ตอนที่ 20 ทำเกินไปจริงๆ

หัสดินกุมขมับหลังจากฟังเสียงของตนเองที่บันทึกไว้ ให้ตายสิ! หลายต่อหลายครั้งที่ ‘ดาร์ก’ หาเรื่องให้เขาจนอยากไปรักษาโรคสองบุคลิกหรือที่เรียกอย่างเป็นทางการว่าโรคบุคลิกภาพแยกตัว เขาไม่ชอบที่ไม่มีความทรงจำของอีกคนหนึ่ง แต่ในขณะเดียวเขาก็รู้ดีว่า ‘ดาร์ก’ที่เหมาะกับงานสกปรกเหล่านั้นเพื่อตอบแทนบุญคุณ เขายอมให้มือตัวเองเปื้อนเลือด เพื่อให้แม่ได้รับการรักษาและชีวิตที่ปกติเรียบง่ายอย่างที่คนธรรมดาคนหนึ่งครอบครองได้

อาจเป็นจิตใต้สำนึกที่สร้าง ‘ดาร์ก’ ขึ้นมา หัสดินคิดแบบนี้มาตลอด ให้เขากลายเป็นแบบนี้ ‘ดิน’ ที่อ่อนแอ ‘ดาร์ก’ ที่เหี้ยมโหด การที่เขาเป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้แย่นักหรอก เพียงแค่...ไม่รู้ว่าจุดจบจะเป็นอย่างไร และเพราะความลับนี้ เขาจึงยัง ‘โสด’ มาถึงทุกวันนี้

ใครจะอยากมีคนรักเป็นโรคบุคลิกภาพแยกตัวบ้างเล่า

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนบิดเอวไปมาไล่ความเมื่อยขบ ไม่รู้ทำไมดาร์กถึงขี้เกียจขนาดไม่ชอบนอนบนเตียง หลายครั้งหลายคราที่เขาตื่นมาบนโซฟาแบบนี้ ทั้งตัวเคล้าไปด้วยกลิ่นบุหรี่และเหล้า ท่อนบนเปลือยเปล่า แผ่นหลังมีรอยสักรูปงูอยู่ที่บั้นเอว นึกถึงรอยสักนั้นแ