Semua Bab ท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที: Bab 111 - Bab 120

“มัด! มัดว่าพี่ควรทำไงต่อดี” เธอหันมาขอความเห็นพลางกุมมืออีกฝ่าย ประหนึ่งฝ่ายนั้นคือความหวังสุดท้าย “เอ่อ…ถ้าจะขนาดนี้ ก็คงต้องทำใจแหละ” คำตอบจากมีนาทำคนที่เพิ่งหยุดฟูมฟาย ปล่อยโฮออกมาอีก “ฮือๆๆๆ” “โอ๊ยๆๆ อย่าเพิ่งร้องสิพี่ ฮึบก่อนๆ ฮึบ! ในกรณีแบบนี้ คือหนูก็ไม่รู้จะปลอบใจพี่ยังไง จะบอกให้พี่พยายามต่อก็เหมือนสนับสนุนให้พี่หลอกตัวเองไปวันๆ ตัดใจซะเถอะนะ เป็นเกย์นะพี่ไม่ได้เป็นหวัด ที่จะแค่กินยาพักผ่อนแล้วหายได้ หนูรู้ว่ามันอาจจะเจ็บ แต่เจ็บแล้วจบมันก็ดีกว่าไม่ใช่เหรอ เชื่อหนู! พี่จะต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้ เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกันนะ” มีนาบอกพลางเข้าไปกอดให้กำลังใจพี่สาว “อื้ม! ขอบใจนะ ไม่นึกว่ายัยเด็กขี้มูกโป่งวันนั้น จะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วในวันนี้” เธอขยี้หัวน้องสาวด้วยความเอ็นดู “ก็ต้องโตแล้วสิ หนูเรียนจบแล้ว มีงานทำแล้วด้วย แล้วหนูก็ไม่เคยขี้มูกโป่งสักหน่อย” มีนาเงยหน้าขึ้นมาย่นจมูกให้ “ว่าแต่แล้วพี่จะเอาไงต่อ” คำถามของน้องสาวทำเธอถอนหายใจหนักๆ อีกครั้ง “เฮ้อ! ให้พี่ตัดใจตอนนี้ พี่ยังทำไม่ได้หรอก อย่าว่าแต่

บทที่ 33“เบื่อเจ้านายก็เลยขี้เกียจไปทำงาน นี่ก็กะจะมาหามุมนั่งอ่านนิยายซะหน่อย อยากได้สักเล่มไหม บุพเพรักกับดักปรารถนาของเลอบัว ทั้งหื่นทั้งฮา เผื่อชีวิตแกจะมีสีสันมากขึ้น” เธอเบี่ยงประเด็นด้วยการหยิบนิยายในกระเป๋าออกมาวาง ระหว่างนั้นสายตาก็ดันเหลือบไปเห็นแสงสว่างจากโทรศัพท์ในกระเป๋า แน่นอนว่ามีสายโทรเข้า แล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคนที่เธอเพิ่งบ่นว่าเบื่อ และแน่นอนว่าคนคนนั้นก็กำลังหงุดหงิดงุ่นง่านจนไม่มีใครเข้าหน้าติดย้อนกลับมาที่ท่านรอง ทันทีที่ลืมตาตื่น สิ่งแรกที่เขาทำคือโทรหาเธอ แม้จะโทรไม่ติด แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาละความพยายามแต่อย่างใด กระทั่งถึงตอนนี้ตอนที่เขานั่งอยู่ในห้องทำงาน เขาก็ยังพยายามอยู่ ตอนโทรไม่ติดเพราะปิดเครื่องว่าโมโหแล้ว แต่โทรติดแล้วไม่รับโมโหยิ่งกว่า “รู้ใช่ไหมครับว่าพี่ชายท่านรองกำลังจะแต่งงาน” ชาติมาที่ถูกส่งมาช่วยงานชั่วคราวถามขึ้นลอยๆ หลังเห็นอาการหงุดหงิดงุ่นง่านของท่านรองมาพักใหญ่ “อือ” เขาตอบเสียงกระแทกกระทั้น ด้วยยังไม่มีกะจิตกะใจจะมาสนใจเรื่องของใครทั้งนั้น “แล้วรู้ไหมครับ…ว่าที่เจ้าสาวของพี่ชายท่านรองเป็นใคร” ชาติมาย

บทที่ 35“ตอนนี้ยังไม่มี แต่อีกเดี๋ยวก็มี” เขาหยุดและหันมามองเธอด้วยใบหน้าถมึงทึง ถ้าจะบอกว่าไม่กลัว ก็คงเป็นการโกหกที่ไม่เนียน “ขึ้นรถ” เสียงเข้มๆ ของเขาทำให้เธอเพิ่งสังเกตว่าตอนนี้พวกเขายืนอยู่หน้ารถแล้ว และเพราะแววตาดุๆ ที่มองมาก็ทำให้เธอต้องขึ้นไปนั่งอยู่บนรถอย่างว่าง่าย “อะเอ่อ…เผื่อบอสยังไม่ทราบ วันนี้ฉันลาค่ะ” เธอบอกเสียงอึกอัก แต่เขาเพียงหันขวับมามองนัยน์ตาขุ่นขวาง ทำเธอรีบก้มหน้างุดๆ ทันที จากนั้นบรรยากาศบนรถก็เงียบสงัด เมื่อเธอไม่กล้าพูดไม่กล้าถามใดๆ อีก ในที่สุดบรรยากาศที่แสนอึดอัดก็จบลง เมื่อรถยนต์คันหรูเคลื่อนมาหยุดอยู่ที่หน้าคอนโดของเขา “ลงมาสิ” เขาเดินอ้อมมาเปิดประตูให้ หลังเห็นเธอนั่งนิ่งไม่ยอมขยับ “อุ๊ย! จะพาฉันไปไหน ฉันไม่ไป ฉันจะกลับบ้าน” เธอโวยลั่นหลังถูกเจ้านายหนุ่มฉุดแขนให้ลงมาจากรถ“คุณไม่ได้อยากกลับจริงๆ หรอก ไม่อย่างนั้นเมื่อคืนคุณคงกลับไปแล้ว” คำพูดเขาทำเธอหันขวับมามองด้วยความตกตะลึง “อย่าบอกนะว่าบอสไปหาฉันที่ห้องเมื่อคืนนี้” เขาไม่ตอบ แต่กลับลากเธอเข้าไปในลิฟต์แทน แล้วบรรยากาศก็กลับมาน่าอึดอัด

บทที่ 37“อ๊ะ!” เธอครางเสียงหลง ทันทีที่นิ้วเรียวถูกถอดถอนออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะต้องกัดเม้มริมฝีปากมองดูนิ้วนั้นถูกส่งเข้าปาก แล้วเขาก็ดูดเม้มมันต่อหน้าต่อตาเธอ “ทีนี้เชื่อรึยังว่าผม…ชอบกินคุณ” เขาบอกพลางปาดหลังมือเช็ดรอบปาก ในขณะที่เธอได้แต่มองตาปรอย แน่นอนว่ามันเกิดจากการกินมูมมามของเขานี่แหละ และตอนนี้เธอก็เข้าใจถ่องแท้แล้วว่า…กินของเขาหมายถึงอะไร “อา…คุณน่ากินเหลือเกิน” เพียงแค่หลุบตามองความฉ่ำเยิ้มบนเนินสาว เขาก็ไม่อาจหักห้าม จนต้องก้มลงไปฟอนฟัดมันอีกครั้ง “อ๊ะ…อ๊า…!” เสียงครางแทบเป็นเสียงหวีดร้อง ทันทีที่ลิ้นร้อนกระหวัดลงมาอีกครั้ง เขาฟอนฟัด เขารีดเร้น แล้วเขาก็ดูดเม้มเล็มเลีย ราวกับเธอคืออาหารอันโอชะ และเขาก็กำลังหิวโหย ลิ้นร้อนที่กำลังจุ่มจ่อมสลับปัดป่ายบนติ่งสยิว ทำสะโพกผายส่ายร่า แต่ครานี้ไม่ได้ส่ายหนี ตรงกันข้ามมันคือการส่ายร่าแอ่นรับปากและลิ้น ประหนึ่งหญิงร่านรักก็ไม่ปาน กระทั่งใบหน้าคมค่อยๆ เลื่อนขึ้นมามอบจูบดูดดื่มให้เธออีกครั้ง “ขอผมนะคนดี” เขาผละจูบบอกเสียงกระเส่า ในขณะที่เธอแทบไม่ได้จับใจความในสิ่งที่เขาพูด ทำเพียงปรือตามอ

บทที่ 39“หวานมาก เคยหวานยังไงก็ยังหวานอย่างนั้น” ประโยคนี้ของเขาทำเธอนึกสงสัย ประหนึ่งว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่แล้วความสงสัยก็พ่ายแพ้ให้แก่ความเสียดเสียวในที่สุด เมื่อเรียวขาสลักเสลาถูกยกให้วางเหยียบอยู่บนบ่าแกร่ง ในขณะที่ริมฝีปากของเขาก็ยังจดจ่ออยู่กับเนินสาวที่บัดนี้บวมเจ่อจากบทเรียนรักครั้งก่อน “ไม่…อ๊ะ!” ด้วยท่วงท่าน่าอายทำให้เธอประดักประเดิดจนต้องร้องห้าม แต่แล้วเสียงห้ามก็กลายเป็นเสียงครางน่าอายอีกจนได้ หลังกายสาวถูกจู่โจมโรมรันด้วยปากและลิ้น ซึ่งดูเหมือนว่าท่านี้จะถูกอกถูกใจเขาเป็นพิเศษ เพราะมันทำให้เขาสัมผัสความสาวลึกซึ้งขึ้น แนบแน่นขึ้น “อื้อ…อ๊า…!” เสียงครางแทบเป็นเสียงหวีดร้องราวกับจะขาดใจ เมื่อเนินสาวถูกตะโบมจูบดูดเม้มหนักหน่วงสลับปัดป่ายเล็มเลีย ประหนึ่งว่าความหอมหวานตรงหน้าคืออาหารรสเลิศที่กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักเบื่อ และเขาก็กำลังละเลียดชิมมันด้วยความหลงใหล “อืม!” เสียงครางกระหึ่มดังจากลำคอ ขณะที่เขากำลังห่อลิ้นจุ่มจ่อมร่องลึกสลับรีดเร้น แล้วน้ำหวานมากมายก็ถูกกลั่นออกมาให้เขาได้ชิม แต่ดูเหมือนสายน้ำที่กำลังไหลอาบไปทั่วนวลเนื้อจะเป็นอุปสรร