Semua Bab พระเอกหลงยุค: Bab 81 - Bab 90

“พี่แสง! ตื่นแล้วเหรอ” เสียงของเดียร์ดังขึ้นทันทีที่อคิราห์ลืมตา เธอรีบเข้าไปหาคนป่วยบนเตียงแล้วถามด้วยอาการร้อนรน อคิราห์นิ่วหน้าก่อนจะตอบออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง “เวียนหัว…” “เป็นไงบ้างคะ” เดียร์ส่งแก้วน้ำให้พลางมองดูอคิราห์ด้วยความเป็นห่วง ขณะที่คนป่วยดื่มน้ำเข้าไปจนหมดแก้วแล้วเริ่มประมวลผลเหตุการณ์ในหัว เรื่องราวก่อนจะหมดสติ ความฝันที่ยังชัดเจนแม้จะตื่นมาแล้ว และความทรงจำที่ได้กลับคืนมาทั้งหมดในทุกช่วงเวลา คนสำคัญที่อคิราห์หลงลืมไปเกือบปี ศศินา… “ศิ…” อคิราห์พึมพำเรียกชื่อคนรักออกมาขณะที่ใจเต้นแรงขึ้นเพราะความยินดีที่เอ่อล้นใจ สิ่งที่รู้สึกขาดหายมาตลอด ตอนนี้ได้เวลาเอากลับคืนมาแล้วสินะ ใบหน้าหล่อที่ยังซีดเซียวเพราะอาการป่วยกลับเผยรอยยิ้มออกมาจากใจเป็นครั้งแรก อคิราห์หันไปรอบตัว ยื่นมือไปค้นลิ้นชักข้างเตียงจนเดียร์งงกับอาการของคนพี่ “พี่หาอะไรคะ” “รถ…กุญแจรถพี่ล่ะ” “นี่ค่ะ ให้น้องที่ร้านไปขับมาไว้ที่นี่แล้ว” เดียร์หยิบมันออกมาจากกระเป๋าเสื้อคลุมตัวเองแล้วยื่นให้ ขณะที่มองท่าทางแปลกๆของอคิราห์ด้วยความสงสัย ทำไมถึงดูรีบร้อนขนาดนั้นกัน “ขอบคุณครับ” “พี่แสง พี่จะไปไหนคะ!” เดี

“พี่แสง ไหนบอกไม่มีแฟนไง วันนี้พาลูกชายมาเลยเหรอพี่” เสียงแซวจากพนักงานในร้านดังขึ้นหลังจากที่อคิราห์เดินกลับมาที่หน้าเค้าน์เตอร์ วันนี้เจ้าตัวรบเร้าให้ศศินาพาตะวันมาเล่นที่ร้านสำเร็จจนได้ หลังจากโดนปฏิเสธไปหลายวันเพราะไม่อยากมาเปิดตัวว่าคบกัน “ใช่ที่ไหนล่ะ นั่นน้องตะวันลูกของเพื่อนบ้านที่อยู่ข้างๆบ้านแฟนพี่ครับ” “หูย แฟนพี่เลยนะ อันนี้บอกหรืออวดครับพี่” “แน่นอนว่าอวดครับน้อง” อคิราห์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มกว้าง ตอนนี้คนตัวโตมีความสุขมากซะจนหุบยิ้มแทบไม่ได้ ทำเอาพนักงานในร้านพากันแซวอยู่ทุกวันจนสนิทกันมากยิ่งกว่าเดิม “พี่เค้าร้ายว่ะพวกเรา” “แซวมากเดี๋ยวหักเงินเดือนนะน้องชาย” “อย่าพูดอะไรน่ากลัวแบบนั้นสิครับเจ้านาย พวกผมจะไปทำงานเดี๋ยวนี้ครับ” “จริงๆเลย” อคิราห์ส่ายหัวขำออกมาเบาๆกับท่าทางของน้องๆในร้าน ก่อนจะรีบไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ทุกการกระทำเหล่านั้นอยู่ในสายตาของศศินาที่แอบมองคนตัวโตอยู่ตลอด เพราะอคิราห์ในตอนนี้ดูกลมกลืนกับทุกอย่างจนเหมือนไม่ได้มาจากอีกโลกนึงเลย และดูมีความสุขมากซะจนศศินาเองก็พลอยยิ้มตามไปด้วย อคิราห์ของเธอเป็นคนที่จะถูกรักไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนบนโลกนี้จริงๆ แ

“หนูศิคะ ป้าติดต่อร้านขนมให้ได้แล้วนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เขาจะเอาตัวอย่างมาให้ดูค่ะ” “ขอบคุณนะคะป้า” “กำลังดูชุดเหรอคะ” “ใช่ค่ะ ทางร้านส่งแบบมาให้ดูเป็นตัวอย่างก่อนแล้วเดี๋ยวจะเข้าไปลองอีกทีค่ะ” ศศินาบอกพลางยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี ในมือถือนิตยสารพรีเวดดี้งที่ทางร้านส่งมาให้ดูชุดตัวอย่างก่อนจะไปลองจริงอีกครั้ง แน่นอนว่าคนต้นคิดไม่ใช่ศศินาแน่ๆ แต่เป็นอคิราห์ที่อยากจัดงานแต่งงานนี้ขึ้นมาหลังจากที่เราเข้าใจกันดีทุกอย่างแล้ว สำหรับศศินาที่ไม่ได้มีครอบครัวมาร่วมรับรู้มันไม่ได้สำคัญอะไรเลย แต่กับอคิราห์ที่อยากทำทุกอย่างให้ถูกต้อง อยากสร้างความทรงจำดีๆในวันนี้เก็บไว้ เลยงัดทุกความออดอ้อนมาทำให้ศศินาใจอ่อนยอมจัดงานแต่งงานขึ้นมาจนได้ เห็นว่าตั้งแต่ที่ศศินาพาเข้าร้านเช่าชุดแต่งงานครั้งก่อน เจ้าตัวก็ไฝ่ฝันอยากจัดงานแต่งกับศศินามาตลอดติดที่ตอนนั้นไม่มีเงินทุนของตัวเอง แต่ตอนนี้อคิราห์มีพร้อมทุกอย่างแล้วก็เลยไม่ลังเลสักนิดที่จะขอศศินาแต่งงาน ฝั่งอคิราห์มีคนรู้จักอยู่บ้าง ส่วนทางศศินานั้นมีน้อยซะจนนึกไม่ออกว่าจะเชิญใครมาดี แถมยังไม่ค่อยสนิทกันอีกต่างหาก เพราะแบบนั้นรายชื่อแขกที่จะมาร่วมงานเลยทำให้ก

“แสงคะ ไหวมั้ย” ศศินาเดินเข้าไปถามคนที่นอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำได้สักพักแล้ว อาการที่เห็นไม่ต้องบอกก็พอรู้ว่าอคิราห์โดนยาอะไรมา เจ้าตัวดูทรมานมากๆแต่ก็อดทนอดกลั้นจนมาถึงบนห้องนอนได้ ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำ อคิราห์หายใจหอบและแข็งเกร็งไปทั้งตัวเพราะกำลังฝืนความต้องการที่ถูกกระตุ้นอยู่ “อึก ไม่ ไม่เป็นไรครับ ศิออกไปก่อนนะ” “ให้ศิช่วยนะคะ” “อย่า อึก ไม่เอาครับ ออก ออกไปเถอะผมจัดการเอง” “แสงคะ” “เชื่อผม อึก นะครับศิ” อคิราห์กัดฟันตอบอย่างทรมาน ตอนนี้ร่างกายมันร้อนรุ่มไปหมด สติที่มีก็เริ่มถูกบั่นทอนไปเรื่อยๆเพราะฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์ที่เดียร์เอาผสมน้ำให้ดื่ม เค้าไม่อยากเป็นปีศาจร้ายตอนนี้ ตอนที่ความต้องการมันเหนือการควบคุมของจิตใจและสมอง แค่เห็นหน้าศศินาก็พลันอยากจะกระโจนเข้าใส่แล้ว แต่จะทำแบบนั้นกับคนที่รักที่สุดได้ยังไง อคิราห์รู้ตัวว่าถ้าได้ทำมันคงไม่ออกมาอ่อนโยนเหมือนเคยแน่ๆ เพราะแทบฝืนร่างกายไม่ไหวแล้วจริงๆ “ออกไป อึก แล้วปิดประตูขังผมไว้ครับ” “แสง…” “เร็วครับศิ อื้อ!” อคิราห์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อศศินาเข้ามาใกล้แล้วจับใบหน้าไปรับจูบอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว จากที่พยายามดันอีกคนอ

“แสง อยู่ไหนคะ” ศศินาเรียกหาคนที่ควรอยู่ในบ้านแต่เดินหาทุกห้องก็ยังไม่เจอ วันนี้เธอออกไปในเมืองตั้งแต่เช้าเพราะมีธุระ ส่วนอคิราห์นั้นติดงานที่ร้านเลยไม่ได้ไปด้วย และวันนี้อคิราห์ก็อาสาจะทำมื้อเย็นเองเพราะเป็นวันครบรอบแต่งงานปีแรกของเรา พอเสร็จธุระศศินาเลยรีบกลับมาเพราะไม่อยากให้อีกคนรอนาน ร่างบางเดินขึ้นบันไดไปชั้นบนเมื่อหาทั่วชั้นล่างแล้วไม่เจอ ได้แต่นึกในใจว่าอาจจะเหนื่อยจนเผลอหลับไปรึเปล่า เลยตรงไปที่ห้องนอนเป็นอันดับแรก พอเปิดประตูเข้าไปไฟที่ติดอยู่ทั้งบ้านก็ดับลง และเพราะตอนนี้มืดแล้วศศินาเลยชะงักเท้าด้วยความตกใจ ก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นแสงสว่างจากเทียนที่จุดไว้หลายที่ในห้อง มันถูกตั้งไว้คู่กับดอกไม้ช่อโตในแจกันทรงสูงและส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั้งห้อง ตั้งแต่ที่ข้างประตู หัวเตียง และริมหน้าต่าง ส่งให้บรรยากาศดูสวยงามและโรแมนติกจนต้องก้าวเดินช้าลงเพื่อเข้าไปมองใกล้ๆ ศศินาก้มลงสูดกลิ่นหอมของดอกไม้หลากชนิดในแจกัน หลักๆคือกุหลาบสีชมพูอ่อนและสีขาวที่เธอชอบ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าทั้งหมดนี่คือฝีมือของอคิราห์ ใบหน้าสวยยิ้มออกมากับความน่ารักที่ถูกจัดเตรียมไว้รอ ก่อนจะสะดุ้งตกใจอีกครั้งเม