All Chapters of Her Possessive Sugar Ninong (SPG): Chapter 41 - Chapter 47

SAMARAH Ala una na ng madaling araw ngunit hindi pa rin makatulog ng maayos si Samarah. Hindi niya alam kung bakit. Malamig sa kuwartong iyon at nagdilim. Tanging ilaw lang mula sa maliit na lampshade ang nagbibigay liwanag sa paligid. Nakayakap sa kanya si Hendrix na mahimbing na natutulog. 'Gusto ko ng matulog! Bakit hindi ako makatulog!' inis niyang sabi sa isipan. Sinubukan niyang magpalit ng puwesto para antukin pero wala talagang nangyari. Talagang hindi siya makatulog. Kanina niya pa gustong matulog dahil pumipikit na rin ang mata niya pero gising pa rin ang diwa niya. "Hmmm... bakit gising ka pa?" biglang sabi ni Hendrix kaya napakurap siya. *Pasensya ka na, hindi ako makatulog. Hindi ko alam kung bakit," bulong niya sa kanyang nobyo. Gumapang ang kamay ni Hendrix sa kanyang págkababae at saka ito pinaglaruan. Napakagat labi siya dahil nakakakiliti iyon at masaráp sa kanyang pakiramdam. "Paglalaruan ko muna ito baka sakaling makatulog ka," bulong sa kanya ni Hend

SAMARAH Hindi lumabas si Samarah nang kanyang kuwarto hanggang sa lumubog na lang ang araw. Hindi naman siya nagugutom kaya kahit hindi na siya lumabas, ayos lang. Nag-message sa kanya si Hendrix na marami pa ring inaasikaso ang kanyang nobyo. Kaya nag-reply siya na ayos lang kahit hindi muna sila magkita ngayong gabi. Magpapahinga na lang muna siya. Naisipan na niyang lumabas ng kuwarto dahil nakaramdam siya ng pagkauhaw. Pero may narinig siyang usapan mula sa kuwarto ni Fiona. Ayaw niya sanang pakinggan iyon pero bigla siyang na-curious. "Dapat ikaw, magpakabait ka muna diyan sa pinsan mo. Alam mo namang siya ang nagbibigay ng pera sa atin, 'di ba? Pinakikinabangan natin ang pera niya. Sabi ko nga sa iyo, wala naman talaga akong pakialam sa kanya. Pinaplastik ko lang siya para bigyan ako ng pera. Nang sa ganoon, madami tayong pera kahit na wala tayong ginagawa," rinig niyang sabi ng kanyang tita Rosie. "Tsk! Nakakainis talaga kasi ang pagmumukha ng babaeng iyon. Iritang-ir

AMELIA Hinagod-hagod niya ang likod ni Ligaya dahil matinding galit ang bumabalot ngayon sa babae. Kahit siya ay matinding galit din ang naramdaman matapos ikuwento ni Ligaya na sinampal siya ni Samarah. "Hindi ko mapapatawad ang babaeng iyon! Kasing kapal ng pader ang pagmumukha niya! Walang natitirang kahihiyan sa katawan ang babaeng iyon! Kahit na magsuot pa siya ng mamahaling damit at kung ano pa man, hindi mababago na isa lang siyang nakadidiri at mababang uri ng tao sa lipunan!" galit na sigaw ni Ligaya. Bumuntong hininga si Amelia. "Kumalma po kayo, tita. Alam kong stress po kayo sa babaeng iyon at galit na galit pero dapat pong kumalma kayo. Dahil siya, masaya siya at hindi stress sa inyo. Hindi niya kayo iniisip. Wala siyang pakialam sa inyo." Hinawakan ni Ligaya ang kanyang sintido. "Tama ka. Dapat siya ang ma-stress sa akin at hindi ako. Dapat siya ang maging ganito at hindi ako! Pero sinusumpa ko talagang pagbabayaran niya ang ginawa niyang pagsampal sa akin!" B

AMELIA Matinding galit ang bumabalot ngayon kay Amelia. Buong buhay niya, siya ang nambu-bully. Pero ngayon, siya na yata ang nakararanas ng ganoon. At hindi pala talaga maganda sa pakiramdam. Marahas niyang pinahid ang luhang umagos sa kanyang mata. "Kainis kang mata ka! Bakit ka lumuluha?!" gigil niyang sabi sa sarili. Kahit anong pigil niya na huwag umiyak, hindi niya kaya. Talagang napapaiyak siya. Naiiyak siya sa galit. At dahil iyon kay Samarah. Akala niya, magagawa niyang basta na lang paalisin si Samarah pero hindi pala niya kaya. Palaban na si Samarah. At nagagawa pa siya nitong saktan. "Amelia? Oh my gosh, Amelia why are you crying?" nanlalaki matang sabi ni Ligaya nang puntahan siya nito sa kuwarto. "Si Samarah... siya ang dahilan kung bakit ako umiiyak ngayon, tita. Pinatid niya po ako! Galit ako sa kanya!" nanggigigil niyang sabi sabay kuyom ng kanyang kamao. Hinawakan siya sa kamay ni Ligaya. "Please, huwag ka munang umalis dito. Huwag tayong susuko na mapapalis a