All Chapters of Contract Marriage with Mr. Impotent: Chapter 101 - Chapter 110

Nanatiling kalmado si Fae. Wala ni katiting na takot sa kanyang mukha. Tahimik niyang tinapunan ng tingin si Feliz, saka marahang nagsalita, "Kita ng lahat na ikaw ang humampas ng bote, Mr. Manalo. Wala akong kinalaman sa pagkakabasag ng alak."Napasimangot si Feliz, pero bago siya makapagsalita—"Hindi totoo 'yan!" Singit ni Nina. "Clumsy ka lang talaga Fae! Kaya mo nabitawan ang bote!"Tumayo siya nang diretso, saka tumingin sa mga direktor sa paligid—tila ba binibigyang-babala ang mga ito na huwag magsalita.Tahimik ang lahat.Walang sumagot.Nag-iwasan ng tingin.Alam nilang delikado ang sitwasyon.Tumayo si Lexa, hindi na napigilan ang galit. "Anong klaseng katangahan 'to, Nina?" Kita natin lahat kung sino ang may sala! Tama na 'yang pagsisinungaling mo!"Ngumisi si Nina, walang pakialam. "Sorry na lang, pero si Feliz ang manager. Siya ang may huling salita rito."Nagpupuyos si Lexa, ngunit bago siya makalapit—Hinawakan siya ni Fae sa braso saka Umiling. "Lexa, kumalma ka." Tahi

Sa control room.Madilim ang mukha ni Anton habang nakatutok sa monitor.Kitang-kita niya ang lahat—mula sa pagkabasag ng mamahaling bote ng alak sa kamay ni Fae hanggang sa pag-utos ni Feliz na arestuhin ang dalawang babae. Walang audio ang surveillance feed, kaya't bulag siya sa mga eksaktong salita, ngunit sapat ang mga ekspresyon at kilos upang makita kung sino ang nang-aapi at sino ang inaapi.Wala rin siyang ideya na si Jane ang nag-angking VIP, o na may eksenang bumaliktad ang mga pahayag para idiin si Fae at Lexa. Pero hindi niya kailangan ng salita para mabasa ang kasinungalingan.Ang pagkataranta ni Feliz, ang panunukso ni Nina, at ang pagtitimpi ni Fae—lahat ay sapat upang magtaas siya ng kilay.Sa sandaling ito, bumukas ang pinto ng control room.Pumasok si Ben, taglay ang maayos na tindig at mahinahong tinig. "Sir, nais ko lamang i-report na maayos na pong naihain lahat ng pagkain sa—""Ipa-audit mo ang lahat ng account ni Mr. Manalo," malamig na putol ni Anton, hindi ina

Ngumiti si Anton nang malapad.Handa na siyang ibunyag ang lahat ng kalokohang nakita at nabasa niya mula sa iPad ni Ben. Ngunit bago pa man siya makapagsalita, mabilis na lumapit si Feliz at tumingin sa kanya."Mr. Wolf… ano ito?" Pagtatakang tanong niya, sabay sulyap sa tablet na hawak ni Anton.Tumingin si Anton sa kanya, malamig ang mga mata at handang magsalita, pero muli siyang pinutol ni Feliz—na tila natumbok ang isang 'katotohanan' sa isip-isip niya."Ah, alam ko na!" bulalas ni Feliz, nagniningning ang mga mata. "Sabi ko na nga ba, hindi ka pupunta rito nang hindi handa!" Tumawa siya, para bang nahuli niya ang twist ng gabi."Siguradong mga impormasyon iyan tungkol sa babaeng ito—ang nagngangalang Faerie White!" Turo niya kay Fae, punô ng panlalait ang tono. "Sabi ko na nga ba, hindi 'to matinong babae. Kita mo nga, kanina pa siya kalmado, halatang sanay siya sa gulo at sanay sa eskandalo!"Umiling siya-iling habang tumingin kay Anton. "Mr. Wolf," dagdag niya, "kailangan ko

Ngumisi si Anton, isang ngiting malamig, puno ng paghamak at panunuya.Sabay napailing na parang hindi makapaniwala sa mga pinagsasasabi ng mga tao sa paligid."Walang nabanggit na pangalan… walang malinaw na kumpirmasyon…" nagsimula siya, tinatapik-tapik ang mesa habang nakatitig sa mga directors. "…pero kung maka-puri kayo, akala mo'y alam niyo kung sino ang hari."Tumawa siya. Isang mahinang tawa—hindi nakakatawa, kundi nakakahiya."Nakakatawa pala talaga kayong lahat. Sumasamba sa tao na ni hindi niyo alam kung sino. Wow." Napako ang lahat sa kanilang kinauupuan.Lalo na si Jane. Ang confident na ekspresyon sa kanyang mukha ay unti-unting gumuho."A-ako... akala ko lang..." mahinang usal niya, ngunit walang nakarinig.Tila baga ibinaon sila ni Anton sa sahig.Biglang nagsalita si Nina, tila pinipilit iligtas ang sarili at si Jane."Pero sinabi ni Mr. Manalo na siya ang nag-ayos ng lahat ng 'to para kay Jane—"Pak!Hindi pisikal, pero ramdam na isang malutong na sampal ng panunuya

MANY YEARS AGOSa mismong silid na ito—ang La Ruelle Private Dining Room—masiglang tumatakbo ang isang batang babae. Mga limang taong gulang lang siya, may mahaba at malambot na buhok, suot ang dilaw na dress at may malaking ribbon sa ulo. Malikot, masayahin, at walang takot sa mundo. Hawak-hawak niya ang kamay ng isang babae—si Marcela, ang kanyang ina—at sa kabilang kamay ay si Henry, ang ama ng bata."Ma! Pa! Ang bango-bango dito!"Tuwang-tuwang sigaw ng bata habang umikot sa gitna ng silid. Pumalakpak pa siya nang makita ang mga waiter na bitbit ang trays ng mamahaling pagkain."Little Fairy," tawag ni Marcela, "huwag kang masyadong malikot, anak, baka matapilok ka.""Pero Mommy! Sabi mo dati, fairy ako 'di ba? E di dapat lumilipad ako!""Hala! Ang bibo naman nito!" natatawang sabi ni Henry habang kinarga ang anak.Biglang bumukas ang pinto, at isang lalaki ang pumasok—mas bata pa si Anton noon, maayos ang postura at may dalang maliit na paper bag."Little Fairy!" Masiglang tawag