บททั้งหมดของ Contract Marriage with Mr. Impotent: บทที่ 161 - บทที่ 170

Gold Prime Enterprises, president's office.Nakabihis na nang maayos si Richard. Kanina, matapos kumain, bumalik siya sandali sa apartment upang magpalit ng pormal na damit at dumiretso sa Gold Prime Enterprises. Ang layunin niya: ipakita kay Chairman Bernard ang villa na binili niya—dahil kung hindi, iisipin na naman ng matanda na nagloloko siya.Nang makita ni Bernard ang mga larawan at detalyeng dala ni Richard, napahagalpak ito ng tawa. Nasiyahan siya sa disenyo at laki ng property."Kung iisipin," sabi ni Bernard habang iniikot ang tablet na may larawan ng villa, "dapat ako ang may-ari ng ganitong kaluhong bahay. Pero hindi ko type ang lokasyon... mas gusto ko pa rin sa malawak kong lupain. Walang ingay. Walang Marites. Walang istorbo." sabay tawa.Napangiti si Richard habang naupo sa upuan ng kanyang opisina. Ngunit kahit masaya si Lolo, siya mismo ay nananatiling abala sa pag-iisip. Ilang oras na siyang nakaupo roon. Kanina pa siya pabalik-balik sa loob ng opisina, parang may b

Tumawa si Fae at walang pag-aalinlangang sinabi, "Tama ka. Siya si Mr. Gold."Natigilan si Vivian. Napabuka ang bibig, tila hindi makapaniwala."Wait, what? As in... Mr. Gold?!"Ngunit bago pa siya makapagtanong pa, mabilis na nagpatuloy si Fae."Malayong kamag-anak siya ng mga Gold... kaya Mr. Gold din siya sa apelyido."Halos mahulog si Vivian sa upuan, napakapit sa gilid ng mesa. "Yun lang pala ibig mong sabihin! Akala ko kung sinong big shot na negosyante itong kaharap ko!" sabay tawa habang napapailing. "Kaya pala... kala ko CEO ng Gold Prime!"Napatingin si Richard kay Fae, nakangiti pero walang sinasabi. Medyo kinabahan siya ng very very light, akala niya alam na ni Fae ang totoo.Ilang sandali pa, dumating na ang inorder nilang pagkain. Umuusok pa ang mga barbecue, isaw, at hotdog na may marshmallow. May kasamang suka na may bawang, toyo't calamansi, at kanin sa papel na may cling wrap. Isang tunay na street food feast.Nag-umpisang kumain ang tatlo. Habang ngumunguya, tinanon

Tumayo agad ang mga lalaki. Parang rehearsed na—nagkalas sa upuan, tumuwid ang katawan, sabay lakad nang astig. Ngunit natigilan ang isa sa kanila, medyo patpatin pero may tattoo ng pusang may espada sa leeg."Boss…" sambit niya, sabay kamot sa batok. "Wala tayong kotse."Halos sabay-sabay ang pag-facepalm ng tropa. Pak!Binatukan siya ni Greasy. "Idiot! Kunwari lang para astig!""Ay… okay, gets," sagot ng lalaki, sabay tagilid ng katawan na parang may invisible car sa harap niya. Tumingin siya sa paligid at saka ginaya ang pag-on ng sasakyan. "Vrrrm! Vrrrm! Okay na boss, na-start ko na ang makina!"Ngiting-ngiti si Greasy. Parang proud na proud sa performance ng kanyang low-budget henchman.Tumayo siya at lumapit kay Vivian. "Ngayong gabi," aniya sa mababa at maruming tono ng boses, "ipaparanas ko sa 'yo kung anong klaseng laro ang tinutukoy ko."Mula sa likod niya, sumingit ang isa pang lalaki na may barbed wire na tatoo sa leeg. "Tamang-tama boss, bihira na tayo makakita ng ganiton

Napahinto si Greasy, na para bang pinindot ang pause button sa isang robot na walang langis. Dahan-dahan siyang lumingon, bakas sa mukha ang kaba, parang batang nahuling nagnanakaw ng turon sa tindahan."Lumapit ka." Kinawit siya ni Richard gamit ang dalawang daliri.Parang asong nalamigan, napayuko si Greasy at lumapit, kaluskos ang tunog ng tsinelas niyang may butas. "Bakit, boss?""Boss?" ulit ni Richard, sabay kunot-noo. "Wala akong pinapasahod, at lalo nang wala akong taong mukhang amoy mantikang inihaw na isda. Wag mo akong tawaging boss."Napakamot si Greasy sa mamantikang ulo, parang may iniipit pang mantika sa anit."Bayaran mo lahat ng nasira rito," utos ni Richard, sabay turo sa sirang mesa, upuan, at ang kumalat na sawsawan sa buong stall. "At pati na rin 'yung pagkalugi ni Manong.""W-wala akong pera, bo—este, sir." Halos maputol ang sinabi niya nang magtama ang tingin nila ni Richard.Nanlamig siya. Nanigas. Kinilabutan. At sa hindi maipaliwanag na dahilan… kinilig din.

Nanatiling tahimik si Fae."Narito pa," bulong niya, halos parang lamok ang tinig.Sa totoo lang... na-imagine niya ang sarili niyang ginagawa ang ideya ni Vivian.Sa loob ng utak niya, biglang umikot ang eksena—naka-oversized white shirt siya, walang kahit anong suot sa loob. Bahagyang basa ang buhok, parang bagong ligo. Naupo siya sa harap ng salamin, nagsusuklay. Si Richard, nasa likuran niya, nakaupo sa kama, bagong ligo rin at naka-boxers lang. Tahimik itong nanonood habang dahan-dahan siyang nagsuklay, ang tela ng suot niya ay bahagyang humuhulma sa kanyang katawan.Napalunok si Fae sa sariling imahinasyon."Babe, hindi pa ako tapos!" sigaw ni Vivian mula sa kabilang linya, masigla.Nagpatuloy ito, "Ganito pa, imagine mo to. Nakahiga si Richard sa kama, pagod. Tapos ikaw, sis... ikaw naman biglang lalabas ng banyo. Pero hindi ka naka-pambahay. Naka-lingerie ka—black lace, yung manipis, yung halos walang tinatakpan kundi dangal. May robe kang manipis, pero hindi mo sinara. Naglal