Semua Bab ทรายเทียมเพชร: Bab 191 - Bab 200

แล้วในที่สุดวันหมั้นก็มาถึงจนได้ พีรภัทรมองตัวเองในกระจกอย่างซังกะตาย หัวใจเฝ้าแต่คิดถึงหญิงสาวอีกคนที่เขารักสุดหัวใจ ถ้าวันนี้เป็นวันหมั้นของเขาและเธอคนนั้น เขาคงรู้สึกมีความสุขที่สุดในโลก หากสิ่งที่หวังเอาไว้ก็ไม่มีทางเป็นไปได้ ชายหนุ่มหยิบจดหมายของเธอที่เขาเก็บไว้อย่างดีขึ้นมาจูบราวกับจะฝากความคิดถึงไปกับสายลมให้คนเป็นเจ้าของจดหมายได้รับรู้ สายสร้อยหัวใจเพชรราคาร้อยล้านที่เขาเก็บได้ในบ้านหลังนั้นถูกวางไว้ใต้หมอนรอวันคืนให้เจ้าของ แต่ทว่านับจากวันนั้นเขาก็ไม่ได้ข่าวคราวของเธออีกเลย ดูเหมือนหญิงสาวจะหายสาบสูญไปราวกับไม่มีตัวตนบนโลกชายหนุ่มที่กำลังจะเข้าพิธีหมั้นแอบถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง ร่ำๆ อยากจะหนีไปให้พ้นจากเหตุการณ์อันน่าอึดอัดนี่เสียให้รู้แล้วรู้รอด พีรภัทรมองเหม่อไปนอกหน้าต่างอย่างใจลอย จนกระทั่งมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมคนที่โผล่หน้าระรื่นเข้ามาทักทาย“ไง ว่าที่น้องเขย โอ้โห วันนี้หล่อเด็ดขาดบาดใจ” เหนือฟ้าแซว “ มามะ มาฝากเนื้อฝากตัวกับพี่เมียเสียดีๆ”“นายมากับเขาด้วยเหรอ”“อุวะ ก็นี่มันงานน้องสาวคนเดียวของฉัน ไม่มาก็มีหวังถูกแม่กับแม่น้องบังเกิดเกล้าตีหัวกบาลแบะสิ ว

สองหนุ่มสาวที่นั่งอยู่กลางห้อง ท่ามกลางแขกเหรื่อที่รายล้อมร่วมเป็นสักขีพยานในความรักของคนทั้งสอง มันคงเป็นภาพพิธีการที่ดูขลังและโรแมนติกมากเหลือเกินในความรู้สึก ถ้าเพียงแต่... ผู้ชายที่นั่งตรงกลางห้องนั่นจะไม่ใช่... เขาผู้นั้น คนที่เคยบอกกับเธอว่า...‘ทรายในกำมือเธอมีค่าเทียบเทียมเพชรในหัวใจของพี่ ’ ถ้อยคำหวานล้ำสะท้อนก้องในอกแขกผู้ไม่ได้รับเชิญถูกตรึงไว้กับที่ อยากจะก้าวถอยหลังออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด แต่กลับก้าวขาไม่ออกเสียนี่ พร้อมกับคำถามที่ผุดขึ้นมาในสมอง... เธอมาทำอะไรที่นี่ รู้ทั้งรู้ว่าต้องเจ็บแต่ก็ยังมา เพื่ออะไร... เพื่อใครกัน...ศุภิสรากะพริบตาปริบๆ ได้ยินเสียงวิ้งๆ ในหู ริมฝีปากสั่นระริก ขณะกำลังจะคิดจะถอยกลับออกไปจากห้องนั้นเงียบๆ ใครคนหนึ่งก็บังเอิญเหลือบมาเห็นเธอเข้าพอดี“เอ๊ะ นั่นเด็กคนใช้บ้านพี่เพชรไม่ใช่เหรอคะ!” เสียงทักที่ไม่เบานักของเฟื่องตะวัน ทำให้ทุกคนหันขวับไปมองที่ผู้มาใหม่เป็นตาเดียว“ทราย!” “หนูทราย!” “แก!”สามเสียงเอ่ยขึ้นแทบพร้อมกัน คุณพราวพิไลเบิกตาค้างราวกับเห็นผี ในขณะที่หม่อมราชวงศ์รัชชากรณ์และภรรยาเองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน เหนือฟ้ายืนอ้าปากค้าง มีคนเ

“ทรายระวัง!” พีรภัทรอุทานจนสุดเสียง แล้วก่อนที่จะทันรู้ตัวชายหนุ่มก็วิ่งเข้าไปผลักร่างเธอให้พ้นวิถี หากทว่าเขากลับเป็นฝ่ายถูกรถคันนั้นเฉี่ยวชนจนล้มลงไปต่อหน้าต่อตาหญิงสาวเสียเอง ศุภิสราเบิกตาค้างมองร่างของชายหนุ่มล้มกลิ้งไปบนพื้นถนนอย่างแรง พอได้สติหญิงสาวก็รีบปราดเข้าไปประคองร่างนั้นไว้ พลางร้องขอความช่วยเหลือลั่น“คุณ! อย่าเป็นอะไรนะ ฟื้นสิคะ ฟื้นสิ ช่วยด้วย...” เธอละล่ำละลักบอก หัวใจแทบจะขาดรอนๆ รีบช้อนศีรษะของเขาขึ้น มือสัมผัสได้ว่ามีของเหลวอุ่นๆ ซึมออกมา “เลือด เลือดออก” หญิงสาวก้มมองโลหิตแดงฉานเปื้อนเปรอะเต็มมือตัวเองอย่างตกใจสุดขีด ในสมองพลันเห็นภาพความทรงจำในวันที่เธอตกบันไดลงมามีเลือดไหลนองเต็มพื้นก็ผุดซ้อนขึ้นมาทันใด ศุภิสราส่ายหน้าไปมา บังเกิดความรู้สึกปวดร้าวศีรษะขึ้นมาอย่างรุนแรงราวกับถูกฟาดด้วยไม้หน้าสาม“คุณเพชร ไม่นะ ไม่!” ดวงหน้าหล่อเหลาซีดเผือดไร้ปฏิกิริยาตอบสนองยิ่งทำให้ใจเสีย หรือเขาจะ...” อย่าเป็นอะไรนะคะ ฟื้นสิ คุณต้องไม่เป็นอะไรนะ ไม่!...” หญิงสาวหวีดร้องจนสุดเสียงก่อนฟุบหมดสติลงตรงนั้นไปอีกคนร่างของคนทั้งสองถูกนำส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน พีรภัทรถูกส่งเข้าห้

“พะ... พี่รักเธอ...รักมาตลอด...” ชายหนุ่มพยายามรวบรวมกำลังที่มีเอ่ยออกมา นัยน์ตาคมจับที่ใบหน้างดงามราวกับต้องการประทับไว้ในความทรงจำ ศุภิสรารู้สึกตีบตันในลำคอจนพูดไม่ออก หัวใจซาบซ่านราวกับมีน้ำทิพย์อาบชโลม ในขณะที่คุณพราวพิไลนั้นถึงกับยืนตะลึงงันพูดไม่ออก เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่อนในก้นบึ้งของหัวใจลูกชายสุดที่รัก “ค่ะ ฉันก็รักคุณ รักมากที่สุด” หญิงสาวยิ้มอ่อน พลางกระซิบที่ข้างหู ก่อนประทับจูบที่มือคนเจ็บอย่างแผ่วเบา แลเห็นรอยยิ้มบางๆ ที่ริมฝีปากของเขา รอยยิ้มที่อบอุ่นดั่งแสงของดวงตะวันอันเจิดจ้า ก่อนที่เจ้าของรอยยิ้มนั้นจะหมดสติไปอีกครั้ง พร้อมเส้นกราฟสัญญาณหัวใจที่กลายเป็นเส้นตรงปี๊บ! แพทย์พยาบาลก็รีบกรูเข้ามา“แย่แล้ว คนไข้ช็อกหัวใจหยุดเต้นไปอีกแล้วค่ะ!” ศุภิสราหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม รู้สึกชาไปทั้งร่าง ราวกับพื้นที่ยืนอยู่ทรุดฮวบลงไปทันใด“ตาเพชร!” คุณพราวพิไลเบิกตากว้างแผดเสียงโหยหวน ก่อนที่ทั้งสองจะถูกกันออกมาจากห้องนั้นทันที โทรินทร์และหม่อมราชวงศ์รัชชากรณ์ลุกพรวดทันทีที่เห็นร่างบางระหงเดินโซเซออกมาจากห้องนั้นราวกับคนไร้วิญญาณ ดวงหน้าซีดเผือดบ่งบอกความรู้สึกช็อก ไม่ต่างอะไรกับค

“อย่าห่วงเลยครับ เพราะตอนนี้ทุกอย่างมันสายไปแล้ว สิ่งที่ผมบอกแม่ไปมันไม่มีวันเป็นจริงได้ ระหว่างผมกับเธอ ตอนนี้เธอไม่ใช่แค่เม็ดทรายธรรมดาแต่เป็น ‘หม่อมหลวงศุภิสรา รวิภาส’ ลูกสาวมหาเศรษฐีที่รวยล้นฟ้า เขามีผู้ชายดีๆ ที่รักเขา และเขาก็รักผู้ชายคนนั้นมาก อีกไม่นานทั้งสองก็จะแต่งงานกัน แล้วชีวิตของเราสองคนก็จะเป็นเหมือนเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกันได้อีก เพราะฉะนั้นถึงผมจะรู้สึกยังไงก็ไม่สำคัญแล้ว” ปลายเสียงห้าวลึกสั่นสะท้าน“ตาเพชร!” สีหน้าเจ็บปวดของลูกชายทำให้ผู้เป็นแม่สะท้อนใจ“ไม่ต้องห่วงครับ ผมไม่เป็นไร” คนพูดฝืนยิ้มทั้งที่หัวใจกำลังร้องไห้ “ ก็แค่ต้องทนเจ็บอีกครั้ง แล้วมันก็จะผ่านพ้นไปเหมือนทุกครั้ง แต่ผมยังยืนยันคำเดิม ผมจะไม่แต่งงานกับน้องเฟื่อง และนอกจากทรายแล้ว ผมก็ไม่แต่งงานกับใครตลอดชีวิต ” พีรภัทรหลับตาลงอย่างเจ็บปวดรวดร้าว“คุณแม่ครับ ผมขออยู่คนเดียวสักพักได้ไหม ได้โปรดเถอะนะครับ แล้วหลังจากนี้ถ้าคุณแม่อยากให้ทำอะไรผมก็จะตามใจทุกอย่าง แต่ยกเว้นเรื่องแต่งงานเรื่องเดียวเท่านั้น แล้วจะให้ผมขึ้นสวรรค์ลงนรกที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงระโหยอย่างคนสิ้นหวัง คุณพราวพิไลเดินคอต