Semua Bab ท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที: Bab 131 - Bab 140

บทที่ 50“ฮือๆๆ” “ผมรู้ว่าคุณซึ้ง แต่ช่วยตอบตกลงให้ผมสบายใจก่อนได้ไหม” คนที่กำลังคุกเข่าเงยหน้าถามทำตาปริบๆ แต่เธอกลับตะคอกกลับมาเสียงเขียว “ซึ้งอะไรเล่า ฉันโกรธ” “โกรธเรื่อง?” เขาทำหน้างง จนเธอต้องสาธยาย “ยังมีหน้ามาถาม ก็โกรธเรื่องที่คุณขอฉันแต่งงานในสภาพนี้ไง” อา…ก็สภาพที่เธอเปลือยล่อนจ้อนไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น ที่สำคัญไอ้การคุกเข่าแล้วใบหน้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากหน้าขา ประหนึ่งว่าไม่ได้พูดกับเธอ แต่กำลังพูดกับตรงนั้นของเธอ มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกอนาถใจทุกครั้งที่ก้มมอง “มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้หญิง คนอื่นเขาได้ใส่ชุดสวยๆ ถ่ายรูปโพสต์ลงโซเชียล อวดใครต่อใครให้อิจฉาเล่น หรืออย่างน้อยก็เพื่อประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่าคุณเป็นของฉัน แต่นี่อะไร อย่าว่าแต่จะอวด แม้แต่เล่าให้เพื่อนฟัง ฉันก็ทำไม่ได้ ไม่ใช่แค่เล่าไม่ได้ แต่ยังต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับไม่ให้ใครรู้อีก คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงคุณภากร ฮือๆๆ” ในขณะที่เธอกำลังฟูมฟาย เขากลับยิ้มด้วยความเอ็นดู “แล้ว…สรุปว่าแต่งไหม” เขาสรุปรวบรัดตัดตอนไม่เปิดโอกาสให้เ

“อา…!” เขาคำรามลั่นประหนึ่งเสือร้ายถูกทรมาน ใช่! เขากำลังทรมานด้วยความซ่านเสียว เมื่อปากเล็กๆ ของเธอกำลังขบเม้มเล็มเลียยอดอกสีเข้มของเขาอย่างเมามัน พร้อมกันนั้นมือที่เคยลูบไล้บริเวณลอนหน้าท้องก็ค่อยๆ เคลื่อนต่ำลงไป กระทั่งมือนั้นก็สอดเข้าไปในกางเกง หมับ! มือที่กำลังจะเคลื่อนต่ำลงไปอีกถูกจับหมับจนขยับไม่ได้ ครั้นพอจะประท้วง เสียงประท้วงก็กลายเป็นเสียงครวญคราง “อ๊ะ!” เสื้อยืดพอดีตัวถูกถลกรั้งขึ้นมา พร้อมกับยกทรงเนื้อดีที่ถูกดึงขึ้นเพื่อปลดปล่อยอกอูมตูมเต่งให้เป็นอิสระ ทันใดนั้นเขาก็ซุกไซร้ใบหน้าลงมาจู่โจมโลมเลียเนินอกเบื้องหน้าด้วยความหิวกระหาย สัมผัสที่เต็มไปด้วยความคลั่งไคล้หลงใหลทำเธอครางครั้งแล้วครั้งเล่า ยิ่งสัมผัสกันมากเท่าไหร่ ก็เหมือนยิ่งปลุกกำหนัดในกายทั้งคู่ให้พลุ่งพล่านมากเท่านั้น และดูเหมือนจะมากจนเขาควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว เธอถูกยกอุ้มในท่าสองขาเกี่ยวรอบเอวสอบ ในขณะที่เขาก็ยังดูดเม้มสลับขบกัดอกสาวด้วยความลุ่มหลง กระทั่งเธอถูกพาเข้ามาในห้องแดงที่เต็มไปด้วยเครื่องระบายความใคร่ ชายหนุ่มเดินไปหยิบอุปกรณ์บางอย่าง หลังจากที่วางเธอลงบนเตียง ในขณะที่

บทที่ 54“นี่ๆๆ ถึงผมจะทำอะไรๆ คุณ แต่มันก็แค่ภายนอก ไม่เคยล่วงเกินเข้าไปข้างในสักที อ้อ! ถ้าไม่นับว่าลิ้นเป็นอวัยวะเพศ ตอนนั้นคุณก็ยังบริสุทธิ์” อา…! ตอนนี้เธอรู้สึกได้ว่าหน้าตัวเองกำลังเห่อร้อน ไม่คิดว่าผู้ชายที่แสนอบอุ่นในสายตาเธอกจะกลายเป็นผู้ชายหื่นห่ามไปได้ในชั่วข้ามคืน แต่จะว่าไปมันก็กร้าวใจไปอีกแบบนะ “ถะๆ ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ แต่คุณก็ขึ้นชื่อว่าลักหลับฉันอยู่ดี” เธอกล่าวหาเขา ทั้งที่ในใจกำลังลิงโลด รู้สึกเหมือนชีวิตคอมพลีท เมื่อสิ่งที่เธออุตส่าห์ทำมาทั้งหมด สุดท้ายมันก็ไม่ได้ล้มเหลวอย่างที่คิด “ก็ไม่เห็นว่าคุณจะหลับสักที” เขาพูดลอยๆ แต่มันกลับทำให้จินตนาการเธอล้ำไปไกล “ถ้าเราไม่หลับ แล้วเราทำอะไรวะ” เธองึมงำกับตัวเองเบาๆ “คุณก็ร้องครวญครางแล้วก็ดิ้นทุรนทุรายอยู่บนเตียงนี้ไง” เขาตอบคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบของเธอด้วยเสียงกระเส่า อีกทั้งใบหน้าที่โน้มลงมาก็ชิดหน้าเธอจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รินรดลงมา “โอ๊ยนี่! ไม่ต้องพูดเลยคนฉวยโอกาส ฉวยโอกาสไม่พอ ยังโยนความผิดให้หมาอีก คุณทำแบบนั้นกับละมุนได้ไง โธ่! ละมุนช่างน่าสงสาร

บทที่ 56“พี่ไปกับน้ำได้ไหมคะ น้ำไม่อยากไปคนเดียว น้ำกลัว” ศิศิราหยุดคิดพลางหันไปมองที่ประตูห้อง ใช่! เธอกำลังรู้สึกลำบากใจไม่น้อย แต่ตอนนี้เธอจำเป็นต้องให้ความสำคัญชีวิตหนึ่งที่กำลังจะจากไป “ก็ได้จ๊ะ แต่ขอพี่โทรบอกคุณภากรก่อนนะ” ศิศิราเอื้อมไปหยิบมือถือในกระเป๋า ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่โทรศัพท์ของน้ำรินก็ดังขึ้นพอดี “ค่ะๆ ได้ค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ” น้ำเสียงกอปรกับสีหน้าตื่นตระหนกของน้ำริน ทำคนที่กำลังจะกดโทรศัพท์จำต้องชะงักและหันมาสนใจทางนี้ก่อน “มีอะไรรึเปล่าน้ำ” เห็นสีหน้าไม่ดีของอีกฝ่ายแล้ว เธอก็พลอยใจคอไม่ดีไปด้วย “พ่อค่ะ หมอบอกว่าพ่ออาการทรุด ให้รีบไปก่อนที่พ่อจะ… ฮือๆๆ พี่ศิไปกับน้ำนะคะ” น้ำรินกุมมือเธอไว้พลางขอร้อง “โอเคๆ ไปจ๊ะไป” เธอรีบคว้ากระเป๋าสะพายแล้วจับจูงอีกฝ่ายให้เดินเข้าไปในลิฟต์ ความรีบร้อนทำให้โทรศัพท์ที่หยิบขึ้นมาเพื่อโทรหาเขา ถูกโยนกลับลงไปในกระเป๋าอย่างช่วยไม่ได้ กระทั่งทั้งคู่ลงมาถึงชั้นล่างสุด แทนที่จะเดินไปด้านหน้า แต่เธอกลับถูกลากให้เดินอ้อมไปทางด้านหลัง ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากให้ใครเห็นตาบว

บทที่ 58“ผมเองก็ปล่อยให้คุณเข้าไปเสี่ยงอันตรายคนเดียวไม่ได้ คุณสองคนคือเพื่อนผม ในฐานะของเพื่อน เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อน หรือไม่ก็ช่วยในฐานะที่เราเคยเป็นคู่ขากันในจินตนาการของคุณศิก็ได้” เจตต์บอกพลางตบไหล่คนข้างๆ “คุณนี่มัน…” ภากรส่ายหน้าน้อยๆ อย่างน้อยการมีอีกฝ่ายเป็นเพื่อนมันก็ไม่เลวนัก “เอาน่า ไหนๆ คุณก็ลากผมมาเอี่ยวด้วยขนาดนี้แล้ว ให้นั่งดูเฉยๆ มันก็กระไรอยู่ ถือซะว่าได้ออกมาขยับแข้งขยับขาแก้เบื่อก็แล้วกัน” ใครจะคิดว่าเจ้าของโรงแรมหรูภายใต้หน้ากากที่ฉาบเอาไว้อย่างแน่นหนา จะมีมุมแบบนี้กับเขาเหมือนกัน อา…! นี่คงเป็นมุมที่มีเฉพาะเพื่อนเท่านั้นสินะที่เห็น“แต่เราจะบุ่มบ่ามเข้าไปให้สอยง่ายๆ ไม่ได้ เราคงต้องวางแผนให้รอบคอบ” เจตต์เสริมต่อ ในขณะที่ภากรพยักหน้ารับ แล้วทั้งคู่ก็มานั่งวางแผนกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ถึงแม้จะพอรู้จำนวนคนคร่าวๆ ของพวกมัน แต่พวกเขาก็จะประมาทไม่ได้ เมื่อพวกมันมีอาวุธครบมือ โดยเฉพาะปืน “โอเค งั้นเดี๋ยวเราแยกกันไปตามแผน คุณเองก็ระวังให้มากๆ ด้วยแล้วกัน อย่าลืมว่าพวกมันมีปืน” ภากรหันบอกเจตต์ ก่อนเริ่มลงมือ “ไม่ต้องห่วง ไม่ใ