บททั้งหมดของ Marrying My First Love's Brother: บทที่ 41 - บทที่ 50

Hindi rin naman nagtagal ay narating nila ang pakay nilang jewelry store. Dimitri instructed her to choose amongst the briliants which she immediately obliged to. She opted on a simple gold cartier-inspired ring na mas mababa ang halaga kung ikukumpara sa orihinal no’ng disenyo.Para sa kaniya, hindi mahalaga kung gaano kagarbo ang disenyo at detalye ng magiging simbolo ng kanilang pag-iisang dibdib. Dahil kung ung tutuusin, ang taong pakakasalan niya ay hindi naman niya tunay na mahal niya. Tiningnan ni Dimitri ang singsing na pinili niya ngunit hindi ito umimik. Nagbayad siya ng pera at saka lumabas ng jewelry store.Lulan na sila ngayon ng sasakyan na kasalukuyang pinapaandar ni Norman. Sa kalagitnaan ng biyahe ay nakatanggap ito ng tawag na agad naman niya sinagot pagkatapos makita ang caller ID nito. Pinanood niya itong tumango-tango habang kausap ang nasa kabilang linya mula sa wireless earphones. Nang matapos ay ibinaba na rin nito ang tawag. Nahagip pa niya ang pagsulyap nito

Magmula nang malaman ni Domino ang tungkol sa pagpapakasal ng kanyang nakatatandang kapatid kay Anastasha, sobrang nanlumo ito. Hindi niya mapigilang mabagabag sa loob ng dalawang araw na nagdaan.Ngunit wala siyang ibang pagpipilian kundi ang itago ang ang kaniyang nararamdamang pag-aalala sa takot na baka makaekto ito sa negatibong paraan para sa sanggol sa sinapupunan ni Venice. Subalit lingid sa kaniyang kaalaman ay nararamdaman na ni Venice ang kakaibang kinikilos nito sa mga nakalipas na araw.Sa araw na iyon, sabay silang bumisita sa OB-GYN ni Venice para sa check up ng kanilang anak. Naging maayos ang saglit nilang appointment at nasa maayos ding kalagayan ang kanilang anak. Nang isakay ni Domino si Venice sa kotse, tumingin ito sa kanya. Bagama't ang munting supling sa sinapupunan ng dalaga ay labis na nagpapasaya sa kanya, hind niya pa rin magawang itago ang tunay niyang nararamdaman."Anong problema, mahal?" Nang makita si Venice na nakatingin sa kanya, lumingon si siya at

Isa’t kalahating oras pagkatapos ng tawag ay narating ni Domino ang napagkasunduan nilang lugar. He texted her a particular cafe where they could meet and talk like he wanted to.Ngunit nang makapasok sa coffee shop ay napahinto na siya sa entrada pa lang. Taliwas kasi sa inaasahan niya, mayroon itong kasama. Isang babaeng pamilyar na pamilyar sa kaniya.Venice was sitting just beside Domino. The two were still unaware of her presence that made her the liberty to stare at them from that distance. Muli tuloy nanumbalik sa kaniya kung paano siya marahas na tinulak ng lalaki upang protektahan ang babaeng ipinagpalit nito sa kaniya.Ngunit kahit gaano pa siya hindi kakomportable, at kahit unti-unti na namang nabubuhay ang sakit sa puso niya, nag-alinlangan lang siya ng isa o dalawang segundo bago pumasok nang tuluyan.“Tash!” bati ni Domino ng makita siy. “Have a seat,” he offered using his formal tone that she often hears when he’s in a business meeting.Nag-angat ng tingin sa kaniya si

Hindi na nagawa pang pigilan ni Anastasha ang pagtulo ng kaniyang mga luha pagkasakay na pagkasay pa lamang niya ng taxi. Lulan siya nito sa loob ng sampung minuto na. At magmula no’n ay hindi na nahinto ang kaniyang pagluha.Sobra siyang nasasaktan sa kanilang muling pagkikita ni Domino. Dahil pagkatapos ng lahat ng ito ay may kirot pa rin sa puso niya para kay Domino. Mas lalo na dahil hindi niya inaasahang makikita niya itong kasama ang babaeng ipinalit nito sa kaniya. Ngunit mas lalong hindi niya inaasahan ang naging konteksto nang pag-uusap nila. Lalo na ang limang milyong alok nito kapalit ang lahat nang nangyari sa pagitan nila.Limang milyon!Sino naman siya sa tingin niya? Ano sa tingin niya ang ginagawa niya? Hindi gano’n kababaw ang kaniyang ama upang bigyan nito ng halaga ang pagdo-donate nito ng cornea para muli siyang makakita.Alam niya iyon, dahil tinuring nitong anak si Domino. Hindi matutumbasan ng kahit na anong halaga ng pera ang kabutihan ng kaniyang ama.Hindi ni

Hindi napigilan ni Anastasha ang makaramdam nang pagkamangha nang bumungad sa kaniya ang isang magar at mamahaling kulay itm na BMW na alam niyang hindi biro ang halaga.Nanlalaki ang mga mata na nilingon niya ang lalaki. “Kuya, sa ‘yo ‘tong sasakyan na ‘to?” Hidi na niya nagawa ang itago ang pagkamangha. Pakiramam niya tuloy ay ang ignorante niya dahil hindi niya inaasahang makakakita nang gano’n kamahal na sasakyan. Not even Dimitri or Domino owns one.Ngumiti ang lalaki sa kaniya at ginulo ang kaniyang buhok na para bang aliw na aliw ito sa naging reaksyn niya. “Oo, kabiili ko lang.”“Wow naman, Kuya Dom!” Pabiro niya itong hinapas sa braso, bumibilib siya sa mga narating nito. “Asensado na talaga, ah?”“Sira, Kulang na kulang pa ang narating o kung kuumpara sa marangyang pamumuhay ng mga maharlika na yata kung ituring,” biro nito saba tawa.“Ano ka ba, Kuya. Ang mahalaga, naabot mo na ang mga bagay na pangarap mo lang noon. Hindi mo naman kailangang makipagkumpitensya sa iba, eh.