ยามไฮ่ ร่างสูงใหญ่ในชุดอาภรณ์สีดำขลิบทองอันเป็นเอกลักษณ์เดินลิ่วกลับไปที่เรือนอี้หง บานประตูไม้ถูกผลักให้เปิดออกและปิดลงอย่างแผ่วเบา ดวงตาดอกท้อกวาดสายตาไปทั่วเรือนร่างระหงในชุดบางเบากำลังหลับสนิทอยู่บนเตียงกว้าง ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ บรรยากาศในเรือนอี้หงกำลังอบอุ่นพอดี แต่ภาพที่เขาเห็นกลับทำให้ร่างกายของเขาเริ่มร้อนผ่าวอย่างไม่ทราบสาเหตุเซียวชิงเฟิงเหลือบมองร่างเล็กที่กำลังนอนตะแคง แก้มนุ่มถูกทับจนริมฝีปากยู่ยี่ อวดสัดส่วนโค้งเว้าจนน่าหลงใหล เขาทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงอย่างเงียบเชียบตั้งแต่ที่เขาย้ายออกจากวังหลวงมาอาศัยที่จวนส่วนตัว เขาเคยคิดว่า อยู่ที่ใดก็ย่อมเหมือนกัน เป็นเพียงจวนที่ไว้สำหรับให้พักผ่อนกายาเท่านั้น แต่เมื่อมีฉินเจียวเยี่ยนมาอยู่ร่วมเรือน เขากลับรู้สึกว่า จวนที่เคยว่างเปล่ากลับเติมเต็มจนล้นปรี่เป็นจวนที่เขาไม่อยากจากไปที่ใดนาน หากจำเป็นต้องออกไป ก็อยากที่จะกลับมาให้ไวที่สุดหากเป็นแต่ก่อน เขาคงสั่งการแล้วควบม้าออกจากจวนเพื่อตรงไปยังเมืองซีเหยาทันทีที่ได้รับอนุญาตให้ออกจากเมืองหลวง หากแต่ตอนนี้ ที่มีร่างแน่งน้อยร่วมเตียงเช่
Last Updated : 2025-09-08 Read more