All Chapters of คุณคือแสงสว่างนำทางรัก: Chapter 1 - Chapter 10

แสงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ณ ห้องหมายเลข 419 ของโรงแรงสตาร์ไลท์ น่าจะใช่ที่นี่แหละฉันหยุดฝีเท้า ยืนพิงประตู มือสั่นเทาควานหาคีย์การ์ดในกระเป๋า คงเป็นเพราะเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย ตอนนี้เลยรู้สึกมึนหัวตึบ ๆ ไปหมด แม้แต่นิ้วมือยังไม่ค่อยจะเชื่อฟังในที่สุดก็หาคีย์การ์ดเจอ แต่ยังไม่ทันได้ไขประตู ก็ได้ยินเสียง "แกร๊ก" และประตูก็เปิดออก ฉันเซถลาไปข้างหน้า พลัดเซเข้าไปในห้อง แต่ฉันไม่ได้ล้มลงกับพื้นอย่างที่คิด เพราะมีใครบางคนรับฉันเอาไว้เป็นผู้ชายคนหนึ่ง...และผู้ชายคนนั้นยังสวมแค่เสื้อคลุมอาบน้ำดูท่าแล้วเขาคงเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของครีมอาบน้ำผสมกับกลิ่นกายของเขาลอยมาแตะจมูก ทำให้หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะของฉันสงบลงในทันที"นี่คือของขวัญวันเกิดครบรอบ 18 ปีที่มีอาเตรียมไว้ให้ฉันงั้นเหรอ?"ฉันคว้าไหล่ของเขาเอาไว้ มองเขาด้วยสายตาที่พร่ามัวพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างงุนงง "โอ้โห หล่อใช้ได้เลยนะเนี่ย"หยดน้ำจากปลายผมของเขาหยดลงบนแก้มที่ร้อนผ่าวของฉัน ความเย็นยะเยือกนั้นทำให้หัวใจที่เพิ่งสงบลงกลับมาเต้นแรงขึ้นอีกครั้งฉันพิงตัวเข้าหาเขา และใช้ปลายเท้าปิดประตู ดวงตาของเขาดูเ

แสงสีระยิบระยับของยามราตรีสาดส่อง เสียงแก้วกระทบกันดังก้องกังวาน เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มนำพาจังหวะการโยกย้ายที่บ้าคลั่งและเร้าใจมีอาวางหัวลงบนเคาน์เตอร์บาร์ มองมาที่ฉันด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม“วาริส แต่งตัวแบบนี้ เธอดูมันหล่อชะมัดเลย!”ฉันเหลือบมองเธอ ไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรกับคำชมนั้น เพราะการที่หญิงสาวที่อายุเพิ่งจะสิบแปดปีถูกชมว่าหล่อ ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่พลิกขวด หมุน เทเหล้า วางขวด ฉันยังคงทำสิ่งที่ทำอยู่ต่อไปอย่างคล่องแคล่ว ไม่นานนัก ค็อกเทลที่ผสมเสร็จแล้วก็ถูกวางไว้ตรงหน้ามีอา ฉันเสยผมสั้นหลังใบหูด้วยสีหน้าสงบนิ่ง“ราตรีเพลิง เชิญดื่ม”มีอารับแก้วเหล้าด้วยแววตาเป็นประกาย เธอยกขึ้นจิบไปพลางคุยกับฉันไปพลาง“เอาจริงนะวาริส ฉันอยากเห็นเธอไว้ผมยาวและแต่งตัวเป็นผู้หญิงจริง ๆ เลย! แบบนั้นมันคงจะสวยน่าดูเลยนะ”พอดีตอนนั้นมีลูกค้ามาสั่งเครื่องดื่ม ฉันจึงทิ้งคำพูดไว้ว่า“งั้นเธอก็คิดต่อไปเถอะ” พูดจบก็หันไปอีกด้านของเคาน์เตอร์บาร์ฉันทำงานพาร์ทไทม์ที่ไนต์คลับแห่งนี้มาตั้งแต่อายุสิบห้า ส่วนมีอาเป็นลูกค้าประจำของที่นี่ เธอมาที่คลับแห่งนี้แทบจะทุกวัน นานวันเข้าเธอก็กลายมาเป็นแ

พิธีหมั้นของแคลลี่จะจัดขึ้นที่โรงแรมสตาร์ไลท์ ซึ่งเป็นโรงแรมหรูระดับห้าดาวประจำเมือง เรื่องนี้ฉันไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลย เพราะตระกูลรังสรรค์ไพศาลถือว่าเป็นตระกูลผู้ดีมีชื่อเสียงในกรุงเทพมหานคร คาดว่าคงมีแต่สถานที่หรูหราอลังการแบบนี้เท่านั้นที่จะเข้าตาสองแม่ลูกคู่นี้ พวกเธอที่ใช้ชีวิตติดหรูใช้ของแพงของแบรนด์เนมมาโดยตลอด แถมยังพยายามรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองเป็นคุณหนูไฮโซคุณนายไฮโซ ไม่มีทางที่สองแม่ลูกคู่นั้นจะเลือกโรงแรมแบบธรรมดาในการจัดงานหมั้น เป็นโรงแรมหรูระดับห้าดาวประจำเมืองหลวงอย่างเช่นโรงแรมสตาร์ไลท์แห่งนี้ นั่นก็ถือว่าสมเหตุสมผลแล้วได้ยินมาว่าคู่หมั้นของเธอคือ ธีร์ ธีระภัทร ทรัพย์วรากรณ์ ประธานบริษัท MOIS กรุ๊ปที่อายุน้อยที่สุด ชายผู้มีวิธีการที่โหดเหี้ยม เด็ดขาด และไร้ความปรานี เขาใช้เวลาเพียงปีเดียวในการนำพา MOIS กรุ๊ปจากที่เกือบจะล้มละลายให้กลับมาฟื้นตัวอีกครั้งและเติบโตได้อย่างรวดเร็วการที่ได้เกี่ยวดองกับเขานับว่าเป็นเรื่องที่ดีของวงศ์ตระกูล เพราะผู้ชายอย่างธีระภัทร ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนักธุรกิจเงินทุนหนา แถมยังเป็นบุคคลที่ร่ำรวยติดอันดับของประเทศ จะสามารถช่วยให้ธุรกิจครอบครั

ฉันทำหน้าบึ้งตึง ตอบกลับเขาด้วยความไม่พอใจอย่างมาก“คุณผู้ชายคะ ฉันเป็นบาร์เทนเดอร์ระดับ Gold ของเจมินายน์คลับ ไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการอย่างที่คุณว่า กรุณาคิดให้ดีก่อนพูดในครั้งต่อไปด้วยค่ะ”คำว่าบาร์เทนเดอร์ระดับ Gold กับคำว่า ‘ผู้หญิงขายบริการ’ นี่มันเหมือนกันตรงไหน ความหมายต่างกันราวฟ้ากับเหว ถึงฉันจะไม่สนใจความคิดเห็นของคนอื่น แต่ฉันก็ไม่สามารถทนให้ใครมาใส่ร้ายฉันได้ โดยเฉพาะต่อหน้าสื่อมวลชนมากมายขนาดนี้ผู้ชายคนนั้นหัวเราะเยาะ สายตาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม“มันต่างกันตรงไหน? ยังไงก็เป็นผู้หญิงทำงานกลางคืนเหมือนกัน”คำว่า “ผู้หญิงทำงานกลางคืน” ทำให้ฉันโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ฉันก้าวเข้าไปใกล้เขา กัดฟันกรอดแล้วพูดทีละคำ“ลองพูดอีกครั้งสิ? พูดออกมาสิ แล้วมาดูว่าฉันจะตัดลิ้นคุณไหม”ฉันตอบออกไปด้วยความโกรธ เพราะตอนนี้ฉันโกรธมากจนเลือดขึ้นหน้า ถ้าฆ่าคนแล้วไม่ผิดกฎหมายฉันก็คงทำไปแล้ว ผู้ชายคนนั้นกล้ามาดูถูกเหยียดหยามฉันแบบนี้ได้ยังไง แม้จะเป็นผู้หญิงทำงานกลางคืน แต่ฉันก็ไม่ใช่พวกที่ต้องขายศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อแลกกับเงิน ความคิดของผู้ชายคนนี้ต่ำทรามและทุเรศสิ้นดีแคลลี่คงกลัวว่าฉันจะก่อเรื

เสี่ยแก่ ๆ งั้นเหรอ?ฉันเหลือบมองธีระภัทรที่กำลังจัดการเอกสารในห้องทำงาน และตัดสินใจว่าอย่าเพิ่งให้แคลลี่รู้ความจริงเร็วขนาดนี้เลยจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นคงจะหมดสนุก เพราะฉันลาออกจากงานบาร์เทนเดอร์ที่เจมินายน์แล้ว ฉันเลยมีเวลาว่างมากขึ้นหลังเลิกเรียนก็ได้รับโทรศัพท์จากมีอา เธอบอกว่าจะฉลองที่ฉันหลุดพ้นจากขุมนรกและต้อนรับชีวิตใหม่ เธอชวนฉันไปดื่มที่เจมินายน์คลับ ฉันเองก็ไม่คิดอะไรมาก จึงรีบตกลงทันทีอาจจะเพราะอยู่ที่สถานบันเทิงแบบนั้นมานาน ฉันก็ยังชอบบรรยากาศแบบนั้นอยู่ พอสนุกสุดเหวี่ยงก็เกือบลืมชื่อตัวเองไปเลย กว่าจะได้สติกลับมาที่บ้านของธีระภัทร เวลาก็ปาไปเกือบตีหนึ่งแล้วฉันเปิดประตูด้วยมือที่สั่นเทา แต่ในวินาทีต่อมาก็ถูกมือหนึ่งกระชากเข้าไปข้างในอย่างแรงเสียงประตูปิดดัง “ปัง” หลังของฉันกระแทกเข้ากับประตูอย่างแรง กลิ่นที่คุ้นเคยโชยเข้ามาในจมูก เสียงเย็นชาแฝงไว้ด้วยความไม่พอใจที่สังเกตได้ยากเอ่ยขึ้น“ยังรู้จักกลับมาอีกเหรอ?”เมื่อได้ยินเสียงของธีระภัทร ฉันก็สร่างเมาขึ้นมาทันที น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยแววดุดันน่าขนลุก แถมแววตาของเขาที่จ้องมองฉันในตอนนี้ก็น่ากลัวกว่าสิ่งอื่นใดที่ฉันเคยเจ