สลักรักเคียงใจ의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

บทที่ 11เมื่อถึงเวลาหกโมงเย็น ทุกคนในบ้านก็มารวมตัวกันที่ห้องอาหาร วันนี้คุณหญิงโสภาลงครัวโชว์ฝีมือการทำอาหารเมนูโปรดให้กับบุตรสาวสุดที่รักด้วยตนเอง โดยเน้นแต่ของที่ธารทีราชอบกินเป็นหลักอย่างเอาใจธารทีราเอาแต่นั่งเงียบใจของเธอเหม่อลอยไป เมื่อสายตาคู่โตจับจ้องไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่อยู่อีกฝั่งของคุณจอห์น“ไอซ์” คุณหญิงโสภาเห็นดังนั้นจึงเอ่ยเรียก เพื่อให้ความสนใจของลูกสาวมาตกอยู่ที่ท่าน“คะคุณแม่” ธารทีราสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงของแม่ เธอปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วยิ้มหวานเพื่อนเอาใจแม่“กินนี่สิลูก นี่ของโปรดของหนูเลยนะ แม่ทำเองกับมือเลย แถมวันนี้ยังมีแต่ของโปรดลูกทั้งนั้นเลยจ้ะ”คุณหญิงโสภาพูดพร้อมตักอาหารที่ลูกสาวชอบกินตั้งแต่เด็กใส่จานให้“ขอบคุณค่ะ” ธารทีรายิ้มให้ทุกคน แล้วก้มมองอาหารบนโต๊ะ ที่มีแต่ของโปรดของเธอจริงๆ อย่างที่แม่บอก“กินเยอะๆ นะคะ” ป้านมช่วยตักข้าวใส่จานให้ธารทีราเมื่อคุณหญิงของบ้านพยักหน้าให้“ขอบคุณมากค่ะป้านม”ธารทีรายกมือไหว้หญิงชราที่มีอายุมากกว่าแม่ของเธอห้าหกปี ส่วนพ่อของเธออายุหกสิบเจ็ดปีแต่ก็ดูยังแข็งแรงส่วนแม่นั้นอายุห้าสิบปี แต่ก็ยังสวยและดูอ่อนวัยกว่าอา

บทที่ 13ธารทีราตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อใส่บาตรทำบุญกรวดน้ำให้ผู้ล่วงลับไปแล้ว เมื่อใส่บาตรเสร็จเธอก็แยกจากคนรับใช้หญิงสาวเดินเล่นที่สนามหน้าบ้านเพลินไปหน่อยจนเดินเลยมาถึงบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ด้านหลังคฤหาสน์หลังใหญ่ ภาพบ้านหลังที่คุ้นเคยตรงหน้าค่อยๆ เลือนหายไป เพราะม่านตากำลังมีน้ำใสเอ่อคลอเธอสาวเท้าเข้าไปยืนตรงหน้าประตูบ้าน แล้วยกมืออันสั่นระริกขึ้นกดรหัสผ่านสำหรับเปิดประตู จากนั้นก็ผลักเข้าไปด้านในทันทีที่ก้าวเข้าไปในบ้าน หญิงสาวก็มองไปรอบบ้านทั้งน้ำตา แม้บ้านหลังนี้จะเก่าลงไปตามวันเวลาที่ผ่านเลยไป แต่ก็ยังคงได้รับการดูแลอย่างดีธารทีราเดินตรงไปที่ห้อง ๆ หนึ่ง เมื่อเปิดประตูเข้าไปด้านในก็ถึงกับชะงักไป ความเจ็บปวดแล่นริ้วขึ้นมา จนทำให้เธอยากที่จะระงับความทุกข์ไว้ได้“อึก หนูกลับมาแล้วนะคะ” เธอพูดเสียงสั่นเครือกับภาพของครอบครัวที่ตั้งอยู่บนโต๊ะตรงหน้า จากนั้นก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนักราวกับว่าแทบจะขาดใจเมื่อภาพครอบครัวในความทรงจำค่อย ๆ ผุดขึ้นมาในมโนนึก แม้จะยังเด็ก แต่เจ้าตัวก็ยังจำได้ไม่เคยลืม“ทุกคนคิดถึงหนูไหมคะ” เธอยิ้มทั้งที่มีน้ำตาไหลไม่ขาดสาย ยามยกมือขึ้นลูบภาพครอบครัวตรงหน้าอย่าง

บทที่ 15ณ ไร่ทานตะวันตรงบริเวณสวนหย่อมหลังบ้าน มีสองสามีภรรยานั่งกินอาหารเช้ากันโดยสามีนั่งจิบกาแฟและอ่านหนังสือพิมพ์ไปด้วย ส่วนภรรยานั้นก็จิบน้ำส้มคั้น และรับประทานไข่ดาวกับขนมปังปิ้งอยู่ข้างๆ สามี พร้อมกับพูดคุยกันอย่างมีความสุขครืดด!! ครืดดด!!!..แรงสั่นของโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะกินข้าว ทำให้ทั้งสองต้องหันไปมอง ก่อนที่พ่อเลี้ยงสิงหาจะหยิบโทรศัพท์ของภรรยาขึ้นมาดู“ใครโทรมาคะ” แม่เลี้ยงม่านแก้วถามสามีด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่าสามีเอาแต่มองโทรศัพท์ของเธอ“ลูกชายของคุณไง” พ่อเลี้ยงสิงห์หาบอกพร้อมหันจอโทรศัพท์ให้ภรรยาดู“ตาดินโทรมาเหรอคะ” แม่เลี้ยงม่านแก้วขมวดคิ้วยุ่ง เพราะไม่อยากจะเชื่อว่าลูกชายจะโทรมาหา เพราะปกติแล้วลูกชายไม่เคยติดต่อมาก่อนเลย“อื้อ” พ่อเลี้ยงสิงหายื่นโทรศัพท์ให้ภรรยาเมื่อแม่เลี้ยงม่านแก้วรับโทรศัพท์จากมือสามีมาถือไว้ก็เปิดลำโพง แล้วเอาวางไว้บนโต๊ะ พลางเอ่ยทักคนในสายว่า“ว่าไงลูก”“แม่ว่างหรือเปล่าครับ” เสียงทุ้มที่ติดจะเย็นชาเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของแม่“ว่างจ้ะ ดินมีอะไรหรือเปล่า” แม่เลี้ยงม่านแก้วหันไปสบตาสามีเล็กน้อย ขณะตอบคำถามลูกชาย“เมื่อวานไอ้ซีลมันพาน้อ

บทที่ 17เวลาห้าโมงเย็นที่บ้านของคุณจอห์น เสียงรถเก๋งคันหรูขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ทำให้ทุกคนออกไปต้อนรับ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีธารทีราด้วย และเป็นคุณหญิงโสภาเองที่ดูตื่นเต้นจึงเอ่ยบอกสามีกับลูกสาวว่า“มากันแล้วคุณ”ด้านแม่เลี้ยงม่านแก้วและพ่อเลี้ยงสิงหาที่นั่งอยู่ในรถ เมื่อคนขับรถลงจากรถมาเปิดประตูรถให้ แม่เลี้ยงสาวก็รีบลงจากรถทันที“หนูไอซ์” ทันทีที่เห็นหน้าธารทีราท่านก็รีบเดินเข้าไปหา“คุณป้า” ด้านหญิงสาวก็ไม่ต่างกัน เธอยกมือไหว้แล้วเดินเข้าไปหา พร้อมกับโผเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของแม่เลี้ยงพรึบ!..“กลับมาทั้งที ไม่บอกป้าเลยนะ” แม่เลี้ยงม่านแก้วพูดชิดศีรษะของหลานสาว มือสองข้างลูบแผ่นหลังบางเบา ๆ ด้วยความรักและคิดถึง“ไอซ์กะว่าจะโทรหาคุณป้าอยู่ค่ะ แต่คุณป้ารู้ซะก่อน”ธารทีรารีบแก้ตัวและพูดอ้อนไป เพื่อเอาใจคุณป้าที่เธอเคารพ“นี่ถ้าพี่เขาไม่โทรถาม ป้าก็คงไม่รู้” แม่เลี้ยงม่านแก้วบอก พลางดันหลานสาวให้ออกห่าง เพื่อที่จะได้มองหลานสาวได้ถนัดตาคุณหญิงโสภาที่ยืนยิ้มไม่หุบเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อได้ยินเพื่อนของท่านเอ่ยถึงเขตแดน“ตาดินโทรหาเธอเหรอ”“ก็ใช่น่ะสิ” แม่เลี้ยงม่านแก้วหันไปสบตาเพื่อ

บทที่ 19เวลาทุ่มหนึ่งที่บ้านของคุณจอห์น เขตแดนขับรถตามรถของเพื่อนรักเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้าน จากนั้นก็เดินลงจากรถ พร้อมกับเดินตามหนึ่งนทีเข้าไปในจังหวะที่ทั้งคู่กำลังเปลี่ยนไปใส่รองเท้าสำหรับใส่ในบ้าน พวกเขาก็ต้องหันไปมอง เมื่อมีเสียงหนึ่งดังขึ้นใกล้ตัว“มากันแล้วหรือ หนุ่ม ๆ” คุณหญิงโสภาที่เดินออกจากครัวเห็นลูกชายและลูกของเพื่อนมาถึงพอดีจึงเอ่ยทักทาย“สวัสดีครับคุณป้า” เขตแดนยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม“จ้า” คุณหญิงรับไหว้ แล้วบอกให้ลูกชายพาเขตแดนเข้าไปในห้องอาหาร ซึ่งชายหนุ่มทั้งสองก็เดินนำหน้าคุณหญิงโสภาเข้าไปในห้องอาหารก่อนเมื่อคุณจอห์นที่นั่งตรงหัวมุมของโต๊ะ เห็นลูกชายและเพื่อนของลูกชายเดินเข้ามาก็เอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม“มาแล้วหรือสองหนุ่ม ซีลพาดินเข้ามานั่งนี่มา”“ครับ” เขตแดนเดินไปที่เก้าอี้ใกล้กับจุดที่พ่อแม่ของเขานั่งอยู่ ส่วนหนึ่งนทีก็เดินมานั่งลงข้างแม่ของตน ซึ่งตอนนี้ที่ฝั่งขวามือของเขามีธารทีรานั่งอยู่ก่อนแล้ว“สวัสดีครับพ่อแม่ สวัสดีครับคุณลุง” เขตแดนไหว้พ่อแม่ พลางยกมือไหว้คุณจอห์น“อื้อ นั่งๆ ลูก” คุณจอห์นรับไหว้ แล้วบอกเขตแดนให้นั่งลง ซึ่งเก้าอี้ตัวที่ชายหนุ่มนั่งลงไปนั้น