All Chapters of นาย CEO เจ้าของบริษัท กับเสมียนหยงเฟยเจ้าแห่งแดนมังกร: Chapter 1 - Chapter 7

หน้าลานสนามบินยงเหม่ย หยั่งเฉิน ปีหยังเฉินเป็นเจ้าของบริษัทและเป็น CEO เขาเป็นประธานบริษัทหนุ่มไฟแรง เขานั้นมีชื่อเสียงโด่งดังมากมายมีสาวหลายคนหลงรักและหลงไหลเป็นอย่างมาก เขามีเพียงอายุได้เพียงแค่ 25 ปีเท่านั้นเขาก็ได้ประสบความสำเร็จในธุรกิจต่อจากพ่อเขานับเป็นเวลา 10 ปี ดังนั้น เขาจึง คิดว่ามาบริหารแทนพ่อของเขา เขาเป็นคนในตระกูล 4 เขาเป็นเจ้าของบริษัท รุ่น รุ่นใหม่ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าการทำโปรแกรมเมอร์ในเรื่องนี้น่าจะเป็นไปได้ในการสร้างเกมใหม่ๆของมาให้กับคนที่ชอบและหลงใหลในเรื่องของเกมด้านภาษาเป็นอย่างมาก L นั้นเป็นเลขา ส่วนตัวของ หยางเฉิน ดังนั้นเขาจึง สั่งให้ L นั้น ไปจัดเตรียมพร้อมเกี่ยวกับเรื่องงาน ประชุมเกี่ยวกับ สร้างเกมแปลกๆใหม่ๆขึ้นมา ดังนั้นเขาจึง สั่งให้แอลสั่งให้ลูกน้องเข้าประชุมด่วนในวันพรุ่งนี้ถัดไป l ครับได้ครับท่านประธาน งั้นรอสักครู่นะครับเดี๋ยวผมจะไปแจ้งเขาให้พนักงานทุกคนได้ทราบว่าพรุ่งนี้เกิดมีการประชุมเกี่ยวกับเรื่องการสร้างโปรแกรม ในการสร้างเกมใหม่ ครับผม ส่วนเรื่องสถานที่ และ การประชุมในพรุ่งนี้ ก็จะมีการประชุมอยู่ที่ ร้าน Secret อยู่ใกล้แถวบริษัทของเรานี่ค

เ หลังจากที่หยางเชิงนั้น ได้คุยกับเสวียนหยงเฟย เสวียนหยงเฟยนั้นก็ได้คิดไตร่ตรองในความรู้สึกของตัวเอง กับสิ่งที่ หยางเชิงนั้นได้ทำกับตัวเองเขาคิดเพียงแค่ว่าถ้าไม่รักก็ต้องปล่อยไป แต่ใจเขากลับคิดเพียงแค่ว่าอย่างเฉินคงจำอะไรไม่ได้จริงๆดังนั้นเศว๋งเฟย จึงได้ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อทำให้อยากเสนอนั้นกลับมารักตัวเองโดยการที่ เขานั้น ต้องการให้ ให้ ถึงนั้น ทำตัวไม่พอใจและไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองทำดังนั้นเสวียนหยงเฟยนั้นจึงเดินไปหา เพื่อนของหยางเชิงทันทีจากนั้นเขาจึงได้คิดเพียงแค่ว่า ถ้าเขาคิดจะแก้เผ็ดอย่างถึง ทำให้อยากเสนอนั้นลนลานและไม่พึงพอใจ กับเสวียนหยงเฟยและให้หึงหวงอยู่เฟยเลยไม่รู้ตัว ดังนั้นเขาจึงคิดแผนการที่คิดว่าจะทำให้อย่างเชิงนั้น เสวียนยุ่งเฟย อย่างเฟ้ย วันนี้ ข้าคิดว่า ถ้าข้าได้ขึ้นเข้าเฝ้าเสด็จพ่อแล้ว ข้ากล่าวว่าข้าลงมา หวังว่า ท่านคงจะไม่ว่าอะไรข้านะ คือพอดี เพื่อนของน้าเพ คุณ หรี่หยาง เขาบอกว่า เขาจะชวนข้าไปทานข้าวน่ะแล้วก็ คงจะคุยเรื่องงานด้วย คงน่าจะประมาณนั้นเพราะว่า ถ้าได้ข่าวมาว่าคุณหรี่หยาง เป็นหุ้นบริษัทส่วนใหญ่ของบริษัทเราไม่ใช่งั้นหรือ ดังนั้นข้าจึงคิดว่าถ้าคนจะไปนะ เ

หลังจากที่หยางเชิง ได้นอนหลับตาลงในคืนนั้น เขาตื่นเช้าขึ้นมาเขาทำตัวไม่มีอะไรยังทำตัวตามปกติทั่วไป และสั่งให้ L คุณเลขาของตัวเองนั้นขึ้นไปตามสังเวียนยงเคยลงมาทานข้าวตามปกติทั่วไป แต่สำหรับตัวเขานั้นเขามักจะไม่เข้าใจกันสิ่งที่เสมือนอยู่เคยทำดังนั้นเขาจึงหันหน้าออกไปทางนอกหน้าต่างและไม่พูดอะไร ดังนั้น เขาจึงกำชับให้ L ที่เป็นเลขาของเขานั้นดูแลเสมียนอยู่ฟรีให้ดีคำพูดเหล่านี้เป็นคำพูดที่จริงใจสำหรับเขาแต่เพียงแค่ว่าเขาเป็นคนที่รักใครแต่ไม่แสดงออกเฉยๆสำหรับตัวเขาแล้วเขามักจะหึงหวงแสวงอยู่เฟยมาก ไม่ว่าชาติที่แล้วหรือปัจจุบันเขาก็ยังทำตัวหึงหวงเช่นเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลงจึงทำให้อย่างเชิงนั้นรู้สึกแปลกๆกับ เสมียนอยู่ เป็นประจำ ทุกครั้งที่เขาสัมผัสร่างกายหรือทุกครั้งที่เขาสัมภาษณ์อะไรก็แล้วแต่สำหรับเสมียนหยงเคยนั้นเวลา เขาเห็นเสมือนอยู่ไฟนั้นอยู่กับคนอื่น เขารู้สึกจะเจ็บใจรู้สึกปวดใจและรู้สึกโกรธและโมโห มากจนทำให้ตัวเองอยากจะฆ่าคนๆนั้น ทำเหมือนกับว่าคนอื่นนั้นกำลังจะแย่งคนรักของตัวเองไปกำลังจะแย่งดวงใจของตัวเองไปมันเลยจึงทำให้เขารู้สึก อดตายอยากขึ้นมา มันจึงทำให้เขารู้สึกไม่อยากจะปลดปล่อยผ่านตัว

บ้านของตระกูลหลี่ หรี่หยาง ว่ เป็นอย่างไรบ้างล่ะ คุณหยงเฟย ผมได้ทราบข่าวว่า คุณจะยอมจำนนให้ผมแล้วงั้นเหรอ มันก็ดีนะ ที่คุณยอมจำนนให้ผมแบบนี้ ผมคิดว่า คุณควรจะทิ้งเจ้าหมอนั่นซะ แล้วมาอยู่กับผมดีกว่าไหม ถึงผมจะมีทุกสิ่งทุกอย่างไม่เหมือนจะหมดนั่น แต่ความรักผมมีให้คุณหมดเลยนะคุณอยากได้อะไรผมก็ให้ แต่ผมขอเพียงอย่างเดียว ผมต้องการของหัวใจคุณ เสวียนหยุงเฟย นายจะทำอะไร เดี๋ยวก่อนสิ นายคิดจะทำอะไร นายจะทำอะไร เราอย่าเพิ่งใจร้อนสิ ได้ทำลวดรัดแบบนี้ในไม่เกรงกลัวฟ้าดินบ้างหรือ นายอยากจะครอบครองหัวใจเรา แต่ทำไม นายถึงไม่กล้าเผชิญความจริงอะไรสักอย่างล่ะ นี่จะจับตัวเราแบบนี้ เราก็พูดตัดสินใจไม่ได้หรอกนะ ถึงเราจะรักนายไป ก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะครอบครองหัวใจเราได้ทั้งหมดนะ ถ้าฉันทิ้งเขามา แล้วนาย จะดีใจจริงๆอย่างนั้นหรอ ทำไมไม่ลองถามตัวเองก่อนหรอ นาย 2 คนเป็นเพื่อนร่วมงานกันนะ เพื่อนทิ้งเพื่อนกันแบบนี้ มันคุ้มค่าหรือเปล่า ก็ได้ถ้านายอยากให้ฉันทิ้