บทที่20

"ไปถ่ายแบบมาเป็นยังไงบ้าง" หลังจากจบคลาสฉันกับเพื่อนสนิทอย่างแองจี้ก็พากันมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวเรือหลังมหาวิทยาลัย เพราะฉันอยากกินกากหมูเจียว

"สนุกมาก แต่ฉันคงต้องรับงานให้เยอะกว่านี้แล้วแหละ" 

"ทำไม แกไปทำรถเขาเป็นรอย?" สมกับเป็นเพื่อนรักของฉันซะจริง

"บ้าหรอ ฉันอยากได้รถสวยๆ แบบนั้นบ้างต่างหาก"

"หาแฟนรวยง่ายกว่า" ก็จริงนะ! แต่จะหาจากไหนละ คนรวยเขาก็มีชอบนางเอกแถวหน้ากันทั้งนั้นแหละ ใครจะมามองนางแบบตัวเล็กตัวน้อยอย่างเรากัน

"หรือมีแล้ว?"

"มะ มีอะไร ไม่มี" ไม่ดูมีพิรุธ​ใช่มั้ยนะ

"หรือจะเป็นนายแบบที่ถ่ายกับแก ได้ข่าวว่าโปรไฟล์เริ่ดไม่ใช่?" ทำไมวันนี้แองจี้พูดเยอะจังนะ

"เฉยๆ นะ" ก็ไม่ได้เริ่ดอะไรมาก แค่มีซิกแพคแน่นๆ ผิวขาวใสเหมือนอาบน้ำวันละสิบรอบจมูกโด่งเป็นสัน ขนตางอนยาวเป็นแพร เป็นเจ้าของธุรกิจมากมายและขับรถหรู เท่านั้นเอง

คุณลุง : ได้ยิน

ตายแล้ว! ฉันลืมไปเลยว่าค้างสายตาลุงไว้ตั้งแต่ในคลาสก็ตั้งแต่เช้านั่นแหละ เพราะเขาบินไปสิงคโปร์​ด่วนตั้งแต่เมื่อวาน มาวันนี้ก็โทรมาปลุกฉันแต่เช้าและไม่ยอมวางอีกเลย จนฉันต้องเปิดบลูทูธเชื่อมต่อกับแอร์พอดแล้วเก็บมือถือไว้ในกระเป๋าสะพาย มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขาพูดเข้ามาในสายนั่นแหละ หรือจะแกล้งเป็นแบตหมดดี จะได้เมาท์ได้สะดวกหน่อย

ไวเท่าความคิดฉันเลยหยิบมือถือขึ้นมาเปิดโหมดเครื่องบินซะเลย

"แล้วเป็นไง ไปถ่ายซีรีย์วันแรก" 

"ก็ตื่นเต้น โดนเข้าห้องเย็นไปสองรอบ"

"ธรรมดาหน่า แค่นี้ก็เก่งมากแล้ว" ฉันปลอบใจแองจี้เพราตอนที่ฉันถ่ายโฆษณาครั้งแรกก็โดนเข้าไปทำสมาธิในห้องเย็นเหมือนกัน

ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะสามารถกินก๋วยเตี๋ยว​เรือไปถึงสี่ชามยังไม่รวมกากหมูเจียวอีกหนึ่งถ้วยเรียกว่าอิ่มจนพุงป่องออกมาเลยแหละ

รีบกลับห้องโทรไปง้อคนแก่ดีกว่า... 

"ฮัลโหล พี่แพท"

"น้องฝันเกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ"

"เรื่องอะไรคะ" 

"ข่าวน้องฝันกับคุณตริติณเต็มหน้าฟีดเลยค่ะ เปิดดูเร็ว" 

จากที่กำลังจะกดโทรศัพท์​วิดีโอ​คอลไปหาเขา กลับต้องเปลี่ยนมาเปิดดูข่าวตามที่พี่แพทบอก ในภาพข่าวฉันกับคุณตริติณกำลังยืนมองหน้าตาหวานเยิ้มกันอยู่ แต่ถ้าฉันจำไม่ผิดนี่มันตอนที่เราเจอกันหน้าร้านที่ไปเลี้ยงฉลองหลังถ่ายแบบเสร็จกันนี่นา เป็นพี่แพทที่ชวนคุณตริติณคุยทั่วไป ส่วนฉันก็ยิ้มตามมารยาท แต่ทำไมรูปถึงออกมาแบบนี้ได้ แถมหัวข้อข่าวแต่ละเพจพาชาวเน็ตเข้าใจผิดกันไปใหญ่

เฮ้อ...ทำยังไงดีละทีนี้

My secret : ลุง ยุ่งอยู่มั้ย

สองชั่วโมงหลังจากวางสายจากเธอ เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าเวลามันน้อยเกินไปให้ผมได้เคลียร์​ข่าวต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับไอ้ติณเพื่อนของผม แน่นอนว่าไอ้ติณก็ร้อนใจไม่แพ้กันเพราะกลัวหมูอ้วนจะเข้าใจผิด แต่ก็ไม่ลืมที่จะโทรมาเคลียร์​กับผมแสดงความบริสุทธิ์ใจ​ ใช่...ไอ้ติณรู้

เราสองคนแบ่งกันไปคุยให้แต่ละเพจลบข่าวและเขียนขอโทษลงในทุกแพลตฟอร์มไม่อย่างนั้นจะฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายเป็นเงินสดหนึ่งล้านบาท ซึ่งกว่าจะไล่โทรครบก็ทำเอาเราสองคนคอแห้ง 

หลังจากวางสายสุดท้ายเด็กดื้อก็ส่งข้อความมาหา ต่างจากทุกครั้ง คงจะเห็นข่าวแล้วสินะ เพียงเท่านั้นผมก็กดวิดิโอ​คอลหาเธอทันที ไม่รู้ว่าป่านนี้ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปหรือยัง

"ฮัลโหล" 

"ยุ่งอยู่หรอ" เด็กดื้อรับสายและเปิดกล้องทันทีมาพร้อมกับใบหน้าดูเศร้า

"อืม เพิ่งเคลียร์​ข่าวให้ใครบางคนเสร็จ" 

"เห็นด้วยหรอ" 

"แปลก?" เธอคงไม่รู้ว่าทุกเรื่องของเธออยู่ในสายตาของผม

"อยากกอดลุงจัง" เสียงหงอยๆ หน้าอ้อนๆ แบบนี้ ทำผมแทบอยากจะบินกลับไปหากลับไปกอดซะเดี๋ยวนี้

"เป็นอะไรกันจะมากอด" จะคล้อยตามเหมือนเวลาเมามั้ยไม่รู้

"จิ๊ ไปกอดคนอื่นก็ได้ ไม่ง้อหรอก" มันน่าฟาดก้นมั้ยแบบนี้! 

"รู้งี้ปล่อยให้ร้องไห้ขี้มูกโป่งก็ดี" มุมปากยกยิ้มมองเธอในหน้าจอที่หันมามองตาขวาง

"แล้วอยู่ไหนหรอ" 

"ห้อง"

"อยู่กับใครอะ" คงจะได้ยินเสียงทีวีที่ผมเปิดเสียงทิ้งไว้

"อืม เรียกเด็กมาคลายเครียดนิดหน่อย"

"..."

เพียงเท่านั้นปลายสายก็เงียบกริบ วางโทรศัพท์​ทิ้งไว้ปล่อยให้ผมนั่งมองหน้าตุ๊กตาสีเหลืองตัวใหญ่บนเตียง สงสัยพึ่งซื้อมาใหม่เพราะก่อนหน้านี้วันที่ผมไปนอนด้วยยังไม่มีมาให้เห็น

"เธอทำอะไรอยู่"

"เก็บกระเป๋า" 

"เก็บไปไหน" 

"ไปหาผู้ชาย"

"พูดให้มันดีดี" ขยันยั่วโมโหจังวะ! 

เสียงเข้มดังขึ้นจนทำให้เธอรู้สึกขนลุกซู่ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรผิด เพราะผู้ชายที่เธอจะไปหาก็คือเขา ไหนๆ สัปดาห์​นี้ก็หยุดหลายวันและพึ่งโดนยกเลิกงานไป เพราะงั้นแอบบินไปเซอร์ไพรส์​เขาดีกว่า อยากไปขอบคุณที่ช่วยแก้ปัญหาให้อย่างรวดเร็วโดยที่เธอไม่ต้องเอ่ยปากขอและอยากแอบไปดูด้วยว่าเรียกเด็กมาอย่างที่แกล้งพูดให้เธอหงุดหงิดมั้ย

"ลุงวางก่อนนะ" 

"ตลกหรอฝัน"

"อืม แค่นี้แหละ บาย" 

เธอวางสายหลังจากรถที่เธอเรียกผ่านแอพไปสนามบินมาถึง ปล่อยให้เขานั่งหน้าบึ้งตึงทั้งโมโหทั้งหงุดหงิดแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะระยะทางที่ไกลกันและเขายังมีงานสำคัญที่ทำให้ต้องอยู่ที่นี่ เวลานี้คงทำได้เพียงเดินไปหยิบเครื่องดื่มเย็นๆ ในตู้มานั่งดื่มดับอารมณ์​ที่มันร้อนรุ่มอยู่ในอก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ดึกขนาดนี้ ใครมาเคาะเรียกวะ"

ร่างสูงพาตัวเองลุกจากโซฟาเดินไปส่องตาแมวที่ประตู​อย่างสงสัย จนเห็นใครบางคนดูคุ้นตาผู้หญิงหน้าตาดีสูงเพียวราวกับนางแบบในชุดสีดำยืนยิ้มอยู่หน้าประตู​ ทำมุมปากได้รูปยิ้มกว้างดีใจอย่างปิดไม่มิด ก่อนจะแสร้งทำหน้านิ่งเปิดประตู​ให้เธอเข้ามา

"เซอร์ไพร​์ส"

พรึ่บ! 

เด็กดื้อปล่อยมือออกจากกระเป๋าเดินทางแล้วโผลเข้ากอดเขาอย่างเต็มแรงจนพากันเซไปข้างหลัง ก่อนจะวางปลายคางลงบนหน้าอกแกร่งเงยหน้ามองคนขี้เก๊กอย่างออดอ้อน

"ไม่ดีใจ?" 

"..."

"โอเค งั้นฉันไปเปิดห้องแยก" 

"อื้อ"

ผมรีบดึงแขนเล็กที่ปล่อยกอดออกจากเอวสอบจับมาวางไว้ที่เดิม ก่อนจะใช้ฝ่ามือรั้งแผ่นหลังบางเข้ามาแนบนิด ประคองหน้าสวยเงยขึ้นมารับรสจูบจากผม จูบที่บ่งบอกถึงอารมณ์​ครุกรุ่นเพราะโดนเธอปั่นประสาทเปลี่ยนเป็นความคิดถึงและปลอบใจเธออยู่เนิ่นนาน จากรสขมติดปลายลิ้นของรสแอลกอฮอล์​เปลี่ยนเป็นรสหอมหวานคละคลุ้งไปทั่ว