All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 121 - Chapter 130

“อ่า อิ่มจัง” ฉินเจียวเยี่ยนโยกศีรษะ เดินคล้องแขนสวามีออกจากตำหนักฉางชุนกงของหนิงซูเฟยอย่างอารมณ์ดี พลางใช้อีกมือลูบท้องน้อย ๆ ที่ยื่นออกมา “อาหารในวังหลวง ช่างอร่อยนัก”“หากเจ้ายังลูบท้องของเจ้าต่อไป ผู้ใดพบเห็นจะต้องคิดว่า ข้าทำเจ้าตั้งครรภ์แล้วนา”“ท่านพี่ว่า หม่อมฉันอ้วนหรือเพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนยื่นปาก ส่งเสียงกระเง้ากระงอดเซียวชิงเฟิงเลิกคิ้วหนาราวกับดาบคมขึ้นสูง “ข้าไม่ได้ว่าเจ้าอ้วนสักคำ เหตุใดหัวเล็ก ๆ ของเจ้าจึงคิดเช่นนี้?”สิ้นเสียง เขาก็เอื้อมมือไปโยกศีรษะเล็ก ๆ ที่ถูไถกับท่อนแขนของเขาอย่างเอ็นดู“แต่ต่อให้เจ้าอ้วน ข้าก็มีวิธีช่วยให้เจ้ากลับมาผอมดังเดิมได้ เจ้าจะลองหรือไม่เล่า?” ดวงตาดอกท้อทอประกายวิบวับอย่างมีเลศนัย ทำให้คนที่ได้ยินอดมองค้อนเสียไม่ได้'เหตุใดหลังแต่งงานมา ท่านจึงขยันหยอกนัก...'“หม่อมฉันไม่พูดด้วยแล้ว” ฉินเจียวเยี่ยนสะบัดแขนที่คล้องอยู่ลง แล้วจับชายกระโปรงยกขึ้นสูง ก้าวพรวด ๆ ตรงไปยังรถม้าจวนเฟิงอ๋องที่จอดรอท่าอยู

“ได้สิ” ฉินเยี่ยนฟางตอบรับ “ประเดี๋ยว ข้าจะให้เสี่ยวหงไปหาเจ้าที่เรือนเหมยฮวาแล้วกัน”ฉินเจียวเยี่ยนฉีกยิ้ม “ขอบคุณพี่หญิงเจ้าค่ะ”หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว เซียวชิงเฟิงได้ตอบรับคำชวนเดินหมากจากซ่านเต๋อโหว เพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างพ่อตาและลูกเขยส่วนฉินเจียวเยี่ยนได้พาชุนเถาและชุนหลิ่วไปรอเสี่ยวหงที่เรือนเหมยฮวา ไม่นานนัก เสี่ยวหงก็เดินลัดเลาะมาถึงเรือนเหมยฮวา“ชุนเถา ชุนหลิ่ว พวกเจ้าไปเฝ้าที่หน้าเรือนไว้ ห้ามให้ผู้ใดเข้ามา” ฉินเจียวเยี่ยนหันหน้าไปสั่งสองคนสนิท“เพคะ พระชายา” ชุนเถาและชุนหลิ่วรับคำ พร้อมเรียกสรรพนามใหม่อย่างคุ้นเคยเมื่อบานประตูเรือนเหมยฮวาปิดลง ฉินเจียวเยี่ยนเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้กลางเรือน พยักหน้าส่งสัญญาณให้เสี่ยวหงนั่งลงด้วยเช่นกันเสี่ยวหงเดินตามมานั่งข้าง ๆ อย่างสงสัย “คุณหนูใหญ่บอกว่า พระชายาต้องการให้ข้าสอนชุนเถาและชุนหลิ่วแต่งหน้ามิใช่หรือ? แล้วเหตุใดจึงให้พวกนางออกไป”“ตอนนี้ เราอยู่กันตามลำพัง พูดกันตา

“ท่านอ๋อง ตื่นเถิดพ่ะย่ะค่ะ” เสียงปลุกจากคนสนิทดังขึ้น ทำให้เซียวชิงฉีที่กำลังหลับพักผ่อนบนเตียงนุ่มต้องพลิกตัวหนีเสียงนั้นด้วยความหงุดหงิด“ข้าเพิ่งจะได้นอนเองนะ เฉินฟู่” เซียวชิงฉีดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้า ราวกับต้องการตัดขาดไม่ได้ยินเสียงใดอีกต่อไปเฉินฟู่ “โธ่ ท่านอ๋อง ก็ท่านร่ำสุรากับเจ้าเมืองชางหลินถึงยามโฉ่ว ท่านจึงเพิ่งจะได้บรรทมอย่างไรเล่าพ่ะย่ะค่ะ”เซียวชิงฉีนิ่งเงียบไป ทำให้เฉินฟู่เข้าใจว่า ชายหนุ่มกำลังคิดทบทวนคำที่เขากล่าว จนกระทั่งได้ยินเสียงกรนเบา ๆ ลอดออกมาจากผ้าห่ม เขาจึงได้รู้ว่า ท่านอ๋องของเขาบรรทมหลับสนิทไปอีกแล้ว“ท่านอ๋อง” เฉินฟู่ลากเสียงอย่างละเหี่ยใจ พลางครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรดี ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อนึกถึงจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของฉีอ๋อง “หนิงซูเฟยเสด็จมาแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ! ท่านอ๋องมิยอมตื่นเลยพ่ะย่ะค่ะ!”“ห้ะ! อะไรนะ ข้าตื่นแล้ว ข้าตื่นแล้ว หมู่เฟย” ใบหน้าหล่อเหลาที่เร่งรีบปัดผ้าห่มลงจากตัว เบิกสองตาออกกว้าง เพื่อยืนยันว่าตนเองตื่นเต็มสองตาดีแล้ว &ldq

เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งเค่อ บานประตูของเรือนสาวใช้ก็เปิดออก หมอหลวงต่งเดินออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก ฉินเยี่ยนฟางรีบถลาไปสอบถามอาการของเสี่ยวหงในทันที“เสี่ยวหงมีอาการเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ? ท่านหมอสามารถรักษาได้หรือไม่เจ้าคะ? แล้ว...”“พี่หญิงใจเย็น ๆ เจ้าค่ะ” ฉินเจียวเยี่ยนรีบพูดแทรกขึ้นมา “ให้หมอหลวงต่ง ท่านได้อธิบายเสียก่อน”ฉินเยี่ยนฟางราวกับได้สติ คุมลมหายใจให้สงบลง “อา ขออภัยท่านหมอหลวงเจ้าค่ะ ข้าเสียมารยาทแล้ว”“ข้าเข้าใจความเป็นห่วงของคุณหนูใหญ่ดีเจ้าค่ะ” หมอหลวงต่งระบายรอยยิ้มอ่อนโยนฉินเจียวเยี่ยนจึงได้ถามอาการแทน “แล้วอาการของเสี่ยวหงเป็นอย่างไรบ้าง?”“เฮ้อ อาการของนางช่างพิกลนัก มีไข้ขึ้นสูง ร่างกายร้อนผ่าว แต่นางกลับบอกว่า หนาวสะท้านถึงกระดูกตลอดเวลา” หมอหลวงต่งอธิบายอาการด้วยสีหน้าท่าทางที่หนักใจ “อีกทั้งยังมีรอยผื่นที่บริเวณใต้ร่มผ้าอีกด้วย”ฉินเยี่ยนฟางที่ยิ่งฟังอาการของสาวใช้คนสนิทก็ยิ่งมีสีหน้าซีดเผือด “ละ แล้วไม่ทร

ตำแหน่งฮ่องเต้เป็นตำแหน่งที่เขาไม่เคยคิดฝันอยากจะแย่งชิงมาในมือแม้ในช่วงที่กำลังเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์เลือดร้อน เป็นแม่ทัพหน้ากากเหล็กอยู่แนวหน้าของสงคราม เคยมีบางครั้งที่อารมณ์ชั่ววูบ อยากยึดครองบัลลังก์เสียเอง เพื่อปรับเปลี่ยนนโยบายการปกครอง ให้มันเป็นไปดั่งที่เขาหวังไว้แต่ยิ่งนานวัน ได้เห็นเสด็จพ่อทรงงานอย่างหนัก บรรดาองค์ชายกระโจนเข้าสู่วังวนของอำนาจ เพื่อแก่งแย่งบัลลังก์มังกร ทั้งที่เสด็จพ่อยังมีพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ เขาก็เริ่มเหนื่อยใจแม้แต่ฉีอ๋องที่มีหนิงซูเฟยให้การสนับสนุนแย่งชิงบัลลังก์ ยังต้องคอยระดมสมอง วางแผนการต่าง ๆ ลงทุนลงแรง เพื่อให้เสด็จพ่อโปรดปรานจนแต่งตั้งเป็นไท่จื่อส่วนเขาที่เป็นเพียงพระโอรสเลี้ยง เพราะพระมารดาของเขา ชุยเสียนเฟยสิ้นพระชนม์ตั้งแต่ให้ประสูติเขาเมื่อนานมาแล้ว เบื้องหลังของเขาจึงไม่มีใคร ไม่มีผู้ใดคอยผลักดัน สั่งการให้เขาต้องวางตัวอย่างไร เพื่อให้ได้ตำแหน่งนั้นมาอิสระเป็นของเขาเสมอมา...แม้กระทั่งยามที่เขาได้รับอำนาจเด็ดขาดแต่เพียงผู้เดียวจากเสด็จพ่อในการจัดการกองกำลังซ่องสุมกำลังของเหล่าองค์ชายหรือท่านอ๋อง