บททั้งหมดของ THE BOY พ่อตามขา: บทที่ 51 - บทที่ 60

“ตอบจริงนะไม่รู้ว่ะ หน้าตาซื่อๆ ทำตาใสๆ แม่งใครจะไปรู้ว่าข้างในมารร้ายชิบหาย กูรู้แค่ว่าเธออยากเขมือบไอ้ตามก็เท่านั้น”“มึงนั่นแหละม่อไม่เลือก สัส!” การพูดพร้อมกับใส่อารมณ์กดดันมันเข้าไปนั้นผมรู้นะว่าไอ้บอลมันแววตาคิดหนักออกมาให้เห็นเช่นกัน “ใครจะเป็นยังไงก็ช่างกูไม่สนแต่ครอบครัวกูต้องอยู่ พวกมึงก็รู้ดี”“รู้หน่า /กูรู้” เพื่อนเวรสองคนพูดพร้อมกันพวกมันรวมไปถึงไอ้ ‘กวาง’ ที่ไม่ได้อยู่ในนี้ต่างรู้ดีว่าเมื่อก่อนเกิดอะไรขึ้น ห้าปีก่อนหน้าตอนที่ยังเป็นแค่นักศึกษาต่างจังหวัดผมให้พวกเพื่อนเวรช่วยอะไรบ้าง ความลับก็ยังเป็นความลับอยู่วันยังค่ำไม่มีใครเปิดปากมีแต่เหยียบให้มันจมดินไร้สิ้นการขุดคุ้ยจากพวกปัญญาอ่อนรู้แค่ว่า... ครั้งนั้น คืนนั้นผมตั้งใจก็แล้วกัน“แต่มาถึงขนาดนี้ก็ต้องจัดการแล้วเปล่าวะ ปล่อยไปก็ไร้ค่า”“กูว่าไอ้บอลพูดถูกนะเว้ยหรืออีกอย่างมันฟันเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อบุ๋มเรียบร้อยแล้วอยากเขี่ยทิ้งประจวบเหมาะกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็เลยยืมมือมึงจัดการอีกคน”“ไอ้สัสหินแว้งกัดกูจนได้!”ผมก็ไม่ได้คิดจะปล่อยไปตั้งแต่แรกแล้ว ทำใครรอบตัวผมไม่เคยคิดมาใส่ใจแต่ถ้าทำกับลูกผม อย่าหวังว่าจะได้อยู่อ

ยังไม่ทันพูดอะไรไปมากกว่านี้สายตาของผมก็หันไปมองประจวบเหมาะด้วยการลงท้ายด้วยการเห็นร่างสูงขาวของไอ้หินเดินเข้ามา แต่ละก้าวเดินดูรีบเร่งใบหน้าหล่อถึงจะระงับความตื่นไว้แค่ไหนแต่มันก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของผมไปได้ คบกันมานานรับรู้สันดานหมด“ไอ้เหี้ยตามเกิดเรื่องแล้ว”“เย็นก่อนมั้ยวะ หายใจทางเหงือกหรอมึง” เสียงไอ้บอล“ใช่เวลามั้ยวะไอ้ห่าบอล”“ตกลงเรื่อง?”ถ้ามัวแต่ฟังพวกมันเถียงกันไปมาไม่ยอมแพ้กันหรอกทั้งไอ้บอลและไอ้หินต้องเถียงกันจนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งชนะแน่ ยอมกันได้ที่ไหนไอ้พวกนี้“เมียมึง เมียมึงไอ้ตามอยู่อยู่โกดังหลังร้าน” เสียงถอนหายใจของไอ้หินดังแข่งกับเสียงเพลงในร้าน มันคงรีบมากตอนมาบอกผม “มีเรื่องแน่เลยโว้ย มึงไม่ไปดูหน่อยหรอวะ”เมียทั้งคนมีหรือไอ้ตามจะปล่อยได้ฟังแค่นี้ผมก็ลุกขึ้นมุ่งหน้าเดินออกไปทางห้องน้ำเลี้ยวซ้ายผ่านหน้าห้องน้ำหญิงก็ตรงไปอีกนิดหน่อยผ่านมุมหนึ่งที่มีนักท่องเที่ยวออกมาสูดอากาศ สูบบุหรี่และมานัวเนียกันตามประสาคนกลางคืนแต่ก็ไม่ได้สนใจกระทั่งเท้ามันไปหยุดตรงทางเข้าโกดัง“เข้าไปดิวะไอ้ตาม” ไอ้บอลพูด“หรือมึงป๊อด โคตรใจเย็น” สำทับด้วยประโยคไอ้หิน“ทำไมต้องรีบวะ” การยักไ

“แสดงว่ามึงยังฉลาดเลือกอยู่” คราวนี้ผมคว้ามันแขนมันกดไหล่อีกข้างให้นั่งลงยังที่เดิมของตัวเองแต่ยังใช้เท้าเตือนหากยังคิดตุกติก มันจะไม่รอดจากแรงตีนไปแน่ “นั่งแล้วก็ฟัง”นิ้วชี้ของผมชี้ไปยังหน้าไอ้นั่นเพื่อสั่งมันจากนั้นก็เบือนสายตาไปยังไอ้บอลกับไอ้หินเพื่อนสุดรักเพื่อบอกอะไรบางอย่างผ่านทางสายตา มันรู้ดีว่าผมกำลังสื่ออะไรก็อย่างนี้แหละเป็นเพื่อนกันมานาน ร้ายเลวพอกันเค้าเรียกว่าศีลเสมอกันถึงได้คบกันได้ถึงปัจจุบัน“เออ เดี๋ยวพวกกูดูเอง”แค่นี้ร่างของตัวเองก็เคลื่อนตัวออกจากตรงนั้นมุ่งหน้าเข้ามาในโกดังอย่างรวดเร็ว ผมไม่ต้องการให้เกิดเสียงไม่ต้องการให้ใครรับรู้ว่าได้มารับรู้จึงเลือกหลบอยู่ในมุมหนึ่งทว่ามันสามารถเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน“กรี๊ดด! อีตูนเอามือออกไปจากผมฉัน!”“คิดว่าสั่งใครอยู่อีบุ๋ม สั่งผิดคนแล้วแหละ”ทันเห็นฉากที่เมียตัวเองเข้าไปดึงผมของผู้หญิงที่ชื่อบุ๋มด้วยความรุนแรงระดับหนึ่งจนทำให้ใบหน้าเงยขึ้นมา แรงดึงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สังเกตได้จากใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดแต่คนอย่างตูนก็ไม่คิดรามือง่ายๆ เธอใช้มืออีกข้างยกขึ้นมาบีบปากผู้หญิงคนนั้นไว้“อื้อ!”“ร้องยังไงก็ไม่มีใครช่วยหรอกทา

ไม่มีใครยอมได้ไม่มีใครให้อภัยได้แม้กระทั่งผมเคยบอกไปแล้วนะว่าคืนนั้นตั้งใจเพราะฉะนั้นต้องตาคือดวงใจของผมมันก็ไม่เห็นแปลก ผมเลือกตูนเป็นเมีย เลือกตูนเป็นแม่ของลูกใช่หรอที่ผมจะไม่รัก ครั้งนี้ลูกมีน้ำตาจากคนที่ไม่แม้แต่จะรู้จักในชีวิตด้วยซ้ำ ลูกจดจำอะไรบ้าๆ ทั้งที่ไม่ควรเป็นแบบนั้นมันไม่ใช่ความจริงเป็นแค่เพียงความอยากของผู้หญิงเลวๆ คนหนึ่งแค่นั้นต้องตาไม่เกี่ยวอะไรแต่ตอนนี้อาจสร้างปมในใจไปเรียบร้อยแล้วก็ได้ผมจึงอยู่เฉยไม่ได้ห้ามก็ไม่ได้“ทะทำ มะไม พะพี่ตาม... ”“ฉันเลวได้มากกว่านี้อีก ทำไมถึงอยากเห็นในด้านที่ยังไม่เคยเห็นนัก” ไม่เข้าใจความอยากรู้อยากเห็นของคนอื่นนักทั้งที่ไม่ใช่เรื่อง ทั้งที่ตัวเองไม่เกี่ยวแต่กับเลือกเข้ามาเอง “เคยเห็นด้านใจดีด้านเดียวไม่ดีกว่าหรอแต่สำหรับเธอคงไม่ทันแล้ว”“...”“รู้สึกอะไรบ้างมั้ย พ่อเธอมีเมียน้อยมีคนอื่นแล้ว” ไม่มีทางที่ผู้หญิงตรงหน้าผมจะไม่รู้สึกแต่เธอเลือกกดความรู้สึกพวกนั้นไว้ “ความรู้สึกเหี้ยๆ ที่พยายามเข้าไปทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยกแต่โดนเล่นงานกลับเอง มันน่ากลัวกว่ามากนะเพราะผู้หญิงที่เข้ามาสามารถคอนโทรลนั่นแปลว่าจะสั่งให้ทำอะไรย่อมได้เช่นกัน

สายลมเย็นพัดตีเข้าใบหน้าทำให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่มันไม่สุดหรอกทั้งที่พยายามกล้ำกลืนความรู้สึกออกไปพยายามเท่าไหร่ก็เหมือนไม่พอสักที เคยได้ยินไหมยิ่งผลักออกสิ่งพวกนั้นก็ยิ่งพยายามกระโจนสาดใส่เข้ามาเพิ่มพูนเรื่อยๆ ไม่หยุดยั้ง เช่นเดียวกับความรู้สึกในตอนนี้เรื่องราวมันยังคาใจอยู่ดีไม่ว่าจะเป็นประเด็นใหญ่ประเด็นรองประเด็นยิบย่อยหัวข้อต่างๆ ซึ่งแตกแยกต่างกันออกไป ไม่รู้ว่าการคิดมากจะทำให้อารมณ์ของตัวเองเป็นไปในทางที่ไม่ดีนักขึ้นๆ ลงๆ ไม่สบอารมณ์อย่างนี้สีหน้าก็แสดงออกชัดเจนเย็นไว้ตูน แกต้องใจเย็นไว้ไม่ว่าเปล่าคราวนี้ฉันหลับตาลงสูดลมหายใจเข้าปอดแบบเต็มเหนี่ยวจากนั้นก็ผ่อนลมหายใจลงทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ พร้อมด้วยการนับหนึ่ง สอง สาม ไปตามลำดับพอถึงหกสิบก็ลืมตา รู้สึกดีขึ้นผ่อนคลายขึ้นมาบ้างตามลำดับการทำแบบนี้บางครั้งก็ได้ผลแต่บางครั้งก็ไม่นะก่อนหน้าฉันคงสติแตกไปจริงๆทำอะไรไม่รู้ตัวด้วยซ้ำถ้าไม่โดนลากออกมารับรองว่าได้ฆ่าอีบุ๋มแน่ ความรู้สึกของคนเป็นแม่หลายคนต้องเป็นเหมือนฉันเพราะความรู้สึกของลูกสำคัญยิ่งกว่าอะไร ถ้าเจอกับสถานการณ์แบบนั้นมีหรอที่มันจะไม่สร้างจุดดำในใจของเด็ก ยิ่งด้วยอยู่ในวัยเ