All Chapters of Contract Marriage with Mr. Impotent: Chapter 181 - Chapter 190

Hindi sumagot si Richard, ngunit tumango lamang. Walang emosyon, walang alinlangan. Tahimik.Ngumisi si Victor, kampanteng-kampante na tila wala nang natitirang hadlang sa kanyang tagumpay. Hindi na siya nagsalita pa—nakuha na niya ang pinunta niya sa auction.Lumapit ang kanyang sekretaryang nakatayo sa tabi niya. Mahinang bumulong ito, "Chairman, aalis na ba tayo?"Tumingin si Victor sa babae, ang mga mata ay mabilis na bumaba sa cleavage nito. Saglit siyang ngumisi, saka marahang inilapat ang palad sa pwetan ng babae."Walang nagmamadali," sabi niya, sabay bahagyang pisil.Namula ang sekretarya, ngunit hindi naiinis—bagkus ay humawak ito sa dibdib ni Victor,"Chairman… may sampung milyon pang natira mula sa pondo para sa auction."Ngumisi si Victor, tumango."Hindi ba't sampung milyon lang 'yan?" sabay sulyap sa paligid."Hayaan mong gamitin natin mamaya para mag-saya. Pero sa ngayon…" Tumitig siya muli kay Richard."…manood muna tayo ng kaunting palabas."Ngumisi siya, walang ni k

Matapos ang ilang segundong katahimikan, muling humagalpak sa tawa si Victor habang umiiling, tila ba tuwang-tuwa sa kanyang panalo na ipahiya si Richard."Mas... mas mahalaga raw sa lot 7?" ani Victor habang pinipigilan ang tawa. "Ikaw talaga, Richard. Ang dami mong drama. Baka naman kaya mo lang binili 'yan para hindi mawalan ng mukha. Classic move ng isang desperado, 'di ba?" sabay iling muli na parang naaawa pero halata ang panlalait.Ngumisi ang sekretarya sa tabi niya."Kahit anong gawin niya, Chairman, ikaw pa rin ang pinakamalakas ngayong araw. Lot 7 ang nakuha mo. Jackpot!"Umiling naman ang advisor na may seryosong ekspresyon. Kinuha niya ang tablet mula sa bag at sinimulang i-review ang profile ng lot 13."Ayon sa data analysis," panimula ng advisor, "ang current estimated value ng lote 13 ay nasa tatlong milyon lamang. At 'yan ay kung pagbabasehan ang kabuuang lupa, environmental condition, at recovery rate."Nag-scroll pa siya at nagpatuloy,"Ayon sa historical data, mahi

Ikinuyom ni Victor ang kanyang kamao.Ramdam niya ang panunuyot ng kanyang lalamunan, habang ang mga ugat sa sentido ay tila sasabog."Paano?" bulong niya sa sarili, "Paano niya nalaman 'yon?"Hindi ito basta-bastang impormasyon.Tagong-tagong ang impormasyong ito at iilan lamang ang nakakaalam.At doon niya naalala—Gold Prime Enterprises.Hindi pipitsugin ang research division.Ang bawat galaw ng kalaban, tinitiktikan. Pinag-aaralan. Pinipiga ang butas.Napangisi si Richard habang tinitingnan ang lumalalim na gusot sa noo ni Victor."Mukhang alam mo ngang may geothermal issue, pero desidido ka pa rin sa plano mong extended spring resort. Tama ba?"Natigilan si Victor."Pa… paano mo nalaman 'yon?" nauutal niyang tanong.Ngumiti si Richard.Nagpalit ng pagkakaupo—nag-dekwatro muli—relaks, parang walang banta."Kung paano ko nalaman? Hindi na mahalaga 'yon."Huminto siya sandali.Tila sinadya

Maingat niyang isinilid muli ang telepono sa bulsa.Pagkatapos ay tumingin siya kay Victor—isang titig na matalim ngunit walang galit, isang ngiting mapanlinlang, isang ekspresyon na tila nagsasabing: "Natalo mo ako… sa paligsahang ikaw ang tanging kalahok."Napangisi si Victor nang makita ang ngiti ni Richard. "Ano? Inaamin mo na bang natalo ka at napapangiti ka na lang?" panunuya niya.Tumawa pa siya. "Richard, Richard… kinakalawang ka na talaga. Wala ka nang maidadahilan ngayon, wala ka ring maipagmamalaki. Ni hindi mo nga maipaliwanag kung bakit mo binili ang dump site."Tumango si Richard, tila umayon."Tama ka," malumanay niyang sabi."Wala talaga akong maidadahilan kung bakit ko binili ang Lot 13…"Humagalpak sa tawa si Victor."Ayan! Narinig n'yo ba? Narinig n'yo? Tapos na! Si The Prophet, inamin na wala siyang dahilan—wala siyang plano!"Napatawa rin ang ilan sa paligid.Tumingin si Victor sa lahat, tinuro ang screen kung saan nakaproject ang larawan ng Lot 13—ang dating dump

Napakatahimik ng buong silid.Ni langitngit ng sapatos ay walang marinig, at kung may lamok man na lumipad, marahil ay aalingawngaw ang bawat pagaspas ng pakpak nito. Ang bawat tao ay parang estatwa—nakapako ang paningin sa isang tao.Si Richard Gold.Para siyang bumabang diyos mula sa ulap, isang tagahatol na may dalang rebelasyon. Hindi siya basta negosyante ngayon—sa mata ng marami, isa siyang nilalang na may kakayahang makita ang hinaharap.Ang mga mata ay hindi kumukurap.Ang mga tenga ay bukás.May mga negosyanteng naglabas ng notepad.May mga secretaryang nagbukas ng recorder sa phone.May ilan pang nag-type ng LIVE NOTES sa kanilang tablet.Alerto. Sabik. Gutom sa kaalaman.Maging si Mr. Yale sa entablado ay hindi gumalaw, ni hindi huminga nang malalim. Ang katahimikan ay parang naglalakad sa hangin—tahimik pero bigat na bigat.Inayos ni Richard ang kanyang upo, gaya ng isang hari sa trono.Tumuwid siya, bahagyang itinukod ang siko sa armrest, bago nagsalita:"Sa totoo lang…"