Share

ตอนที่ 22 ถูกขับไล่

last update Last Updated: 2025-05-10 10:00:12

“บังอาจนัก เจ้ายังเป็นลูกผู้ชายหรือไม่ หลักฐานก็มีอยู่ทนโท่ ยังจะปฏิเสธ” คุณชายใหญ่เริ่มควบคุมตนเองไม่ได้

“ข้าเปล่า ข้าไม่ได้ทำอะไรนาง” หวังเยี่ยนหลงทุบหัวตัวเอง พยายามนึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างก่อนหน้าที่จะเข้ามาในเรือน เขาจำได้เพียงความรู้สึกทางกายที่มีกับคนผู้นั้น

สุดท้ายแล้วคุณชายใหญ่ก็ไม่อาจทนฟังคำแก้ตัวใด ๆ ได้อีก อัดพลังปราณใส่หวังเยี่ยนหลงถี่ ๆ ในพริบตาเดียว อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งรับโดนพลังนั้นซัดเข้าร่างกายกระทบถึงเส้นชีพจรอยู่หลายส่วน

ฉับพลัน หวังเยี่ยนหลงก็กระอักเลือดออกมากองใหญ่ รู้สึกไร้เรี่ยวแรง พลังที่เคยไหลเวียนในร่างกายเหมือนหายไป ดวงตาเขาเบิกโพลงมองหน้าคนเป็นพี่ชาย

ก่อนที่คุณชายใหญ่จะอัดพลังปราณเข้าไปซ้ำอีกรอบ ลูกศิษย์คนอื่นก็เข้ามาห้ามไว้ เกรงว่าลงมือต่อจะทำให้หวังเยี่ยนหลงถึงตายได้

“คุณชายใหญ่ หยุดก่อนเถิดขอรับ” เสียงแต่ละคนที่ดึงแขนดึงขาของเขาเอาไว้ห้ามปราม “ถ้าเขาตายขึ้นมา เรื่องจะบานปลาย รู้เข้าถึงหูเจ้าสำนัก”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 28 ทดลอง

    นิยายเรื่องนี้เขียนจบแล้วนะคะ ตอนหลักเล่มแรก 55 ตอน เล่มสอง 49 ตอนและตอนพิเศษอีก 12 ตอนค่ะป.ล. คำเตือนยังเหมือนเดิม เรื่องนี้เหมาะสำหรับนักอ่านอายุ 18 ปีขึ้นไป ระหว่างทางมีน้ำตา พระเอกสำนึกช้า-------------------------------------------------------------------------------------ตั้งแต่วันที่หวังซีซวนมาหาเซี่ยฟาน เขาก็รีบกลับไปที่สำนักตระกูลหวัง แล้วบอกบิดาของตนว่าค้นพบหนทางที่จะกลั่นยาอมตะนิรันดร์ได้แล้ว เพียงแต่ว่าต้องตามหาส่วนผสมของยาที่กระจัดกระจายในหลายแคว้นหวังเฉิงเย่นึกสงสัยว่าเหตุใดบุตรชายที่ดึงดันไม่เคยยอมบอกข้อมูลใด ๆ กับเขาจึงเปิดปากพูดในวันนี้ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ เพราะอย่างไรเสียหวังซีซวนก็ไม่มีทางหลุดลอดไปจากเงื้อมมือเขาได้เขาได้ยินเรื่องยาอมตะนิรันดร์มาจากมารดาของหวังซีซวน จึงเคี่ยวเข็ญให้บุตรชายถอดความในตำรามาโดยตลอด นับว่าเลี้ยงไปไม่เสียข้าวสุกตัวอักษรในหนังสือที่เขาเคยพยายามถอดความเป็นเพียงสัญลักษณ์ที่ไม่มีความหมายใด จึงได้แต่ปล่อยหวังซีซวนให้อยู่รอดตลอดมาเพื่อรอเวลาเช่นนี้&n

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 27 หลอกล่อ

    หวังเยี่ยนหลงเลิกคิ้วมองดวงหน้าของเซี่ยฟานแล้วยิ้มร้าย ดึงมือของตนเองกลับมาวางตรงจุดนั้น พยายามจะล่วงล้ำเข้าเขตหวงห้าม ทั้งสองคนต่างใช้แรงของตนเองผลักดันกันไปมาแต่ก่อนที่เหตุการณ์ในค่ำคืนนั้นจะบานปลายไปมากกว่าเดิม ฤทธิ์ยาที่ผสมกันกับสุราก็รุนแรงมากจนทำให้หวังเยี่ยนหลงเวียนหัวผล็อยหลับไป มือของเขาข้างนั้นจึงยังคงวางค้างอยู่เหนือท้องน้อยของเซี่ยฟานเช่นเดิม ใบหน้าของหวังเยี่ยนหลบฟุบลงที่หน้าอกของเซี่ยฟาน“คุณชาย” เซี่ยฟานลองเรียกเขาเบา ๆ พอเห็นว่าคุณชายสามไม่ขยับตัวจึงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ค่อย ๆ ดันตัวเขาพลิกไปอีกทางแล้วรีบกระโจนหนีไปอีกฝั่งมุมหนึ่งของห้อง ดึงเสื้อผ้าชิ้นนอกที่หลุดรุ่ยมาปกปิดร่างกายท่อนบนของตัวเองแล้วนั่งขดอยู่ในมุมมืดคืนนั้น เซี่ยฟานไม่กล้าแม้จะหลับตานอน หัวใจเต้นสั่นรัว คิดในใจว่าเขากระทำเช่นนี้คงเพราะเมาสุรารุ่งเช้าหวังเยี่ยนหลงลืมตาตื่นขึ้นมาก็ลืมเรื่องเมื่อคืนวานไปจนหมดสิ้น ในหัวของเขายังคงปั่นป่วนจนแทบจะอาเจียน“เซี่ยฟาน

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 26 เมามาย

    หลังจากวันนั้นมา เซี่ยฟานเริ่มรู้สึกสนิทกับเขามากขึ้น เหอชิงหยางเข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตประจำวันของเซี่ยฟาน ช่วยตักน้ำ กวาดลานบ้าน หาวัตถุดิบมาทำอาหาร ราวกับอยู่ด้วยกันอย่างไรอย่างนั้น“เซี่ยฟาน ข้าให้เจ้า” เหอชิงหยางยื่นม้วนกระดาษใบหนึ่งให้เขา พอคลี่ดูข้างในก็เห็นเป็นภาพของตัวเอง“ภาพของข้าหรือ” เซี่ยฟานไม่เข้าใจ“อื้ม เจ้าก็รู้ว่าข้าชอบวาดภาพ ข้าเลยวาดให้เจ้าใบหนึ่ง” เขายิ้มแป้น ภูมิใจในฝีมือของตนเอง ภาพวาดลงสีนั้น เหอชิงหยางตั้งใจทำอยู่สามสี่วัน เป็นภาพที่เซี่ยฟานกำลังยิ้ม“ขอบคุณ” เซี่ยฟานบอกเขา “แต่ว่าข้าไม่มีอะไรให้เจ้า”“ข้าให้เจ้าเพราะอยากให้ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เจ้าอย่าได้กังวล” เหอชิงหยางหมายความเช่นนั้นหลายวันต่อมาหวังซีซวนมาหาเซี่ยฟานที่เรือนน้อยเพื่อตามกลับบ้านเพราะเจ้าตัวสัญญาว่าจะรีบกลับทันทีที่มาส่งคุณชายสาม แต่เวลาล่วงเลยหลายเดือนแล้วกลับไม่เห็นแม้แต

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 25 รอยยิ้มของเซี่ยฟาน

    เช้าวันต่อมาหวังเยี่ยนหลงกลับมาที่เรือนน้อยเพื่อพักผ่อนจากการเร่งฟื้นฟูเส้นชีพจรและพลังภายในของตนเอง“เซี่ยฟาน!” เขาตะโกนเรียกครั้นได้เห็นสภาพของเซี่ยฟานถือไม้เท้าเดินออกมาข้างนอก หวังเยี่ยนหลงก็ถอนหายใจ“คุณชายหรือขอรับ” เซี่ยฟานถามกลับเพราะมองเห็นไม่ชัด“อืม”“ทานอะไรสักหน่อยหรือไม่ขอรับ”“ไม่ต้อง” พูดจบเขาก็เดินไปนอนในห้องพลางเรียกเซี่ยฟาน “มานี่ นวดตัวให้ข้าสักหน่อย”เซี่ยฟานเดินเข้ามาใกล้ ๆ แต่ไหนแต่ไรไม่เห็นเคยต้องทำเช่นนี้ แล้วเริ่มบีบแขนบีบขาให้เขา หวังเยี่ยนหลงเพียงแค่รู้สึกว่าต้องการพักผ่อนเพราะฝึกอย่างเข้มงวดมาหนึ่งเดือนไม่หยุดเลยสักวัน ร่างกายจึงรู้สึกล้าไปบ้าง คิดจะกลับมานอนเล่นในที่ที่คุ้นเคย“คุณชายกลับมาอยู่ที่เรือนนี้แล้วหรือขอรับ” เซี่ยฟานถาม หากเป็นอย่างที่คิด เขาคงต้องเตรียมรับมือ 

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 24 พบกันครั้งแรก

    หวังเยี่ยนหลงมองหน้าหลิงซีคาดคั้นเอาคำตอบ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร”“เรื่องนั้นข้าเพียงคาดเดา ไม่อาจรู้ได้หรอกว่าความจริงเป็นเช่นไร” หลิงซีส่ายหน้าถอนหายใจ “บิดาของเจ้าเคยเล่าเรื่องนางให้ฟังบ้างหรือไม่” นางมองหวังเยี่ยนหลง เอ่ยต่อ “คงไม่สินะ”“เจ้าบอกว่าจะช่วยข้า มีวิธีแล้วหรือ” หวังเยี่ยนหลงถามขึ้น“แน่นอนว่ามี เพียงแต่ว่าเจ้าจะอดทนทำมันได้หรือไม่ก็เท่านั้น”“รีบบอกข้ามา”หลิงซียื่นตำราเล่มหนึ่งให้เขา หน้าปกเก่าจนแทบขาดหลุดลุ่ย พอพลิกเปิดดูด้านในจะเห็นตัวหนังสือเขียนด้วยลายมือฉวัดเฉวียนกับรูปภาพเล็ก ๆ และข้อความสีแดงกำกับอยู่“คุณชายควรจะรักษาตัว ฝึกฟื้นฟูพลังปราณที่นี่จะดีกว่า อย่างไรเสียคนในสำนักจะได้ไม่สงสัย” หลิงซีกล่าวขึ้น แผนการของนางจะต้องสำเร็จลุล่วง กว่าจะถึงวันนั้น ทุกอย่างต้องเป็นความลับ“ไม่ต้องบอกข้าก็รู้”

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 23 หนอนไหม

    เซี่ยฟานพยุงร่างของหวังเยี่ยนหลงเดินทางมาเรื่อย ๆ ผ่านป่าทึบ ข้ามแม่น้ำ ลานทุ่งหญ้าใหญ่จนมาถึงหมู่บ้านอันหนิงท้ายหมู่บ้านมีเรือนหลังเล็กของสำนักตระกูลหวังตั้งอยู่เดิมทีเป็นบ้านของศิษย์ที่เอาไว้ใช้อาศัยยามต้องออกมาทำงานให้สำนัก แต่เวลานี้กลายเป็นที่พักพิงถาวรของหวังเยี่ยน หลงเซี่ยฟานเตรียมยาหลายชุดวางไว้บนโต๊ะ เตรียมจะกลับสำนักอย่างที่หวังซีซวนบอก“คุณชาย ข้ากลับก่อนนะขอรับ” เซี่ยฟานบอกลาเขา “ยาตรงนั้น กินสามเวลาหลังอาหาร ร่างกายคุณชายจะค่อย ๆ ดีขึ้น” เขาชี้ไปที่โต๊ะกลมใกล้ ๆ กัน“อยากกลับไปนักก็รีบไป อย่ามัวแต่อ้อยอิ่งให้ข้ารำคาญ” หวังเยี่ยนหลงชักสีหน้าไม่พอใจ“ขอรับ” เซี่ยฟานพูดดังนั้นก็หันหลังกลับ เอื้อมมือเปิดประตู พลันได้ยินเสียง ตุ้บ!หวังเยี่ยนหลงหล่นจากเตียงเพราะพยายามเอื้อมมือไปหยิบยาที่อยู่บนโต๊ะ“คุณชาย!” เซี่ยฟานเห็นหวังเยี่ยนหลงสลบอยู่บนพื้นจึงรีบวิ่งกลับมา สุดท้ายเซี่ยฟานก็ต้องคอยอยู่ดูแลเขาสาม

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 22 ถูกขับไล่

    “บังอาจนัก เจ้ายังเป็นลูกผู้ชายหรือไม่ หลักฐานก็มีอยู่ทนโท่ ยังจะปฏิเสธ” คุณชายใหญ่เริ่มควบคุมตนเองไม่ได้“ข้าเปล่า ข้าไม่ได้ทำอะไรนาง” หวังเยี่ยนหลงทุบหัวตัวเอง พยายามนึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างก่อนหน้าที่จะเข้ามาในเรือน เขาจำได้เพียงความรู้สึกทางกายที่มีกับคนผู้นั้นสุดท้ายแล้วคุณชายใหญ่ก็ไม่อาจทนฟังคำแก้ตัวใด ๆ ได้อีก อัดพลังปราณใส่หวังเยี่ยนหลงถี่ ๆ ในพริบตาเดียว อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งรับโดนพลังนั้นซัดเข้าร่างกายกระทบถึงเส้นชีพจรอยู่หลายส่วนฉับพลัน หวังเยี่ยนหลงก็กระอักเลือดออกมากองใหญ่ รู้สึกไร้เรี่ยวแรง พลังที่เคยไหลเวียนในร่างกายเหมือนหายไป ดวงตาเขาเบิกโพลงมองหน้าคนเป็นพี่ชายก่อนที่คุณชายใหญ่จะอัดพลังปราณเข้าไปซ้ำอีกรอบ ลูกศิษย์คนอื่นก็เข้ามาห้ามไว้ เกรงว่าลงมือต่อจะทำให้หวังเยี่ยนหลงถึงตายได้“คุณชายใหญ่ หยุดก่อนเถิดขอรับ” เสียงแต่ละคนที่ดึงแขนดึงขาของเขาเอาไว้ห้ามปราม “ถ้าเขาตายขึ้นมา เรื่องจะบานปลาย รู้เข้าถึงหูเจ้าสำนัก”

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 21 ละอองไม้หอม

    นับตั้งแต่วันนั้นมา เซี่ยฟานก็ไม่ได้ไปพบหวังซีซวนอีก คอยทำหน้าที่ดูแลหวังเยี่ยนหลงอย่างดี กระนั้นก็อดเป็นห่วงคนที่อยู่เรือนต้นสนไม่ได้ คอยชะเง้อคอมองออกไปข้างนอกตลอด เวลาที่ต้องไปจัดเตรียมสำรับในห้องครัวก็คอยฟังว่ามีข่าวคราวของคุณชายห้าหรือไม่หวังเยี่ยนหลงเองบางวันปกติ บางวันร้าย บางวันร้ายมาก เซี่ยฟานแทบต้องคอยรองรับอารมณ์ของเขาอยู่คนเดียว จากที่เคยสดใสขึ้นมาหน่อยเมื่อครั้งอยู่กับหวังซีซวน เวลานี้จิตใจเศร้าหมอง ซึมลง ใครต่อใครเห็นก็รู้สึกหดหู่ใจไปด้วยนานเข้า หวังซีซวนไม่ได้เห็นเซี่ยฟานเกือบสองอาทิตย์ รู้สึกเป็นห่วงจึงมาดูที่เรือนใบไผ่ พอเซี่ยฟานเห็นเข้าก็รีบดึงดันจะให้เขากลับเรือนของตนเองก่อนที่หวังเยี่ยนหลงจะมาเห็น“คุณชายไม่ต้องเป็นห่วงข้าขอรับ รีบกลับเถิด” เซี่ยฟานพยายามดันตัวเขากลับออกไป“เซี่ยฟาน เจ้าปิดบังอะไรข้าอยู่” หวังซีซวนเริ่มจับสังเกตได้“เปล่าขอรับ ข้าแค่ไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรกับคุณชาย รีบกลับเถิดขอรับ”ห

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 20 อย่ายุ่งกับผู้ใด

    “กลับเรือนเดี๋ยวนี้!” หวังเยี่ยนหลงตวาดสั่งเซี่ยฟาน พอเห็นคนตรงหน้ามัวแต่ลังเลก็ปรี่เข้าไปฉุดแขนลากกลับเรือน“คุณชายห้า ไม่ต้องห่วงข้าขอรับ” เซี่ยฟานตะโกนบอกเขา ไม่อยากให้ตามมากลัวว่าหวังเยี่ยนหลงจะอารมณ์ไม่ดีทำร้ายหวังซีซวนครั้นมาถึงเรือนใบไผ่ หวังเยี่ยนหลงก็เหวี่ยงร่างบางของเซี่ยฟานเข้าไปข้างในห้อง ทำให้ยาขวดเล็ก ๆ หล่นออกมาจากเสื้อของเซี่ยฟาน เขาก้มลงเก็บทีละขวดแต่ไม่วายโดนหวังเยี่ยนหลงเตะทิ้ง“คุณชาย นั่นยารักษานะขอรับ” เซี่ยฟานขึ้นเสียงกับเขาเพราะยาพวกนั่น หวังซีซวนตั้งใจกลั่นให้อย่างยากเย็น รอคอยอยู่ตั้งหลายวันกว่าจะได้ยาหนึ่งเม็ด แต่หวังเยี่ยนหลงดันไม่รู้คุณค่าไม่ว่ารู้โมโหหิวหรือโมโหอะไร หวังเยี่ยนหลงบีบข้อมือของเซี่ยฟานจนเขาเบ้หน้า มืออีกข้างพยายามแกะมือของเขาให้ปล่อยแต่ก็ไร้ผลจังหวะนั้น หวังเยี่ยนหลงอ่านความคิดและความทรงจำของเซี่ยฟาน จึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาเซี่ยฟานโกหกเขามาโดยตลอด คนที่เขาคิดว่าเหมือนลูกไก่ในกำมือ บีบเมื่อไหร่ก็ตายนั้นกล้าเล่นละคร

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status