All Chapters of Be mine วิศวะเถื่อน: Chapter 101 - Chapter 110

“โอ๋ ทะเลแสนงาม” เมื่อถึงทะเลเสียงร้องเพลงของไวน์ดังขึ้น สายลมโกรกพัดใบหน้าหล่อของพายุ ทำให้เขารู้สึกสดชื่นไม่น้อย ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะของตะวันยิ่งทำให้เขารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยิน “ตะวัน” “อะไร วิวัฒน์” “ว๊าย!!ยัยตะวัน ทำไมแกปากเสียแบบนี้” วิวัฒณ์คือชื่อจริงของไวน์ ซึ่งนางไม่ชอบชื่อนี้เป็นอย่างมาก ชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้เพราะพ่อแม่ของนางยังไม่รู้ว่าจิตใจของนางเป็นหญิงแต่ร่างกายเป็นชายาจ “ฮ่าฮ่า มาให้ฉันตบปากแกเดี๋ยวนี้เลยนะ” “พายุ ช่วยตะวันด้วย” ตะวันวิ่งไปหลบด้านหลังของพายุ เธอทำตัวเป็นผู้หญิงอ่อนโยนต่อหน้าของพายุ ทำให้ไวน์ถึงกับเบะปากมองบนใส่ตะวัน“ป๊าด!!ยัยตะวัน ตั้งแต่มีผัวแกอ่อนแอเหรอ”“อะไร ฉันเป็นผู้หญิงบอบบางอยู่แล้วเหอะ”“เมื่อก่อนแกยังต่อยผู้ชายอยู่เลย”“ตบปาก!!ฉันไม่เคยยะ”“ตะวันโกหกระวังตกนรกนะ”“กอบัว อย่าอยู่ใกล้ไวน์มากนะ ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เดี๋ยวติดเชื้อบ้าจากมัน”“แกมานี่เลยนะ ยัยตะวัน” ตะวันและไวน์วิ่งไล่กันไปหน้าชายหาดโดยมีกอบัววิ่งเข้าไปห้าม เสียงหัวเราะของทั้งสามดังลั่

“เพล้ง!! กรี๊ด!! เสียงกรี๊ดของซินดี้ดังขึ้นด้วยความตกใจ ทำให้นักข่าวคนอื่นที่อยู่บริเวณนั้นต่างพากันหลบมุมเพราะกลัวโดนลูกหลง“เจ๊ผมทำขวดแก้วตกแตกเอง”“กรี๊ด! ทำไม” ปลิวเดินเข้าไปหาเจ๊ซินดี๊ที่กำลังยืนขวัญกระเจิงอยู่ ท่ามกลางนักข่าวคนอื่นที่เห็นเหตุการณ์ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนต่างเริ่มทยอยกันเดินออกมาเก็บกล้องที่ตั้งเอาไว้และพากันเดินทางกลับตะวันเธอถูกพายุดึงเข้ามาในอ้อมกอด แผ่นอกกว้าง ร่างสูงโปร่งของเขา สามารถบดบังร่างเล็กของตะวันเอาไว้ มือหนาลูบผมยาวสลวยของเธอเพื่อปลอบประโลมไม่ให้เธอเสียขวัญ“ก็เจ๊ตกใจ ไม่มีใครใครปกป้องเหมือนตะวันหนิ”“เจ๊ก็หาผัวสิ”“ไอ้ปลิว ถ้าฉันหาได้ ฉันคงไม่โสดถึงทุกวันนี้หรอก” เจ๊ซินดี้ชายใจหญิง หุ่นเจ้าเนื้อที่ดูน่ารักในสายตาของตะวัน กำลังจีบปากจีบคอพูดกับปลิวอย่างมีจริตจะก้าน“เจ๊ซินดี้ พี่ปลิวก็ยังโสดหนิ”“เฮ้ย!!น้องตะวันไม่เอาไม่พูดแบบนี้ เดี๋ยวผีผลักทำไง” ปลิวชายหนุ่มรูปร่างสูงผอมโวยวายเสียงดังขึ้น เมื่อได้ยินประโยคแนะนำจากตะวัน“พี่ก็ไม่เอามันเหมือนกันแหละ น้องตะวัน เชอะ!! กลับดีกว่า”พายุเดินจูงมือของตะวันเดินมาบริเวณที่เขาจอดรถมอเตอร์ไซค์ทิ้งเอาไว

วันนี้พายุและตะวันเลือกมากินข้าวที่ห้างเพื่อฉลองเรื่องตะวันฝึกงานเสร็จและพายุเองก็รับน้องเสร็จแล้วเช่นกัน ร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อยีดกางเกงยีนธรรมดาสามารถดึงดูดสายตาจากสาว ๆ ได้ไม่น้อย ยิ่งข้างกายของเขามีสาวสวยตัวเล็กอย่างตะวันเดินอยู่ข้าง ๆ ยิ่งทำให้พวกเขาดูเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยกเรียกสายตาอิจฉาจากคนที่มองมาได้ไม่น้อย ครืด ครืด ครืด มือถือเครื่องหรูของตะวันดังขึ้นในระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินไปที่ร้านปิ้งย่างตามความต้องการของตะวัน “ค่ะแม่” หลังจากที่ฝึกงานจบ แม่ของตะวันโทรสายตรงหาทันที ด้วยความคิดถึงลูกสาวที่ไม่ได้กลับบ้านหลายเดือน “ฝึกงานเสร็จกลับบ้านไหมลูก” “กลับสิคะ คนสวยของตะวัน” “ว่าแต่จะกลับเมื่อไหร่ลูก” “น่าจะวันพรุ่งนี้นะคะแม่” “พ่อกับพี่ชายบ่นคิดถึงหนูแล้วนะลูก” “พรุ่งนี้เจอกันนะคะ” เสียงหวานพูดกับแม่ของตัวเอง ในขณะที่เธอกำลังเดินอยู่ที่ห้างกับพายุ โดยมีร่างสูงเดินคล้องคอเธออยู่ “กลับบ้าน?” คิ้วเข้มขมวดกันเป็นปม เมื่

“พ่อ” หลังจากกลับมาจากบ้านตะวัน พายุรีบเดินทางมาหาผู้เป็นพ่อของตัวเองที่บริษัททันทีด้วยความรีบร้อน ร่างสูงเดินก้าวเข้าไปในห้องทำงานโดยไม่รอให้พ่อของเขาอนุญาต ชายสูงวัยที่กำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่กับกองเอกสารบนโต๊ะทำงาน เงยหน้าขึ้นมามองลูกชายของตัวเองที่เดินปรี่เข้ามา “มีอะไร” น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยถามลูกชายตัวเอง เขามองหน้าลูกชายของตัวเองด้วยแววตาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “พ่อ” พายุเอ่ยเรียกพ่อของตัวเองอีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาเลิ่กลั่กเพราะเขาไม่รู้จะพูดอย่างไรกับพ่อตัวเองแต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของพายุ ทำให้ผู้เป็นพ่อรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง “ว่า” “พ่อไปขอตะวันให้ผมหน่อยสิ” “คิดยังไง ถึงได้มาขอร้อง” “ที่บ้านของตะวันเขาถือเรื่องนี้” ร่างสูงปรี่เดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับผู้เป็นพ่อด้วยแววตาที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน พายุและพ่อของเขาเริ่มทำตัวเลิ่กลั่กใส่กัน “แกยังเห็นฉันเป็นพ่อ?” น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยถามลูกชายของตัวเองด้วยความน้อยใจไม่น้อย

เย็นวันนั้นพายุไลน์บอกตะวันให้มาหาที่คณะ เพื่อรอเขากลับคอนโดพร้อมกันเนื่องจากอาจารย์ปล่อยเลต ทำให้เขาไม่สามารถไปรับเธอได้และเขาก็ไม่อยากให้เธอกลับคอนโดเพียงลำพัง “งานดี” ไวน์ที่อาสารอเป็นเพื่อนตะวันที่ลานคณะวิศวกรรม ทั้งสองซื้อลูกชิ้นและน้ำปั่นมากินเมื่อรู้สึกหิวพร้อมกับหันไปมองผู้ชายที่เดินผ่านไปมาอย่างอารมณ์ดี “ดีแก” หนุ่มน้อยหน้าตี๋ที่พึ่งเดินผ่านทำให้ไวน์และตะวันหันขวับไปมองทันที ความน่ารักของเด็กหนุ่มที่พึ่งเดินผ่านไป “พ่อของลูกฉัน” “แต่แกไม่มีมดลูกนะวิวัฒน์” “พูดแบบนี้ ตบกันไหม? เพื่อนก็เพื่อนเถอะ” ไวน์ลุกขึ้นยืนเท้าสะเอวหาเรื่องตะวัน เรียกเสียงหัวเราะจากตะวันได้เป็นอย่างดี เสียงหัวเราะใสของตะวันทำให้พายุที่กำลังลงมาจากตึกรับรู้ได้ว่าเธออยู่ตรงไหน เขาเดินไปตามเสียงหัวเราะเรื่อย ๆ จนเห็นแผ่นหลังบางของตะวันนั่งอยู่กับเพื่อน“น่ารักจังเลย ชื่ออะไรคะ” หนุ่มตี๋คนเดิมเดินผ่านทำให้ตะวันอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวเพื่อขิงเพื่อนรักอย่างไวน์ ที่กำลังทำหน้าเหมือนคนเห็นผีอยู่ตรงข้ามเธอ“เป็นอะไร? ทำหน้าเหมือนคนเห็นผี” คิ้ว