MasukShare
บทที่ 11
Terakhir Diperbarui:
2025-05-02 11:49:24บทที่ 11
เมื่อถึงเวลาหกโมงเย็น ทุกคนในบ้านก็มารวมตัวกันที่ห้องอาหาร วันนี้คุณหญิงโสภาลงครัวโชว์ฝีมือการทำอาหารเมนูโปรดให้กับบุตรสาวสุดที่รักด้วยตนเอง โดยเน้นแต่ของที่ธารทีราชอบกินเป็นหลักอย่างเอาใจ
ธารทีราเอาแต่นั่งเงียบใจของเธอเหม่อลอยไป เมื่อสายตาคู่โตจับจ้องไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่อยู่อีกฝั่งของคุณจอห์น
“ไอซ์” คุณหญิงโสภาเห็นดังนั้นจึงเอ่ยเรียก เพื่อให้ความสนใจของลูกสาวมาตกอยู่ที่ท่าน
“คะคุณแม่” ธารทีราสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงของแม่ เธอปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วยิ้มหวานเพื่อนเอาใจแม่
“กินนี่สิลูก นี่ของโปรดของหนูเลยนะ แม่ทำเองกับมือเลย แถมวันนี้ยังมีแต่ของโปรดลูกทั้งนั้นเลยจ้ะ”
คุณหญิงโสภาพูดพร้อมตักอาหารที่ลูกสาวชอบกินตั้งแต่เด็กใส่จานให้
“ขอบคุณค่ะ” ธารทีรายิ้มให้ทุกคน แล้วก้มมองอาหารบนโต๊ะ ที่มีแต่ของโปรดของเธอจริงๆ อย่างที่แม่บอก
“กินเยอะๆ นะคะ” ป้านมช่วยตักข้าวใส่จานให้ธารทีราเมื่อคุณหญิงของบ้านพยักหน้าให้
“ขอบคุณมากค่ะป้านม”
ธารทีรายกมือไหว้หญิงชราที่มีอายุมากกว่าแม่ของเธอห้าหกปี ส่วนพ่อของเธออายุหกสิบเจ็ดปีแต่ก็ดูยังแข็งแรงส่วนแม่นั้นอายุห้าสิบปี แต่ก็ยังสวยและดูอ่อนวัยกว่าอายุจริง
“อื้อ เมื่อตอนเย็น แม่ลืมถาม ทำไมถึงมาช้ากันนักล่ะลูก เครื่องดีเลย์เหรอ” คุณหญิงโสภาถามลูกชาย เมื่อคนใช้ออกจากห้องอาหารไปหมดแล้ว
หนึ่งนทีไม่ได้ตอบ พลางหันไปส่งสายตาเป็นเชิงบอกกับน้องสาวว่าไม่ให้พูดอะไรเช่นกัน
ด้านคุณจอห์นเห็นท่าทางอ้ำอึ้งของลูกชายจึงถามขึ้นว่า
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังนะครับ ตอนนี้ผมว่าเรากินข้าวกันก่อนดีกว่านะครับ”
หนึ่งนทีไม่อยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับธารทีราให้พ่อแม่ฟังตอนนี้ เพราะถ้าพูดออกไปในเวลานี้มีหวังแม่ของเขากินอะไรไม่ลงแน่ๆ
คุณจอห์นพยักหน้าให้ลูกชาย ก่อนจะหันมาส่ายหน้าให้ภรรยาเบาๆ พอคุณหญิงโสภาเห็นแบบนั้นก็พยักหน้ารับและไม่คิดถามต่อ แต่หันมาสนใจชวนบุตรสาวกินอาหารแทน
หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จ ทุกคนในบ้านก็ไปนั่งสนทนากันให้หายคิดถึงอยู่ที่ห้องรับแขก กระทั่งเวลาผ่านไปจนถึงราวๆ สองทุ่ม คุณหญิงโสภาก็สังเกตเห็นว่าลูกสาวดูเงียบลงไปและมักจะหาวบ่อย ๆ ท่านจึงหันไปบอกกับอีกฝ่ายว่า
“ถ้าง่วงแล้วก็ขึ้นไปพักผ่อนเถอะลูก”
“แต่…”ธารทีราปฏิเสธ พลางหันไปมองพี่ชาย เพราะหญิงสาวเองก็อยากจะรู้เรื่องคนที่ตามเธอในวันนี้เช่นกัน เพียงแต่ที่ผ่านมาทุกคนยังไม่ยอมเอ่ยถึงเรื่องนั้นสักที
“ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนไป แล้วค่อยลงมาหาพ่อกับแม่ใหม่”
คุณจอห์นบอกลูกสาวไปแบบนั้น เพราะใจจริงตัวท่านก็ไม่อยากให้ธารทีราต้องมารับรู้เรื่องทำนองนี้อยู่แล้ว
“ได้ค่ะ” สีหน้าขรึมของพ่อ ทำให้ธารทีราเกรงกลัว เธอจึงพยักหน้ารับ แล้วเดินตามป้านมที่ถูกเรียกให้มาดูแลไปที่ห้องของเธอที่ชั้นบน
เมื่อลูกสาวเดินจากไปแล้วคุณจอห์นที่ดูจะเคร่งขรึมมากกว่าเดิม ก็หันมาถามลูกชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าทันที
“เกิดอะไรขึ้นหรือซีล”
“ที่สนามบิน มีคนสะกดรอยตามยัยไอซ์ครับ” หนึ่งนทีเอนหลังพิงพนักโซฟา แล้วบอกเรื่องที่เกิดขึ้นตอนบ่ายให้พ่อกับแม่รู้
“อะไรนะ! " คุณหญิงโสภาอุทานด้วยความตกใจ พร้อมทั้งยกมือขึ้นทาบอกท่าทางเหมือนกำลังจะเป็นลมของแม่ ทำให้ชายหนุ่มรีบอกออกไปว่า
Bab terbaru
สลักรักเคียงใจ บทที่ 97
บทที่ 97สองอาทิตย์แล้วที่นักรบกลับมาอยู่บ้าน และวันนี้เป็นวันแรกที่ธารทีราต้องไปยังบริษัทอีกแห่ง ซึ่งพ่อของเธอและพ่อของเขตแดนหุ้นกันเปิดขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ“มาหาใครคะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“คุณเขตแดนค่ะ” ธารทีราบอกพนักงาน“เอ่อ คุณได้นัดไว้ไหมคะ แล้วคุณ…”ธารทีราไม่รอให้พนักงานถามจนจบ เธอก็บอกไปว่า“ฉันชื่อธารทีราค่ะ เป็นน้องสาวของคุณหนึ่งนที” เธอบอกออกไปก่อนจะส่งบัตรวีไอพีของที่นี่ให้อีกฝ่ายดู“อ๋อค่ะ สวัสดีค่ะ” พนักงานฟังแล้วก็รีบเอ่ยทักทายอย่างรวดเร็วจากนั้นพนักงานก็เชิญเธอไปที่ลิฟต์“ชะ...เชิญทางนี้เลยค่ะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงานของเขตแดน พนักงานก็ขอตัวทันที ทำให้หญิงสาวเคาะประตูขออนุญาต“เชิญ”เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน ธารทีราก็เปิดประตูเข้าไปทันทีด้านเขตแดนที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย พอเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหา“น้ำมาได้ยังไงครับ”“ทำอะไรอยู่คะ น้ำมากวนหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถาม ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายคว้าร่างของเธอไปกอด“ไม่กวนครับ” เขตแดนเอ่ยอย่างนุ่มนวล พลางฉวยโอกาสหอมแก้มไปหนึ่งที“พี่ดิน” เธอตีที่ท่อนแขนแข็
สลักรักเคียงใจ บทที่ 96
บทที่ 96“ป้านมคือคนที่คอยเลี้ยงเราสองคนไง” ธารทีราหันไปอธิบายให้พี่ชายฟังด้วยรอยยิ้ม“ขอโทษด้วยครับ ผม…” นักรบเอ่ยด้วยเสียงที่ขาดห้วงไป ด้วยรู้สึกผิดที่ตนเองจำคนใกล้ตัวในอดีตไม่ได้เลย ป้านมเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีอึดอัดใจจึงเอ่ยแทรกขึ้นว่า“ไม่เป็นไรนะคะ ป้าดีใจที่สุดเลยค่ะที่คุณรบกลับมา”“นี่เป็นเอกสารใหม่ของรบนะ คุณลุงทำไว้ให้จ้ะ” คุณหญิงโสภายื่นซองเอกสารไปให้หลานชายนักรบหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู ซึ่งมันคือเอกสารการเปลี่ยนชื่อและเอกสารกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ของเขา ทั้งเรื่องบ้านและตัวธุรกิจที่เคยเป็นส่วนแบ่งของหมอคาร์ล“ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกรรมสิทธิ์ของรบนะ”“แล้วน้ำล่ะครับ บ้านหลังนี้ก็ของพ่อแม่นี่ ทำไมถึง…” นักรบถามไม่ทันจบคำ ธารทีราก็พูดขึ้นว่า“คุณแม่จะยกบ้านหลังโน้นของคุณแม่ให้น้ำค่ะ ส่วนของพี่ซีลคุณแม่จะยกบ้านตากอากาศอีกหลังหนึ่งให้แทน”นักรบมองตามมือน้องสาวที่ชี้ให้เขาดูบ้านที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับบ้านหลังนี้ ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน โดยแค่มีรั้วต้นไม้กั้นไว้เท่านั้น“รบคงไม่ว่าป้านะ ถ้าในช่วงนี้ป้าจะให้น้ำไปอยู่กับป้า”"ผมเข้าใจครับ มีน้ำไปอยู่กับคุณป้าก็ดีแล้วล่ะครับ““ขอบใจมากจ้ะ ตอนนี้ซีลไปพักท
สลักรักเคียงใจ บทที่ 95
บทที่ 95พอมาถึงเจดีย์สีขาวสะอาดที่โดยรอบมีการทำความสะอาดและมีดอกไม้พร้อมกระถางธูปจัดวางอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หันมาหาน้องสาว“น้ำมาที่นี่บ่อยใช่ไหม”“คุณพ่อ...เอ่อ...ลุงจอห์นให้คนจัดการให้ตลอดค่ะ มันก็เลยดูดีแล้วก็สะอาดแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคงเสียใจอยู่ จนพี่ชายต้องยกมือขึ้นไปจับที่บ่าบางแล้วบีบเบา ๆ“น้ำ ไม่เป็นไรนะ”“ค่ะ น้ำก็แค่คิดถึงอดีตที่ดี ๆ น่ะค่ะ คุณพ่อดีกับน้ำมาก ทั้งที่น้ำเป็นแค่หลานเท่านั้นเอง” เธอหันไปบอกพี่ชาย ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่รูปของพ่อแม่ที่กำลังอุ้มพี่ชายของเธอตอนเล็ก ๆ อยู่ด้วย“เอาไว้น้ำจะให้คนมาเปลี่ยนรูปให้ใหม่นะคะ คุณพ่อคุณแม่”ธารทีราเอ่ยกับพ่อแม่ ทำเหมือนกับว่าท่านทั้งสองได้ยินสิ่งที่พูดไป จากนั้นก็หันมายิ้มให้พี่ชายสลับกับการมองเจดีย์ตรงหน้า“พ่อคะ แม่คะ น้ำพาพี่รบมาหาค่ะ”“พ่อครับ แม่ครับ ผมมาหาแล้วนะครับ” นักรบยกมือไหว้พ่อแม่ แม้หมอจะบอกว่าเขาคงไม่อาจจดจำอะไรได้แล้ว แต่เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเขามากอย่างแน่นอน จึงรู้สึกดีใจระคนเศร้าที่ได้มาหาพวกท่านจากนั้นสองพี่น้องต่างก็จมอยู่ในห้วงคิดส่วนตัว แต่แววตาของค
สลักรักเคียงใจ บทที่ 94
บทที่ 94หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...เมื่อรถจอดตรงลานจอด เขตแดนก็ลงจากรถเดินอ้อมไปฝั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูให้ธารทีรา“นี่ถ้าคุณแม่ไม่บอกให้มา น้ำก็ไม่อยากมาหรอกนะคะ”“พี่เข้าใจ ยังไงเขาก็ตายแล้ว น้ำก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะ”“ก็เพราะว่าอโหสิกรรมให้ไงคะน้ำถึงมา” ธารทีราย่นหน้าใส่เขตแดน เอาจริงๆ ถึงจะโกรธและแค้นดาเนียลมากแค่ไหนพ่อแม่เธอก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี“งั้นเข้าไปกันเถอะ” เขตแดนบอก พร้อมจับมือหญิงสาวมากุม แล้วพาเดินเข้าไปในวัดช่วงเวลาที่เดินเข้าไปในวัดนั้น ธารทีราก็ถามเพราะสงสัยมากที่ดาเนียลซึ่งเป็นลูกครึ่งนั้นนับถือศาสนาพุทธ“ตอนแรกนึกว่าเขาจะจัดงานศพแบบคริสต์นะคะเนี่ย”“เห็นว่าเขานับถือศาสนาตามภรรยาน่ะ”“อ้อ...” ธารทีราตอบรับ ก่อนจะถามถึงเรื่องอื่น “พี่ดิน พี่รู้ไหมว่าพี่ซีลไปไหน ตั้งแต่เสร็จงานศพคุณพ่อก็ไม่ยอมกลับบ้านเลยค่ะ โทรไปหาก็บอกแต่ว่าขอไปพักผ่อนเงียบ ๆ สักพัก พอถามก็ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่เห็นมันไปที่ผับนานแล้วนะ ปกติมันจะเข้าผับทุกคืน นี่มันยังทิ้งงานที่บริษัทให้พี่ทำเลย บอกแค่ว่าอยากไปทำใจสักพัก”“ความจริงงานศพของดาเนียลคุณแม่จะให้พี่ซีลมานะ แต่พี่ซีลเล่น
สลักรักเคียงใจ บทที่ 93
บทที่ 93นักรบเองก็อึ้งไปเช่นกัน แต่แล้วชายหนุ่มก็ดึงสติกลับมาเมื่อมีมือของนาเดียร์ยื่นมาจับมืออีกข้างของเขาไว้ โดยที่มีอีกข้างตอนนี้มีธารทีราจับไว้เช่นกัน“แล้วแม่ล่ะ” นักรบถามเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจกำลังห่วงใยมาดามอันนาอย่างที่สุด“คุณแม่ความดันกำเริบหมดสติ ตอนนี้นอนพักอยู่ที่ห้องพักฟื้นค่ะ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีก ตอนนี้เธอเอาแต่ก้มหน้า เพราะไม่กล้าจะสู้หน้าใคร ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด“แม่...” นักรบเอ่ยเสียงสั่น ครั้งนี้เขายอมปล่อยมือน้องสาวแท้ ๆ เพื่ออ้าแขนโอบกอดน้องสาวอีกคนไว้ ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ ๆ แต่เขาก็รักเธอเหมือนน้องสาว“ไม่ต้องร้องไห้นะ เงียบซะ” นักรบกอดนาเดียร์ไว้แน่น และพูดปลอบขวัญอย่างอ่อนโยน“พี่ไทด์อยู่เป็นเพื่อนเดียก่อนได้ไหม เดียไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ป๋ายังนอนอยู่ในนั้น คุณแม่ก็…” นาเดียร์ไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงทุ้มต่ำที่เธอไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น“ไอ้รบ ถ้ามึงช่วยเป็นธุระจัดงานศพให้ไอ้ฆาตกรที่มันฆ่าพ่อแม่มึงและฆ่าพ่อกู กูจะขอเป็นศัตรูกับมึงตลอดไป” หนึ่งนทีปล่อยแม่ให้ยืนอยู่กับธารทีรา แล้วเดินเข้าไปยืนใกล้นักรบที่กำลังยืนกอดนาเดียร์อยู่“ซี
สลักรักเคียงใจ บทที่ 92
บทที่ 92ณ โรงพยาบาลคุณหญิงโสภรีบเดินทางมายังโรงพยาบาลทันทีหลังทราบว่าสามีของตนถูกยิงได้รับบาดเจ็บ“ซีล น้ำ พ่อเป็นยังไงบ้าง” เสียงสั่นเครือของคุณหญิงดังมาก่อนตัว โดยตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีทั้งธารทีรา นักรบ หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนยืนออกันอยู่“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น ใครยิงพ่อ” คุณหญิงโสภามองลูกสาวและลูกชายที่ยังยืนหันหลังให้ เพราะหนึ่งนทีเอาแต่ยืนมองประตูห้องฉุกเฉินอย่างไม่ยอมละสายตาคำถามของแม่ ทำให้หญิงสาวหันไปมองนักรบ เมื่อพี่ชายพยักหน้าจึงเล่าให้แม่ฟัง“น้ำไม่แน่ใจค่ะว่าใครยิงคุณพ่อ เหตุการณืตอนนั้นวุ่นวายไปหมด แต่ที่แน่ ๆ ดาเนียลสั่งลูกน้องให้ยิงพวกเราค่ะ”“ไอ้ดาเนียล มึงทำร้ายพ่อกู ถ้าพ่อกูเป็นอะไรขึ้นมา กูจะฆ่าล้างโคตรมึง” หนึ่งนทีมองนักรบด้วยแววตาไม่พอใจ แม้เขาจะไม่โทษอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ แต่ลึก ๆ ธารทีรารู้ดีว่าหนึ่งนทีคงไม่พอใจนักรบอย่างมากที่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง จนทำให้พ่อของเขาต้องตามไปช่วย“คุณหมอ คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ” เขตแดนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีหมอคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้านคุณหมอมีสีหน้าเคร่งเครียด เขามองหน้าทุกคน โดยเฉพาะคุณหญิงโสภา ก่อนจะพูดอ
Anda juga akan menyukai
บอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน48.8K Dibacaยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn35.9K Dibacaน้องเมีย (Secret)
ลำเจียก21.1K Dibacaท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา139.1K Dibacaพระรามหวงรัก
กระดาษสีเลือด172 Dibacaเพลิงรักเพลิงแค้น
นาวิกา110 Dibacaปะป๊าที่แปลว่าผัวไม่ใช่พ่อ
Sun Su340 Dibacaรวมเรื่องสั้น (PWP) (18+)
หวานน้อยมาก208 Dibaca
