Anastasha was pacing back and forth out of anxiety when the room of their room sprung open. Iniluwa no’n si Dimitri na nagtatakang nakatingin naman sa kaniya. Napatigil tuloy siya at ngumit na lang dito nang alangan.“Anong problema?” nagtataka nitong tanong at hindi na napigilan ang pagsasalubong ng dalawang kilay.Nilawakan niya ang ngiti upang panatagin ito. “Wala naman. May iniisip lang ako.” Naglakad siya palapit dito. “Tapos na meeting mo?”Ngumiti si Dimitri at marahang umiling. Sa kandungan nito ay nakapatong ang saklay na nauna na niyang nakita kahapon. “Oo, tapos na. Gusto ko sanang subukang gamitin ‘to kaya umuwi ako kaagad.”Ginantihan din niya ang ngiti nito. “Sige, tulungan kita. Hintayin mo na lang ako sa sala. Tatawagan ko lang sandali si Liz.”Tumango ito sa kaniya. Gamit ang sariling lakas na tinulak nito ang wheelchair palabas ng kuwarto. Nang maiwan siyang mag-isa roon ay dali-dali niyang binalikan ang cellphone at agad na tinawagan ang kaibigan niyang si Lizzy.Il
Pagkatapos mag-umahan ni Dimitri ay Anastasha ay napagpasyahan ng huli na magpalipas na muna ng oras sa kuwarto nila. Dimitri, on the other hand, went out to attend some business matters with Norman. Hindi naman siya nito pinilit pa na sumama at hinayaan na lang na magpahinga.Simula nang maikasal siya kay Dimitri ay ito pa lamang ang unang pagkakataon na napag-isa siya. Napagtanto rin niyang, simula nang makarating sila ng Cebu ay hindi niya pa nagagawang i-check ang phone niya. Wala na siyang balita sa mga taong naiwan niya sa maynila.Pagkabukas na pagkabukas niya pa lamang ng aparato ay sunod-sunod na nagpasukan ang text messages at chat sa phone niya. Ilang saglit lang din ay biglang nag-ring iyon para sa isang tawag.Hindi niya nagawang sagutin ang tawag sa unang beses itong nag-ring. Hanggang sa mamatay na lang ang tawag ay nanatili lang siyang nakatingin doon. And upon cheking her messages, most of it came from one person. Kay Dominic.Hindi na siya nabigyan pa nang pagkakata
Buong buhay ni Anastasha, hindi niya pa narinig na tumibok nang sobrang lakas ang kaniyang puso. Ngayon pa lang dahil sa ginawa ni Dimitri. Not even Domino made her almost out of breath because of the loud and rapid beating of her heart.She looked at her husband’s back, wondering how he affects her so differently than his younger brother. Kung tutuusin ay ang haba ng panahon na minahal niya si Domino pero hindi siya kailanman naging ganito. But Dimitri, despite knowing just a month back, already gave her foreign feelings.“I want to try wearing my slippers by myself,” Dimitri said, which made her stop from going down the bed.“Seryoso ka ba?” gulat at hindi makapaniwala niyang tanong. Excitement and worry simultaneously rushed through her veins.Mula sa likod ng kaniyang asawa ay nakita niya ang pagtango nito. “Oo.”Mabilis siyang napatayo dahil sa sinabi nito. Nabura rin sa kaniyang isipan ang nangyari sa paggising nilang dalawa. Mabilis siyang kumilos at nagtungo sa tabi nito.“
Anastasha blushed at her husband’s generous words. Hindi niya alam kung paanong magre-react kaya kusang kumawala ang isang manipis na tawa sa mga labi niya.He took him by surprise, alright.She cleared her throat “Well, hindi na rin masama. At least, kapag naghiwalay na tayo may peace of mind ako na okay ka,” nakangiti niyang tugon, hindi na pinag-iisipan pa ang sinasabi.Katahimikan ang naging tugon ni Dimitri sa kaniya, isang bagay na hindi niya inaasahan dahil iyon naman talaga ang hahantungan ng relasyon nilang dalawa.Saktong nasa harapan na sila ng hapag-kainan nang ihinto niya ang wheelchair nito. Sinilip niya ang mukha ni Dimitri at nakita ang walang ekspresyon nitong mga mata. He turned cold again, like the man she first met weeks back.Right there and then, Anastasha knew that she had said something wrong yet again. Kaya imbes na magsalita pa ay nanatili na lamang siyang tahimik.Even their dinner was relatively quiet. Hindi katulad noong mga nakaraan na nag-uusap pa sila
Nakangiting tinapos ni Anastasha ang pag-aayos ng dining table nila para sa kaniyang mag-asawa at sa kanilang bisita. Bagaman mayroong parte sa kaniya na hindi pa rin lubos na napapanatag sa presensya nito, ipinagsawalang bahala na lamang niya iyon.She doesn’t want any negativity surrounding her. Masyado nang nakakaubos ng enerhiya ang mga nangyayari sa sitwasyon nilang mag-asawa kaya naman ayaw na niyang dagdagan pa ang mga bumabagabag sa kaniya.Pagkatapos maghain ay lumabas na rin siya sa sala upang imbitahan ang asawa at ang bisita para sa hapunan. Nakangiti pa siya nang harapin ang dalawa ngunit agad siyang nakaramdam nang pagkapahiya nang hindi man lang bumaling si Yasmien sa kaniya.Nanatili lamang ito sa pagkakaupo habang kuyom ang mga kamay na nakatingin sa asawa. Wala siyang ideya sa naging daloy nang pag-uusap ng dalawa ngunit hindi naman siya tanga upang hindi maintindihan na hindi naging maganda ang palitan nila ng salita.“Dinner’s ready,” she invited, trying to make he
Akala ni Dimitri ay tapos na ang pagtanggap nila ng bisita sa hapon na iyon ngunit muling nag-ingay ang doorbell ng unit na okupado nila hindi pa man nagtatagal nang makaalis si Henry.Si Yasmien.Nagpapalipas siya ng oras habang nanonood ng pelikula nang dumating ito. He watched her closely as she reached for his legs to check on it.Truth to be told, hindi niya gusto ang bawat pagbisita ng babaeng doctor sa kaniya. His wife already has a bad impression of him, at ayaw niya na sana iyong dagdagan pa. Ayaw niyang pangunahan ang nararamadman ni Anastasha at isiping baka pinagseselosan nito si Yasmien. Ngunit higit na mas ayaw niyang bigyan ito ng rason upang makaramdam pa ng negatibong emosyong maihahambig doon.Ayaw na niyang mayroon silang pag-awayan pa.“You better stop making ridiculous excuses just to come here, Yasmien,” he warned her. “I don’t want my wife to misunderstand things between the two of us. I’m a married man now, Yasmien. Kaya niyang gawin ang simpleng pagmasahe lan