All Chapters of เธอในความ(ลับ)รัก: Chapter 11 - Chapter 17

วันนี้เป็นวันเสาร์ก็จริง แต่เป็นอีกหนึ่งวันที่ฉันต้องตื่นแต่เช้ากว่าปกติเพราะมีนัดพาแองจี้ไปแคสบทซีรีย์ตามที่สัญญากับนางเอาไว้ แน่นอนว่าฉันทำหน้าที่เพื่อนสาวแสนน่ารักเป็นสารถีขับรถไปรับนางด้วยตัวเอง ฉันชอบขับรถเล่นหน่ะ"แองจี้ ลงมาเร็ว" ฉันเปิดลำโพงต่อสายหาเพื่อนรักทันทีที่รถกำลังตีไฟกระพริบ"ฉันยืนรอแกอยู่ข้างล่าง" "โอเคๆ เลี้ยวเข้ามาแล้ว" ฉันถอยหลังเทียบรถจอดตรงหน้าที่เพื่อนยืนพอดิบพอดีอย่างมืออาชีพ"ไฮ...""อืม" อุตส่าห์​มารับแท้ๆ แต่กลับเย็นชาใช่ฉันเนี่ยนะ ใจร้ายเกินไปแล้ว"เป็นอะไรของแก ทำไมเกร็งขนาดนั้น""อยู่ในบท" อ่อ ถึงว่าละนิ่งเชียว ฉันก็ลืมไปเลยว่าคาแรกเตอร์​ที่แองจี้ต้องไปแคสวันนี้นางได้รับบทเป็นคนเย็นชาพูดน้อยไร้ความรู้สึก ซึ่งฉันก็ติวเพื่อนมาเป็นอย่างดีแล้วละ แต่เป็นธรรมดาที่นางจะตื่นเต้นขนาดนี้ ครั้งแรกนี่นะ ตอนฉันไปแคสงานครั้งแรกก็ตื่นเต้นแบบนี้เหมือนกัน"มั่นใจตัวเอง ท่องไว้" สองมือเล็กเกาะบ่าเพื่อนส่งพลังบวกอย่างให้กำลังใจ"แกทำได้อัษ" แน่นอนว่าต่อหน้าทีมงานมากมายเรียกชื่อนี้ดีที่สุด "อื้ม""ลุย" หลังจากเชียร์​อัพเพื่อนเสร็จ ฉันก็แอบมายืนหลบมุมให้กำลังใจอยู่ห่างๆ

เหมือนว่าข้อตกลงระหว่างเธอกับผมมันมีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปนิดหน่อยจากความเนียนของผมเองนี่แหละ เนียนเสียจนเด็กแสบไม่รู้ตัวหรือว่าอาจจะรู้แต่ทำเป็นไม่สนใจ ผมก็เดาใจเธอไม่ถูกเหมือนกัน อย่างที่บอก วาดฝันไม่เหมือนคนอื่นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปที่ว่าก็คือ จากที่ตกลงกันไว้ว่าผมกับเธอจะนอนด้วยกันสัปดาห์​ละสี่วัน มาวันนี้เป็นวันที่ห้าของ​สัปดาห์​ที่ผมอยู่ที่คอนโดเด็กแสบ เพราะสัปดาห์​หน้าผมต้องบินไปดูงานต่างประเทศ​หลายวัน นั่นแหละเหตุผลที่ใช้เป็นข้ออ้างบอกเธอ"สวัสดีครับ คุณตริติณ" หลังจากส่งเด็กแสบที่มหาวิทยาลัย​เรียบร้อย ผมก็ขับรถเลยมาคุยธุระกับเพื่อนรักก่อนไปสนามบินสักหน่อย"..." เพื่อนมาหาทั้งที แต่เจ้าของบริษัทนำเข้ารถหรูกลับต้อนรับโดยการกลอกตาบนใส่ดูเหนื่อยหน่ายที่ได้เห็นหน้าผม"หาพรี​เซ็นเตอร์​คนใหม่ได้ยังวะ" ที่ผมมาก็เพราะไอ้ติณแชทไปปรึกษาให้ผมมาช่วยเลือกนางแบบ บอกตามตรงมันเป็นงานที่ทำให้ผมลำบากใจไม่น้อย "ยังหว่ะ""น้องกูไง" ตัวเลือกนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นในหัวไอ้คนขี้หวงอย่างไอ้ติณแน่นอน"ไม่""มินิน" "ไม่" เป็นอีกหนึ่งชื่อที่ถูกคุณบอสใหญ่ปัดตก เพราะตอนที่มินินเป็นพรีเซ็นเตอร์​ ไอ้ติณถึงขนาด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เธอ รอแป็บนะ" ผมบอกคนในสายที่กำลังนั่งตาปรืออยู่คุยเป็นเพื่อนผม"อืม"เขาวางแมคบุ๊คลงบนที่นอน และพาร่างสูงเหมือนนายแบบเดินไปส่องตาแมวที่ประตูห้องพักด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่ได้โทรไปสั่งอาหารหรือของแต่อย่างใด จะว่าเลขา รายนั้นก็พึ่งส่งข้อความมาบอกว่าขอออกไปช้อปปิ้งเมื่อครู่"สวัสดี​ค่ะ คุณ​ฟิล์ม" คนตรงหน้าสร้างความแปลกใจให้ผมไม่น้อย เพราะเธอเป็นคู่แข่งทางธุรกิจที่เดินทางมางานเดียวกัน เคยพบปะพูดคุยกันตามงานโดยไม่มีอะไรเกินเลย ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามส่งสายตาอยู่หลายครั้งก็ตาม เธอสวยแต่บอกเลยว่าไม่ใช่สเปคผมรู้จักห้องผมได้ยังไงวะ? "ครับ" ร่างสูงตอบรับด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มใดๆ "เมลพักอยู่ห้องข้างๆ นี่แหละค่ะ" "อ่อ ครับ" โลกกลมเกินไปมั้ง"คือเมลอยากชวนคุณ​ฟิล์ม​ไปดินเนอร์ด้วย​กันค่ะ" "คือ ผมติดประชุม วันนี้คงไม่สะดวก" ผมคิดว่าการตอบปฏิเสธแบบนี้ดูสุภาพมากที่สุด เพราะคงต้องเจอกันอีกหลายงาน"งั้น ไว้พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ ห้ามปฏิเสธกันนะคะ" "อะ เอ่อ..." "จุ๊บ บายค่ะ" เธอคนนั้นกระโดดเข้ามากดจูบที่แก้มสากโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะเดินกลับห้องตัวเองที่อยู่ข้างกัน แต่ย