ตอนที่ 2

หลังจากที่อย่างเคยสั่งให้คุณเลขาของตัวเองนั้นไปเก็บเสื้อผ้า ของเสวียนหยงเฟยมาไว้ที่บ้านของตัวเอง และนำพาหยุงเฟยกลับบ้านของเขาโดยทันทีแต่ถ้าว่ามาอยู่ที่นี่ก็ค่อนข้างจะเงียบสงบพอสมควรแต่ว่าเขาพาไปห้องห้องนึงก็คือเป็นห้องนอนก็เป็นห้องนอนของหนูเฟยซึ่งหยงไฟนั้นอยู่ในห้องที่อยู่ใกล้เคียงกับอย่า เ หยางเฉินดังนั้น เขาจึงเอาเสื้อผ้าของหยงเฟยนั้นเข้าไปในห้องแต่เป็นห้องที่เงียบสงบและเป็นห้องใหญ่พอสมควรดังนั้นห้องนี้จึงกลายเป็นห้องที่มีแต่ความเงียบสงบและหยงเฟยนั้นก็ได้ดำเนินการอะไรหลายๆอย่าง ดังต่อเนื่องไปทำทุกสิ่ง ทำทุกสิ่งทุกวิถีทางที่จะทำให้อย่างถึงนั้นจำเขาได้โดยเร็วที่สุด

อย่างเฉิง

คุณหยงเฟยนี่คือห้องของคุณ ห้องนี้คุณจะนอนห้องนี้ห้องนี้เป็นห้องรับแขกของที่นี่ดังนั้นผมจึงยกห้องนี้ให้คุณ ส่วนคุณจะทำอะไรมันก็เรื่องของคุณส่วนเรื่องงานคุณอย่าลืมทำให้ผมซะล่ะ แล้วอีกอย่างนึงงานโปรแกรมเมอร์งานนี้เป็นงานใหญ่ คุณสมควรที่จะทำด้วยไม่ใช่มายุ่งแต่เรื่องของตัวเองเข้าใจหรือไม่ไม่อย่างนั้นผมไล่คุณออกแน่ไม่สิไม่อย่างนั้นคุณก็ต้องควรกับที่จะไปจากผมได้โดยทันทีถ้าคุณไม่ยอมรับเงื่อนไขข้อเสนอนี้ เอาเป็นว่าเงื่อนไขข้อเสนอของคุณผมยอมแล้วแต่เพียงแค่ว่าผมยังต้องสืบหาอีกหลายๆอย่างเพราะสิ่งที่คุณพูดมันเป็นเรื่องจริงไหมส่วนเรื่องงานของผมคุณควรทำให้ดีก็แล้วกัน ตอนนี้คุณกับผมเป็นหุ้นส่วนกันดังนั้นงานนี้คุณจะพลาดไม่ได้เด็ดขาด ถ้าไม่มีอะไรคุณเข้าใจแล้ว ผมก็จะไปแหละ เย็นนี้ คุณลงไปกินข้าว กับผมก็แล้วกันช่วงนี้คุณพ่อผมไม่อยู่ เพราะคุณพ่อผมตอนนี้อยู่ที่ซาปาซิสโกเขากลับไปแล้วดังนั้นก็จะเหลือแต่คุณกับผมที่อยู่ที่ไต้หวันบ้านหลังนี้ก็แล้วกันเอาเป็นว่าคุณทำตามตัวสบายไม่ต้องตัวเองไม่ต้องซีเรียสก็แล้วกันนะ มีอะไรคุณก็เรียกผมได้ไม่งั้นมีอะไรคุณหิวอะไรก็เล่นแม่บ้านก็แล้วกัน ผมไปล่ะห้องผมอยู่ข้างๆ

เสวียนหยงเฟย

ขอบคุณนะ อย่างเชิงที่นายเชื่อใจฉัน ฉันขอบใจนายจริงๆ เอาล่ะ ฉันจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว ต่อไปฉันจะทำตัวดีกับมันก็แล้วกัน ในเมื่อฉันอยู่ในโลกนี้ของนาย ฉันสมควรจะต้องทำ ที่ดีที่สุดสินะ ฉันจะทำให้นายมั่นใจว่า นายเป็นสามีของฉันจริงๆ ฉันจะทำให้นายกลับมารักฉันใหม่ให้เร็วๆที่สุด แล้วฉันเชื่อว่าหลังจากนี้นายคงจะไม่ทอดทิ้งฉันอีก นายอย่าตายจากฉันไปอีกนะ

ทันใดนั้นในขณะที่แสวงหยงเฟยได้อยู่ในห้องดังนั้นเขาจึงกลายร่างกลับกลายเป็นตัวของตัวเองอยู่ในร่างของตัวเองทำตามเดิมเขาได้ส่องกระจกเพื่อดูว่า บนโลกของเขานั้นเป็นอย่างไรบ้าง มีใครมารบกวนเขาหรือเปล่า ส่วนดวงจิตร่างกายของเขานั้น ได้นอนหลับไหลอยู่ จำศีลอยู่เป็นเวลาสำคัญปีดังนั้นเขาจึง ได้ทำการหายตัว กลับไปยังโลกของตัวเองสักครู่และกลับเข้าไปที่ดินแดนมังกรจันทราอีกครั้งเพื่อไปดูตรวจการเรื่องการงานของตัวเอง สิ่งที่ตัวเองทำนั้นได้ก็คือทำทุกสิ่งทุกอย่าง ให้คนบนโลกนั้นได้จดจำไว้ว่าเขาเป็นลูกชายของตระกูลลูกดังนั้น เขาจึงกลับมาดูเหตุการณ์ ในเมื่อครั้งคราวก่อนว่ามีผู้ใดเข้ามาในรถล้างหรือละเมิดในห้องตำหนักของเขาหรือไม่ดังนั้นเขาจึงย้อนกลับไปและเจอองครักษ์ของตัวเอง

เสวียนหยงเฟย

เสวียนหยงเฟย

ได้ถ้าจะไป แต่ส่วนเรื่องของที่บนโลกมนุษย์ เจ้าห้ามให้ผู้ใดล่วงรู้เด็ดขาดว่าข้าได้นอนหลับไหลเป็นเวลา 3,000 ปีโดยการไปหาอย่างฉุกเฉินในแดนบนโลกมนุษย์โดยการฆ่า ใช้เป็นร่างเงาของตัวเองโดยการไปอยู่ที่นั่นดังนั้นในการที่ข้าอยู่ที่นั่นหรืออยู่ที่นั่นทำให้ผู้ใดมาจัดการวุ่นวายเรื่องของค่าเด็ดขาดส่วนเสด็จพ่อข้าจะขึ้นไปรับการงานประชุมของเราเทวดาหรือเหล่าเทพสวรรค์ก็แล้วกันส่วนที่ใหญ่ถ้าคิดว่า ข้าควรจะ ต้องอธิบายเรื่องนี้ให้เขาฟัง แต่ไม่สินะ ข้าคงอธิบายเขาฟังไม่ได้เพราะว่าเขา ถ้าเขารู้ว่า ผงหยาง ถึงยังไม่ตาย เขาต้องกลับไปเล่นงานทุกอย่างเฉิงแน่ ดังนั้นพวกเจ้าจึงต้องดูที่นี่ ห้ามให้ผู้ใดเข้ามาและล้วงและเราจะล้วงในตำหนักของค่าเด็ดขาดแม้กระทั่งผู้ใหญ่ของข้าห้ามให้เขามาวุ่นวายแต่ที่นี่เด็ดขาดเข้าใจหรือไม่

องครักษ์ เหรียญสุ่ย

ไม่เป็นไรไม่เป็นไรเธอไม่ต้องไปบอกพี่ใหญ่แต่เสด็จพ่อข้าหรอกนะ เดี๋ยวข้าจะเป็นคนไปด้วยตัวเองในวันพรุ่งนี้แต่วันนี้ข้าคงต้องกลับแล้วข้าคงจะอยู่ที่นี่แดดร่มมังกรจันทาไม่ได้แล้วล่ะข้าคงจะต้องกลับไปยังบนโลกมนุษย์ก่อ

องครักษ์เหรียญซุย นโคตรเศร้าคอยดูแลที่นี่มีคืบหน้าอะไรเจ้าก็โทรจิตมาหาข้าแล้วกัน เนียนซุย

ได้เพื่อค่ะ กำหนดวันมาฆษาพุทธมณฑล นั้น สมัครทุนแล้วนะผู้รักษาองค์การสหราช

ณโลกปัจจุบัน

ณบ้านของซีหยางเฉิน

L

ขอโทษนะครับคุณหยงเฟยได้เวลาทานอาหารแล้วครับไม่ทราบว่าคุณหยงเฟยจะทานข้าวเลยไหมครับ ผมจะได้จัดชุดให้อีกโต๊ะ

เสวียนหยงเฟย

ข้าเข้าใจละไม่สิขอบคุณนะ ฉันเข้าใจแล้วล่ะ เดี๋ยวฉันจะรีบลงไปนะ พอดี ฉันอาบน้ำแต่งตัวอยู่น่ะขอโทษด้วยนะ เดี๋ยวฉันจะรีบลงไปก็ ฉันฝากบอกคุณหยางเชิงด้วยว่าให้รอฉันที่โต๊ะอาหารเดี๋ยวฉันจะลงไป

L

ครับได้ครับคุณหยงเฟย งั้นเดี๋ยวคุณอยู่เฟยรีบตามลงไปก็แล้วกันนะครับเดี๋ยวผมจะลงไปจัดชุดอาหารโต๊ะให้นะครับแล้วก็ เดี๋ยวผมจะไปเรียนบอกคุณหนูให้นะครับไม่ต้องห่วงนะครับ

หน้าห้องอาหาร

หยางเฉิน

คุณหนูครับ ไม่ทราบว่าคุณหนูจะทานเลยไหมครับหรือคุณหนูจะ รอคุณหยงฟรีก่อนพอดีเมื่อกี้นี้ผมก็ไปตามคุณหยงเฟยอยู่ครับคุณหญิงเคยบอกว่าคุณหยงเคยบอกให้คุณรอที่ห้องอาหารได้เลยเดี๋ยวคุณหนูเฟยจะตามมาครับเพราะคุณอยู่เฟยได้อาบน้ำเปลี่ยนชุดใส่เสื้อผ้าชุดใหม่อยู่ครับดังนั้นผมเลยจึงคิดว่าคุณหนูคนน่าจะรอคุณหยงเคยทานรับประทานอาหารพร้อมกันใช่ไหมขอรับ

อย่างเฉิน

ได้ ให้ฉันจะรอเขาอีกสักประเดี๋ยว ถ้าเขาไม่ลงมา ฉันจะเป็นคนขึ้นไปตามด้วยตัวเอง นายจะไปไหนก็ไปเถอะ ไม่อย่างนั้นนายก็ไปทานข้าวก่อนก็ได้นะไม่ต้องรอใครและอีกอย่าง เงินนี้ก็คงจะเป็นเงินเดือนแล้วสินะฉันควรจะต้องจ่ายค่าเงินเดือนและเงินโบนัสให้กับคุณแม่บ้านผมฝากด้วยนะ 250,000 บาท สองแสนห้าหยวนผมให้ฝากให้คุณเลขา โอนเงินให้ คุณแม่บ้านด้วยนะครับ

L

ครับได้ครับคุณหนูงั้นผมขอตัวก่อนนะครับงั้นคุณหนูก็นั่งรอคุณอยู่ไฟสักประเดี๋ยว ถ้ายังไงคุณหนูอยากจะไปตามเองก็ได้นะครับคุณหนูผมขอลาเลยนะครับขอตัวเลยแล้วกันผมจะได้ไปทำเรื่องเกี่ยวกับเงินให้กับคุณแม่บ้านนะครับ ส่วนเงินโบนัสนี่

ทันใดนั้นแสวงหยงเฟยก็ได้เดินลงมาจากด้านบนกลับบ้านราคาแพงสวยหรูหลักล้านเดินอย่างสง่า ผ่าเผยในบ้านคฤหาสน์หลังใหญ่โตของในตระกูล C หยัง เฉิน เป็นลูกชายคนเดียวของในตระกูล 4 อยู่บ้านราคา หลัง 20 ล้านดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมยมบาลอย่างเขาถึงได้เกิดมาใหม่และอยู่ในตระกูลที่ดีแบบนี้ดังนั้นเขาจึงไม่รีรอและรีบเดินลงไปจะแต่งชุดแต่งกายในยามปกติของเขานั้นคือชุดจีนโบราณตามปกติส่วนตัวของเขานั้นเขาคงคิดว่าคงจะไม่เป็นอะไรถ้าใส่ชุดนี้อยู่บ้านดังนั้นเขาจึงรีบไปยังห้องอาหารเพื่อที่จะไม่ให้หลังเสริมรอนานเขาคิดว่าไปช้าขนาดนี้อย่างเฉินคงโกรธเขาเป็นแน่ทั้งนั้นเขาจึงรีบไปไม่รีรอันที

ณห้องอาหาร

หยางเฉิน

เออคุณมาแล้วเหรอคุณหยงเฟย นั่งสิ ผมกำลังขอรอคุณอยู่นานแล้ว ผมคิดว่า เวลาทานข้าวคุณควรจะรีบลงมาให้ไวกว่านี้ ไม่ใช่ คุณมาให้ผมนั่งรอเช่นนี้ เอาเถอะ ผมถือสิว่าคุณคงอาจจะยังไม่ชินในบ้านหลังนี้ บ้านคฤหาสน์หลังใหญ่โตแบบนี้คุณคงจะอยู่สะดวกนะ คงจะไม่ขาดเหลือขาดเกินอะไรใช่ไหม ดังนั้น นี่คือ เงินของคุณ บัตรเครดิตนี้ผมให้คุณอยู่ในนี้ มีอยู่ 2 ล้านแสน 15,000 บาทดังนั้นคุณจึงทำตามใจตัวเองได้เสมอนะ เพราะเงินนี้เป็นเงินของคุณที่เราทำงานร่วมกัน ผมให้เปอร์เซ็นต์คุณแบบนี้ งานที่ผมร่วมงานกับคุณ ผมจ้างคุณ 2 ล้าน ดังนั้น คุณช่วยทำงานเป็นที่ให้ผมด้วยเอาเถอะไม่มีอะไรแล้ว เราทานข้าวกันเถอะ

เสมียนยงเฟย

ได้ๆๆ เงินบัตรเครดิตนี้ ถ้าใช้ก็ได้ แต่เจ้าห้ามคืนนะ เอาเป็นว่า ตอนนี้ข้าหิวข้าวแล้วล่ะ ข้ารู้ว่าเจ้ารอข้า เอาเป็นว่า เรากินดีกว่านะ เดี๋ยวอาหารมันจะเย็นชื่นหมดแล้วมันจะไม่อร่อยใช่ไหมเอาไว้ว่างๆถ้ามีโอกาสข้าจะทำกับข้าวให้เจ้ากินบ้าง เจ้ว่าดีไหม คุณสามี

อย่างเฉิน

OK งั้นนั่งกินข้าวเถอะ นี่ ฉันขอบอกนายไว้ก่อนนะ อยู่ด้านนอก นายห้ามเรียกฉันว่าสามีแบบนี้ เข้าใจหรือเปล่า และอีกอย่างนึงฉันก็ยังไม่รู้แน่ชัด ว่าฉันกับนาย เราเป็นสามีภรรยากันจริงไหม แล้วอีกอย่าง นายห้ามแต่งตัวแบบนี้ออกจากบ้านแบบนี้เด็ดขาด เข้าใจไหม ฉันอายเขานะ แล้วอีกอย่างนึง ถ้านายคิดจะออกไปข้างนอกกับฉัน นายคงจะแต่งตัว ของคนที่นี่เข้าใจหรือเปล่า เอาเถอะไม่มีอะไรแล้ว ฉันบอกนายกล่าวมาแค่นี้แหละ ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องเลือกใช้ภาษานี้มากก็ได้นะ มันไม่คุ้นน่ะ แล้วก็ ฉันยังไม่เคยชินกับเรื่องที่นายพูดแบบนี้ด้วย เอาเป็นว่า เรื่องภาษาของนาย นายจะพูดกับฉันก็ต่อเมื่ออยู่กับฉันถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นนายห้ามพูดแบบนั้นให้พูดภาษาคนธรรมดาทั่วไปก็แล้วกัน คิดถึงเธอ เดี๋ยวมีจะเย็นหมด

เสวียนหยงไฟนั้นเขาได้ทานข้าวแต่หยางเฉินแต่ใจเขากลับมองอย่างเฉินเพราะเขาเห็นสีหน้าของหยางฉันนั้นเป็นคนเงียบไม่พูดอะไร เพราะหยงเคยเชื่อว่าสามีคนนี้จะต้องจำเขาได้แน่นอน เขายังมุ่งมั่นและยังหาโดยข้อสรุปว่าอย่างฉันนั้นเป็นคนที่เขาตามหาจริงหรือไม่ถ้าไม่อย่างนั้นจะสื่อถึงกันได้อย่างไรดังนั้นเขาจึงคิดเพียงแค่ว่าในใจว่าจะต้องทำยังไงต่อไปเพื่อให้อย่างเฉินนั้นได้เข้าใกล้และหลงรักเขาอีกครั้งดังนั้นเขาถึงจะจดจำได้ในทุกๆเรื่องสิ่งที่ผ่านมาและตัวเขาถึงจะได้จดจำได้รู้ว่าตัวเขานั้นเคยเป็นยมบาลมาก่อน ดังนั้นและเป็นสามีของเขามาก่อนดังนั้นตัวเขาคิดว่าจะต้องทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้สามีของตัวเองนั้นจำความทรงจำและจำคำพูดและคำมั่นสัญญาให้ได้โดยเร็ววัน

เสวียนหย่งเฟย

นี่ๆเจ้าทำอะไรงั้นเหรอ ข้าเห็นเจ้าอ่านหนังสือ แค่เลยอยากรู้ว่าเจ้าอ่านหนังสืออะไรบ้างน่ะที่นี่มีหนังสืออะไรข้าอ่านบ้างไหม เราเศร้าเนี่ย ทำไมดูไม่ค่อยอยากพูดกับข้าเลย เจ้าเย็นชากับข้าเกินไปแล้วนะ เฮ้ย ค่ากินข้าวเสร็จแล้วข้าจะไปแล้ว ก็ไม่ยุ่งกับเจ้าก็ได้

อย่างเฉิน

เดี๋ยวเดี๋ยวก่อน ระวัง ขอ เห็นไหม ของตกใส่หัวได้หมดแล้ว ไม่เป็นอะไรหรือเปล่า ขอโทษนะ ห้องหนังสือมันเกะกะไปหน่อยนะ เดี๋ยวฉันเก็บเองแหละ นายไม่ต้องเก็บหรอก อาเฟย เอาเป็นว่า น่าอยู่เฉยๆ ถ้านายว่างนัก ฉันว่านายควรจะไปนั่งพักอยู่เฉยๆดีกว่าไหม และนี่หนังสือ ถ้านายอยากอ่านนายก็บอกฉันสิ ไม่ใช่ว่านายเดินมาแบบนี้สุ่มสี่สุ่มห้าของหล่นใส่หัวนายหมดแล้ว เอาเป็นว่านายไม่เป็นอะไรใช่ไหม งั้น น้าอยากกินอะไรหรือเปล่า เอาเป็นว่า เดี๋ยวฉันจะสั่งให้เลขา เอาน้ำมาให้นายก็แล้วกัน นายจะกินไม่กิน

หลังจากนั้นคุณเลขาก็ได้นำน้ำขนมนมเนยและผลไม้ต่างๆเอาขึ้นมาให้บนห้องหนังสือของยานเฉินดังนั้นเขาจึงแอบมองดูอย่างเฉินอยู่ตลอดเวลาเขามองอย่างฉันเป็นคนเย็นชา ไม่ค่อยคุยกับเขา แต่เวลาเขาตกในอันตรายมักจะชอบช่วยเหลือเขาเสมอ ดังนั้นเขาจึงคิดว่า ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อจะดึงดูดความสนใจให้อย่างเช่นนั้นมาอยู่กับตัวเองตลอดเวลาเข้าใกล้ตัวเองได้ตลอดเวลา ตัวเองนั้นเป็นคนค่อนข้างยั่วคนไม่เก่งยั่วยวนสามีไม่เป็นแต่ดังนั้นตัวเองจึงใช้สุดความสามารถของตัวเองจึงเดินเข้าไปหาอย่างเฉินและโอบกอดอย่างฉันแต่ว่าอย่างเช่นนั้นดูเก่าสีนั้นไม่พอใจที่ดูแลตัวเองโอบกอดดังนั้นตัวเองจึงเดินถอยออกมาและกลับไปนั่งที่โต๊ะโซฟาอ่านหนังสือเหมือนเช่นเคยจนตัวเองและอ่านหนังสือจนหลับไปดังนั้นอย่างเฉินเขาเดินเข้ามาเห็นสภาพหยองเฟยที่นอนหลับค่าหนังสืออยู่บนโต๊ะโซฟาดังนั้นเขาจึงได้เอาหมอนหนุนที่หัวให้และเอาผ้าห่มผมให้เพราะอันนั้นที่เปิดมันหนาวเย็นจัดมากดังนั้นเขาจึงดูแลหนูเคยเป็นอย่าง ดีโดยทำให้อยู่เคยรู้สึกอบอุ่น หลายๆอย่าง จากนั้นหยางเชิงก็เดินออกไปและกลับเข้าห้องตัวเองในห้องดังกล่าวในห้องหนังสือนั้นที่หยงเฟยได้นอนหลับคาบนโต๊ะโซฟาดังนั้นเขาจึงสะดุ้งตื่นและแอบมองอย่างเฉินกำลังเดินออกไปจากห้องและแอบยิ้มอย่างเพียงเล็กน้อยที่จู่ๆก็เอาหมอนกับผ้าห่มมาห่มให้ตัวเองตัวเองแอบยิ้มอยู่ที่ริมมุมปากอยู่เพียงเล็กน้อยเบาๆ และพูดเบาๆขึ้นว่าขอบคุณนะ ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้นและเก็บหนังสือและเก็บหมอนกับผ้าห่มพับเป็นอย่างดีดังนั้นเขาจึงเดินออกจากห้องและรีบกลับเข้าห้องตัวเองไปอาบน้ำทันที จากนั้น เขาจึง ตกใจเป็นอย่างมากที่อย่างฉันนั้นได้เข้ามาในห้องของตัวเองโดยสถานการณ์ดังนั้นตัวเองจึงรีบใส่เสื้อผ้าทันทีแต่ยัง

หยงเฟย

อะไรกันแล้วนายเข้ามาทำไมเนี่ย ไหนนายบอกว่าน่าจะไม่อยู่กับฉันไงเล่า เอ๊ะนาย เมาเหรอ นายเป็นอะไรของนายแล้วนายทำไมต้องกินเหล้าด้วย นายนี่ก็บ้าจริง เฮ้ย ฉันต้องช่วยนายอีกใช่ไหมเนี่ย กินเหล้าหึ่งมาเชียว เอาเป็นว่าฉันช่วยนายก่อนแล้วกัน ฉันจะพานายกลับไปนอนห้องนายก่อนก็แล้วกันนะ

อย่างเช่น

ไม่ต้องขอบใจนะ ที่ฉันถือวิสาสะเข้ามาฉันก็อยากมาดูนายว่านายทำอะไรอยู่ในห้อง นายจะเล่นตลกอะไรกับฉันอีกดังนั้นฉันจึงอยากจะคุยกับนาย เรื่องของนายน่ะ แล้วนายจะให้ฉันเชื่อใจได้อย่างไรว่านายเป็นภรรยาฉันจริงๆ นายเป็นคนของฉันจริงๆ น่าจะฉันเชื่อใจแบบไหนว่านายแต่งงานกับฉันแล้วจริงๆ นายควรจะทำยังไงให้ฉันเชื่อใจนายล่ะ

หยงเฟย

ถ้านายคิดว่านายเชื่อใจฉัน ไม่สิ ถ้านายคิดเจ้าคิดว่าเจ้าเชื่อข้า เจ้า ก็ต้องพิสูจน์ตัวเอง ว่าเจ้าเชื่อข้าจริงๆ ข้าจะโอบกอดเจ้าแบบนี้ เจ้าเชื่อข้าหรือยัง เจ้าได้ความรู้สึกอะไรหรือไม่ ถ้าคิดว่าเจ้า ก็คงจะไม่เชื่อข้าอีกตามเคยใช่หรือไม่ เจ้าดูนี่นะ มันลอยอกของเจ้า มันมีรอยบาดแผลอยู่

จากนั้นเสวียนหย่งเฟย ก็ได้พา อย่างเฉินขึ้นบนเตียง และนั่งค่อมถอดกระดุมปวดกระดุมเสื้อผ้าของเขาออก และมองดู ช่วงอกของ หยางเชิงว่ามีรอยบาดแผลที่เป็นรอยฟันหรือไม่แต่เขากลับแปลกใจแต่สิ่งที่เกิดขึ้นทำไมอย่างเฉินเป็นสามีของตัวเองแต่กลับไม่มีรอยบาดแผล อยู่บนตัวเลยมันเป็นเพราะอะไรกัน

เสวียงหยงเฟย

อะไรกันทำไมทำไมเจ้าไม่มีแผลเลยล่ะ ตามจริงก็ต้องมีแผลนะ หรือว่าข้าจะดูคนผิดไปไม่ใช่หรอกมั้ง มันเป็นไปไม่ได้ อย่างฉันเจ้าลบรอยแผลเป็นเหรอ ทำไมข้าถึงไม่เคยรู้มาก่อน เจ้า ข้าคงมองเธอผิดไปจริงๆ เธอคงไม่ใช่สามีของข้าจริงๆใช่ไหน ขออภัยด้วยแต่ข้ามองผิดคนข้าขอโทษท่านด้วยก็แล้วกัน ถ้าจะ รีบจบความสัมพันธ์นี้ให้โดยเร็วที่สุด

ทันใดนั้น เสวียนหย่งเฟยก็ลุกออกจากเตียง แต่กลับโดนอย่างเฉินนั้นดึงตัวไว้อยู่กับที่นอน ในขณะนั้นอย่างฉัน ก็ได้ นั่งคว่ำ และคร่อมใส่ หยงเฟยจนทำให้หลงไฟนั้นตกใจดังนั้นเขาจึงทำการจูบลูบคลำทั่วร่างกาย ของอยู่ฟรี จนทำให้อยู่เฟยนั้นรู้สึกตกใจเพียงเล็กน้อย ดังนั้นหนูเคยจึง พูดขึ้นกล่าวขึ้นว่า

เสมียนหยงเฟย

เจ้าทำบ้าอะไร เจ้าไม่ใช่สามีข้าแล้วจะทำแบบนี้กับข้าทำไมจะปล่อยข้านะ ถ้าเจ้าทำแบบนี้ข้าจะฆ่าเจ้าซะ เรื่องสำคัญนี้ข้าจะจบลงโดยเร็วที่สุด จะปล่อยข้านะอย่าอย่าทำแบบนี้ ข้าข้าไม่ได้ต้องการให้เจ้าทำแบบนี้นะอย่างเฉินข้าดูเจ้าผิดไปจริงๆ ก็ได้ ถ้าจะไม่ยุ่งกับเจ้า แต่เจ้าห้ามยุ่งกับข้า เจ้าต้องทำรูปร่างขอ

อย่างเช่น

ทำไมนายกลัวอะไร นายอย่าพิสูจน์ฉันไม่ใช่เหรอ ฉันมาให้นายพิสูจน์แล้วไงล่ะ รอยแผลเป็นที่อยู่บนอกฉันด้านขวานะเหรอ ฉัน มี แต่ว่า ฉันใช้ครีมปกปิดน่ะ นายจึงเลยไม่เห็นยังไงล่ะ ดังนั้น ฉันคิดว่านาย คงจะ พิสูจน์ให้ฉันรู้อีกได้ไหมล่ะน่าจะหลบหน้าฉันทำไม ฉันคุยกับนายอยู่นะ หยงเฟย น่าจะหลบหน้าฉันทำไม

เสวียนหย่งเฟย

เข้ามาพิสูจน์ให้เจ้ารับรู้จริงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะให้เจ้าทำแบบนี้กับข้าเจ้าในเมื่อเจ้าบอกว่าเจ้าไม่ใช่สามีข้าข้าก็จะไม่ระรานกับเจ้าอย่างไรล่ะเจ้าปล่อยข้านะ เจ้าจะทำอะไรก็ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะเจ้าคนบ้าเจ้าคนเลวเจ้าฉวยโอกาสข้าอย่างนั้นหรอ

นาทีถัดมา อย่างเฉินจึงได้ปลดเสื้อผ้าของตัวเองออก แล้วกดเสื้อผ้ากระชากเสื้อผ้า ของ เสวียนยงเฟยออกดังนั้น อย่างเฉินเจินจูบลูบไล้ทั่วร่างกายอีกครั้งและกดแขนของหย่งเฟยไว้กับเตียง ดังนั้นเขาจึงจูบ ปากของหนูเฟอร์ยังอ่อนโยนดังนั้นเขาจึงลูบไล้จากด้านล่างไปด้านบนและทำให้หนูเฟอร์นั้นมีกระตุ้นความรู้สึกของตัวเองมากขึ้น ดังนั้น อย่าเชิงนั้น จึงทำ สิ่งที่ตัวเองต้องการ โดยที่ตัวเองนั้นก็ไม่รู้ตัวว่าตัวเองทำไปเพื่ออะไร ดังนั้นเขาทั้งสองคนนั้นจึงได้ทำการทำการของตัวเองทั้งคู่ สมดังปรารถนาทั้งคู่ดังนั้นเขาทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันโดย ไม่ได้ตั้งใจ แต่พูดเพียงแค่ว่าเขาต้องการพิสูจน์บางอย่างนั้นเขาจึง มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง สัมภาษณ์ด้วยซ้ำอย่างมากจนถึงรุ่งเช้า จากนั้นเขาทั้งสองคนก็ได้นอนอยู่เคียงคู่กัน อย่างเช่นนั้นได้นอนโอบกอด หนูเฟย อย่างอ่อนโยน หลงไฟนั้น นอนซุกอยู่ตรงอก ของอย่างเฉิน ยาอบอุ่น

เสวียนหยงเฟย

อะไรกันเนี่ย ก็ทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร เจ้าเจ้าทำแบบนี้กับข้าทั้งๆที่เจ้าไม่ได้รักข้าเลยเนี่ยนะ ไหนเจ้าบอกว่าเจ้าไม่เชื่อข้าแต่เจ้าก็ทำแบบนี้ เจ้าผิดสัญญานี่นา เจ้าคนบ้าเขินหมดแล้ว ถ้าคิดว่าเจ้าคุณใส่เสื้อผ้าดีกว่าไหม ถ้าจะไปอาบน้ำวันนี้ เป็นหน้าที่ข้าทำกับข้าวให้เจ้ากินก็แล้วกัน ข้าไม่อยู่กับเจ้าแล้ว ทำค้าเขินหมด

หยางเฉิน

ฮ่าๆๆ คนอย่างน้อยน่ารักเขินเป็นด้วย จะเขินกันทำไมก็ในเมื่อนายบอกว่าเราสองคนเคยแต่งงานกันแล้วนี่ในเมื่อนายบอกว่าเราสองคนเป็นสามีภรรยากันไม่ใช่หรอก็ไม่ได้จำเป็นที่นายจะต้องเขินเลยนี่นา จริงไหม ในเมื่อฉันอยากพิสูจน์กับนายว่านายเคยเป็นภรรยาฉันจริงหรือเปล่าแล้วทำไมฉันถึงทำกับนายแบบนี้ไม่ได้ล่ะ ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่า งั้น ไม่มีอะไรฉันจะลงไปรอนายทำกับข้าวข้างล่างแล้วกันนะ

น้อยคนบ้า หยัง หยองเฉินนี่เจ้าเจ้าแกล้งข้างั้นหรอ หนอยเจ้าคนบ้าข้าจะฆ่าqqq1

เจ้าอย่างนั้นหรอ เจ้าบ้า เจ้าคนไม่มีแล้วยังอาย หน่อยน่ะ เฮ้ย บ้าใช่ป่ะ

อุ๊ยเจ็บใจนักเฮ้ยอย่างฉันข้าจะฆ่าเจ้า

ณห้องครัว

เสวียนหยงเฟย

จริงสิ วันนี้องครักษ์และธรสิทธิ์มาหาข้านี่นา ตายแล้วลืมสนิทไปเลย ข้ามัวแต่มาทำอะไรให้เจ้าอยู่เนี่ย โธ่เอ๊ย กับข้าวข้าก็ยังไม่ได้ทำให้เจ้า เฮ้ยแล้วแถมองครักษ์มาตามฆ่าให้ข้าไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่ออีกปัดโธ่เอ้ย บ้าจริงๆเลย ถ้าหงุดหงิดหมดแล้วเนี่ย เอาอย่างนี้ ข้าทำกับข้าวให้ไม่ทัน ข้าเสกให้ก่อนแล้วกัน เฮ้ยข้าซื้อกับข้าวให้ อย่างฉันก็แล้วกัน แล้วหลังจากนั้น ข้าก็จะรีบกลับขึ้นไปถวายพระพรเสด็จพ่อทันทีเฮ้ย บ้าจริงอะไรจะเหมาะเจาะกันขนาดนี้เลยเนี่ยเฮ้ย ตรงนี้ข้าก็ต้องทำให้ตรงนั้นข้าก็ต้องไปเฮ้ยเป็นบ้าไปหมดแล้วเนี่ยค่าเนี่ยโอ๊ย หงุดหงิดจังโว้ย น้าเสวียนหยง ข้าไม่น่าเกิดมาเป็นเสมียนหยงเลย ข้ายังต้องมา คอยตามสามีข้าแบบนี้อีกเฮ้ย เศร้านะไม่ได้เป็นสามีข้าล่ะก็นะ ป่านนี้ฆ่าทิ้งเจ้าไปตั้งนานแล้วเว้ย

หยางฉิน

อะไรกัน เมื่อกี้นายหมายความว่าไง นายบอกว่านายจะทิ้งฉันอย่างนั้นหรอ เฮ้ยนายฉันทำฉัน อยู่แบบนี้แล้ว มันบอกว่านายเป็นภรรยาฉัน แล้วนายจะทิ้งฉันไปเนี่ยนะ เฮ้ยฉันไม่ยอมพี่นายไปง่ายๆหรอกนะ โธ่เอ้ย เรายังต้องทำงานร่วมกันอีกนานนะ หยง

สวิงหลงไฟ

อะไรกัน ข้าบอกตอนไหนว่าข้าจะทิ้งเจ้าโธ่เอ้ย สามีงี่เง่าอย่างเจ้า จะไปรู้อะไรกับข้ากันเล่า ก็เสด็จพ่อบอกให้ข้าเข้าเฝ้านี่นา ข้าก็ต้องไป และอีกอย่างนึงนะนี่กับข้าวของเจ้า ข้าทำให้แล้วนะ เจ้าก็รีบกินมันซะ แล้วก็อย่ามากวนใจข้านะ เฮ้ย ข้าจะ ไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อซะหน่อย เออหมายถึง ถ้าเง็กเซียนฮ่องเต้น่ะ คือข้า ข้าเป็นองค์รัชทายาท แล้วค่า ก็ต้องขึ้นบนสวรรค์ ขึ้นไปเข้าเฝ้า องค์ฮ่องเต้จักรพรรดิบนสวรรค์น่ะ แต่ข้าไปประเดี๋ยวเดียวน่ะข้ายัง ไปไม่นานหรอกนะ เจ้าก็ ดูแลตัวเองแล้วกันล่ะ ไม่มีอะไรแล้วข้าจะไปก่อนนะ มันใส่ข้าแล้วนะถ้าโดนผู้หญิงแน่เลย เพราะเจ้าคนเดียวนั่นแหละนะ เฮ้ย

ทันในั้น หยางเฉินก็ได้เดินเข้าไปโอบก

อย่างฉเฉิง

ทำไม นายคิดว่า สิ่งที่ฉัน โอบกอดนาย อย่าเพิ่งคิดว่าฉันจะหลงรักนายนะ ต่อให้เรามีอะไรกัน ฉันก็ไม่ได้หมายความว่า ฉันจะชอบนายซะหน่อย ได้นะ กำลังอยู่ใน ขณะที่ฉัน ทดสอบนายแค่นั้นเอง ดังนั้น นายอย่าเพิ่งคิดไปไกลล่ะ ว่าฉันชอบนายน่ะ ที่ฉันโอบกอดและจูบนายแบบนี้ ได้แค่ คิดไปฝ่ายเดียวมากกว่ามั้งว่าฉันชอบนายฮ่าๆๆ นายอย่าเพิ่งคิดว่าฉันชอบนะ ยังมันยังไม่พอหรอกนะ อะไรที่นายคิดว่าจะทำให้ฉันรื้อฟื้นความจำได้ นายมีวิชาอะไร ยังก็เอาออกมาให้หมด ฉันจะได้รู้ไง ว่านาย รักฉันจริงหรือเปล่า แล้วไง อยากซื้อฉันจริงๆหรือเปล่า ฉันไม่อยากจะเชื่อใจคุณอย่างไรหรอกนะ ฉันก็ยังไม่แน่ใจ ว่าคนอย่างไรเนี่ย จะเป็นเสมียนหย่งไฟ คนในความฝันของฉันจริงๆหรือเปล่า แต่ฉันคิดว่า ถ้าเป็นนาย ก็คงจะดีละมั้ง แต่ถ้าว่างไม่ใช่ ฉันก็คงอยากจะจบกันได้เหมือนกัน แต่เพียงแค่ว่า ฉันยังไม่อยากสุขกับนายตอนนี้ เลยต้องทำธุรกิจ ต่อกันอยู่ ฉันหวังว่า นายคง ทำธุรกิจกับฉัน ไปได้นานกว่านี้นะ หลงไฟ เอาเป็นว่า ถ้านายคิดว่า เราทำให้ฉัน มีความทรงจำกลับมาได้ ฉันจะลองดูกับนายสักตั้งหนึ่งก็แล้วกัน ฉันมีภรรยาน่ารักอย่างไรเนี่ย ก็คงจะดีเหมือนกันละมั้ง

เสวียนอยู่เฟย

เฮ้ยเจ้านี่มัน ฝากไว้ก่อนเถอะ ถ้าสามีบ้า ถ้าไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนแล้ว