Share

บทที่ 203

“ยังมีอะไรอีก” ฮ่องเต้ตรัสถามเมื่อเห็นท่าทีอึกอักของโจวหนี

“คือ หมอหญิงผู้นั้นมีนิสัยที่พิเศษกว่าคนทั่วไปเล็กน้อย” เห็นแก่เงินเป็นพิเศษ…

“เดิมทีอาการบาดเจ็บของข้าเกิดขึ้นก็เพราะนาง นางจึงมอบยารักษาให้ แต่ก็เก็บเงินไปด้วย” แถมยังแพงมาก ตั้งห้าสิบตำลึงแน่ะ

“หากพระองค์จะให้นางตรวจดูตัวยาให้ละก็...” ถูก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 204

    เช้าวันต่อมาเยว่อวิ๋นกับเซี่ยต้าจวงมุ่งหน้าเข้าตำบลแต่เช้า มองด้านหลังที่มีกลุ่มเด็กน้อยนั่งเรียงราย เซี่ยต้าจวงพลันอดส่ายหน้าไม่ได้ น้องสะใภ้รองตามใจเด็กๆ มากจริงๆเยว่อวิ๋นมองตามสายตาก็พอเข้าใจความคิดของเซี่ยต้าจวง แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ก็นางแพ้สายตาออดอ้อนของสองซาลาเปานี่นา ส่วนคนอื่นๆ นั้นจะว่าอย

    Last Updated : 2025-05-07
  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 205

    เห็นแววตาโล่งใจในดวงตาของอีกฝ่าย ทั้งคู่พลันหัวเราะออกมาพร้อมกัน ก่อนจะหารือเรื่องสัญญาขี้ผึ้งทาเท้าต่อหลีจวินนั่งฟังพลางกอดอกใบหน้าคิดหนัก เขามองบรรยากาศผ่อนคลายตรงหน้าแล้วอดนึกหวาดวิตกในใจไม่ได้ ‘แย่แล้วๆ ปีศาจเซี่ย ดูเหมือนฐานกำแพงของเจ้าเวลานี้จะไม่ค่อยมั่นคงแล้วล่ะ’สุดท้ายขี้ผึ้งทาเท้าก็ถูกลง

    Last Updated : 2025-05-07
  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 1

    เยว่อวิ๋นรู้ดีว่าตัวเองกำลังจะตาย…นางไม่นึกเสียใจทว่าเพียงแต่คิดเสียดาย…นางถูกบิดาที่เคารพหลอกใช้เป็นหมาก มารดาที่รักทอดทิ้งอย่างไม่สนใจไยดี กระทั่งน้องชายที่ให้ความเอ็นดูกลับหมางเมินไม่แยแสต่อความเป็นความตายของนางหลายปีนับจากเติบใหญ่ เยว่อวิ๋นก็จับดาบมุ่งเข้าสู่สนามรบ นางดำรงตำแหน่งแม่ทัพหญิงเพื

    Last Updated : 2025-04-01
  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 2

    เยว่อวิ๋นมั่นใจว่าตัวเองนั้นตายไปแล้ว…แน่นอนว่าคนที่ถูกตัดคอขาดในดาบเดียวเช่นนาง คงไม่คิดหรอกว่าตัวเองจะยังมีชีวิตอยู่ดีความรู้สึกยามศีรษะหลุดกระเด็นแยกจากร่าง เวลาชั่วขณะนั้นยากนักที่จะอธิบาย แถมยังไม่น่าหวนนึกถึงเท่าใด เพียงแต่นางไม่คาดคิดเลยว่าความรู้สึกหลังความตายกลับย่ำแย่ยิ่งกว่าก่อนตายไม่ป

    Last Updated : 2025-04-01
  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 3

    “อย่าทำมาเป็นมองข้าด้วยสายตาแบบนั้นนะ นางเด็กน่ารังเกียจ ข้าขอพูดเอาไว้ตรงนี้เลย ไม่ว่าวันนี้จะเป็นหรือตายเจ้าก็ต้องแต่งไปบ้านสกุลเซี่ย” แม่เฒ่าเยว่พยายามข่มอารมณ์หวาดกลัวของตน พลางแสร้งโมโหตวาดด่าทอกลบเกลื่อน “หากเจ้ากล้า…”“เข้าใจแล้ว ข้าจะแต่ง”เยว่อวิ๋นตอบขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้งนางนอนฟังเรื่

    Last Updated : 2025-04-01
  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 4

    ทางที่ดีให้เขาบาดเจ็บหรือพิการจนต้องนอนเตียงไปทั้งชีวิตเลยก็ได้ สามีคนเดียวนางเลี้ยงไหวอยู่แล้ว แม้จะมีซาลาเปาน้อยแถมมาด้วยก็ไม่เป็นไรนางไม่ถือสา แต่ขออย่าได้ลุกขึ้นมายุ่มย่ามวุ่นวายกับนางเชียวล่ะเพราะถ้าไม่อย่างนั้นนางคงไม่ลังเลที่จะส่งเขาลงไปพบกับเหยียนหลัวหวางก่อนเวลาเป็นแน่!เยว่อวิ๋นนอนนิ่งใช้

    Last Updated : 2025-04-01
  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 5

    เยว่อวิ๋นฟังแล้วอดนึกขันไม่ได้ คงต้องบอกว่าคนจำพวกเดียวกันมักจะมองกันออกจริงๆ สินะ ขนาดอีกฝ่ายไม่อยู่ในขบวนรับตัวเจ้าสาวแท้ๆ กลับบรรยายการกระทำของแม่เฒ่าเยว่ได้ชัดเจนชนิดตาเห็นเลยทีเดียว ดูท่าแล้วหญิงชราผู้นี้คงเป็นแม่สามีราคาถูกของนางกระมั้ง“ท่านแม่ พวกข้าไม่ได้เสียเปรียบให้นางเลยขอรับ” เซี่ยจินกล

    Last Updated : 2025-04-01
  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 6

    ยามฟ้าสางรุ่งอรุณมาเยือน แสงอาทิตย์สีทองเริ่มจับขอบฟ้า หมู่สกุณาเริงร่าร้องขับขาน เยว่อวิ๋นถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงพูดคุยเล็กๆ“ท่านพี่ ข้าหิวแล้ว” เสียงที่พอฟังออกว่าเป็นเด็กหญิงดังขึ้น จากนั้นก็มีเสียงตอบกลับจากเด็กชาย “ชู่ เบาๆ นางตื่นแล้ว”เยว่อวิ๋นลืมตาเหม่อมองหลังคาอยู่พักหนึ่ง นางนอนฟังเจ้าของ

    Last Updated : 2025-04-02

Latest chapter

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 205

    เห็นแววตาโล่งใจในดวงตาของอีกฝ่าย ทั้งคู่พลันหัวเราะออกมาพร้อมกัน ก่อนจะหารือเรื่องสัญญาขี้ผึ้งทาเท้าต่อหลีจวินนั่งฟังพลางกอดอกใบหน้าคิดหนัก เขามองบรรยากาศผ่อนคลายตรงหน้าแล้วอดนึกหวาดวิตกในใจไม่ได้ ‘แย่แล้วๆ ปีศาจเซี่ย ดูเหมือนฐานกำแพงของเจ้าเวลานี้จะไม่ค่อยมั่นคงแล้วล่ะ’สุดท้ายขี้ผึ้งทาเท้าก็ถูกลง

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 204

    เช้าวันต่อมาเยว่อวิ๋นกับเซี่ยต้าจวงมุ่งหน้าเข้าตำบลแต่เช้า มองด้านหลังที่มีกลุ่มเด็กน้อยนั่งเรียงราย เซี่ยต้าจวงพลันอดส่ายหน้าไม่ได้ น้องสะใภ้รองตามใจเด็กๆ มากจริงๆเยว่อวิ๋นมองตามสายตาก็พอเข้าใจความคิดของเซี่ยต้าจวง แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ก็นางแพ้สายตาออดอ้อนของสองซาลาเปานี่นา ส่วนคนอื่นๆ นั้นจะว่าอย

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 203

    “ยังมีอะไรอีก” ฮ่องเต้ตรัสถามเมื่อเห็นท่าทีอึกอักของโจวหนี“คือ หมอหญิงผู้นั้นมีนิสัยที่พิเศษกว่าคนทั่วไปเล็กน้อย” เห็นแก่เงินเป็นพิเศษ…“เดิมทีอาการบาดเจ็บของข้าเกิดขึ้นก็เพราะนาง นางจึงมอบยารักษาให้ แต่ก็เก็บเงินไปด้วย” แถมยังแพงมาก ตั้งห้าสิบตำลึงแน่ะ“หากพระองค์จะให้นางตรวจดูตัวยาให้ละก็...” ถูก

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 202

    ขนาดตัวเขาเองถ้าไม่ใช่เพราะเชื่อมั่นในคำพูดของซีเอ๋อร์ หลายปีมานี้ก็คงถอดใจยอมเชื่อว่าที่ร่างกายของจวินเอ๋อร์อ่อนแอแบบนี้ เป็นเพราะเหตุการณ์คลอดยากไปแล้วด้วยซ้ำสามปี…“สองสามีภรรยาคู่นั้นเป็นคนแบบไหน” คนที่กล้าท้าทายอำนาจของฮ่องเต้ จะเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาทั่วไปได้หรือโจวหนีขมวดคิ้ว นึกถึงอาการบาดเจ

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 201

    เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงช่วงกลางวันแสงแดดเจิดจ้าอากาศอบอุ่น ครั้นเย็นย่ำเข้าสู่ราตรีกลับหนาวเย็น ทำให้ผู้คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบอาบน้ำบ่อยนักแต่ฉีเฟยรู้ดีว่าเยว่อวิ๋นนั้นมีนิสัยรักสะอาด ไม่ว่าจะกลับถึงบ้านดึกแค่ไหนหรือหนาวเพียงใดก็ต้องอาบน้ำก่อนเสมอ นางจึงเตรียมต้มน้ำร้อนรอพร้อมไว้ก่อนแล้วเนื่องจากเวลาไม่

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 200

    พูดมาถึงตรงนี้สีหน้าจางเอ้อร์ก็แสดงความขุ่นเคืองขึ้นหลายส่วน “ข้าช่วยเหลือพวกเจ้ามาตั้งนาน ไม่เพียงพวกเจ้าจะไม่สำนึกบุญคุณ ยังกล้าช่วยเยว่ซื่อกลั่นแกล้งมารดาข้า ช่างเป็นคนดีกันเหลือเกิน”หลายคนได้ยินคำพูดนี้ก็ก้มหน้าไม่กล้าสู้สายตา โดยเฉพาะคนที่ก่นด่าย่าฮวากับครอบครัวจาง“บุญคุณงั้นหรือ” เยว่อวิ๋นไห

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 199

    “เอาล่ะ พอกันได้แล้ว” เห็นว่าบ้านจางถูกด่าจนคนกลายเป็นนกกระทาหดหัวไม่กล้าสู้หน้าใคร ผู้ใหญ่บ้านที่เมื่อครู่แอบยืนสะใจจึงค่อยออกมาตวาดห้าม“ต่อไปนี้จงฟังกันให้ดี ข้าจะพูดเรื่องสำคัญแล้ว ด้วยความเสียสละของยายหนูอวิ๋น หมู่บ้านพวกเราจะเปิดโรงสมุนไพร ต่อไปใครที่ไปเก็บสมุนไพรมา ต้องการจะขายก็นำมาขายได้ที่

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 198

    หากเป็นคนอื่นคงนึกตำหนิว่าฮ่องเต้ทำเกินกว่าเหตุ เพราะมองว่าคนอื่นๆ ในสกุลไม่ควรต้องมาพลอยโชคร้ายไปกับการกระทำของหลี่อี้กับหวังสวี่ ทว่าเยว่อวิ๋นนั้นแตกต่างเยว่อวิ๋นในอดีตเติบโตมากับการแบกรับชื่อเสียงของวังอ๋อง ดังนั้นในสายตานางการที่พวกเขาทุกคนกินใช้เสวยสุขกับอำนาจและเงินทองของหวังสวี่กับหลี่อี้ ก็

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 197

    ถึงแม้เยว่อวิ๋นจะบอกว่าให้รอพูดคุยพร้อมกันทีเดียวในตอนเย็น แต่ก็ไม่อาจขัดขวางความอยากรู้อยากเห็นของชาวบ้านกับความอยากเล่าของผู้ใหญ่บ้านได้ดังนั้นกว่าที่นางจะส่งพวกเขาทั้งหมดจากไปได้ เวลาก็ล่วงเลยจนถึงเวลากินอาหารกลางวันของคนงานแล้วรอจนทุกคนมารวมตัวกันเพื่อกินอาหาร เยว่อวิ๋นจึงประกาศบอกให้พวกเขาไปร

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status