Semua Bab ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Bab 181 - Bab 190

แน่นอนว่าหากฉางซื่อถามเรื่องนี้กับหลีจวิน เด็กหนุ่มย่อมตอบอย่างภาคภูมิใจว่า ‘ใช่แล้ว’ อย่างแน่นอน เพราะใต้หล้านี้คงไม่มีพ่อบ้านตระกูลไหนยิ่งใหญ่กว่าเขาไปอีกแล้วเยว่อวิ๋นไม่รู้เลยว่าการฝากให้หลีจวินดูแลความเรียบร้อยในบ้าน จะทำให้นางได้พ่อบ้านที่มีสถานะองค์ชายติดตัวมาเพิ่มคนหนึ่ง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่า

เห็นสายตาวาววับของหลี่อี้ ลูกน้องหันไปมองหลีจวินอย่างเห็นใจ พี่หลี่มีรสนิยมชมชอบเด็กหนุ่มรูปงาม ที่ผ่านมามีคนจำนวนไม่น้อยที่ถูกเขาหมายตา เจ้าเด็กนี่นับว่าโชคร้ายก้าวเท้าผิดออกจากบ้านแล้ววันนี้ หวังว่าคงจะไม่ถูกเล่นจนพังเสียก่อนนะ“ไม่คิดว่าในชนบทอย่างนี้จะมาเจอคนงามชั้นยอด ไปบอกพวกเราให้เตรียมพร้อม

ใช้เวลาแค่ชั่วกะพริบตา หลี่อี้ก็สามารถคว้าคอเสื้อของหลีจวินได้แล้ว เขาหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี ขณะลากเด็กหนุ่มเข้าห้องโดยไม่สนใจถึงอาการขัดขืนของเจ้าตัวสักนิด“ปล่อยข้านะ คนแซ่หลี่เจ้าจะต้องไม่ตายดีแน่!” หลีจวินที่ถูกหิ้วคอเข้าไปยังคงส่งเสียงด่าทอ จากนั้นเสียงพูดกลั้วหัวเราะของหลี่อี้ก็ดังเล็ดลอดออก

โจวหนีที่ถูกเยว่อวิ๋นเตะกระเด็นเข้ามาในห้อง ยามนี้นอนหงายไม่ต่างจากตะพาบถูกจับหงายท้อง เขาสะบัดศีรษะไล่ความมึนงง ก่อนจะชะงักไปเมื่อหูแว่วยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อตนเสียงนั้นดังมาจากทางด้านบน ครั้นพอโจวหนีแหงนหน้าขึ้นไปมอง สายตาก็เห็นเงาร่างสีแดงของคนผู้หนึ่งกำลังนั่งยองๆ อยู่เหนือศีรษะตนเอง เขาขา

กว่าที่เกวียนเทียมวัวจะพาเยว่อวิ๋นกับหลีจวินกลับถึงบ้าน ท้องฟ้าก็เป็นสีดำสนิทดวงจันทร์ลอยเด่นขึ้นสูงอยู่กลางฟ้าแล้วเยว่อวิ๋นรู้ว่าคนบ้านสามจะต้องกำลังรอเซี่ยต้าจวงอยู่เป็นแน่ นางจึงไม่คิดรั้งอีกฝ่ายไว้ หลังจากสนทนากันสองสามประโยค เซี่ยต้าจวงจึงบังคับเกวียนจากไป ส่วนเยว่อวิ๋นกับหลีจวินก็พากันเข้าบ้า