Semua Bab Contract of Hearts: Bab 81 - Bab 90

Althea's Point of View "Althea Dela Vega."Narinig ko ang pangalan ko habang tinatawag sa stage para tanggapin ang certificate ko as Best in Math, Best in Science, at Most Outstanding Student for the third quarter. Umalingawngaw ang palakpakan sa buong auditorium habang paakyat ako sa entablado. Ilang beses na rin akong nakaakyat dito pero hindi pa rin ako nasasanay. May kakaibang kilig at kaba sa bawat pagbanggit ng pangalan ko.Habang inaabot ko ang certificate mula kay Principal Reyes, tumingin ako sa audience. Kita ko agad si Mama at Daddy nakatayo pareho, proud na proud na parang sila 'yung tumanggap ng awards. Si Mama, suot ang eleganteng beige dress, kumakaway at may halong luha sa mata. Si Daddy naman, naka-black button-up at naka-folded arms, pero may ngiti sa labi at halos mapunit ang mukha sa tuwa.Hindi ko maiwasang ngumiti. Ito ang mga sandaling alam kong hindi ko sila binigo. Lahat ng puyat, review sessions, leadership meetings, at extracurricular activities worth it. P

ALTHEA'S POINT OF VIEW Simula pa lang ng taon, ramdam ko na agad ang pressure. Hindi lang bilang top student kundi bilang anak nina Killian Alaric Dela Vega at Amara Ysabelle Santiago-Dela Vega. Sa bawat hakbang ko sa school, laging may tingin. Laging may expectations. Laging may pangalan akong kailangan panindigan. Pero hindi ko na iyon iniinda. Sanay na ako. Isa pa, mahal ko ang ginagawa ko. Gusto kong nag-aaral, gusto kong natututo, gusto kong pinagmamalaki ako ng mga magulang ko.Ngayong ako ang class president, doble ang responsibilidad. Lahat ng projects, lahat ng issues ng klase, sa’kin dumadaan. Pero kaya ko. Gabi-gabi akong nagre-review, maaga akong gumigising, halos wala na akong social life pero okay lang. Wala akong ibang gustong marinig kundi ang “I’m proud of you” mula kay Mama at Papa. Sapat na ’yon. Ika nga ni Mama, "Success is never accidental." At ako, wala akong balak bumagsak. Hindi lang sa academics kundi sa mata nila. Kaya sa lahat ng oras, lagi kong iniisip ang

ALTHEA'S POINT OF VIEW Simula nang makatanggap ako ng scholarship offer mula sa university sa Australia, ramdam ko na ang pagbabago sa paligid ko. Hindi lang sa mga kaibigan kong panay ang tanong kung aalis na ba talaga ako kundi sa mismong tahanan namin. Hindi ko agad pinansin, pero unti-unti, napansin ko ang unti-unting paghigpit nina Mama at Papa. Mula sa dati kong routine na malaya akong nakakauwi ng 7 PM dahil sa school projects at student council meetings, ngayon ay may curfew na ako na 6 PM dapat nasa bahay na. Hindi ko alam kung exaggerated lang ako o talagang may malaking pagbabago.Minsan, habang nag-aaral ako sa kwarto, pumasok si Mama na may hawak na plato ng prutas. Sa halip na tuwa ang maramdaman ko, agad akong kinabahan nang makita ko ang seryoso niyang mukha. “Anak, from now on, i-update mo kami palagi kung saan ka pupunta, kahit school-related. Hindi na puwedeng bigla ka na lang mag-e-extend sa school,” sabi niya habang inaayos ang kurtina sa gilid ng kwarto ko.Na

ALTHEA'S POINT OF VIEW Unang beses ko maramdaman ‘yung tinatawag nilang “freedom.”Hindi ito ‘yung klase ng freedom na sobrang laki—hindi ako nakasakay ng eroplano papuntang ibang bansa. Hindi rin ako lumayas o naglayas. Pero sa araw na ‘yon, kahit sandali lang, parang ako ‘yung may hawak ng sarili kong mundo."Althea, sigurado ka na bang pinayagan ka na nila Tita Amara mo?" tanong ni Elle habang hawak ang kamay ko.Tumango ako. "Oo naman. Field trip ‘to, hindi party. Academic pa nga eh. Educational daw sabi ni Ma."“Wow, miracle!” biro niya, sabay tawa. "E ‘di ba last time, hindi ka pinayagan sa movie night lang? Tapos ngayon, overnight field trip pa!"Natawa na lang ako. Pero totoo naman. Ilang beses na akong tumanggi sa mga invitation ng mga kaibigan ko dahil lang sa takot na baka pagalitan ako. O kaya masabihan ako ng “Althea, you're better than that.” Paulit-ulit, nakakasakal.Pero ngayon, ibang usapan na ‘to.Lumapit si Sir Galvez, ang adviser namin. "Okay class, ready your bag

ALTHEA'S POINT OF VIEW College life was supposed to be my fresh start. Isang bagong chapter. Bagong environment, bagong classmates, bagong routine. I chose to stay in the Philippines, partly dahil ayokong iwan si Mama at si Daddy kahit na sobrang higpit nila, at partly dahil gusto ko pa ring mapatunayan na kaya ko maging independent kahit nasa paligid nila. I enrolled in one of the top universities in Manila, and from the outside, mukha akong model student pa rin. Laging maayos, present sa klase, active sa orgs. Pero deep inside, may parte sa'kin na gustong kumawala.Nung una, curious lang talaga ako. Gusto ko lang makita kung ano'ng meron sa social media na hindi ko puwedeng maranasan nung high school. My parents never allowed me to have my own social media accounts. Ni isang Facebook, Instagram, o kahit Twitter account, wala. They said it was “dangerous” and full of “distractions.” Pero ngayon college na ako, I told myself I deserved a little privacy.So isang gabi, habang tulog na