Lahat ng Kabanata ng สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด: Kabanata 21 - Kabanata 30

หัสดินกุมขมับหลังจากฟังเสียงของตนเองที่บันทึกไว้ ให้ตายสิ! หลายต่อหลายครั้งที่ ‘ดาร์ก’ หาเรื่องให้เขาจนอยากไปรักษาโรคสองบุคลิกหรือที่เรียกอย่างเป็นทางการว่าโรคบุคลิกภาพแยกตัว เขาไม่ชอบที่ไม่มีความทรงจำของอีกคนหนึ่ง แต่ในขณะเดียวเขาก็รู้ดีว่า ‘ดาร์ก’ที่เหมาะกับงานสกปรกเหล่านั้นเพื่อตอบแทนบุญคุณ เขายอมให้มือตัวเองเปื้อนเลือด เพื่อให้แม่ได้รับการรักษาและชีวิตที่ปกติเรียบง่ายอย่างที่คนธรรมดาคนหนึ่งครอบครองได้ อาจเป็นจิตใต้สำนึกที่สร้าง ‘ดาร์ก’ ขึ้นมา หัสดินคิดแบบนี้มาตลอด ให้เขากลายเป็นแบบนี้ ‘ดิน’ ที่อ่อนแอ ‘ดาร์ก’ ที่เหี้ยมโหด การที่เขาเป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้แย่นักหรอก เพียงแค่...ไม่รู้ว่าจุดจบจะเป็นอย่างไร และเพราะความลับนี้ เขาจึงยัง ‘โสด’ มาถึงทุกวันนี้ ใครจะอยากมีคนรักเป็นโรคบุคลิกภาพแยกตัวบ้างเล่า ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนบิดเอวไปมาไล่ความเมื่อยขบ ไม่รู้ทำไมดาร์กถึงขี้เกียจขนาดไม่ชอบนอนบนเตียง หลายครั้งหลายคราที่เขาตื่นมาบนโซฟาแบบนี้ ทั้งตัวเคล้าไปด้วยกลิ่นบุหรี่และเหล้า ท่อนบนเปลือยเปล่า แผ่นหลังมีรอยสักรูปงูอยู่ที่บั้นเอว นึกถึงรอยสักนั้นแ

เพราะความรีบร้อนทำให้แพรดาวใช้บริการมอเตอร์ไซค์รับจ้าง เธอมาถึงก็รีบเข้าไปในโรงพยาบาลรักษาสัตว์ทันที “สวัสดีค่ะ มารับน้องแมวดำค่ะ” แพรดาวพูดแล้วยกมือมือปาดเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่ใบหน้า “ขอโทษที่มาช้านะคะ เตรียมกรงให้น้องแมวอยู่ค่ะ” เจ้าของร่างเพรียวบางเดินตามผู้ช่วยเข้าไปด้านใน สองวันมานี้เธอแวะมาเยี่ยมน้องแมวดำทุกวัน อาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แววตาวาววับที่จ้องมองก็มีชีวิตชีวามากขึ้น เธอยื่นนิ้วไปแตะๆ เจ้าก้อนจิ๋วสีดำนั้นแล้วพูดหยอกล้อ “เดี๋ยวไปอยู่บ้านใหม่ด้วยกันนะ” เมื่อวานแพรดาวหิ้วกระเป๋าแมวมาฝากไว้กับทางโรงพยาบาลสัตว์แล้ว วันนี้แค่รับเจ้าตัวเล็กกลับบ้านก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย “เมื่อไหร่น้องจะทำวัคซีนได้คะ” “ลูกแมวอายุสองเดือนขึ้นไปค่ะ เจ้าตัวจิ๋วนี้อายุเพิ่งจะเดือนเดียว ระหว่างนี้เจ้าของดูแลน้องอย่าให้ออกนอกบ้านหรือเจอกับแมวตัวอื่นนะคะ อาจจะได้รับเชื้อได้” “ขอบคุณค่ะ” แพรดาวพยักหน้ารับ อีกหนึ่งเดือนยังมีเวลาหาเงินมาจ่ายค่าวัคซีนแมว “ถ้าอย่างนั้นรับน้องกลับไปเลยนะคะ”

ผู้จัดการดารินแปลกใจที่เห็นชายหนุ่มเข้ามาในร้านซีเคร็ท คลับแต่หัววัน ใบหน้าเขามีรอยยิ้มบางๆ และเหงื่อชุ่มไปทั้งตัว จนเธออดเสียมารยาทกวาดตามองไม่ได้ “มีเรื่องด่วนหรือคะ มิสเตอร์ดาร์ก” “เอ่อ...ผมมีเอกสารต้องจัดการ” ดารินอยากถามว่าเอกสารอะไร แต่เขาเป็นเจ้าของร้าน เธอเป็นแค่ผู้จัดการ เป็นลูกจ้าง ถ้าเจ้าของจะเข้าออกร้านตอนไหนก็ไม่ใช่ปัญหาของเธอ “ถ้าต้องการอะไรก็เรียกได้นะคะ” “ขอบคุณครับ” เขาเกือบจะยิ้มเช่นทุกทีแต่หุบปากได้ทัน บางทีก็เบื่อตัวเองที่เอาแต่ยิ้มตลอดเวลาทั้งทีข้างในมันล้าเต็มที ขณะเดินออกมาได้สองก้าวเขาก็นึกขึ้นได้รีบหมุนตัวกลับไปเรียกผู้จัดการไว้ก่อน “ต้องการอะไรหรือคะ” “เอสเพรสโซ่ดับเบิ้ลช็อตครับ” “เอ่อ...ได้ค่ะ จะให้เด็กเอาเข้าไปให้นะคะ” “ขอบคุณครับ” หัสดินก้าวยาวๆ มาที่ห้องทำงานของตนเองซึ่งมีห้องอาบน้ำและเสื้อผ้าชุดใหม่สำหรับผลัดเปลี่ยน เขาไม่รู้ว่าคนอื่นที่โรคบุคลิกภาพแยกตัวจะรู้ตัวมากน้อยแค่ไหน เท่าที่เขารู้หลายคนจะไม่รู้ตัวและไม่มีความทรงจำ

‘ดูแลแพรดาวให้ดี’ ชายหนุ่มในชุดดำอ่านข้อความที่ปรากฏในสมาร์ทโฟน แรกทีเดียวเขาต้องใช้ความคิดอยู่หลายนาทีว่า ‘แพรดาว’คือใครกัน นึกขึ้นได้ว่าผู้หญิงคนเดียวที่ ‘ดิน’ เป็นห่วงอยู่ตอนนี้ก็คือแพรดาวคนที่ทำให้วุ่นวายเพราะลูกแมวตัวหนึ่ง “ฉันไม่ใช้พี่เลี้ยงเด็ก ทำไมต้องให้มาดูแลยัยเด็กขาดสารอาหารคนนั้นด้วยเล่า” คราวนี้เขาหลับไปหลายวัน ที่จริงเขาไม่ได้ตื่นทุกครั้งที่ ‘ดิน’ หลับ แต่เหมือนจิตใต้สำนึกปลุกให้เขาตื่น กลไกทางสมองเป็นเรื่องมหัศจรรย์จริงๆ ร่างกายได้พักผ่อนเต็มที่ แต่คนที่เหนื่อยน่าจะเป็น ‘ดิน’ ที่ต้องจัดการงานที่เป็นส่วนของเขาด้วย แต่เขาไปทำขนมแทนเชฟดินไม่ได้อยู่แล้ว หลังจากอาบน้ำแล้วก็นุ่งผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเดินมาเปิดตู้เสื้อผ้า เห็นทีไรก็นึกขำทุกที ด้านหนึ่งเป็นเสื้อสีทึบ อีกด้านเป็นสีขาว แยกกันชัดเจน เขาใส่สีดำเพราะมันช่วยกลบคราบเลือดได้ดี บ่อยเข้าก็เป็นความเคยชิน จึงสวมแต่สีดำมาตลอด หลังจากคว้าเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์สีดำมาสวมแล้วก็คว้าโน้ตบุ๊คมานั่งเปิดดูที่โซฟาในห้องที่จัดทุกอย่างเป็นระเบียบ หลังจากเปิดโปรแกรมและเช็กเอกสาร

หนุ่มเนิร์ดอายุ 25 ปีทั้งสองคนนั้น เป็นหนุ่มไอทีของบริษัท CYNEX Corp คนหนึ่งผอมบางท่าทางขี้กลัวแต่ชื่อวินเนอร์ ส่วนอีกคนหน้าตากวนประสาททั้งที่ไม่ได้ทำอะไรชื่อ ชลธี ทั้งสองคือผู้ส่งข้อความโดยใช้ชื่อ NightNet ซึ่งหัสดินในภาคของดาร์กเป็นคนให้ความช่วยเหลือทั้งสองคนนี้ ทั้งที่ต่างที่มา วินเนอร์เป็นเด็กกำพร้าที่มีความสามารถด้านคอมพิวเตอร์แต่ขาดคนสนับสนุนในทางที่ถูก เขาแฮกค์บัญชีแอบโอนเงินของผู้อำนวยการศูนย์แลเด็กกำพร้า ก่อนที่จะถูกส่งตัวดำเนินคดี เขาได้ขอตัววินเนอร์ไว้ ส่งเขาเรียนด้านไอทีและเมื่อเรียนจบก็มาทำงานกับศาตนันท์กรุ๊ปและย้ายมาประจำที่บริษัท CYNEX Corp ส่วนชลธีนั้นไม่ต่างกันมาก เพียงแต่มาจากครอบครัวที่แตกร้าว พ่อแม่ติดเหล้าทั้งคู่ ชลธีโตมาในร้านเกมส์ เป็นเด็กส่งยา เข้าออกสถานพินิจเป็นว่าเล่น จนอายุ19 เกิดเหตุทะเลาะวิวาทเขาพลั้งมือ ไม่สิ ต้องเรียกว่าป้องกันตัวต่างหาก ป้องกันตัวจากคนขายยาที่จะแย่งส่วนแบ่งในมือเขา มีดพับที่พกติดตัวไปไหนมาไหนตลอดนั้นถูกใช้เพียงครั้งเดียวก็ถูกจับติดคุกแล้ว แต่หัสดินประกันตัวและจัดการทุกอย่างเบ็ดเสร็จ ‘อดีตเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เลือกอนาคตกันเองก็