บทที่ 60

ก็อก! ก็อก! ก็อก! 

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ชายหนุ่มกำลังยืนอยู่ตรงหน้าต่างไม่ได้เอ่ยอนุญาต หากแต่ประตูก็ถูกเปิดเข้ามา เนื่องจากไม่ได้ล็อคเอาไว้ ได้ยินอีกครั้งคือเสียงปิดประตูแล้วล็อค อลินย่างเท้าเบาๆ เดินตรงไปหาเขา พร้อมกับใช้มือลูบหันหลังเบาๆ ก่อนจะใช้ฝ่ามือสอดใต้วงแขนและโอบกอดเขาจากทางด้านหลัง ซบหน้าไปกับไหล่กว้าง ชายหนุ่มก็ได้แต่หลับตา แล้วจับที่มือของเธอเอาไว้ 

“พี่ขอโทษนะ” 

“เราขอโทษกันไปมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วค่ะ” คำพูดของเธอทำให้เขาหมุนตัวหันกลับมาหา 

“เล็กไม่คิดว่า การประชุมที่ห้องนั้น คือพี่เฉินพาแม่กับพี่คีย์มา” 

“พี่ก็กะว่าจะพามา บางทีความโกรธอาจจะกระตุ้นจิตใต้สำนึกรับผิดชอบชั่วดี ขอโทษไม่ได้บอกเลย” 

“ถ้าบอกแล้วกลัวเล็กจะห้ามใช่ไหมคะ” 

“ใช่” เขาบอกออกมาตรงๆ 

“ขอบคุณที่พี่เฉินหยุดทุกอย่างเอาไว้เพียงเท่านี้” 

“พี่รักเล็กเกินกว่าที่จะทำไปมากกว่านี้ เล็กแทบจะไม่โกรธพี่เลยตั้งแต่แรก มันก็ยิ่งทำให้พี่