ตอนที่ 15.

ตอนที่ 15.

นทิชาสับสน มึนงง จนไม่ได้จับจ้องกริยาที่รัชชานนท์เผลอกระทำออกมาว่าเขามองเห็นทุกอย่างหมดแล้ว

“รฎาพรไง! เธอยังจำเด็กสาวปีหนึ่งที่ชื่อรฎาพรได้หรือเปล่า จำได้ไหม!”

มือหนาสีแทนขยุ้มเส้นผมนุ่มเต็มแรง ก่อนจะกระชากให้ร่างบางขยับกายเข้ามาหาด้วยการกระทำที่ไร้ซึ่งความปรานี

หญิงสาวเจ็บที่โคนผมจนต้องนิ่วหน้า น้ำตาไหลแล้วไหลอีก มือบางข้างหนึ่งรีบพยายามตะครุบปมผ้าขนหนูไว้เพื่อกันมันจะหลุดลุ่ยลงมาจนตัวเองต้องโป๊เปลือยต่อหน้าผู้ชายใจยักษ์คนนี้ ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ต้องรีบตลบชายผ้าเช็ดตัวที่ร่นขึ้นมาถึงหน้าขาให้กลับลงไปที่เดิม เพราะแม้เขาจะมองไม่เห็น แต่ความอับอายก็ยังมีอยู่เต็มเปี่ยมในสายเลือด

“จำได้หรือเปล่า... เด็กผู้หญิงที่หลงเชื่อคำพูดเน่าๆ ของเธอ...!”

“รฎาพร...”

สมองของนทิชาเริ่มทำงานย้อนเวลากลับไปในอดีตที่ผ่านมาอย่างรวดเร็ว พยายามค้นหาว่าตัวเองเคยรู้จักคนชื่อนี้ไหม และสุดท้ายก็ได้ข้อสรุปที่น่าเศร้าใจ

‘มีน... น้องพรตายแล้วนะ เมื่อวานนี้เอง...’

หญิงสาวนึกไปถึงเรื่องเมื่อตอนที่เธออยู่ปีสามเทอมสุดท้าย วันนั้นหล่อนกำลังอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบ อดิเทพก็เดินเข้ามาบอกหล่อนด้วยสีหน้าเศร้าหมอ