gagawin. Buti na lang sa babae lang ang nakababa ang manggas nakalabas na boobs at doon ang naabutan ko. “Kailan mo pa ako niloko? Dati pa ba ito noong kayo pa ng bestfriend ko?” nanginginig ang boses ko habang nagsasalita. Mainit na luha ang pumatak sa pisngi ko. Ang sakit ng ginawa ni Noel pinaglaban ko siya sa lahat ngunit ito lang pala ang ginagawa ko. Natigilan ako ng humagikhik ang babae kaharap niya. “Mabuti nga nagtiyaga pa siyang nanligaw sa ‘yo ang arte mo. Patagal tagal ka feeling mo dyosa ka? Edi ngayon ngangawa ka.” “Stop it!” bulong niya sa babae. “What? Totoo naman ngayon naduduwag ka magsabi?” galit niyang sagot kay Noel. Natawa si Noel. Ako patuloy na tahimik na humikbi dahil saglit lang siya kanina nataranta, ngayon okay na para bang walang nangyari kung umasta si Noel. “Disgusting!” galit kong sabi. “Mabait ka at convenient dahil madaling lapitan, Vera. Pero ang totoo hindi talaga kita magawa mahal,” Parang humin

Vera “Bakit kasi gusto mo pala pumasok kanina hindi mo pa ginawa,” salubong ang kilay ni Sean hinaplos ang nasaktan kong noo. “Masakit ‘to?” tanong pa niya pagkatapos magaan hinalikan. Napanguso ako ng maalala ko noong bata ako ganito sina mama, kapag tumama ang noo ko sa kung saan dahil sa hindi ko pag-iingat. Tatanungin nila ako kung saan ang masakit. Pagkaturo ko sa noo ko, hahalikan nila 'yun ako naman dahil bata. Masayang nakangiti at sasabihin na okay na nawala na ang sakit. Bakit ngayon ko lang nakita ang mabuting katangian ni Sean. Bakit hindi na lang siya ang minahal ko para hindi ako maloko at masaktan. Lahat ginawa ko para magustuhan at mahalin ni Noel, ngunit pinalitan niya lang ng panloloko. Dahil ba mahal ko siya noon pa kaya sinamantala niya? Ang sakit lang dahil bestfriend ko pa rin talaga ang mahal niya kahit ilang babae pa ang makarelasyon niya. “Hey, bakit gan'yan ka makatingin, mahal?” nag-aalala si Sean. Umiling ako at tipid na ngumiti. “Wala naman,” tu

Vera “Hindi nga lang po ako pakakasal kay Sean. Ma, hindi ganun kadali ang gusto ni, Sean. Ano ‘yun magpapakasal lang kami dahil lang magdamag kaming magkasama kagabi? Tila ba isang novela o drama lang sa pelikula? Hindi po Mama, dahil walang ganun sa totoong buhay. Kahit po sabihin pa ninyo na mahal ako ni Sean, ayaw ko pa rin po," Bumuntonghininga si mama dahil sa aking sinabi para bang dismayado siya sa 'kin. “Okay pag-isipan mo muna, anak,” sagot ni mama talagang ayaw n'yang sumuko. May papalapit na yabag sa likuran namin ni mama kaya pareho kaming napalingon. Napalunok ako ng dumating na si Sean. Parang may kumirot sa dibdib ko ng makita ko sa mata niya, malungkot si Sean kahit ngumiti siya sa mama ko. Paanong hindi malungkot narinig yata ang sinabi mo. Matagal ka ng mahal ni Sean, masakit sa kaniya paulit-ulit mo siyang tanggihan. Sermon ko sa aking sarili. Napayuko ako. Alam ko pinanonood ako ni mama. Naulinigan ko malalim niyang paghugot ng hangin sa kaniyang dibdi