All Chapters of ลิขิตสัญญานาคา: Chapter 51 - Chapter 60

“แต่ว่าอะไรคะ?” นรินทร์ก้มมองตัวเองตามสายตาของพชร ก่อนจะเงยหน้ามองเขาด้วยความสงสัย พชรถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะจ้องมองตรงเสื้อเชิ้ตนั้นแล้วพูดขึ้น“ผมตั้งใจเตรียมไว้...แต่ไม่คิดว่าคุณจะใส่แบบนี้น่ะครับ”“ยังไงล่ะคะไอ้แบบนี้ที่ว่า...”“มัน...ไม่เปิดเผยเกินไปหน่อยหรือครับ? มันคือเสื้อเชิ้ตนะครับไม่ใช่เสื้อคลุม” พชรเอ่ย นรินทร์ได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับยกยิ้มขึ้นมาทันทีก่อนจะถอนหายใจเอามือไขว้หลังมองหน้าเขาด้วยสายตาทะเล้น...เขาน่ารักจัง“นี่คุณหวงเหรอคะ? ฉันว่าฉันไม่ได้แต่งตัวโป๊ขนาดนั้นนะคะ ใครๆเขาก็ใส่กัน...”“ครับ...ผมหวง” พชรยอมรับง่ายๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเธอที่ยืนอึ้งกับคำพูดของเขา ไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาตรงๆแบบนี้ ก่อนจะเอนตัวหลบเล็กน้อยเมื่อพชรเดินเข้ามาชิดแทบจะติดกับตัวเธอด้วยสีหน้าสงสัยพชรจัดการใส่สร้อยเส้นนั้นที่ตั้งใจเสกสรรมาเพื่อเธออย่างแนบชิด นรินทร์ถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อเขาอยู่ใกล้ๆขนาดนี้ รู้สึกถึงลมหายใจที่รดตรงต้นคอระหว่างที่เขาเอียงหน้าใส่สร้อยคอให้ เธอยกม

ในขณะที่ทั้งสองนั่งมองหน้ากันอยู่ภายในเทวาลัยด้วยรอยยิ้มนั้นก็ได้ยินเสียงของชาวบ้านที่ดูเหมือนจะกำลังแบกอะไรสักอย่างขึ้นมายังแต่เทวาลัย เรียกสายตาของพชร นรินทร์และแสงศรให้หันไปมองชาวบ้านเหล่านั้น“จับดีๆ ประคองดี” ผู้ใหญ่บ้านเดินขึ้นมาพร้อมกับออกคำสั่งกับชาวบ้านเหล่านั้น พชรขมวดคิ้วแน่นมองรูปปั้นพญานาคดวงตาสีแดงนั้นอย่างเงียบๆ ก่อนที่จะเห็นชาวบ้านอีกสองสามคนเข้ามาเคลียร์พื้นที่ด้านข้างรูปปั้นเจ้าปู่ที่นับถือพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้เป็นเชิงขอขมาชาวบ้านชายอีกคนที่เดินตามคนที่แบกรูปปั้นก็ถือป้ายชื่อของพญานาคองค์ที่ยกขึ้นมาตั้งไว้ข้างๆ คาถาบูชาเจ้าปู่องค์หลักในเทวาลัย ป้ายนั้นมีทั้งชื่อพญาเพชรแก้วและพระนางคีภัทราด้านล่างมีป้ายคาถาบูชาคู่กัน นรินทร์เห็นอย่างนั้นก็รีบลุกออกจากตรงนั้นแล้วหลบทางให้ชาวบ้าน“วางตรงนี้ๆ ข้างๆ กันเลย วางดีๆ ล่ะ” ผู้ใหญ่บ้านชี้นิ้วบอกตำแหน่งให้เหล่าชาวบ้านรับรู้ ก่อนที่พชรจะเอ่ยถามขึ้น“เมื่อวานรูปปั้นมันพังทลายลงไม่ใช่หรือครับ? ทำไม...”“อ๋อ เป็นเรื่องที่ชาวบ้านแปลกใจอยู่เหมือนกัน พอเช้า

    ทั้งสองเดินมาเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน มือที่จับประสานกันแกว่งไกวตามก้าวเดินราวกับหนุ่มสาวกำลังออกเดท ก่อนที่จะเดินเข้ามาถึงหน้าบ้านพักที่คนในทีมนั่งอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่หน้าบ้านพร้อมชะเง้อคอมองคนทั้งคู่ที่พึ่งเดินเข้ามา“แหม่ หวานกันแต่เช้าเลยนะมึง” นิลนนท์เอ่ยแซวขึ้นพร้อมด้วยมินตราที่มองคนทั้งคู่อย่างยิ้มๆ เทวินมองภาพตรงหน้าก็ถึงกับเอามือจับอกซ้ายของตัวเองแล้วส่ายหน้าอย่างยิ้มๆ    “ผมแพ้ราบคาบแล้วคราวนี้ เฮ้อ...อกหักเพราะรักหัวหน้า” เทวินเอ่ยก่อนที่มินตราจะหันไปแจกกำปั้นเคาะที่ศีรษะของเทวินเบาๆ “นี่แน่ะ! ใครเขาสั่งเขาสอนให้บอกรักแฟนคนอื่นต่อหน้าแฟนเขาแบบนี้” มินตราเอ่ย“เอาเถอะๆ แล้ว...ภากรณ์ล่ะ?” นรินทร์เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคนในทีมนั้นมีเพียงแค่สามคน แต่กลับไม่เห็นภากรณ์อดีตสามีตัวปัญหาเลย จากนิสัยของภากรณ์แล้วคงจะต้องลงมาเตรียมตัวหน้าตั้งหาเรื่องเธอแน่ๆ แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น“ภากรณ์ไม่ตื่น เรียกยังไงก็ไม่ตื่น...แต่ยังหายใจอยู่นะ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร”

เพียงเร่งตามหากริชก็ยากลำบากพอควรอยู่แล้ว แต่กลับได้ยินเสียงคำรามลั่นท้องนทีเมื่อคืนทำให้ใจของนางพญานาคีแทบขาดอยู่รอนๆ คีภัทรากลับเข้ามายังถ้ำที่ตนเองจำศีลภาวนาอยู่เป็นประจำพร้อมกับมือที่กอบกุมอกข้างซ้าย เดินโซซัดโซเซมายังแท่นหินด้วยสีหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา นางช้าไปเพียงก้าวเดียวกลับต้องเสียคนที่รักให้กับศัตรูหัวใจถึงสองครั้งสองคราทั้งที่นางมาก่อน ความเจ็บปวดรวดร้าวระทมใจก่อตัวขึ้นจนดวงใจดวงน้อยแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆเสียตอนนั้น นางทรุดตัวลงนั่งร่ำไห้อย่างทรมานรับรู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ใบหน้าสวยที่ดูเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธแค้น หยาดน้ำตาสีใสกลับกลายเป็นสีแดงสด ใบหน้าที่เคยสวยบัดนี้เริ่มมีโลหิตปรากฏราวกับรากไม้อยู่ทั่วกรอบหน้า ดวงตาสีแดงสดราวกับเปลวเพลิงมือเล็กกำหมัดแน่นทุบลงบนแท่นหินจนแตกร้าวอย่างเจ็บปวดและทรมานใจ“ไยเจ้าพี่ถึงได้ยอมแหกกฏฟ้าเพื่อมัน!! เหตุเพราะมันผู้เดียว!! นางนรินธรา!! กรี๊ดดดดดดดดด!!!”เสียงกรีดร้องดังก้องกำงวานไปทั่วถ้ำจนสัตว์ป่าทั้งหลายในบริเวณนั้นต่างตื่นตระหนกวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น เสียงกรีดร้องที่

“ผมอาบก่อนคุณรอข้างนอกจะดีกว่า”“มืดขนาดนี้ไม่มีใครมาหรอกค่ะกรณ์นะคะ น๊าา”ภากรณ์ปิดประตูห้องน้ำทันทีและรีบอาบน้ำเพราะเขาเองไม่อยากจะอยู่ข้างล่างตอนกลางคืนนานนัก ทิ้งให้พนิตาหัวเสียอยู่ด้านนอกพนิตาจึงเปิดกระเป๋าอาบน้ำออกมาก่อนจะเลี่ยงออกมาไกลจากห้องน้ำเล็กน้อยและหยิบบุหรี่ที่แอบไว้ขึ้นมาสูบ พุ่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลสั่นไหวจนพนิตาเกือบจะกรีดร้องแต่ทว่าสายตาของพนิตาก็เห็นชายหนุ่มที่เธอพึ่งพบเมื่อเย็นเดินออกมาจากพุ่มไม้ และเดินตรงเข้ามาหาเธอด้วยสายตาดูมีเสน่ห์ พนิตารีบซ่อนบุหรี่ไว้ด้านหลัง“มาหานรินทร์เหรอคะ?”“เปล่าครับ ผมมาหาคุณ...”“พนิตาค่ะ เรียกนิตาก็ได้นะคะ”“ซ่อนไว้ทำไมล่ะครับ สูบด้วยกันสักมวนสิครับ”พชรเดินมาประชิดตัวเธอแขนแกร่งอ้อมไปด้านหลังดึงบุหรี่ในมือเธอมาคาบไว้ในปากพนิตาใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเขาเข้ามาใกล้จนลมหายใจของเขารดหน้าผากของเธอ พนิตายิ้มด้วยจริตที่มีทำเอียงอายเอาผมทัดหูก่อนจะจุดบุหรี่ให้พชรด้วยสายตาหว่านสเน่ห์ก่อนจะควานหาบุหรี่อีกตัวขึ้นมาสูบ“ทำอะไรครับ?”“สูบเป็นเพื่อนคุณไงคะ”“ถ้าคุณ